Good times

Ze beet het waterratje dood voordat het een piep kon geven. Ze slaakte een zucht terwijl ze naar haar vangst keek. Nogsteeds geen geluk, en met de dag joeg ze slechter. Haar staart sloeg ze om haar middel heen. Het leek wel alsof StarClan haar geen geluk gunde. Misschien zorgde ze voor te veel problemen? Zwijgend liep ze voort. Haar blik gericht op een lage rots. Zou ze? Ze keek schuw om zich heen. Ze liet zich niet kennen. Fadingpaw legde de prooi neer en sprong de rots op. Wow! Ze leek wel Fadingstar zo. "Ik ben Fadingstar! De meest machstigste leader van WindClan!" miauwde ze niet zo luid. Het was wel een leuk spel zo. Alleen, ze hoopte dat niemand het gehoord zal hebben. Dan zou ze gepest worden voor de rest van haar leven.

&Mousepaw first

Ze keek trots voor zich uit. Nietsvermoedend dat er een kat haar richting opliep. "wat ben je aan het doen?" De kattin keek geschrokken op en kroop ineen. "N-niks, l-laat me met rust." stamelde ze bang en onzeker. Toch begon ze te kalmeren nadat zag dat de kat glimlachte. Ze sprong van de rots af. "I-ik eh... Was me aan het verbeelden hoe het zou zijn als Leader." stotterde ze. Haar staart werd dik. "Ze denkt vast dat ik dom en breinloos ben." dacht ze in stilte bij het ontmoeten van de blauwe ogen van de kat.

De ander krom in elkaar bij het horen van Mouse haar stem en verbaasd trok de rood met witte poes haar wenkbrauw op. Euhm, ze had toch niks verkeerd gezegd? Misschien was Fadingpaw gewoon erg bang aangelegd? Deze stamelde overigens dat ze weg moest gaan en haar met rust moest laten. Een beetje gekwetst schoven de oortjes van Mouse een stukje naar achteren. Wat was dit nou weer? Maar de ander leek bij te draaien en vertelde toen hoe ze zich inbeeldde dat ze leader geweest was. Een beetje onderzoekend keek Mouse naar de ander. Ze vond Fadingpaw een beetje vreemd, doordat deze zo zenuwachtig deed. "Je hoeft je nergens voor te schamen," miauwde Mousepaw tegen haar en haalde haar schouders op. "Ik zal het aan niemand vertellen als je dat niet wilt!" verzekerde ze de ander. "En dat is trouwens helemaal niet raar, ik deed dat vroeger ook heel vaak," ging ze verder.

Ze zweeg verder. "Je hoeft je nergens voor te schamen." Stelde de rode poes haar erust. Dat hielp niet echt voor Fading. Het was makkelijker gezegd dan gevraagd. "Ik zal het aan niemand vertellen als je dat niet wilt!" Hoezo zij ze dat? Was ze van plan het te zeggen?! Fadingpaw deed een stap naar achteren. "En dat is trouwens helemaal niet raar, ik deed dat vroeger ook heel vaak," De kattin zuchtte. "J-ja, maar dit spel is een kitten spel. V-vergeet maar wat ik hier deed." ze pakte het waterratje op. "Ik ben Fadingpaw. Zullen we samen jagen?" aan haar stamelende toon te zien was ze het nogsteeds niet vergeten. Maar ze wou zo snel mogelijk ervanaf.

Fadingpaw vertelde haar dat het een kittenspel was, wat ze zojuist gedaan had. Mouse haalde haar schouders op en schudde haar kop. "Nou en," miauwde ze en glimlachte. "Maakt toch niets uit?" vroeg ze vervolgens. Fadingpaw stelde zichzelf voor en een beetje verrast keek Mouse naar de ander. Die was ook een apprentice, ze wist heus wel wie ze was hoor. Toen de ander vroeg of ze wilde jagen, draaide ze haar oortjes naar achteren. "Euhm, we kunnen ook de grenzen controleren? Dat is spannender," miauwde ze snel. Jagen durfde ze niet, ze durfde geen prooi te doden. Toen de ander een waterrat in haar bek pakte rilde ze. Ze haatte al dat bloed en de slappe lichamen.