A game of Chess (Claw)

Onderwerp: A game of Chess (Claw) wo 23 dec 2015 - 18:16

Zijn gouden ogen lagen gefocust terwijl hij opnieuw omhoog kwam. Zijn gespierde en brede lichaam droeg zijn doffe vacht. Hij had zichzelf niet willen laten lijden onder het gewicht van de bloodclan maar hij kon niet anders. Hij kon niet stilstaan en zichzelf verzorgen. Doodsbang dat als hij stopte met werken zijn familie en clan in gevaar zou komen. En zeker.. Zijn bluewisp. Als hij haar schoonheid ooit nog de zijne kon noemen. Hij had haar verlaten en verraden. Kittens verkregen met een andere moeder en al dat hij nu kon doen was vechten voor haar veiligheid. Haar liefde nooit meer kunnen verkrijgen. Het liet hem niet stoppen om neer te vallen. Het liet hem echter harder werken. Meer en meer van zichzelf vragen. Want hij moest haar veilig stellen. Hoewel haar hart wellicht bij een ander zou liggen was dit alsnog haar clan net zoals de zijne en moest hij het beschermen. Met nagels en tanden.

Echter vocht hij niet jegens hun belagers. Hij wist dat dit spel niet zo gespeeld kon worden en een gevecht alleen maar zwaarder bestraft zou worden. Hij kon niets anders doen dan samen hopen te werken met Snowdrop en Zealspark om moed in te spreken. Hulp zou komen. Starclan had hun nog niet verlaten..

-CLAW ONLY

Because we always have a choice
even when it feels like we don't.

Er zaten weer nieuwe wonden in zijn lijf. Niemand wist altijd precies waarvan ze allemaal waren en eerlijk gezegd wist Claw het zelf ook niet altijd. Hij had nou eenmaal veel meer vijanden dan vrienden, maar of hij daar over in zat? Nee, totaal niet. De katten in het selecte groepje om hem heen waren meer dan genoeg voor hem. Hij likte de wonden schoon zodat ze niet gingen ontsteken, voordat hij de den verliet. Zijn blik gleed over het kamp, waar sommige katten lagen te praten of druk bezig waren met prooi of het verplaatsten van mos. Het was grappig dat de ThunderClan helemaal niet zo veel verschillende van de BloodClan en hij vroeg zich af of ze dat eigenlijk wel door hadden. In de ThunderClan ging alles alleen veel vrediger en had iedereen een nest, tenminste voordat zij hier gekomen waren. Verder waren het beide groepen katten die hun best deden om te overleven. Al ging het de Elite stiekem ook om macht. Zijn blik viel op Rowanflight, een van de katers die tenminste een beetje rustig bleef. Ergens voelde hij daarom wel wat respect voor deze ThunderClan kater, hij was slim. Hij bracht zijn lijf in beweging en liep naar de andere kater toe. “Rowanflight.” Zei hij met zijn normale kille maar kalme stem.

Zijn ogen waren eigenlijk gefixeerd om de katten om hem heen. Ogen open houden voor enig Thunderclanner dat getreiterd zou worden of er slechter uit zag zodat hij die kon helpen. MAar voor nu leek alles stil en rustig. Te stil naar zijn wil. Dat betekende alleen maar dat er geen idioten waren die momenteel dachten dat ze al de macht terug konden nemen zonder na te denken wat voor gevolgen dit kon hebben. Claw was een monster, en hij zou hiernaar handelen. Haalde een thunderclanner een poot uit lag een ander die ze lief hadden alweer open. Nog maar niet te spreken over Silverstar. Starclan alsjeblieft laat Silverstar uberhaupt nog net zoveel levens hebben als waarmee hij meegenomen was. Die monsters zouden ongetwijfeld een manier vinden om hem te misbruiken. Over monsters gesproken, de grootste kwam zijn kant op gewageld. In stilte staarde de zoon van bluestar naar de kater. Hij zag onder de littekens, de een nog verser dan de ander maar het liet niet al te veel indruk op hem achter. Zijn lichaam had ook ondanks zijn jonge leeftijd al de nodige littekens gevangen. Het toonde voor hem niets anders aan dan dat hij stom was geweest in zijn gevechten. Wat betekende dat Claw een regelrechte clown was. Maar dat zou hij nou weer niet hardop uitspreken. De zwarte duivel wist zijn naam en in stilte knikte de goud-oogige warrior naar hem. "Claw." Sprak hij op net zo'n kille toon en wende zijn blik af aantonend dat hij er vertrouwen in had niet alla minuut onder zijn nagels te komen. Hij hielt zijn koel, deed geen duidelijke verkeerde dingen jegens de bloodclanners. Er was geen rede voor een aanval uit het niets. En een beetje kat, hoewel bloodclan zou nog wel die eer hebben. "Kan ik je ergens mee helpen vandaag?" Mompelde hij rustig en staarde hem strak aan.

Because we always have a choice
even when it feels like we don't.

Rowanflight snauwde niet tegen hem of behandelde hem niet als oud vuil. Hij wist ook wel dat de ThunderClanner een hekel aan hem had, maar hij liet het tenminste niet zien. Dus hij had geen reden om hem te vermoorden, zulke katers kwamen juist van pas. Hij knikte toen Rowanflight vroeg of hij hem ergens mee kon helpen. “Heb jij Snowdrop of Zira vandaag ook gezien?” Hij wilde vragen hoe de patrouille was gegaan, maar hij had die twee nog niet gezien. Misschien wist Rowanflight waar ze waren en anders moest hij maar even verder zoeken. Uiteindelijk zou hij ze wel vinden, het was ook geen wereld probleem. Het was enkel even lastig. Hij was er wel achter dat je elkaar sneller mis kon lopen als het territorium groter werd.

Met een kalme blik in zijn ogen bleef de grijze warrior zitten. Pijnlijk bewust van de ogen van zijn clangenoten die op hem vielen. Wetend dat ze hem als verrader moesten zien. Maar iemand moest dit doen. Iemand moest zijn hoofd buigen en in stilte meewerken, zou hij dit niet doen vloog er zometeen nog bij iemand een oor of een poot af en met Firepaw's en Bluewisp's grote monden wist hij niet hoe hij die twee en alle anderen kon beschermen als hij zelf ook voet bij stuk hielt. Toch voelde het aan als een soort verraad. Zijn moeder was Bluestar geweest, hij zou juist degene moeten zijn die de rebellion zou leiden en Claw van hier tot verweggistan zou moeten schoppen. Echter hielt hij zich stil.. Opnieuw vluchtend voor alles. Hmpf Flight als achtervoegsel kwam meer en meer van pas leek het wel. De vraag van de zwarte kater liet hem even met zijn oren trekken voor hij met zijn staart naar de ingang van het kamp wees. "Beide op patrol. Snowdrop ging langs de Riverclan en Shadowclan grens. Zira zou volgens mij via je kamp gaan." Mompelde hij koeltjes een flauwe glimlach inhoudend. Wat een leader toch, nieteens wetend waar de twee belangrijkste katten van zijn koningkrijkje uithingen.

Because we always have a choice
even when it feels like we don't.

Hij was gewend iedereen zijn gang te laten gaan. Zo ging het nou eenmaal in de Elite. Hij wist niet altijd waar iedereen uithing en eigenlijk interesseerde hem dat ook niet. Het was dan ook lastig om er aan te wennen om wel altijd op de hoogte te blijven, maar ach als hij het weer een keer vergat kon hij altijd iemand vragen. Zo simpel was het toch. “Aha, dan moet ik even wachten.” Vervolgde hij kalm. “De prooistapel is laag.” Zijn blik was naar de prooistapel gegleden, die gekke eigenschap van de ThunderClan. In de BloodClan at iedereen zijn prooi meteen op, maar hier lag zo’n bult. Daar kon hij dan wel weer aan wennen, eten pakken wanneer hij maar wilde. Er ontstond een guitig grijnsje om zijn bek voordat hij Rowanflight weer aankeek. “Leafbare ook.” Hij hield het maar achterwegen dat dat ook deels te wijten was aan de Elite.

De opmerking van de zwarte kater liet hem even met zijn oren trekken. Ja natuurlijk was de prooistapel laag. Die verdomde bloodclan katten deden niets om deze bij te vullen en vraten er alleen maar van waardoor zij Thunderclanners extra hard moesten jagen om de kits te kunnen blijven voeden. Het maakte hem misselijk maar inplaats van als een halve gare dat er uit te gooien knikte hij en rechtte zijn rug langzaam een zucht over zijn lippen laten rollen zodra hij zijn gewrichten voelde kraken en zijn spieren ontspande. "De prooistapel is altijd al laag geweest met leafbare. Prooi verschuilt zich waar poten niet bijkomen en het helpt niet bepaald dat die visvreters nog altijd de Sunningrocks bezitten." Mompelde hij langzaam en gaf een lik over zijn poot. "Wellicht is het handig om binnenkort nieuwe mentoren en apprentices aan te stellen.." Mompelde hij verwachtend dat of Claw dit zou gaan doen maar hoopte ten zeerste dat deze taak nog wel in Snowdrops poten zou vallen. Zij zou het tenminste met eer naar Starclan kunnen doen. "Ik weet zeker dat Snowdrop wel weet wie bij wie zou kunnen passen." Een zwak glimlachje gleed over zijn lippen terwijl zijn staart even heen en weer sloeg. "Het zou de clan goed doen, laten merken dat de normale taken wel nog altijd doorgaan." Dat en daarnaast zouden nieuwe warriors getrained kunnen worden waarop ze uiteindelijk ergens meer verzet zouden kunnen bieden, niet dat Rowan het ook maar in zijn hoofd durfde te halen om het woord sterker op dit moment te gebruiken. De Bloodclan kater was zowaar kalm met hem in gesprek, geen goed idee om zijn goede bui te laten omswitchen, Rowan hielt hiets teveel van zijn staart en andere lichaamsdelen om die nu kwijt te raken.

Because we always have a choice
even when it feels like we don't.

Onderwerp: Re: A game of Chess (Claw) vr 1 jan 2016 - 18:20

Hij keek Rowanflight aan toen de kater uit begon te leggen waarom de prooistapel zo laag was. Ja, het was nooit makkelijk in leafbare. Al had de BloodClan deze leafbare eten zat, maar dat kwam omdat ze zowel bij de Elite als in de ThunderClan konden eten. Toen de andere kater begon over nieuwe mentoren en apprentices vonkelden zijn ogen even op. Wat als hij die katten nou gewoon Young one maakte, maar nee misschien kon hij dat zijn mentors beter niet aandoen. Dit waren ThunderClan katten, die waren niet gewend aan zo’n training die in de Elite gewoon was. “Ik zal het Snowdrop vragen.” Sprak hij rustig. Hij zou nooit zomaar iets tegenhouden en als er een manier was om nieuwe apprentices en mentors bij elkaar te krijgen dan mocht Snowdrop dat doen. Het was alleen maar gunstig als er meer getrainde katten waren om te jagen en te vechten.

Ik zal het snowdrop vragen. De woorden leken een last te zijn die van zijn schouders vielen en met een ingehouden zucht knikte hij naar de donkere kater. Dat zou tenminste betekenen dat ze nog een ding juist konden doen voor het oog van Starclan en dus ook zijn moeder, al vreesde Rowan dat Starclan al lang niet meer zou kijken naar hun, hun rug naar Thunderclan gedraaid zou hebben in afgunst dat ze monsters zoals Claw over hen lieten heersen. Zijn gouden ogen draaide langzaam rond het kamp bekijkend. Er waren zo veel mentoren die weggevallen waren. Zo veel ongetrainde apprentices en zo veel kittens die nog moesten beginnen met hun training, als deze allemaal getraind zouden kunnen worden door loyale Thunderclanners zouden ze sterk genoeg zijn om hun invaders te overheersen. Om het woud terug te eisen en in hun vrijheid weer te kunnen leven. Zou zijn moeder dan met trots toekijken? Of zou ze hem beschouwen als een verrader die samen spande met de duivel.. "Dank u." Mompelde hij enkel met een halve knik voor hij overeind kwam niet helemaal zeker of Claw hem zo maar zou laten gaan of niet.

Because we always have a choice
even when it feels like we don't.

Hij knikte langzaam toen Rowanflight hem bedankte, waarom de andere kater hem bedankte begreep hij eigenlijk niet zo goed. Was hij bang geweest dat hij het tegen zou houden? Dat had hij inderdaad kunnen doen, maar hij zou daar niets mee opschieten. Hij had katten nodig die konden jagen en vechten en geen katten die niets konden en alleen maar aten. Toen Rowanflight opstond, deed hij hetzelfde. Hij draaide zich om en stapte weg. “Tot ziens Rowanflight.” Vervolgde hij kalm terwijl hij richting de kampuitgang liep. Hij moest maar eens gaan kijken of Zira of Snowdrop alweer in de buurt waren, zodat hij ze kon spreken.

[Topic uit]