My power's turned on

De kattin begon onderhand wel vermoeid te raken door al dat gekwabbel van de rest om haar heen. Searkit hield maar niet op met het het zeggen dat haar moeder een moordenaar was. Als het kon zou de rode kittens zelfs een mosbal tot moordenaara uitmaken. Echter kwam Mockingkit er ook bij. Het enige van het nestje dat haar vachtkleur had. 'Stop allemaal. Nu ik wil niet dat jullie zo over jullie moeder gaan denken ze heeft helemaal niemand vermoordt' Eindelijk, de kattin keek de kater dankbaar aan. 'Maar ik denk niet dat ze helemaal de waarheid verteld' Ze slikte terwijl ze haar blik terugkaatste naar de kater. "Het is niet eens jouw zaak, dus wat bemoei jij je ermee?" gromde ze zachtjes richting de kater. Ze krulde haar staart wat strakker om de kittens heen. Wat wou hij van haar?

"Het is niet eens jouw zaak, dus wat bemoei jij je ermee?" gromde ze zachtjes De grote kater gromde zachtjes 'Ik denk dat ik hier wel iets mee te maken heb' er klopt gewoon iets niet deze kitten zij het verhaal hij had er een raar gevoel bij en Angel wist meer dat wist hij zeker Zij vertelde hem iets niet zij verweeg iets van hem 'Vertel de waarheid Angel' miauwde hij streng maar gevaarlijk hij werd het een beetje zat hij wilde de waarheid weten ook al ging het hem niks aan hij wilde het gewoon weten klaar.

'Ik denk dat ik hier wel iets mee te maken heb' Nogmaals versmalde ze haar ogen tot spleetjes en staarde de kater vijandig aan. 'Vertel de waarheid Angel' Ze liet haar klauwen uit haar hulzen klappen en liet haar vacht overeind schieten. "Jij gaat me niet commanderen", snauwde ze. "Ik bepaal zelf wel wanneer en aan wie ik het zeg", Ze begon weer hevig met haar staart te zwiepen. Hij bleef maar volhouden, maar zo dom was ze ook weer niet. En hij zou willen dat ze de waarheid zou zeggen. Want hij had het recht niet gekregen. Ze siste richting de kater. Zolang hij maar geen slechte gedachtes in de kop van haar kittens ging planten. Searkit die haar uitmaakte als moordenaar was al te veel voor haar.

Zijn ambergele oogjes gingen van zijn moeder naar de kater terwijl ze een niet-zo-gezellig gesprekje hielden. Waarom deden ze zo moeilijk om wie de vader was? Mocking trippelde richting de kater en bekerk hem grondig. Waarna hij weer naar zijn zusje liep en haar wat toe fluisterde. "Misschien is die kater onze papa", fluisterde het kleintje zo zacht mogelijk in haar oor. Dat kon best wel, Muggykit leek op hem en Mockingkit had zijn ambergele ogen. Maar je wist maar nooit. Hij kon ook de broer van zijn papa zijn. Hoe dan ook, vader of geen vader, Mocking vond het wel prima zo. "Kunnen we gewoon niet stoppen met dit?" piepte hij zachtjes. Bang dat zijn mama tegen hem zou gaan schreeuwen.