When the bird leaves the nest

Crane was al vroeg wakker vandaag en had besloten om er vandaag is in zijn ééntje op uit te trekken. Zijn lange pluizige vacht stond alle kanten op waardoor hij wat leek op een pluizige bol vacht, maar daar trok de kleine kater zich niets van aan. Hij trippelde de nursery uit en liep de eerste beste kant op. Hij had nog niet veel gezien van buiten zijn den, dus elke kant was goed voor hem. Zijn grote oogjes gingen van de ene naar de andere kant, kijkend naar al de katten die in de weer waren voor de clan. Later zou hij ook een geweldige warrior worden, dat was toch zijn doel. Crane was ondertussen al een 2-tal keer langs elke den gelopen en wou net terug bij het begin beginnen toen hij over zijn eigen poten struikelde en op de grond belandde. Natuurlijk moest hij weer juist in het midden van het kamp staan. Hij staarde even wat beduusd voor zich uit en bleef even liggen waar die lag, niet goed wetend wat er net gebeurt was. Een klagelijke miauw ontsnapte langs zijn lippen toen hij eenmaal doorhad wat er net gebeurd was. Dat moest natuurlijk alleen hem overkomen. Hij besloot om gewoon te blijven liggen en te doen alsof dit zijn plan geweest was. Hij had zijn kop op zijn poten gelegd en hield zijn blik nu observerend op de ingang van het kamp gericht. Dan kon hij dat ook weer eens een keer bekijken.

Open

De gifgroene ogen van Crosskit volgde een kitten uit zijn nest, Cranekit. Deze leek een tour door het kamp te doen, niet heel interessant als je het hem vroeg maar oké. De bruin met witte kater bleef de ander rustig volgen, totdat deze opeens op zijn snufferd viel. Een grijns kwam op zijn gezicht en zachtjes grinnikte hij om de ander zijn onhandigheid. Rustig kwam hij overeind en trippelde ook hij nu de nursery uit. Cranekit bleef maar liggen, maar Cross was niet bezorgd. Nee, de ander was net als hem een kater en die hadden geen pijn. Toen hij bij de ander aankwam, grinnikte hij nog eens geamuseerd. "Laat me raden." begon hij. "Dit was allemaal de bedoeling?"

De poes was al een tijdje uit haar nest en zat vlak achter de ingang van de nursery. Zo kon ze zien wie vertrok en wie naar binnen gingen, terwijl niemand haar zag. Behalve als je echt goed zou kijken natuurlijk. Meeste katten keken gewoon niet om als ze de nursery uit gingen. De zwart-witte kitten verveelde zich eigenlijk te pletter en lag daar met haar kopje op haar poten. Er kwamen geen interessante katten uit de nursery dus ze had haar ogen wat afwezig op de achtergrond gericht. Toen er echter een speciale vacht naar buiten kwam tilde ze haar kop op. Cranekit en snel daar achteraan Crosskit. Twee katers waarbij ze in het nest was gepropt nadat haar ouders verdwenen waren zonder dag te zeggen. De zwart-witte poes sprong op en liep vlak achter Cross. Ze kon nog wel zien hoe Crane op zijn snufferd viel. Na de opmerking van de grijze kater stapte ze achter hem vandaan om naast hem te komen staan met een grijns. "Natuurlijk was het gepland", begon ze. "Het is toch ook de perfecte plek om te slapen niet?" Haar hoofd deed ze wat schuin terwijl ze maar ging zitten zodat ze van het groepje van drie een driehoek maakte. Zo kon ze beide goed aankijken.

"Laat me raden." Crane richtte zijn kopje op toen een bekende stem te horen was. "Dit was allemaal de bedoeling?" Kort trok hij met zijn oortjes en een onschuldige grijns verscheen op zijn snoetje. "Natuurlijk was het gepland" Ook Dauntkit voegde zich nu bij hen. "Ik had het inderdaad uiterst gepland." mauwde hij plechtig en trok zichzelf vervolgens toch maar recht om hen aan te kijken. "Het is toch ook de perfecte plek om te slapen niet?" Hij knikte opvallend met zijn kop, als teken dat hij het helemaal eens was met Daunt. "Ik was eigenlijk bezig met het verkennen van het kamp," verklaarde hij. "De open plek ken ik al, maar wat er zich echt in die andere dennen bevind, is me een raadsel." vervolgde hij en liet zijn blik even naar de andere struiken gaan. Een ondeugende glimlach verscheen nu rond zijn lippen. "Zullen we straks eens een andere den binnenvallen?" stelde hij enthousiast voor. Zijn oortjes waren naar voren gericht en zijn staartje zwiepte afwachtend heen en weer, terwijl hij Daunt en Cross om de beurt aankeek.

Ook Dauntkit - nog een nestgenootje van hem - voegde zich bij hen. Het katertje trok zijn wenkbrauw op naar de kattin toen deze zijn woorden herhaalde. Ook Cranekit miauwde dat het gepland was. Goh, wat waren ze het toch weer met elkaar eens. Toen zijn gevallen nestgenoot vertelde dat deze eigenlijk bezig was met het verkennen van het kamp, trok Cross zijn neus op. Dat had hij naar zijn mening al vaak genoeg gedaan. Nee, hij wilde heel andere dingen verkennen; het territorium was hier één ding van. Maar ook in het gezelschap zijn van poezen wilde hij verkennen, aangezien zijn puberhormonen al aan het opkomen waren. Cross keek onopvallend naar de kitten naast hem en smirkte lichtjes. Misschien kon hij dit pad met haar wel verkennen. Onaantrekkelijk was ze zeker niet. Toen Cranekit met het voorstel kwam om een andere den binnen te vallen, snoof Cross nadenkend. "Welke den dan?" vroeg hij waarna hij zijn gifgroene ogen op zijn medekater richtte. "Warriors of leader?" vroeg hij toen en grinnikte zachtjes. Het zou allebei spannend zijn. Het was een wonder dat hij dit nog niet eerder gedaan had.

"Zullen we straks eens een andere den binnenvallen?", zei de kater die op de grond had gelegen. Kort keek ze hem verward. "Welke den dan? Warriors of leader?" De poes trok haar neus wat op. "Leaders natuurlijk", zei ze terwijl ze grinnikte en zich al omdraaide naar de andere den. Ze was wel benieuwd naar de dens van de anderen. Misschien waren die wel veel beter, al betwijfelde ze dat. Het zou fijn zijn als Everstar niet in haar den zou zitten, want dan kon het allemaal nog best ongemakkelijk worden. Ja, dat had ze liever niet. Met haar staart seinde ze naar de anderen en schoot toen weg naar de den op een aardig tempo.

- Kort

Crane hield zijn kopje bedenkelijk schuin toen Crosskit zich afvroeg welke den ze dan zouden binnen dringen. Het was de andere kit, Daunt, al snel duidelijk welke den zij zou kiezen. De leadersden. Dat zou inderdaad geweldig zijn! Crane's oortjes schoten enthousiast naar voren bij haar voorstel. "De leadersden!" mauwde hij opgewekt. Hij liet zijn kopje echter snel wat zakken toen hij doorhad hoe luid hij wel niet net geweest was. "Nu?"

Er werd besloten door zijn twee metgezellen dat ze de leadersden zouden terroriseren. Prima, al zou de warriorsden in zijn ogen spannender geweest zijn - hier was meer kans om betrapt te worden. Cranekit vroeg of ze dit nu gingen doen en Crosskit knikte ferm. "Waarom niet? Het is niet dat we iets beters te doen hebben hier," miauwde hij met een kleine grijns en seinde de twee toen, waarbij hij richting de leadersden begon te lopen. Vanuit zijn ooghoeken zag hij een warrior zitten, die hen streng in de gaten hield. De kitten keek hem eens aan. Wat zou die doen als hij doorhad dat ze de leadersden in gingen?