Yeppeo ✦ beautiful

De kleine zwarte poes was nog maar enkele dagen oud maar voelde in tegenstelling tot de meeste kittens niet de angst om de zijde van haar moeder te verlaten. Zonder echt bij het gevaar stil te staan, kroop ze vooruit. Haar zwarte vacht contrasteerde fel af toen ze zich per ongeluk in de witte sneeuw waagde. Een piep verliet haar bekje, niet goed wetende wat deze plotse koude te betekenen had.

Lostvoice 1st {spt}

Er waren veel kittens in Bloodclan momenteel en aangezien ze zelf ooit ook moeder was geweest, vond ze het heerlijk om af en toe eens een kijkje te nemen. Ergens had ze de neiging om aan Howl te vragen hoe 't met d'r ging, maar niet alle katten binnen de Elite waren blij met een ex-Riverclanner in hun midden. Al wist ze dat er meerdere katten uit de clans bij hun waren aangesloten, opvallend nu Thunderclan in hun klauwen lag. De witte poes schudde haar kop en voelde daarbij haar donkerpaarse halsband om d'r nek schuren. Ze keek op toen ze opeens hoog gepiep hoorde en zag een klein zwart bolletje bij de sneeuw liggen. Ze kwam overeind en liep op de kitten af. "Dat is nog wat te koud voor je, kleintje," zei ze sussend, terwijl ze de kitten optilde en weer binnen de Barn legde, waarna ze d'r een liefkozende lik over diens vachtje gaf.

Het poesje schrok op van de plotse aanraking, merendeels omdat haar ogen nog gesloten waren en ze niet de dader kon herkennen. Ze had het ook niet zien aankomen noch de andere poes gehoord. De woorden die haar toegesproken werden zorgden ervoor dat een klein piepje van onwetendheid haar bekje verliet en ze blind in het rond begon te staren. Dit was haar moeder niet.. waar was die eigenlijk?

Ze hoorde een kleine piep en haar mondhoeken gingen eventjes omlaag. Ze wist goed hoe ze met kittens om moest gaan, nadat ze zelf twee nestjes had gehad. Of nou ja, één nestje dat ze zelf had opgevoed en één die ze in de steek had gelaten. Een steek ging door haar lichaam heen toen ze daar aan terug dacht en ze zuchtte eventjes. Ze zetten de kleine zwarte kitten terug in de Barn en keek eventjes naar binnen toe. Howl moest hier ergens zijn, maar ze kon het zo snel niet zien in de duisternis. Daarom dat ze de kitten maar een warme lik over diens kopje heen gaf. "Soms vraag ik me af wat er met mijn kittens is gebeurd," mompelde ze zachtjes, terwijl ze ging zitten en de kitten tussen haar poten neerzetten, zodat ze deze makkelijk warm kon houden en kon beschermen tegen de koude wind.

De reactie die ze kreeg op haar piep was een lik over d'r kopje en enkele woorden die ze nog niet kon verstaan. Vervolgens richtte ze haar oortjes in de richting waarvan een bekende geur afkomstig was, eentje die ze herkende als die van haar broer. Wat bedachtzaam staarde ze - nog blindelings - naar die richting tot haar sibling tegen de oudere kat aanbotste. Opnieuw verschoof haar kopje naar deze oudere kattin, haar in een vragende manier aankijkende door haar kopje wat te kantelen. Het was duidelijk dat Areum niet veel besef van de situatie had.

De kleine zwarte kattin bleek niet echt door te hebben wat er allemaal gebeurde, Lostvoice kon haar niets kwalijks nemen. Als kitten had niemand echt door wat er om ze heen gebeurde, totdat hun oogjes en oortjes open gingen tenminste. Wel keek de witte kattin op toen er opeens een nieuwe kitten bij kwam aanzetten. Ze glimlachte eventjes toen ze een broertje van de zwarte kitten herkende. Howl en Claw hadden het echt gewoon voor elkaar gekregen om een puur zwart nest te krijgen. Toen alle twee de kittens begonnen te piepen, slaakte Lostvoice een zachte zucht. "Goed dan, ik zal jullie wel weer bij jullie moeder leggen," zei ze zachtjes. Ze boog zich voorover en pakte eerst de kleine Areum op, waarna ze voorzichtig over Chawl heen stapte en de kitten bij Howl neer legde. Daarna draaide ze zich om en deed hetzelfde bij Chawl. Met een glimlach stapte ze daarna weg en ging bij de ingang van de barn zitten. Voor het geval dat de kittens nog een keer op onderzoek uit wilde gaan.