You are your own fool

Onderwerp: You are your own fool do 11 feb 2016 - 11:56

Ze had liggen huilen, ze had geschreeuwd en gescholden, ze had haar ribben uit haar lijf gerend, maar het had allemaal geen zin. Ze wist dat het niet anders kon, het was hetzelfde gevoel. Het kon niet anders dan dat er weer kittens in haar buik groeiden al was dat nog niet te zien. Ooh ze was zo stom geweest, zo dom. Het web van leugens werd alleen maar groter en het maakte haar langzaam krankzinnig. Ze was zichzelf ergens onderweg kwijtgeraakt en ze kreeg het niet voor elkaar om zichzelf weer bij elkaar te schrapen. Ze kon er niet nog een keer mee komen dat de vader dood was, dat had de vorige keer gekund omdat één van de katers vlak nadat zij was bevallen naar StarClan was gegaan. Moest ze het gewoon doen? Moest ze gewoon zeggen dat Barksound de vader was. Zou hij haar verraden als ze dat zou doen? Ze moest het in ieder geval aan haar eigen kinderen vertellen. Dus had ze ze gevraagd of ze na het samen tongen nog even naar haar toe wilden komen. Ze zat in de schemering een eindje buiten het kamp. De zon zakte achter de horizon en liet de sneeuw glinsteren, wat een prachtig gezicht was. Ze kon er alleen niet van genieten, haar goudgele ogen stonden gestrest en haar oren hingen wat langs haar kop.

[Kits van Brindleleaf]

[Low posting account]

Onderwerp: Re: You are your own fool zo 14 feb 2016 - 10:23

Toen haar moeder haar gevraagd had om na de sharing tongues buiten het kamp wilden komen. Mousepaw was bezorgd geweest, maar schudde het van zich af. Waarschijnlijk wilde ze iets vertellen aan al haar siblings tegelijkertijd. De rood met witte poes had genoten van de sharing tongues, maar deze liep nu ten einde. Ze miauwde gedag tegen de groep katten waar ze bij gezeten had en schudde rustig haar vacht even uit, waarbij ze de botjes van de kleine haas die ze gegeten had oppakte en meenam. Toen ze uit het kamp kwam, groef ze snel een kuiltje en liet de botjes hierin vallen waarna ze het gat weer dichtgooide. Ze sloot haar ogen en dankte StarClan, zoals ze van Frostfaith geleerd had. Vervolgens stak ze haar neusje in de lucht. De geuren van WindClan stroomde haar neus binnen en genietend sloot ze haar ogen. Toen ze haar moeders geur oppikte trippelde ze snel deze richting uit. Toen ze Brindleleaf zag zitten schrok ze echter een beetje. Haar moeder zat er gebogen bij, en snel rende Mouse op haar af. "Mam!" miauwde ze bezorgd waarbij ze zichzelf tegen de warrior aandrukte. "Wat is er?"

_{Oh mother, I'm scared to live. Takes more than I've got to give
Oh sister, my voice is weak. Oh brother, I long for sleep
Oh hunger, I know you well
My cruel friend is a funeral bell
★★★★★}

Onderwerp: Re: You are your own fool zo 14 feb 2016 - 13:05

Sharing tongues liep ten einde, tot Polars opluchting. Ze had echt geen zin gehad om met andere katten wat te kletsen en samen te tongen, maar ze had geen keus gehad. Ze keek even rond in het kamp en zag tot haar verbazing haar moeder zitten. Niet dat dat haar verbaasde, maar haar houding verbaasde haar. Ze zag er, tja, gebroken uit. Bezorgd wandelde Polar op de poes af, net op het moment dat Mouse zonder op haar zus te letten langs haar heen stormde. "Zoals altijd voelt zij zich weer te goed voor mij," mompelde ze binnensmonds. Mousepaw drukte zich bezorgd tegen haar moeder aan op het moment dat Polar aankwam. "Mam!" riep ze uit met een schrille stem door bezorgdheid.

Onderwerp: Re: You are your own fool zo 14 feb 2016 - 16:26

Natuurlijk had het zijn alarmbellen doen rinkelen toen zijn moeder al haar kinderen gevraagd had om bijeen te komen na Sharing Tongues. Zodra de hele familie bijeen werd geraapt, was er vaak het één en ander aan de hand, en zulke dingen waren zelden goed. Al verbood de rood-witte kater zichzelf om direct van het slechtste uit te gaan, hij kon het niet echt helpen. Toen hij op haar afstapte, was het ook wel duidelijk dat dit niet iets positiefs ging zijn. De gestreste blik in haar ogen kenden hij wel, de manier waarop haar oren lichtjes langs haar kop gedrapeerd waren. Quiet slikte even, zenuwachtig. Mousepaw zat al stevig tegen hun moeder aangedrukt, zijn zusje was duidelijk bezorgd. Polarpaw stond er ook bij, maar op dit moment kon het hem weinig schelen. Zijn nieuwsgierigheid naar wat er op dit moment speelde, was veel te groot. De kater stapte op zijn moeder en twee zusjes af. Puddlepaw was op dit moment nog nergens te bekennen. Hij ging voor zijn moeder zitten en wierp enkel een vragende blik op haar. Voor zijn gevoel was het wel duidelijk wat ze van haar wilden..

i can't explain what i mean
You are your own fool Hf3zPPx

and even if i could, i'm not sure i'd feel like it

Onderwerp: Re: You are your own fool wo 17 feb 2016 - 14:18

De eerste die bij haar kwam was Mousepaw. Haar oor draaide ietsje toen ze de pootstappen achter haar hoorde, die snel de afstand overbrugden. Er kwam een flauw glimlachje om haar lippen terwijl ze haar een begroetende lik over haar kop gaf. Niet veel later kwam Polarpaw ook naar haar toe gevolgd door Quietpaw. Waar was Puddlepaw? Nou ja, anders zou ze het hem later wel vertellen. Het was belangrijk dat ze het allemaal wisten. Ze wilde dat zij de eerste waren die wisten wat er komen ging. ‘Ik heb iets stoms gedaan.” Mompelde ze binnensmonds terwijl ze al haar kinderen vluchtig aankeek, maar vervolgens voor haar uitstaarde. Het duurde even voordat ze verder ging. “Ik… jullie krijgen broertjes en zusjes.” Hakkelde ze. Ze had het niet moeten doen, het was zo stom geweest, maar ja dat was achteraf. Ze was zwanger en dat viel niet meer terug te draaien.

[Low posting account]

Onderwerp: Re: You are your own fool zo 21 feb 2016 - 11:32

Ook haar twee siblings kwamen eraan, al leek Puddlepaw niet te komen opdagen. Mouse drukte zichzelf nog steeds tegen haar moeder aan, in de hoop deze zo goed mogelijk te kunnen steunen zo. Er was duidelijk iets aan de hand. Toen Brindleleaf begon te praten keek Mouse omhoog. “Ik heb iets stoms gedaan.” miauwde de poes en de apprentice wiebelde met haar oortjes. Oh oh, dat klonk niet goed... Haar nieuwsgierigheid en bezorgdheid steeg nog meer. Wat er toen gezegd werd, had ze totaal niet verwacht. Haar moeder... Was weer zwanger? De blauwe ogen van Mousepaw vergrootten zich. Maar.. Van wie dan? Hun vader was dood, dat had mama altijd tegen hun verteld! "Wie is de vader?" vroeg ze voorzichtig aan Brindleleaf. Gemengde gevoelens gingen door haar kleine lichaam heen. Broertjes en zusjes, het klonk heel leuk.. Maar dit betekende wel dat mama papa die in StarClan was nu verraden had...

_{Oh mother, I'm scared to live. Takes more than I've got to give
Oh sister, my voice is weak. Oh brother, I long for sleep
Oh hunger, I know you well
My cruel friend is a funeral bell
★★★★★}

Onderwerp: Re: You are your own fool zo 21 feb 2016 - 22:00

De goudkleurige ogen van de jonge kater gleden rustig over het beeld van zijn gestreste moeder heen. Hoe erg kon het nou zijn? Ze waren een familie, samen kwamen ze overal wel uit, toch? Hij keek even rond, maar van Puddlepaw was nog steeds niets te bedenken. En Quiet was zo nieuwsgierig nu, moesten ze echt nog op Puddle gaan wachten? Gelukkig had zijn moeder daar ook niet al teveel zin in, want ze opende haar mond al. Hij trok even nieuwsgierig met zijn oren op wat ze zei. "Ik heb iets stoms gedaan," miauwde zijn moeder, haar ogen afwijkende. Hij wilde meteen het ergste verwachten, maar zijn hoofd leek niet in staat te zijn om ook maar iets te kunnen verzinnen dat zijn moeder verkeerd had gedaan. Er viel een stilte, die vervolgens weer doorbroken werd door Brindleleaf. "Ik… jullie krijgen broertjes en zusjes," vertelde zijn moeder. Quiet's blik verduisterde. Broertjes en zusjes, die wel een vader en een moeder zouden hebben. Waren hij en zijn siblings niet genoeg geweest? De kater voelde jaloezie, woede, wilde zijn tanden op elkaar bijten tot ze braken, maar hield zijn mond. Als ze hem zo graag wilde vervangen, dan was dat zo.

i can't explain what i mean
You are your own fool Hf3zPPx

and even if i could, i'm not sure i'd feel like it

Onderwerp: Re: You are your own fool di 23 feb 2016 - 21:02

Toen haar moeder zei dat ze iets stoms had gedaan, werd Molarpaw zelfs nog bezorgder. "M-mama?" stamelde ze bezorgd. Ze fonste verontrust en liep iets dichter naar haar toe. Net op dat moment vertelda Brindleleaf wat er scheelde. Ze zouden broertjes en zusjes krijgen, zij, Quietpaw, Mousepaw en Puddlepaw. Polar sperde haar ogen verbaasd wijd open. Broertjes? Zusjes? "Wie? Wat? Hoe?" Ze kreeg geen enkele deftige zin uit haar mond geperst. Hoe kon het? Haar vader was in Starclan, en ze kittens werden niet door de ooievaar gebracht. Dus moesten die een vader hebben. Maar wie was dat dan? "Wie is de vader?" Polarpaw keek opzij naar haar zus, en toen terug naar haar moeder.

Onderwerp: Re: You are your own fool do 25 feb 2016 - 14:27

De verwarring van haar kinderen overspoelde haar en maakte haar nog ongelukkiger. Het voelde als verraad, haar vergissing had ook grote impact op hun leven. Haar blik gleed naar haar zoon, ze voelde de jaloezie en woede die om hem heen hing. Ze deed het meest dierbare in haar leven pijn en dat maakte dat ze zichzelf in de rivier wilde gooien. Ze verdiende hen niet, deze katten die altijd voor haar klaar hadden gestaan. Ze verdiende de aandacht van deze vier jonge katten niet en met haar zwangerschap ging ze nog meer jonge levens verwoesten. “Het spijt me.” Fluisterde ze terwijl haar blik door de verduistering in Quiet zijn ogen probeerde te prikken. Toen kwam de vraag die al haar spieren liet verstrakken. “Dat doe er niet toe.” Haar stem klonk bijna kil terwijl ze haar kaken op elkaar klemde. Ze wilde niet liegen tegen ze, ze wilde het web van leugens niet nog groter maken. Maar had ze een keus? Nee ze had zichzelf weer in zo’n benarde positie gebracht en ze trok gezellig iedereen daar in mee. Ze was een bitch, StarClan wilde haar vast niet hebben. “Ik wil dit niet.” En met die woorden stond ze met een ruk op. “Jullie verdienen zo veel beter.” Ze huilde niet, enkel haar hele houding was verstrakt en de afgunst naar haarzelf hing duidelijk om haar heen.

[Low posting account]