What now!

Redflower liep zoals gewoonlijk door de bossen. Eten deed ze nouwlijks, want ze had gewoon geen zin om te jagen. Ze wist niet meer wat ze wou. Ze wist niet meer wie ze was. Mischien kwam dat omdat ze te lang niemand meer had gezien. Als ze wat at was het met tegenzin. Maar om te blijven leven. Ja dan moest ze wel eten. Ze had de afgelopen dagen gewoon rond gewandeld. Ze wist niet wat ze anders kon doen. Wolfie of shadowheart had ze al een tijdje niet meer gezien. Ook haar vriendin uit de rivierclan zach ze niet. Wat wel normaal was. Een zachte wind blies door haar haren. Maar er was slecht weer op komst dat kon je voelen. In de verte zach je ook al donkere wolken. Regen zou eens goed zijn, het bos zou dan eens ververst zijn. De planten zouden water hebben gehad en de dieren zouden ook al wat meer buiten komen. Maar dat was nu nog niet, misschien zou het die avond gaan regenen. Maar het kon ook voor de volgende dag zijn. Maar nu was het nog vroeg de zon was net door de bomen aan het schijnen. Ze wist niet wat ze moest doen vandaag, weer rond lopen. Misschien eens jagen om toch wat binnen te hebben. Ze besloot zich eerst eens te wassen. Dat deed ze heel grondig dat wassen. Daar na scherpte ze haar klauwen aan een boom. Dat deed ze ook heel grondig. Toen ging ze opzoek naar wat water om te drinken. Het duurde niet lang voor ze een plasje had gevonden. Ze begon te drinken. Maar het water smaakte niet, het was ook niet meer vers. Dat kwam door de zoveel droge dagen. Nu smaakte ze het viese water in haar mond. Maar ze zou niet gaan jagen om die smaak weg te krijgen. Dat zou wel vanzelf weg gaan. Weer ging ze opweg. Zonder echt te weten naar waar ze ging. Ze volgde de wind. Maar zorgde wel dat ze in rogue gebied bleef. Ze rook prooi genoeg en er was zelfs een vogel voor haar geland. Maar ze deed niets, ze verveelde zich gewoon dood. Tot op een geheven moment hoorde ze een takje kraken. Ze kreeg een lucht in haar neus. Het was een kat, dus ging ze rustig zitten. "Ik weet dat er daar iemand is." zei ze zonder een toon in haar stem. Het kon haar niet veel schelen. Alleen dat ze nu mischien iets te doen zou hebben. Nu wachte ze tot de kat naar haar toe kwam.


(ICY PLIES)

Icy liep door het bos haar ogen waren vel ze had honger elk die die ze wou vangen liep voor der snel weg. Ze misde haar partner en haar kids waar zouden ze zijn. Icy keek door het bos er kwam een warme luht door haar vacht en ze genoet er nu nog van want na een tijdje zou het niet meer kunnen de lucht zou langzamerhand vol met wolken zitten en het zou gieten. Ice mompelde "dan ruik ik weer naar een verdronke kat."Naja dacht icy beter dan ene natte hond, ice iep rustig door het bos en keek of er nog een prooi er was waarschijnlijik niet want ze liep met de wind mee ze zouden haar dan meteen ruiken dus veranderen ze koers en ging ze de wind tegen in en wachte tot dat er een prooi zou opduiken. Icy wachten vergeets maarv er trapte geen prooi in haar ze keek nog naar het bos dat er verlept er bij hangde en zuchte ze misde haar kinderen en haar liefde en liep er als een levenloze kat er bij. Icy gaf het op en ging zitten en dee een kleindutje in de vele open zon en genoot er van het leek of er even niks aan haar hoofd zat maar ze wist dat het niet voor even was er zou toch ooit iets wel gebeuren. Na een poosje stapte icy op en strekte zig uit met haar bek wijd open van het gapen zo kon wel een nest jonge vliegen vangen zo en liep verder tot dat ze een konijntje zag hupelen. Icy zette haar instinkt in en haar haar hersens uit en ging sluipend naar het arme prooi heen. Het dier genoot van de zon en was het icy's mooiste kans op het dier te pakken. Ze schudde met haar kont en maakt een mooie elegante sprong vond ze zelf maar opeens veranderde de richting van de wind en rook ze een andere kat het dier rende weg van de andere kant en icy greep mis en knartste met haar tanden en ging woedent op de geur af met grote sprongen kwam ze op ene tak terecht en hoorde ze hard een krak oeps dacht icy. "Ik weet dat er daar iemand is." hoorde icy van een andere kat en ging op de kat af met honger in haar pens "hier ben ik ." En icy wachte af wat de andere kat zou doen.

Het duurde niet lang voor ze iemand hoorde zeggen. "hier ben ik ." terwijl de kat naar haar toe kwam. Redflower bekeek de poes eens. "Hallo, fijn je te ontmoeten." zei ze vriendelijker dan het normaal zou zijn. "Dat hoop ik toch." Dacht ze na die zin dat ze had uit gesproken. "Ik ben redflower en jij." Vroeg en zei ze toen op een nutrale toon. Redflower was niet een van de liefste. Ze had ook een hekel aan clan katten. Behalve aan haar zus, die zou ze geen kwaat doen. Maar ze was wel van plan zich bij de bloodclan aan te sluiten. Ookal snapte ze niet dat ze de clans haten. Terwijl ze zelf een clan zijn geworden. Maar dat was nu niet belangrijk. Nu stond er een poes voor haar. Die er hongereg uit zag. De wind blies haar kant ook op. Dus waarscheinlijk had redflower. De poes haar jacht verpest, er kwam een valse lach in haar op. Maar die verdween weer snel. Dit was ook niet leuk voor de poes. Ze wachte af wat de poes zou gaan zeggen. Ze deed haar een beetje denken aan haar zus. Ze keek haar aan met orangje ogen. Die niets zijden, maar wel gedachten op riepen. Haar staart zwiepte geen en weer. Omdat ze ongeduldig wachte op een antwoord. Niet dat ze iets beeter had te doen. Ze was zelfs bij weer iemand te zien. Maar ze was nu eenmaal ook ongeduldig. Dat had ze van haar vader geërft. Die was ongeduldig in alles. Zelfs in een partner zoeken. Ze keek weer naar de poes, en nu werd ze nog ongeduldiger. Maar gelukig ging de poes iets zeggen.

Icy zag dat de poes onduldig was en keek vriendelijk naar de poes ze zag er lief uit en dee geen vlieg kwaad dacht icy. "Je heb me jacht een beetje door de war geschud ." Iy wist dat ze de kat niks aan wou doen en dee een liefde volle glimlach maar toch had ze nog honger en hoorde dat haar maag steets harder ging grommen van de honger. Icy wou vragen aan de kat of ze mogd jagen van de kat en gaf haar een blik van te honger. "Ik ben Icy maar ik wou een ding vragen omdat me jacht een beetje verpest is zouden we samen gaan jagen." Icy gaf een grote glimlach naar de vreemde kat en wachte op haar antwoord.

"Je heb me jacht een beetje door de war geschud ." Zei de poes. Maar die lachte, redflower kon er niet mee lachen. Een lichte grom achter in haar keel kon ze niet onderdrukken. Gelukig, had de poes het niet gehoord. "Ik ben Icy maar ik wou een ding vragen omdat me jacht een beetje verpest is zouden we samen gaan jagen." Vroeg de poes toen. Ze keek de poes aan me orange ogen die niets zeiden. Ze zuchte, "Ik ben redflower." Zei ze zo vriendelijk mogelijk. Maar weer een nieuwe vriend kon ze wel gebreuken. "Als ik je jacht heb verpest. Is het minste dat ik terug kan doen, mee helpen jagen." Dat vond zei dan toch. Ookal had ze de laaste dagen niet echt gejaagd voor deze poes zou ze het wel kunnen doen. "Wel Icy, aan wat voor prooi had je gedacht?" Dat was simpeler, dan kon ze daar op gaan letten. Ze rekte zich even uit, en weer kwam de wind voorbij. Die wind was lastig, zeker als je wilde jagen. Maar het zou ze wel lukken, zeker nu ze met twee waren. Theam work, zo noemden ze dat toch. Misschien was het ook het begin van een prachtige vriendschap. Icy zach er misschien wat jonger uit, even oud als haar zusje. Dat leek dan toch zo. Ze gig weer zitten. En ze haf en lik oover haar bortskast. Nu moest ze alleen nog een antwoord krijgen van Icy. Maar nu was ze niet meer zo ongeduldig. Dat was dan toch weer iets waar ze zich geen zorgen over hoefde te maken.

Icy zag dat de andere poes niet mee moes lachen en stopte toen ook en wachte op al haar antwoorden af en luisterde bedachtzaam. "Ik ben redflower." Zei de andere poes en icy kreeg een glim in haar ogen en zag aann nde andere poes dat ze een diepe zucht maakte. Icy's glim in haar ogen gingen meteen weg maar hield de moed in om vrienden te worden met de geweldige kat voor haar. "Als ik je jacht heb verpest. Is het minste dat ik terug kan doen, mee helpen jagen." Icy kreeg toen een klein lachje van de woorden die de kat zei en spinde lief de kat wou haar helpen en Icy stond op en luisterde wat ze verder wou zeggen met een lach. "Wel Icy, aan wat voor prooi had je gedacht?" Icy kreeg een prachtige lach over haar bek en zei op een blije manier. "Ik heb gedacht aan een malsig visje, de smaak valt lekker op je tong of het gestreelt word." Zei Icy met een verzonke gedachte aan de vis en moes daar toen nog luider van spinnen. Icy voelde de wind die lastig voor hun zou waaien en keek toen naar de andere kat het zou wel lukken dacht Icy. We zullen met teamwerk er wel door heen sleuren. Want ware vriendschap zou toch alles overwinnen als dit ware vriendschaap voor hun zou betekenen een nieuwe geweldige vriend dacht Icy. Dat zou geweldig zijn voor hun en gaf een lach naar de poes en zei op een lieftallige toon "Ben je er klaar voor of moet ik nog even wachten tot je er klaar voor bent?" Icy bleef glimlachen toen ze dat zei naar de kat en kreeg een warme streling van binnen waardoor ze heet nog prettiger vond om te gaan jagen. Icy stond op en wachte tot Redflower haar zou volgen.














(Sorry voor zo laate kleine post ik was weg )

"Ik heb gedacht aan een malsig visje, de smaak valt lekker op je tong of het gestreelt word." Dat had redflower ook wel wat zin in. Hier dicht bij was er trouwens een klein riviertje. Maar het zat wel boordevol met vis. "Ben je er klaar voor of moet ik nog even wachten tot je er klaar voor bent?" Zei icy weer. Redflower keek naar de poes. 'Die lacht wel veel.' Dacht ze in zich zelf. Maar ze knikte en lachte terug. Het kon een mooie vriendschap worden. Maar nu vologde ze icy tot aan de rivier. Je zag de visjes al zwemmen. Het was niet moeilijk er twee in één keer te vangen. Ze stapte in het ondiepe water, en zette haar klauw klaar. Ze wachte even en. Je hoorde een plons. Ze had een mooie vis gevangen. Die gooide ze voor icy neer. "astublieft uw maaltijd." Zei ze vriendelijk. Nu maakte ze zich weer klaar. Ze ving nog drie vissen. Toen stapte ze uit het water en legde nog één vis voor icy. De andere twee at ze zelf snel op. De graaten begroef ze onder een boom. Ze rekte zich eens uit. Ik hoop dat het gesmaakt heeft." Ze lachte. "Hoe kom je eigenlijk aan de naam icy? Dat vroeg ze zich wel eens af. Zij had haar naam te danken aan haar oude leven. Als een clan kat. Maar die had ze al snel verlaten. Nu leefde aleen haar zus daar nog in. Tenminste dat dacht ze. Eigenlijk bleef haar verleden door haar hoofd spoken. Niet dat ze dat expres deed. Neen ze dacht er liever niet aan. Haar blik draaide naar icy toen ze iets ging zeggen. Daar door kreeg ze een lach op haar snuit.