Loyalty. [&CLAW]

Hij wist dat hij een kater van de BloodClan was, maar het idee dat hij een grote hond moest bevechten maakte hem toch wat nerveus. Het idee dat hij een kleine hond moest bevechten samen met Claw liet hem op zijn gemak voelen. Hij zou het dier zelf ook wel aankunnen, maar moest eerlijk toegeven dat het aannemelijker klonk om het samen met iemand anders te doen. Hij was nog altijd een kat en katten waren absoluut niet gesteld op honden. Shark zou er dan zelf ook niet aan denken om een grote hond in zijn eentje uit te dagen tenzij het natuurlijk een opdracht voor Claw was. Hij wist dat hij op die manier ook respect kon krijgen vanuit de BloodClan, maar eerst wilde hij meer ervaring opdoen. Hij had zo het idee dat hij wel een paar keer naar het Rogue territory zou kunnen gaan om daar wat tegenstanders uit te zoeken. Zijn ogen bleven kort hangen op Claw toen deze hem een vraag stelde. ‘Makkelijk zat,’ beweerde hij. Nee, hij dacht niet dat de kleine hond een probleem ging vormen en de Twoleg al helemaal niet. Eer dat die bij hun was waren zij alweer in het kamp. Shark had een tijdje geleden de hond geobserveerd omdat hij het gekef echt irritant vond klinken en had gezien hoe traag de Twoleg zich vooruit had bewogen. Bijna even traag als een muis die te hard tegen zijn kopje was geslagen door een klauw. Claw had gelijk dat het zou opvallen als er te veel honden zouden missen, maar aan de andere kant… wat konden de Twolegs doen? Hun woud verwoesten? Als hij daar over nadacht dan zouden ze dat inderdaad wel kunnen doen. Twolegs leken dom, maar ze hadden waarschijnlijk wel veel macht. Misschien wel veel meer macht dan Claw. Die gedachte sprak hij maar niet hardop uit en Shark draaide zijn hoofd naar zijn leader. ‘Die kleine is het,’ zei hij terwijl hij met zijn staart naar de kleine hond wees toen hij de hond naderde. ‘Moet ik hem tegenhouden en sla jij wat tanden eruit?’ vroeg hij rustig, maar hij grijnsde naar Claw.

Shark gaf een rustige knik naar zijn leader terwijl hij zijn ogen op de hond richtte. De hond was misschien niet iets groter dan hem, maar Shark kon al aan de schouders en aan de rug van het beest zien dat het niet veel spieren had. In tegenstelling tot Shark en Claw, want Shark zag de spieren onder de schouders van Claw bewegen telkens als deze een stap naar voren zette en zijn eigen spieren waren ook duidelijk zichtbaar. Ze waren pas echt beginnen groeien nadat hij zijn leven als Kittypet volledig achter zich had gelaten. Hij wist hoe ironisch het wel niet moest zijn dat een Kittypet die BloodClan had mogen joinen, maar naar zijn idee had hij laten zien dat hij prima tussen al die andere katten van de BloodClan paste. De kater nam een aanloopje en sprong over de schutting. Hij zag dat Claw al voor de hond stond en zette zich met zijn achterpoten af tegen het laatste deeltje van de schutting zodat hij met een klap op de hond zijn rug terechtkwam. Zijn gewicht moest het gedaan hebben, want de hond zijn geblaf ging over naar een zacht gepiep. Zonder genade boorde Shark zijn zeer scherpe nagels in de rug van de hond. Hij wist hoe pijn zijn tanden en nagels deden en wist hoe veel kracht hij moest zetten om een tegenstander toch wel even verdoofd te maken van de pijn. Het was niet de bedoeling dat ze de hond zouden vermoorden, maar een beetje martelen mocht toch wel? En dus liet hij zijn nagels steeds dieper in de schouders boren zodat hij hopelijk dadelijk het bot zou raken. Het puntje van zijn staart zwiepte geïrriteerd toen de hond onder hem begon te kronkelen en duidelijk een poging deed om hem van zich af te krijgen. De hond opende zijn bek om een uitval te doen naar zowel Claw als naar Shark, maar de reactie van Shark was om zijn tanden dreigend in de nek te zetten van de hond. Zijn ogen spoorden ondertussen Claw aan om de hond zijn tanden uit te slaan.

Het piepen en sidderen van de hond deed hem eerlijk gezegd wel deugd. De hond wist duidelijk wie hier de baas waren en vond het duidelijk geen goed idee om tegen te stribbelen, maar toch voelde Shark de spieren onder zijn poten aanspannen. Het waren geen spieren zoals hij bij andere katten had gevoeld. Deze spieren waren breder en voelden harder aan, maar het wilde daarom nog niet zeggen dat de hond sterker was. Met een zwiepend staartpuntje wist Shark de hond krachtig in bedwang te houden en hij keek Claw strak aan. Hij wilde precies zien hoe zijn leader een paar hondentanden uit de bek van de hond mepte. Hij grinnikte toen de hond onder hem begon te piepen. Zijn tanden hadden een paar puntjes achtergelaten in de nek van de hond. Shark wist wel dat ze problemen zouden hebben als een Twoleg hun zou ontdekken, maar ergens wilde hij Claw aansporen om nog even langer te blijven zodat ze deze hond nog wat langer konden pesten. Hij wist echter ook dat de kans dat ze dan betrapt werden veel groter was en dus liet hij de hond tegen zijn zin los. Een blik over zijn schouder leerde hem dat de hond zijn bek nauwelijks kon sluiten en dat het dier zielig naar de grond keek, maar zijn ogen richtten zich op en keken Shark vol haat aan. Het liefste wilde Shark zich terug omdraaien om het mormel nog wat extra te treiteren, maar hij wist dat Claw dat niet ging appreciëren en dus volgde hij zijn leader. ‘Dat was leuk,’ zei hij grijnzend tegen de zwarte kater. ‘Zullen we een volgend slachtoffer te grazen nemen?’ vroeg hij gretig. Hij wist dat ze niet veel geluk hadden en dat de kans dat ze betrapt werden groot was, maar door dit te doen werd zijn adrenaline echt wel aangewakkerd. ‘Er zijn nog veel Members wie je van hondentanden moet voorzien. Ik weet niet hoe het met je voorraad is, maar een paar extra hondentanden kan toch geen kwaad?’ Hij lachte naar Claw en wachtte het antwoord af.

Shark’s poten begonnen steeds meer en meer te jeuken terwijl hij er aan dacht om terug te gaan en de hond opnieuw te grazen te nemen. Hij had ook wel het idee dat ze het met hun tweeën best goed aankonden. Shark had met niemand echt een benoembare band in de BloodClan. Hij wist dat daar verandering in moest komen wilde hij naam maken en bekend raken onder de BloodClan, maar dat zou hij sowieso wel doen als hij hondentanden zou verdienen. Zijn blik gleed opzij naar de hondentanden die Claw had. Zou hij op een dag ook zo veel hondentanden verzamelen? Het was misschien mogelijk als hij zijn best deed. Een patrouille doen om te zien of er andere katten waren op het terrein was bijvoorbeeld al een mooie manier om een hondentand te verdienen. Mee doen aan een groot gevecht was een andere, maar liet dat nu juist moeilijk zijn om te vinden. Of hij moest wat amok gaan maken bij de Clans, maar had hij geen idee hoe Claw er over dacht en als hij er geen duidelijke orders over had gekregen hield hij zich het liefste nog even in. ‘Ook goed,’ zei hij op Claw’s beslissing om aan te tonen dat hij die respecteerde en hij dwong zichzelf om zich op het pad naar het kamp te richten en niet naar de irritante piepende hond achter hun. Hij spoorde zijn poten wat sneller aan toen hij het gekraak hoorde van een deur. Hij had dat gekraak vaak genoeg gehoord en het bezorgde hem telkens weer huiveringen omdat hij wist dat er een Twoleg in de buurt was. Gelukkig was het dier te dom om hun als daders aan te stellen. ‘Weet dat je me voor dat soort dingen altijd mag opzoeken,’ zei hij lachend. ‘Niks leuker dan honden te zien lijden. Of katten die het verdienen,’ voegde hij er kort aan toe. Ja, vooral die laatste. Hij draaide zijn kopje naar Claw. ‘Wat deed jij eigenlijk voordat je je bij de BloodClan voegde? Dat van mij weet je natuurlijk al.’ Hij voelde zich er niet trots over als hij weer hardop moest herhalen dat hij een Kittypet was geweest en benoemde dat ook niet, maar wilde wel graag meer over zijn leader weten.

Naarmate ze dichter naar de Barn liepen begon zijn nieuwsgierigheid over de afkomst van zijn leader te groeien. Hij besefte dat hij eigenlijk nog vrij weinig wist over zijn leader, maar dat zijn leader al wel veel wist over hem. Shark had dan ook behoorlijk wat vragen moeten beantwoorden voordat hij in de BloodClan geaccepteerd was en hij had aan de BloodClan moeten bewijzen dat hij kon moorden zonder zich er schuldig over te voelen. Shark had zich van heel zijn leven nog nooit echt schuldig gevoeld over een moord. Zeker niet op die van zijn ouders. Er was geen enkele nacht voorbij gegaan waarbij hij dacht dat het rechtvaardig was om zijn ouders te vermoorden. Zodra hij zijn broers en zussen zou vinden en het bleek dat zij nog Kittypet waren zou hij niet aarzelen om hun ook te vermoorden. Het waren zwakke beesten en ze verdienden de dood. Hij was er vrij zeker van dat Claw het wel zou begrijpen. Bovendien zou hij het zodanig doen dat de Twolegs niet in de gaten hadden dat hij het had gedaan. Waarschijnlijk waren ze op dit punt nog altijd zo stom om te denken dat het honden waren geweest die zijn ouders vermoord hadden en dat hij waarschijnlijk gevlucht was. Of misschien dachten ze dat andere Twolegs het gedaan hadden. Het duurde niet lang voordat ze de hondentanden in Claw’s Barn hadden gelegd en Shark was lichtelijk verwonderd over het feit dat Claw in de BloodClan geboren was. ‘En ik maar denken dat je vast een heel ingewikkelde manier zou hebben gehad om in de BloodClan terecht te komen,’ zei hij lachend tegen de kater. ‘Maar ik denk dat jij en je jongste nestje één van de weinigen zijn die in de BloodClan zijn geboren, niet?’ De BloodClan bestond waarschijnlijk voornamelijk uit Rogue’s en Clankatten, hoewel dat laatste hem wat minder voornaam leek. ‘Ik wilde dat ik hetzelfde kon zeggen,’ zei hij een tikkeltje geërgerd. ‘Het is niet bepaald indrukwekkend als je moet toegeven dat je afkomstig bent uit een Twoleg-nest.’ Hij trok wat afkeurend met zijn oortje.

Shark wist wel dat hij gelijk had over het feit dat er niet veel katten waren die daadwerkelijk in BloodClan geboren waren. Er waren er veel die Rogue waren geweest, maar ook van één van de andere Clans. Die laatste zou waarschijnlijk minder voorkomen, maar hij had in de afgelopen moons wel meer jonge Apprentice’s gezien die toch liever voor een gevaarlijk, bloederig leven kozen dan een simpel, heerlijk leventje in één van de vier Clans. Het moest vast een gevoel van veiligheid geven om omringd te zijn door een hele Clan katten die hun leven voor je zouden geven als je iets gebeurde. Hier in BloodClan was dat minder. Het was een mix van een Clanleven en als Rogue leven. Je moest voor jezelf zorgen en er werd verwacht dat je jezelf staande zou houden, maar ze zouden vechten als een Clan als ze iets moesten overnemen. Of je Clangenoten ook voor je op zouden komen als je iets gebeurde lag helemaal aan jezelf, want vrienden maakte je niet gauw in deze Clan. Maar dat hoefde ook niet. Als hij een paar goede vrienden had dan vond hij dat beter dan heel veel vrienden. De kater gaf antwoord en hij knikte. ‘Ach ja, zo lang ik mijn loyaliteit aan BloodClan maar blijf tonen hoop ik dat ik mijn afkomst een beetje kan verbergen.’ Hij grinnikte. Het draaide allemaal om loyaliteit. Als je niet loyaal was aan de BloodClan werd je verbannen en mocht iedere BloodClanner je vermoorden. Hij wist dat hij een sterke Member was, maar wist ook dat hij nooit opgewassen zou zijn tegen heel de BloodClan. ‘Je kunt op me rekenen, Claw,’ mompelde hij. ‘Maar jij ziet me niet aan voor mijn afkomst en hebt me een plaats gegeven in de BloodClan. Daar ben ik je nog altijd heel dankbaar voor.’ Hij knipperde dankbaar met zijn ogen naar de zwarte kater.

Claw reageerde niet echt op zijn bedankje, maar dat had hij ook zeker niet verwacht van de kater. Als hijzelf een bedankje of een compliment kreeg dan reageerde hij ook meestal enkel door zelf te knipperen met zijn ogen of door er niet op te reageren. Behalve als het van een belangrijk iemand was natuurlijk, dan rechtte hij waarschijnlijk fier zijn rug en keek hij om zich heen om te zien of een paar anderen het ook gehoord hadden. Want zo was hij dan wel weer. Het was voor hem een belangrijk ding dat hij volledig in de BloodClan geaccepteerd werd en dat er Members waren die naar hem opkeken. Hij had nu nog niet veel hondentanden, maar zodra hij die zou krijgen zou hij ze ook zeker elke dag om zijn halsband dragen zodat katten konden zien hoe een goede Member hij wel niet was. Maar goed, daar kon hij nu nog niet echt over opscheppen. Hij zou maar goed zijn best moeten doen om ze te verdienen, maar hij dacht al wel dat Claw hem niet een al te erge kater vond. ‘Geschiedenis is handig om te weten wanneer je denkt dat een kat in herhaling zal vallen,’ sprak hij tegen de zwarte kater terwijl hij hem mee volgde naar buiten. ‘Er is nog één ding dat ik wilde doen,’ zei hij eerlijk tegen de kater. ‘Ik heb voordat ik mijn ouders vermoordde niet de tijd gekregen om dat met mijn broers en zusters te doen. Zij zijn op een laffe wijze gevlucht zonder me te bevechten. Ik denk dat ze naar een ander nest zijn gegaan of misschien zelfs wel op de één of andere manier rondlopen in een Clan.’ Hij grijnsde naar Claw. ‘Ik zou graag af willen maken wat ik begonnen ben. Dan heb ik pas rust.’