Dancing with the stars

Onderwerp: Dancing with the stars wo 8 jun 2016 - 0:02

Van de ene op de andere dag was de grijze RiverClan kater uit haar leven verdwenen. Het was pijnlijk. Had hij soms op zijn kop gekregen, was iemand erachter gekomen dat de twee zo close waren geweest? Ze kende Cedarfrost al sinds haar apprentice tijd. Ze had bij hem uitgehuild toen haar vader was overleden, toen ze niemand anders had die ze genoeg vertrouwde om haar emoties bij te laten zien. Wie had ooit gedacht dat ze verliefd zou worden op een RiverClan kater.. maar dat was nu verleden tijd. Blijkbaar had hij zijn keuze gemaakt. Hoe pijnlijk het ook was, ze hadden nooit een echt iets gehad en ze wist niet eens of hij überhaupt hetzelfde had gevoeld voor haar. Ze moest verder met haar leven.
Vannacht was ze speciaal afgereisd naar het Starlake. Op deze plek voelde het alsof ze dicht bij StarClan was, dicht bij haar vader, haar opa en oma, al haar overleden clangenoten. Het leek alsof ze opeens omringd werd door allemaal bekenden. De sneeuwwitte poes zat dan ook aan de oever van het meer. Haar lichtblauwe ogen op het wateroppervlak gericht, kijkend naar haar eigen spiegelbeeld. De laatste tijd hoorde ze steeds vaker van katten dat ze als twee druppels water op haar moeder, Snowynight, leek.

[ Eerste post Zealspark ]

Onderwerp: Re: Dancing with the stars do 9 jun 2016 - 23:27

Z E A L S P A R K

Zijn helderblauwe ogen hielden het pad dat hij bewandelde strak in de gaten. Zijn spieren rimpelden onder zijn pels welke spookachtig verlicht werd door de maan die met zijn zilverachtige schijn het landschap omhulde. De lucht was fris, er waren amper tot geen geluiden te bekennen behalve het zachte geluid van zompig zand dat zijn poten en de slijk eronder veroorzaakte. Hij was om de een of de andere reden afgedwaald naar het oud Skyclan gebied, de vorige thuisbasis van Silverstar. Een kleine zucht verliet zijn bekje. Soms vroeg hij zich af waaraan die Clan het verdiend had om zo... vernietigd te worden. Hij begreep niet hoe Starclan zo wreed kon zijn, zeker niet op momenten als toen. Net zoals ze niets hadden gedaan toen Brightspots en Nightwish vermoord werden. Hij voelde een brok opborrelen, zijn keel droger makende dan dat ze al was. Pas toen herinnerde hij zich dat er hier in de buurt een meer was, waar hij ook koers naar zette zodra hij doorhad dat het wel dringend tijd was om nog eens te drinken. Hij had namelijk de hele dag niets anders gedaan dan gewerkt. Hij was zelfs bijna vergeten te eten, tot een van zijn goede vrienden hem erop wees dat ook dat noodzakelijk was.

Een zucht verliet nogmaals zijn bekje. Bloodclan had toch een grotere invloed op hem gehad dan hij gehoopt had. Zijn karakter was toch iets veranderd, al zei hij het zelf. Het was moeilijker om te ontspannen of vrolijk door het woud te lopen. Niets was meer zoals tevoren. Maar misschien kwam dat merendeels ook omdat hij nu ouder was én deputy was geworden. En het was niet meer dan normaal dat een deputy zich niet meer gedroeg als een kitten. Maar toch was het lastig, vooral wanneer hij moest toekijken hoe andere katten nog altijd konden ravotten terwijl hij zich serieus aan de zijkant van het schouwspel bevond. Niet dat hij zijn rang verafschuwde, niemand zou dat doen als die deputy werd. Het was een enorm grote eer, en het feit dat zijn vader deze eer ooit ook gekregen had voelde aan als een overwinning. Omdat hij zijn ouders nu misschien toch ietsjes trotser kon maken dan dat hij gehoopt had. Zijn gedachtenstroom werd onderbroken door het witte gestalte van een poes die zich naast het water bevond. Even moest Zealspark nadenken, maar nadien herkende de deputy haar als Ivywing. Zwijgend bleef hij staan, simpelweg zijn lichte blauwe blik op haar richtende. Hij had gehoopt op alleen te zijn... wat deed zij hier?

Onderwerp: Re: Dancing with the stars do 9 jun 2016 - 23:41

Ivywing had misschien wat beter op moeten letten tijdens de trainingen van Smokebreath, want ze had alweer niet gehoord dat een kat haar naderde. Haar volledige aandacht lag namelijk op het wateroppervlak waarin je de sterren kon zien die eigenlijk hoog boven haar hoofd stonden. Een waterige glimlach was op haar gezicht te zien terwijl ze kort haar helderblauwe ogen sloot. Het was zo vredig hier, ze voelde zich dichterbij StarClan dan ooit tevoren. Het was deze rust die ze even nodig had, die rust die ze voor zichzelf even moest vinden zodat ze morgen weer door kon gaan met haar taken in de clan. De ThunderClan geur deed haar echter vluchtig opkijken. Zoals altijd was de kattin wat schrikachtig ingesteld, wetende dat ze nou niet bepaald de beste vechter was en dat ze enkel kon vertrouwen op haar snelheid, al was ze nou ook weer niet zo snel als een WindClan kat. Eigenlijk was ze nergens echt goed in. Haar grote ambitie zou ze nog moeten vinden, ooit. Een rode kater stond een eindje bij haar vandaan. Met haar grote ogen keek ze hem wat geschrokken aan, het was duidelijk dat ze niet verwacht had om een andere kat hier te zien, zeker geen vijandige. "Z-zealspark?" sprak ze voorzichtig terwijl ze hem twijfelend aankeek. Hij was deputy nu, dat had ze gehoord. Zou dat betekenen dat hij in het vervolg zou doen alsof hij haar niet herkende?

Verveeld krabde Oliveoil aan een dikke boom. Haar nagels waren vlijmscherp, wat aan de ene kant wel fijn was omdat ze prooi zo gemakkelijk en snel kon doden, maar aan de andere kant leden de diertjes zo weinig pijn. Ze vond het altijd wel leuk om ze te zien spartelen. Het voelen kloppen van hun kleine angstige hartje was een van de fijnste gevoelens die ze kon voelen. De pluizige poes rekte zich eens goed uit en trippelde weg. Ze was op weg naar de Wastelands, omdat ze dat gebied al voor een lange tijd niet had gezien. Wanneer was de laatste keer geweest dat ze daar naartoe was gegaan? Dat was vlak voordat ze Warrior werd ofzo.
Het duurde langer dan gedacht voordat ze eindelijk in het gebied aankwam. Er hingen geuren van alle Clans. Waarschijnlijk was dit een druk bezocht gebied. Olive herkende ook de geur van Ivywing, die duidelijker dan de rest was. De kattin was niet lang voor haar hier aangekomen en ze besloot haar eens op te zoeken.
In de verte zag ze het Starlake, met twee katten. Eén van de twee was inderdaad Ivywing en de ander leek verdacht veel op de deputy van de ThunderClan. Olive besloot een rustige entree te maken. Ze kwam op haar gemakje aanlopen, natuurlijk wel gracieus als altijd. Zodra ze vlak bij de katten was, ging ze zitten en drapeerde ze haar staart over haar poten.'Hallo Ivywing, wat toevallig dat wij elkaar hier treffen.' Vervolgens richtte ze zich naar de kater. 'Ik geloof dat wij elkaar nog niet hebben ontmoet, Zealspark. Mag ik mezelf voorstellen als Oliveoil,' zei ze met twinkelende ogen en een glimlach.