We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Het was best vroeg toen ze al uit de den stond en rond keek. Haar blauwe ogen gleden over de kamp, die verlicht werd door de ochtendgloed van een nu nog rood-oranje zon. Haar eigen rode vachtje gloeide daardoor ook iets meer op, waardoor deze eigenlijk best wel heel goed op viel. Ze zwiepte even met haar staart en keek even rustig rond. Warriors waren aan het werk, apprentices waren klaar om aan de slag te gaan... En zowat alle kittens sliepen, saai hoor. Hoe moest ze zich dan gaan vermaken? Het was zowat nutteloos. Ze knipperde even en kneep haar oogje iets dicht, auw... Dat wondje van gisteren deed nog wel iets pijn. Maar ze had wel van de oudere kitten gewonnen! Dus sush! Ze was de baas. Ze moesten naar haar luisteren. Ze moesten haar aandacht geven. Alleen de hoge rangen stonden boven haar en dat wist ze zelf ook wel, maar veel maakte haar dat niet uit. Zolang zij maar haar ding kon doen was het goed. Al zou ze de bevelen van de hoge rangen natuurlijk niet negeren. Maar een bevel van een oudere kitten dan haar? No way dat ze daar naar ging luisteren. Die kitten moest maar naar haar luisteren en niet andersom! Hoe durfden ze zo te denken over haar? Ja, ze was kleiner dan de rest als je het gemiddeld bekeek. En niet eens een beetje ook. Als je nu al naar haar keek kon je al zien dat ze waarschijnlijk kleiner zou worden dan de rest. Haar eigen siblings waren saai. Turtlekit was blind, dus daar kon ze niet eens mee stoeien. En Honeykit was te zwak voor haar. Hmpf. Ze wilde de baas van zijn de Nursery. Zij was daar de baas. En als je het daar niet mee eens was dan kon je vechten met haar. Of natuurlijk een mauw concert van haar horen, want daar was ze ook als beste in. Als ze aandacht wilde zou ze dat krijgen ook, van iedere queen daar. Ze stond daar dan ook wel bekend als een mauw doos. En ze wisten dat als ze niet deden wat ze verlangde van hen, dat ze begon te mauwen. En daardoor dan ook de andere kittens weer wakker maakte en dat wilde de Queens niet! Dus ha! Pak aan! Crimson 1, Queens 0. Nee, zij had vele punten. Honderden punten! Want zo werkte het. Ze was niet bang voor iets ... behalve harde geluiden. Maar die waren gewoon eng oké! Straks viel het haar aan... Of zou het iets gemeens doen of... Het was gewoon niet fijn. Helemaal niet fijn. Maar dat was dan ook één van haar zwakke plekjes... als iemand daar achter kwam... was ze de klos. En dat wilde ze niet. Ze wilde de baas zijn over alles en iedereen; behalve de medicine cat, leader en deputy dan eh. Nee, daar had ze respect voor. Maar het was nu al overduidelijk dat ze een probleem kat zou worden als ze een apprentice was, voor al omdat ze nu al zo wat naar niemand luisterde, waarom zou ze later dan wel naar een warrior gaan luisteren die haar alleen maar slechter maakte?
Owlpaw rekte zich eens goed uit. Hij was gister vroeg gaan slapen en het was nu dus nog best vroeg toen hij wakker werd. Zijn ogen prikte door de koude lucht van deze ochtend. Het was al New-Leaf en het begon langzaam weer wat warmer te worden, maar de koude lucht in de ochtend was er nog altijd... Niet dat Owlpaw dat echt vervelend vond. Het was wel vervelend dat zijn ogen prikte, hij wist ook niet waarom hij dat nou precies had, maar verder vond hij de koude lucht wel fijn. Het zorgde ervoor dat hij echt wakker werd. En dat wilde hij graag. Hij wilde altijd helemaal wakker beginnen met de dag. Daarom gaat hij ook bijna elke avond vroeg naar zijn nest en staat hij vroeg in de ochtend op. Als hij bijvoorbeeld een training heeft, of iets anders, wilt hij altijd helemaal fris zijn. De zwart-witte kater keek op zijn gemak het kamp rond. Sommige katten waren al uit hun nest, maar niet zo heel veel. Bij de nursery zag hij een enkele kitten staan. Owlpaw kende de rode kitten niet. Hij dacht dat het geen kwaad kon om even een praatje te maken met het jonge poesje. En hij stapte richting de kitten. Toen hij bij het rode poesje aankwam glimlachte hij. Het was nooit erg om aardig te doen, dacht Owlpaw. 'Hey!' zei hij. Hij dacht even na, hoe moest hij beginnen? Maar al snel kwam hij tot de conclusie om gewoon de ''standaard'' dingen te vragen. 'Hoe heet je? Ik heb je nog nooit eerder ontmoet en ik dacht dat het geen kwaad kon om even een praatje te maken,' mauwde hij. Hij glimlachte nog steeds naar de kitten.
Chestnutkit ~ Shadefeather ~ Owlpaw
Crimsonlight
Member
Bo~ 105 Actief "If life is like a field of flowers, you should pick me."
Het duurde niet lang voor dat er een apprentice op haar af kwam, waardoor Crimson de ander even rustig aan keek. Moest de kater iets van haar? Hij glimlachte breed, wat dacht hij, dat ze een vriend van hem was? "Hey!" klonk er van hem af, waardoor Crimson hem even droogjes aan keek. Nee, ze was niet zo op vriendelijkheid. Zolang ze haar maar zouden dienen, dan was het goed. 'Hoe heet je? Ik heb je nog nooit eerder ontmoet en ik dacht dat het geen kwaad kon om even een praatje te maken,' Hij wist niet wie ze was? Wie had deze kater ooit in de Clan gelaten. Hallo? Iedereen kende haar! Verdomme. "Crimsonkit." sprak ze kort en resoluut. Het was een schande! Een grote schande! Gooi hem er uit! Iedereen moest haar kennen en degene die haar niet kende moesten er uit!
Hij merkte niet dat de kitten hem even droog aankeek. 'Crimsonkit,' zei ze kort en resoluut. Owlpaw trok even met zijn oren, waarom was ze zo geïrriteerd? Had hij iets verkeerd gedaan? Maar hij besloot het er maar bij te laten en gewoon door te praten. 'Hallo Crimson. Ik ben Owlpaw,' stelde hij zichzelf voor. 'Hoe gaat het?' Vroeg hij. Weer één van de vragen die hij ''standaard'' noemde. Maar hij vond ze ook zo standaard. ''Wat is je naam? Hoe gaat het? Wat doe je?'' al dat soort vragen...
Chestnutkit ~ Shadefeather ~ Owlpaw
Crimsonlight
Member
Bo~ 105 Actief "If life is like a field of flowers, you should pick me."
De kater voor haar trok even met zijn oren, waarop Crimson hem droogjes aan bleef kijken. Echt waar, het was een grote schande. Ze kon het gewoon niet... bevatten. Het was vreselijk. Iemand moest iets aan deze kater doen. 'Hallo Crimson. Ik ben Owlpaw,' klonk er van de kater af, waarop Crimson met haar blauwe ogen rolde. Ugh... Moest dat echt? 'Hoe gaat het?' was de volgende opmerking van de ander, waardoor Crimson even knipperde en zuchtte. "Best." sprak ze kort tegen de apprentice, waarna ze hem strak aan keek. "Moet jij niet ergens buiten het territorium van RiverClan zijn?" sprak ze even terwijl ze hem strak aan bleef kijken.
Terwijl hij het kamp rond keek ontging hem de rollende ogen van Crimsonkit. Toen hij vroeg hoe het met haar ging zuchtte ze diep. Owl keek haar aan, niet wetend wat ze precies bedoelde. Haalde ze gewoon adem? Al klonk het niet echt zo... 'Best,' zei ze kortaf. De kater keek haar weer vragend aan, maar dit keer fronste hij. Wat was er met haar aan de hand? Ze was zo kortaf... 'Moet jij niet ergens buiten het territorium van RiverClan zijn?' Vroeg ze toen. De zwart-witte kater moest even nadenken. Wilde de kitten hem weg hebben of stelde ze gewoon een vraag? Hij dacht dat hij gewoon moest antwoordden op haar vraag en als ze hem toch weg wilde hebben dan zou hij dat snel genoeg horen... 'Ik heb nog geen mentor,' sprak hij. 'Dus ik kan nog niet zoveel...' ging hij een beetje geïrriteerd verder. Hij wilde graag wat doen. Maar nu moest hij wachten op de volgende ceremonie en dan zou hij zijn mentor krijgen.
Chestnutkit ~ Shadefeather ~ Owlpaw
Crimsonlight
Member
Bo~ 105 Actief "If life is like a field of flowers, you should pick me."
De kater snapte haar echt niet, of wel dan? Wat was het nut er van om dan met haar te praten? Haar intellectuele vermogen lag toch overduidelijk boven dat van deze kater? Als dat zo was dan kon ze beter nu alvast gaan beginnen aan haar apprentice training. Hah! Dat zou pas mooi zijn! 'Ik heb nog geen mentor,' klonk er van de zwart-witte kat af. En wat had dat met haar vraag te maken? Niks dus! 'Dus ik kan nog niet zoveel...' Oh, dus hij wilde dat? Ze keek hem even strak aan en zwiepte een keer met haar rode staart. "Dan kan je beter nu alvast vertrekken, we zijn geen liefdadigheidsclan." sprak ze even stug tegen de zwart-witte apprentice. Ze snoof even en ze kwam overeind, terwijl haar staart hoog en fier de lucht in ging. "Wat heeft de Clan dan aan nietsnutten als jij?" vervolgde ze even met een strakke blik. Tja... Voor een kitten was ze niet de meest... Aardige kitten om mee te praten.
'Dan kan je beter nu alvast vertrekken, we zijn geen liefdadigheidsclan,' sprak de kitten. Owlpaw trok weer even geïrriteerd met zijn oren. Dit was niet de meest aardige kitten die hij ooit ontmoet had. Hij dacht, laat ik een gezellig gesprekje voeren! Maar in plaats van gezellig was het nu meer een... Tja, wat was het eigenlijk voor gesprek? Geen leuke, in ieder geval. 'Wat heeft de Clan dan aan nietsnutten zoals jij?' Nu werd het Owlpaw teveel. Hij had nog geen mentor dus kon hij ook nog niet getraind zijn. Maar hij zei niets. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Als hij iets moest zeggen moest hij haar op haar plek zetten. Maar hij wist niet hoe. En hij kon ook niet zeggen dat hij al verder was dan haar omdat hij ouder was. Dat sloeg nergens op, vond hij. En hij hield absoluut niet van opscheppen of andere die opscheppen. Dus daar zat hij dan, niet wetend wat hij tegen deze kitten moest beginnen. Zijn staart zwiepte geïrriteerd heen en weer.
Chestnutkit ~ Shadefeather ~ Owlpaw
Crimsonlight
Member
Bo~ 105 Actief "If life is like a field of flowers, you should pick me."
De zwart witte kater bleef wonder boven wonder stil. Was ze eindelijk tot hem doorgedrongen of wat? Ze bleef hem strak aankijken, terwijl ze merkte dat de staart van de kater geirriteerd heen en weer aan het slaan was. Puh. Ze snoof even, waarna ze hem weer strak aan keek. "Je moet goed weten wie je dient. Wie je hoort te bedienen. Maar als je denkt dat we een liefdadigheids Clan zijn kan Butterstar je maar beter meteen verbannen." Sprak ze op een koele toon tegen hem. Hij had al meerdere fouten gemaakt in haar ogen, dus dit zou zijn verdiende loon zijn. "En je hebt vast nog geen mentor omdat Butterstar je niet waardig genoeg vindt voor een mentor." vervolgde ze op een koele toon. Butterstar had vast ook door dat deze kater niks goeds was voor de Clan. Anders had hij wel een mentor gehad, zo goed was Butterstar wel. En dat was ook de reden waarom zij wel een mentor zou krijgen zodra ze 6 manen was en de kater hier voor haar niet. Zo simpel was het.
'Je moet goed weten wie je dient. Wie je hoort te bedienen. Maar als je denkt dat we een liefdadigheids Clan zijn kan Butterstar je maar beter meteen verbannen,' sprak de kitten op koele toon. Dienen? Verbannen? Wat dacht ze wel? 'Ik weet heel goed wie ik dien! Ik dien de Clan! Dat is mijn eerste prioriteit! En verbannen? Ik denk dat Butterstar dat heel goed zelf kan bepalen!' Zei hij, nu echt bijna boos. Hij was het zat. Die kitten dacht dat ze alles kon maken. Hij was niet graag gemeen en hij wilde geen andere pijn doen. Maar deze kitten moest wel op haar plek gezet worden, vond hij. En waarschijnlijk zal ze helemaal niet naar hem luisteren, maar dat maakte hem verder niet uit. Dat moest ze zelf weten. 'En je hebt vast nog geen mentor omdat Butterstar je niet waardig genoeg vindt voor een mentor,' sprak Crimsonkit. Nu werd het Owlpaw helemaal te veel. Hij had er genoeg van. Hij stond op en liep weg. Hij zei verder niets, ze moest het zelf maar uitvinden. Als ze dacht zo vrienden te maken dan had ze het mis. Owlpaw hield er helemaal niet van om zo te doen tegen anderen en op te scheppen. Was dit opscheppen? Nee, dit was geen opscheppen, vond Owl. Opscheppen is anders... Maar deze kitten, die zou in ieder geval geen vrienden worden met de zwart-witte kater.
- Owl topic uit tenzij er iets gebeurt dat hem terug moet laten komen ^^ Owltje is het zat xD
Onderwerp: Fight me. 
ma 9 mei 2016 - 13:45
