Nobody likes you when you're 23 [Open]

Yu slenterde het kamp binnen. Sneeuw kraakte onder haar poten, en bevroor haar tenen. Ze zuchtte, en zag hoe haar adem in wolkjes naar buiten kwam. Ze moest een paar hodentanden verdienen, dan kon ze eindelijk een mentrix worden. Ze zou het goed aanpakken, daar was ze zeker van. De poes rilde, en liet haar blik over het kamp glijden. Rare groep waren ze toch. Katten die verbannen waren, katten die nergens bij pasten, katten die macht zuchtig en leergierig waren. Maar die had je natuurlijk ook in een clan. Ze verschilde niet eens zo veel van de vier clans, het verschil was samenhorigheid. Bloodclanners waren enkel samen als ze iets wilden veroveren of iemand aanvielen. Alleen als het belangrijk was, dus. Toch vond Yu het soms jammer, vooral omdat ze zelf best sociaal was. En zij mocht zichzelf nog gelukkig prijzen dat ze familie had. Ze maakte een notitie in haar gedachten om haar vader snel weer te bezoeken.

If you never ask it, you won't know it.

De kersverse Younge One kwam uit de Young One Tower getrippeld met een blije, opgewonden blik in haar ogen. Yes, haar dag kon niet meer stuk! Ze was eindelijk Young One geworden, het dé perfecte mentor en bovendien was haar training vanavond. Een in gedachten verzonken glimlach sierde haar staalgrijze lippen terwijl ze vooruit draafde. Hoe zou het zijn om te jagen? En te vechten? Haar nekhaartjes kwamen zenuwachtig overeind bij de gedachte om een tegenstander te kunnen verslaan. Nog even, en...
Boink!
In gedachte verzonken was Wasabi tegen een zwart-witte poes aangebotst en krabbelde ze enkele passen naar achteren. Ze was een stuk groter dan haar, dus besefte de jonge poes dat dit een Member moest zijn. Foute boel. 'Het spijt me,' verontschuldigde ze zich snel met haar blik eerbiedig tegen de grond gericht. Foute boel, foute boel...

But what if the truth hurts?

Thanks Julia!

Spoiler:

Het ene moment was ze rustig voor zich uit aan het staren, en opeens werd er tegen haar geduwt. Yu keek geirriteerd de kant op van de boosdoener, totdat ze zag dat het een young one was. De grijze poes leek erg jong. 'Het spijt me,' zei ze, terwijl ze naar de grond keek. Een beetje verward staarde Yu naar het tafareel. Oh, juist, ze was een member nu. De poes wou net haar mond opentrekken toen ze een zwart katertje zag die de poes kopieerde. Hee, was dat niet... Een grijns kroop over haar snoet. Ja, ja, het moest wel! Een sterke geur van Howl, die oogjes. Dit was familie. Eerst richtte ze zich tot de young one, en gaf deze een speelse tik tegen de oren. "Kom op, zo oud zie ik er toch niet uit? Het is oke." Vervolgens keek ze naar de kit. "En jij hebt al helemaal niks fout gedaan..." Ze bracht haar kop omlaag zodat ze hem recht in de ogen kon kijken. "...Broertje."

Sometimes you ask yourself whether you're dealing with a killer.

De spanning dreef tot zijn hoogtepunt, maar Wasabi bleef haar blik respectvol op de grond gedrukt. Er flitste verwarring door de ogen van de grotere zwart-witte poes en de staalgrijze poes waagde het even te gluren door haar strakke blik heen. Wat deed ze nu? Een normale Member zou haar de huid vol gescholden hebben, maar nu kwam er alleen een grijnsje op haar snuit. Het was Wasabi's beurt om haar nu verbaasd aan te kijken, maar zij had haar aandacht op de plek naast haar gericht. Zwijgend volgde de grijze poes haar blik, en besefte dat er een zwarte pluizenbal naast haar was komen zitten; en niet zo gewoon ook! Het kleintje imiteerde haar houding en sprak zachtjes: 'Solly.'
Wasabi trok even verbaasd haar wenkbrauw op naar de zwarte kitten, maar toen kon ze ook nog een grijnsje op haar lippen krijgen. Pff, als dit katertje een kopie van haar was, zag ze er nu belachelijk uit! De zwart-wit gevlekte poes gaf haar een speelse tik rond haar oren en Wasabi schudde haar kopje met een expressie op haar gezicht die elegante verbazing uitdrukte. 'Kom op, zou oud zie ik er toch niet uit? Het is oké.'
De opluchting die de Young One overspoelde was zo groot dat ze een zuchtje niet kon onderdrukken. Vervolgens mompelde de poes iets tegen het kleintje, maar de enige woorden die ze begreep waren 'jij' en 'familie'. Hm, dus de grote gevlekte poes en het kleine zwartje katje waren familie. Vreemd, want het katertje rook naar Claw... En de grotere poes ook. Betekende dat dat deze twee katten nageslacht waren van de Bloodclanleader? Een glimlachje sierde haar snuit toen ze dacht aan de zwarte kater die haar uit Thunderclan naar Bloodclan had gebracht. 'Kennen jullie elkaar?' besloot ze toen maar aan de twee te vragen, hoewel ze zich afvroeg of het kleintje dat begreep.

But even if that is true, it can also have a friendly side.

Thanks Julia!

Spoiler:

De young one zag er oplucht uit, iets wat Yu deed grijnzen. Hoe vaak was die al afgeblaft door members? Haar broertje keek haar echter ernstig aan. "Ij solly eggen, ik ook solly eggen.” Ze trok haar wenkbrauwen op. “Ik ook oed doen.” Ah, zo. Een kit leerde natuurlijk het best door naar andere katten te kijken. "Je hoeft alleen sorry te zeggen als je iets verkeerd doet. " Legde de oudere poes uit. “jij us ijn, jij Yu ijn?” Een enorme glimlach verspreidde zich. Hij kende haar! Glunderend knikte ze. 'Kennen jullie elkaar?' Vroeg de young one nu. Yu wou antwoordden, maar de kit was haar voor. “Ja, ij is us.” Zei hij, bij wijze van uitleg. De gevlekte member grinnikte even. "We zijn familie. Beide kinderen van Claw." “Ie is jij dan?” Vroeg haar broertje, en haalde uit met zijn poot. "Hey, niet zo maar katten slaan. " Sprak ze op strenge toon. Een ondeugende blik kwam in haar ogen te staan, terwijl ze vervolgde: "Altijd eerst vragen."