Touch me with everything ᕗ

Witte natuur. Wit groen. Witte vlokken. Witte vlokken die het groen overdekken, gecreëerd door de natuur. Sneeuw. Sneeuw valt. Valt snel en traag. Nat en droog. Wit en grijs. Het beste was traag, droog en wit. Dat was dus niet het geval. Het leek wel een sneeuwstorm, zo snel. Te warm voor echte sneeuw dus halve regen en door de grijze lucht kleurde de vlokken ook grijs. Glovefall zette haar korte vacht op. Ze had een klein vogeltje in haar bek. Dat had ze net kunnen vangen voordat dit rot weer plaatsvond. Zo typisch.

Rainpaw, daarna open

Everyting is hard before it is ~~easy~~

Wat een rotweer! De lucht was droog en helder toen plots de hemel openbrak. Sneeuw dat geen sneeuw was en regen dat geen regen was viel neer vanuit de lucht. Zijn vacht was kletsnat en plakte aan zijn lijf.
Met stroeve passen liep de grijze kater door het territorium. En natuurlijk as er nergens een boom te bespeuren om onder te schuilen. Gelukkig was hij bijna bij de waterval, daar zou wel een rots zijn om onder te kunnen schuilen. "Ga jagen" had één of andere warrior hem bevolen. Ja, dag! Niet in dit weer. Hij verhongerde liever dan dat hij op zoek ging naar de weinige en magere prooi in dit stomme weer.

De grot was droog, althans, droger. Rainpaw plofte neer in het vochtige zand en zuchtte luid. Zijn buik gromde en hij gromde mee. De hele clan zou waarschijnlijk veilig en droog in het kamp zitten en de elders zouden leuke verhalen vertellen aan wie het zou willen horen. Dit stond op het punt de slechtste dag van zijn leven te worden. En de saaiste. Hij keek naar de hemel, geen vooruitgang. Het zag er nog steeds uit als even geleden. Grijs. Donker donker donker grijs. En geen kat te bespeuren. Dat werd een dagje in eenzaamheid. Niet dat Rain dat erg vond.

Better to be hated then loved for what I'm not.

Glovefall drukte haar oren plat. Straks vroren haar puntjes eraf. En die rondvliegende druppels van de waterval hielpen ook niet. Alles werd nog beter toen ze struikelde. Over weet-ik-veel-wat. Ze sukkelde nog net een grot binnen voordat ze op haar bek ging. Versuft stond ze op en schudde ze zich uit. "Aaaaah!" Ze schoot achteruit tot bij de ingang. Pas toen ze de enge gestalte herkende gingen haar haren liggen. "Oh gelukkig, ben jij het maar," mompelde ze.

Everyting is hard before it is ~~easy~~