Sometimes I think too much

_{De kitten liep met rustige stappen de Barn uit, haar moeder en sibs lagen nog te slapen. Stelletje luierikken ze lagen de hele dag niks te doen zo irritant, Beserk zuchte en keek het kamp door. Zij was volwassen en slimmer dan haar sibs het werd tijd om ze los te laten en opzoek te gaan naar andere katten. Katten waar ze iets aan had, opeens vielen haar cyan blauwe ogen op een zwart bolletje. ze herkende de kitten meteen ze lag immers met hem in de zelfde Barn, rustig liep de rode kattin om de kitten af. Wat was zijn naam ook al weer? Clwah chlaw? of ja zoiets, hij was de zoon van Claw dat was voor haar het belangrijkste. 'Hey' miauwde ze rustig terwijl ze naast de kitten plaats nam. Alleen de witte bloedspetters op zijn rug ontging haar niet, wat had hik gedaan?}

_{“Hallo Beserk.” Mauwde hij terug, De rode poes knikte. Hij kende dus wel haar naam. “Hoe is het?” vroeg hij toen, De kattin haalde haar schouders op. Ja hoe ging het eigenlijk? niet geweldig maar het kon erger niet? 'Kan beter' miauwde ze kort, terwijl ze haar staart om haar poten sloeg. 'En met jouw?' vroeg ze vervolgens op een koude en emotieloze toon, zo was ze gewoon koud en kil ze kon het gewoon niet helpen. 'Wat doe je hier eigenlijk?' vroeg ze vervolgens. Hij was de zoon van de leider daar wilde ze wel in een goed boekje komen staan.}

_{“Ligt dat aan je familie?” Vroeg hij voorzichtig, De rode poes haalde haar knikte 'Deels ja' antwoorde ze rustig. Want ja wat had ze aan haar familie? helemaal niks toch, integen deel van hem hij had de leider als vader dat moest hem vast rechten geven die zij niet kreeg. “Het gaat wel goed, maar ik vind het zo jammer dat niemand met me wil spelen.” vertelde de kater haar, de poes knikte klonk erg bekend in haar oren... 'Zelfs je siblings niet?' vroeg ze rustig aan de jongere kater. Als ze had goed had hij er twee toch? op de namen kon ze even niet komen.“Ik had even frisse lucht nodig.” Vervolgde hij na een korte stilte, De poes schudde even met haar vacht en keek strak voorzich uit. 'Ja ik ook' antwoorde ze kort en emotieloos.}

_{“En het andere deel, waar ligt dat aan?” vroeg de kitten vervolgens, Beserk gaf geen antwoord op die vraag. Dat hield ze liever voor zich zelf, plus en waren dingen die andere niet hoefde te weten. Ze willen soms wel spelen, maar iedereen vind dat ik te ruig ben.” antwoorde hij op haar vraag of zijn sibs niet met hem wilde spelen, Beserk haalde een wenkbrauw op. Al klonk het ergens wel bekend, zij had namelijk het zelfde probleem. Of ja zij was veel veder in haar gedachten dan haar sibs en daarom vond ze hun 'spelletjes' veel te kinderachtig. 'Hoezo komt dat dan?' vroeg ze voorzichtig en rustig. “Dus het zal wel aan mij liggen.” ging de kater veder, Beserk draaide even met haar oren. 'Misshien wel' antwoorde ze rustig. 'Maar dat betekend niet dat zo iets slecht is'}