I feel alright

Onderwerp: I feel alright vr 11 maa 2016 - 23:05

Zacht als klei, makkelijk te vormen en iedereen kon met haar spelen. Dat gebeurde ook. Claw, Firepaw en Zealspark. Ze speelde allemaal met het bolletje klei en probeerde het te vormen tot wat zij wouden. Dat kon wanneer iemand nog jong, klein en beïnvloedbaar was. Dit maakte dat ze ook niet zo'n vijandig beeld had naar Bloodclan, ondanks wat er met haar moeder was gebeurd. Claw had haar verteld hoe het zat en het haar laten geloven. Ze vertrouwde Claw nu ook en daarmee ook een hoop andere Bloodclanners.
Whifflekit zat dicht bij de nursery, maar er niet binnen. Ze staarde naar een groepje spellende kittens, maar zij mocht er niet bij komen. Ze begreep niet waarom, dus bleef ze enkel alleen kijken en liet het er bij. Ze had er verder ook geen behoefte aan. Tenslotte was het toch dom, wat ze deden.

OOC: Eerste post voor Pyre

Onderwerp: Re: I feel alright ma 14 maa 2016 - 22:58

De jonge kater was eens het kamp uit gevlucht. Zijn trainingen waren nog niet begonnen, maar hij mocht al wel gaan en staan waar hij wou. Hij had zelf het initiatief genomen om wat kleine dingen te doen buiten het kamp, zoals ontdekken en dingen in die richting. Heel veel groter was de kater nog niet geworden moest hij toegeven, maar hij was dan ook pas net 6 moons geworden. Door zijn motivatie -wou hij geloven- was hij best vroeg young-one geworden en natuurlijk vond hij dat meer dan geweldig.
Met een zucht kwam hij het Thunderclankamp instappen en keek in het rond. De kater kreeg wat boze blikken, maar keek de anderen gewoon strak aan. De duidelijk niet zo grote kater kon een grote ego opzetten als hij dat wou en dat kon zeker van pas komen. Een groepje spelende kittens vielen op. Kort keek hij ze fronsend aan, maar zodra de kittens hem zagen gingen ze zelf al weg. Kort keek hij wat verward naar de grond, maar vermande zichzelf. Het waren zwakke Thunderclan kittens, wat kon je verwachten? Leken wel zijn zusjes, die waren bang voor een klein blaadje in de wind. Zijn clan had de macht en deed verschrikkelijk dingen om die macht te houden. Hij snapte dus wel waarom ze wegliepen, maar ergens voelde die reden helemaal niet leuk aan. Zou vanzelf wel komen. Zijn rode ogen gingen rond en bleven op een witte vacht hangen. Één poes was blijven zitten en hij snapte eigenlijk niet goed waarom. De rest was toch ook weggelopen? De kater verscheen achter haar. "Jij vind me niet eng?", vroeg hij met een duidelijk sarcastische ondertoon.

OOC { Beetje laat sorry :')

I'm gonna set this world on fire.
I feel alright Pyreos10

And I'll dance around the pretty flames.

Onderwerp: Re: I feel alright ma 14 maa 2016 - 23:11

Goed, als ze er niet bij mocht, dan niet. Ze zat hier ook wel lekker, met een zonnetje die enigszins haar vacht verwarmde. Ze blikte even naar boven met haar heldere, groen blauwe ogen terwijl een windzucht haar witte, crème gekleurde vacht liet golven. Vervolgens hoorde ze pootstappen en kleine kreetjes. Ze vernauwde haar ogen en keek weer naar de kittens die langs haar heen gingen terug de nursery in. Waarom gingen ze zo angstig weg? De kittens waren jong, een moon of drie. Maar dan nog, er was niets aan de hand? Of het hoorde bij één van die stomme, saaie spelletjes. "Jij vind me niet eng?" Hoorde ze plots. Ze schrok wel op, maar niet van het feit dat het een Bloodclan kat was die haar aansprak. Ze had haar kop naar hem om gedraaid en glimlachte. "Je liet me schrikken, maar nee, ik vind je niet eng," miauwde ze. "Waarom zou ik je eng vinden?" Vroeg ze vervolgens, terwijl ze wat comfortabeler ging zitten door naar hem toe te draaien en haar staart langs haar poten neer te leggen.

Onderwerp: Re: I feel alright di 15 maa 2016 - 18:34

De andere poes draaide zich om en toen er een glimlach verscheen hield hij gewoon zijn neutrale -misschien wat boze- blik op zijn gezicht. De poes vond hem niet eng en sprak hem zelfs aan alsof hij een Thunderclanner was. Ew, bij die gedachte, maar zo leek het wel. "Waarom zou ik je eng vinden?" Nu pas gingen zijn ogen naar haar ogen. Wat? Hij was niet heel eng, maar oudere versies van hem beten haar zo de nek door als ze vervelend was. "Naja", begon hij. "Bloodclan heet niet voor niets Bloodclan toch?" Hij keek haar nu strak aan. "Misschien ben ik niet zo'n groot exemplaar, maar misschien wil je moeder toch maar niet dat je in mijn buurt komt." Kort liet de kater een grijns zien, maar die was snel alweer verdwenen. Hij werd opgevoed als een moordenaar dus hij kon het natuurlijk begrijpen en ergens vond hij het wel leuk om anderen van hem weg te zien lopen met zo'n blik als de kittens hadden gehad. Al was hij wel benieuwd waarom deze dat niet deed.

I'm gonna set this world on fire.
I feel alright Pyreos10

And I'll dance around the pretty flames.

Onderwerp: Re: I feel alright di 15 maa 2016 - 21:55

Whifflekit giechelde toen de Bloodclan kat haar probeerde te overtuigen dat Bloodclan iets engs was. "Ja en Thunderclan heet niet voor niets Thunderclan. Alsof donder zo veilig en lief is," merkte ze op. "Daarbij ben ik ook niet bang voor het bloed dat door mijn aderen loopt, dat houd me in leven," vervolgde ze. "Misschien ben ik niet zo'n groot exemplaar, maar misschien wil je moeder toch maar niet dat je in mijn buurt komt." Whifflekit grinnikte. "M'n moeder kan veel willen, maar het is nou niet alsof ze iets tegen me zeggen kan, nu. Of ik moet de speciale gave bezitten om ook met iets als Starclan te kunnen communiceren," merkte ze op. Ze trok haar wenkbrauw op en wachtte zijn reactie af. Ze wist ergens wel dan haar woorden grof waren, maar zo was het toch? Haar moeder had haar in principe in de steek gelaten door dood te gaan. Want het was haar straf. Zij had dom gedaan en Claw had haar vermoord en daardoor was Whifflekit haar moeder kwijt. Omdat Brightspots in eerste instantie stout was geweest.