Are you a killing machine? (Aye, sir!)

Raptorpaw zat al klaar op de afgesproken plek, wachtend op Northernlight, zijn mentor. De mentor die hij haatte, maar ze trainde hem toch redelijk, voor een lakse niksnut. Maar het meeste wat hem sterk maakte waren zijn eigen trainingen met zichzelf. Veel kracht trainingen. Raptorpaw likte zijn lippen terwijl hij gefascineerd zijn uiterst lange nagels bestudeerde terwijl hij deze in en uit stak. Zijn verstand zonk steeds lager, hij had steeds meer behoefte naar het gene wat niet goed was. Langzaam werd dat steeds erger en hij begon ook steeds meer haat naar anderen te voelen. Zoals zijn beste vriend, Tigerpaw.

Rustig wachtte hij af terwijl zijn staart langzaam heen en weer zwaaide en hij zijn nagels bleef bekijken, lichtjes fantaserend hoe hij deze gebruikte om in iemand anders z'n vacht te steken. 'Stop die dingen maar weer in voor je jezelf bezeerd.' Raptorpaw keek op bij deze woorden en zijn gebruikelijke maniakale grijns keerde terug. "Oh maak je maar geen zorgen hoor, mezelf zal ik niet bezeren," maar iemand anders wel. 'Kom van je luie reet en volg mij. We gaan eventjes langs de grenzen lopen en dan weer jagen. Je vechttrainingen gaan uit mijn eigenbelang als laatste.' Raptorpaw vernauwde zijn ogen en bleef staan waar hij stond. "Oh wat dacht je? Na mijn trainingen verwaarloosd te hebben meteen weer de baas uit te kunnen hangen?" Grauwde hij. "Ik wil liever nu meteen een vechttraining, het enige wat we doen is jagen en die mousedung grenzen langs gaan," vervolgde hij grommend.

'Ik maak me geen zorgen, je bent de laatste om wie ik mij zorgen maak Raptor eerder over de rest van het kamp met zo een maniak als jij in de clan.' Raptorpaw lachte grillig hier om. "Oh wat een fijn compliment, die waardeer ik echt," klonk zijn stem. 'Raptorshit kom nu mee. Wees blij dat ik je nog wil trainen er zijn niet bepaald andere die staan te popelen met jou op pad te gaan. Mijn kitten verdiende de aandacht. Ik laat hem niet sterven van de honger omdat meneer hier zich beter voelt dan de rest.' Raptorpaw rolde met zijn ogen. "Ach, mij boeit het niet helemaal of je me nou wel of niet traint, genoeg anderen die het wel willen, ook al denk jij van niet," miauwde hij met een doordringende blik en een vaste, scherpe toon. Echter irriteerde Raptorpaw zich aan het feit dat ze nog geen vechttraining hadden gedaan. Hij verdeed zijn tijd aan deze trainingen en hij wou deze Northernlight niet als mentor in dit opzicht. En zoals gewoonlijk gebruikte ze haar positie weer om hem niet zijn zin te geven. Toen Northernlight dat zei lichtte zijn ogen wat op en knikte hij gehoorzaam. De kans dat ze een Riverclanner tegen gingen komen was namelijk wél aanwezig. "Prima," sneerde hij en hij volgde Northernlight. Raptorpaw hield zijn ogen en oren open voor mogelijke geluiden die hem naar een gevecht toe konden leiden. Dan kon hij eens laten zien dat hij al beter was geworden door zijn eigen trainingen.