A broken heart that never heals... (Acefray)

Tallshadow reageerde rustig op de stem van de zwarte kattin. Hij neeg enkel zijn kop voordat hij Acefray aanvulde. 'Ik liep rond, rook Ace, zocht hem op en vond hem hier pratende met Oceanpaw. Oceanpaw en ik hadden eerder gesproken over informatie die belangrijk was voor de clans, vandaar dat ik interesse toonde in de situatie.' Met een eerlijke blik keek de kater naar de zwarte kattin met blauwe ogen. Enkel bij haar vraag trok hij een van zijn wenkbrauwen op. Verward keek de jonge kattin de kater aan, had ze een slechte vraag gesteld dan? Nu hij sprak haar er verder niet op aan dus zou het wel loslopen. 'Goed, dat praten had wel achterwege gehouden mogen worden, ze is en blijft een kat van Windclan,' sprak de zwarte kattin kortaf. De jonge kattin nog meer de indruk wekkende dat ze waarschijnlijk een leidinggevende figuur was. De zwarte kattin knikte bij de woorden van Tallshadow, al leek ze er nog steeds niet echt gerust op te zijn. 'Hoort daarbij ook dat jullie gezamenlijk een hapje wouden eten, hm? Of jullie nou op eigen territorium blijven of niet. We zijn niet één clan,' siste de zwarte kattin die duidelijk het laatste gedeelte van hun gesprek had opgevangen, gevolgd met een felle zwaai van haar staart. 'Maar goed, ik zal jullie geheugens wel weer opfrissen in mijn den nadat jullie die bende van jullie pelsen hebben gewassen,' sprak de zwarte kattin hoogstwaarschijnlijk enkel naar Tallshadow en Acefray, want hen keek ze aan met haar ijsblauwe ogen. De jonge gestreepte kattin rechtte haar schouders langzaam weer. Ondanks dat ze inderdaad gelijk had, was ze nog steeds een Windclanner en had ze nu niet echt het leukste gevoel naar haar clangenoten toe. Dit betekende overigens niet dat ze niet trouw was naar haar clan, integendeel. Nadat ze wat was afgekoeld in figuurlijke zin, zou ze zich wel weer gedragen zoals ze geacht was te doen. 'En, Oceanpaw, mijn naam is Innerstar,' beantwoorde de zwarte kattin haar vraag, waardoor de Apprentice zichtbaar slikte. 'En ga jij ook maar rap je pels wassen en dan terug naar je kamp, geen idee wat de regels van Everstar zijn, maar ik denk niet dat ze het een fijn idee vind dat je hier zo laat nog met een stel Shadowclanners rond hangt,' vervolgde ze haar ijsblauwe blik nu recht in de blauwe ogen van haar geplant. De jonge kattin knikte enkel waarna haar houding veranderde en weer iets weg had van die van Whitelion, vooral doordat ze er niet als een aardappelzak bij stond en niet minder belangrijk omdat ze zijn zusje was. Ze pakte gewoon haar gedrag weer op zoals een trouwe Apprentice zou moeten doen. 'Dankuwel, mevrouw Innerstar.' Mauwde ze enkel koeltjes maar toch respectvol. Immers had ze daar nog niet over nagedacht en wou ze ooit een goede Warrior worden en nam ze Innerstars woorden nauw aan het hart. Nu sprak Acefray eindelijk weer, zover ze zijn houding af kon lezen leek hij niet echt blij te zijn met Innerstars interventie, maar hij sprak haar niet tegen. 'Hier in de buurt is wat stromend water,' mompelde de kater enkel na hun hele preek waarna hij erna toe liep en zijn poten in het koude water stak. Het stroompje dat hij had gekozen was niet zozeer groot, maar groot genoeg voor het doel dat het nu had, en dat was het giftige sap uit hun vacht wassen. Met enige tegenzin volgde Oceanpaw aan haar kant van de grens zijn voorbeeld. Ze liet zich in het water zakken en spoelde zo haar lange vacht af.

Nadat ze de ijzige kattin bekend als Innerstar had bedankt, die enkel reageerde met een kort knikje, liep de jonge kattin naar het water toe om zich in te wassen. Het gif dat ze nagenoeg relatief goed kende, verdween met het water dat tegen haar aan spoelde. Haar lange vacht, die zij en haar halfbroer Whitelion beide gehad hadden, zat nu vol water en knopen. Ze haatte het als het nat was, het duurde altijd een hele poos voordat ze haar vacht schoon en geordend had nadat ze zich had gewassen, maar ze wachtte nog minder op de dood dus deed ze maar wat moest gebeuren. Tallshadow kwam niet zo snel achter haar en Acefray aan, waarom wist ze niet maar hij sprak nog met Innerstar. Waarschijnlijk zouden de twee katten op de kop krijgen van hun leider, tenminste dat zou de jonge kattin niet verbazen. Ze kende de Shadowclan leidster niet maar wist een ding zeker, ze wou niet op de verkeerde poot met Innerstar leven. Sowieso was Oceanpaw nooit uit op problemen, al leken die haar wel altijd te vinden. Met sympathie keek de jonge kattin de grijze Medicine Cat aan voordat ze met heldere blauwe ogen naar het water keek. Inmiddels zou waarschijnlijk het gif wel van haar afgespoeld zijn en zou ze snel terug naar haar kamp vertrekken. 'Z-zeg.. Zeg Innerstar dat het mij spijt als mijn broer.. Als hij ooit... ooit Shadowclan kwaad heeft gedaan,' mauwde ze met een gebroken stem. Voordat ze zich razendsnel omdraaide en op de oever klauterde.