Water

Met haar ogen volgde ze het blaadje dat langzaam van de waterval naar beneden stortte. Zo ging het op dit moment met het weer, langzaam maar zeker werd het steeds erger en erger, kouder en kouder. Twistervoice zuchtte en zette haar pluizige vacht iets op. Zij had nog geluk met die vacht, maar hoe moest het met haar kortharige soortgenoten? Met een frons staarde ze naar het water. De tijden werden zwaar, niet alleen vanwege een vroege Leaf-bare, maar ook de spanningen tussen de clans werden erger. Doordat ze diep in gedachten verzonken was, merkte ze niet dat er een andere kat aankwam.

+ Open

De kat kwam steeds dichterbij, en nog altijd had ze niet door dat ze niet alleen was. Ze kromp dus ook in elkaar van schrik toen ze ineens begroet werd door een kater. "Hoi Twistervoice." haar vacht had ze ook perongeluk helemaal opgezet, waardoor ze er nu uitzag als een grote pluizebol. De grote pluizebol draaide snel haar kopje, en haalde opgelucht adem toen bleek dat het een kater van haar eigen clan was, want tegenwoordig wist je het maar nooit. Ze keek hem even aan met haar grote oranje ogen, en hoopte dat ze niet al te geschrokken leek. "Hey Lynxfang." miauwde ze, en probeerde niet al te nors te klinken. "Wat brengt jou hier?" vroeg ze na een tijdje zachtjes spinnend.

De kater leek zich ietwat ongemakkelijk te voelen, maar Twistervoice kon zich er niet druk om maken. Ze kon zich wel iets ergers voorstellen, en hij ging zelfs ook spinnen. Hij kwam naast haar zitten, en ze schoof iets op zodat zijn vacht niet helemaal de hare raakte. Daar was het nog wat vroeg voor, niet? "Ik woi kijken hoe dit gebied erbij lag." antwoordde Lynxfang op haar eerder gestelde vraag. Ze knikte langzaam, en staarde naar het water. "Ik geloof dat het er wel redelijk bij ligt, ja." miauwde ze droog, en onderdrukte een sarcastische opmerking. Hij leek sociaal een beetje onhandig, deze kater. Dus ze wilde hem niet direct afschrikken met haar droge opmerkingen en humor.

Ze grijnzde toen de kater zich realiseerde dat hij het misschien beter op een andere manier kon zeggen. "Ik bedoel dat ik graag in alle gebieden van het territorium vaak genoeg wil komen en gezien ik hier al even niet meer was geweest." het kwam er nog steeds niet helemaal uit, en ze knikte hem bemoedigend toe. 'Kom op, zo moeilijk kan het niet zijn.' dacht ze met een kleine glimlach. "Wel, ik wil graag van nut blijven voor mijn clan en ik denk dat ik dan ook genoeg kennis over het gebied moet houden." zei hij uiteindeljk. Ze hield haar kopje schuin. "Ik kan je alvast vertellen dat hier niks veranderd is." oei, weer zo droog. Ach, ze mocht hem niet zich ongemakkelijk laten voelen. "Weet je, laat ook maar. Ik snap wat je bedoelt." zei ze met een glimlach. "Het is best mooi hier, niet?" merkte ze warm op.

Hij leek zich helaas met de minuut ongemakkelijker te voelen, misschien moest ze eens even iets minder Twistervoice zijn. Ze had nou eenmaal een apart karakter, en als je socially awkward was dan was zij niet de ideale poes om gesprekken mee te voeren. Maar vandaag moest hij het er maar mee doen, ze kon wel proberen om haar opmerkingen achterwege te laten. "Ik denk het." mompelde de kater, nu pas goed rondkijkend. Er verscheen een grote frons op haar gezichtje. Ja, als hij niet eens wist hoe het hier eruit zag was het voor hem wel nodig om meer over het gebied te leren. Humm, tamelijk zorgelijk geval dit. "Hmm nouja. Hoe was je dag?" vroeg ze om het gesprek gaande te houden. Een ongemakkelijke stilte was nog erger dan een ongemakkelijk gesprek.

Hoe erg ze haar best ook deed, het bleef allemaal wat awkward. "Um...Mijn dag. Niet bijzonder, ik heb wat katten gesproken in het Camp voordat ik hier naar toe ging." zei de kater, ze knikte langzaam. Oke, inderdaad niet al te bijzonder. "En de jouwe?" vroeg hij vervolgens aan haar. De pluizige poes haalde haar schouders op, en moest eventjes nadenken om geen sarcastisch antwoord te geven. "Ach, ik heb eigenlijk geen klap gedaan. T'is een saai dagje vandaag." miauwde Twistervoice zuchtend, en besefte dat het misschien niet het beleefdste taalgebruik was. Maar zo was ze, ze kon er niks aan doen. "Al gejaagd vandaag?"