Path of sins

Wat er plots gebeurde ging als een flits aan hem voorbij. Van het Thunderpath stond hij plots op Shadowclan territory en een schelle schreeuw ging door merg en been. Nu pas besefte de kater dat Dangerdance hem in veiligheid had geduwd. Ondanks wat er net gebeurd was, de heisa die daar ook op volgde, was Tall niet in één of andere shock. Daar kon hij zijn moeder voor bedanken. Zij was namelijk degene die hem op dit vlak 'hard' had gemaakt. Zijn blik ging van de Shadoclan deputy, naar de warrior naast hem en vervolgens naar een andere Shadowclan poes die zich bij hen gevoegd had om Danger van het Thunderpath te helpen. Tallpaw bleef stijfjes staan waar hij stond. Door de duw van Danger hing hij vol mijn droge blaadjes en zand, maar dat was iets waar hij geen aandacht aan schonk. Zijn blik bleef nu op Dangerdance gericht, waardoor hij amper doorhad dat verschillende katten zich rond hen begaven. Hij antwoordde niet op de vraag van Snowdrop, van wat er gebeurd was, want daar kon hij geen gedetailleerd antwoord op geven. Pas toen zijn mentor haar neusje tegen hem duwde, keek hij op en zag hij in een oog flits al de andere katten staan. Hij wist niet waarom, maar al die starende blikken maakte hem wat nerveus. Wat hadden ze gezien? "Ik heb niets," mompelde hij kortaf. De deputy van Shadowclan riep al snel een bevel naar de apprentices die er als laatste bij waren komen staan. "Ga je leider op de hoogte stellen," Hoe moest hij dit gaan uitleggen aan Silverstar?! Een kort moment ging zijn blik naar de grote bruine kater, die zich naar de warrior toe had gebogen en iets bij hem in fluisterde. Hij vernauwde zijn ogen lichtjes. Hij moest de eerst volgende keer dat hij Sinclaw zag, is naar deze katten informeren, want hij vertrouwde hen niet en zij hem blijkbaar ook niet. Dat kon hij alleen maar aan hun houding zien.

Ze zeggen dat vlak voor je dood je hele leven aan je voorbij schiet. Welp. Of het was een leugen of hij ging nog niet dood want al wat hij zag was de diep blauwe lucht en de gezichten van katten die hem van de thunderpath afsleepte. Trillend bleef hij nog even zo liggen niet wetend of hij de kracht terug kon vinden in zijn benen al liet een ding zijn oren omhoog springen. Naar Shadowclan kamp? No way. Grommend wist de kater zichzelf omhoog te werken zijn donkere benen onder hem te krijgen en zijn borst te kalmeren. Zijn hart bonkte in zijn keel van de pijn maar koud staarde hij naar de halve gathering die om hem heen waren komen staan. "Rot op met je hulp kikkervreter." Siste hij richting Tallshadow. "Ik ga naar Thunderclan en jullie komen maar mee ook." Ijskoud staarde hij naar de deputy woede en haat in zijn ogen brandend. Dit was zijn schuld.. Hij zou hiervoor boeten. Langzaam draaide hij zijn kop om naar de grijze warrior die hij herkende als Littlestream. Snuivend keek hij haar even aan al was er een glans van dankbaarheid zichtbaar in zijn ogen voor hij naar de thunderclan apprentices keek en naar Snowdrop. Hoewel hij wou zeggen dat hij pijn had aan zijn poot zou dat een leugen zijn. Hij voelde niets. Zijn staard daarintegen, nou dat deed nogeens pijn en met een blik naar zijn achterhand besefte hij dan ook dat zijn staart in de meest vreemde positie ooit stond terwijl zijn poot er maar een beetje los bijhing in meerder vreemde bochten gedwongen. Wellicht was het nog de adrenaline die door zijn lijf gierde maar het boeide hem nieteens. Tallpaw was oke. En dat was het belangrijkste.

De poes werd zacht uitgesproken enorm geïrriteerd toen al het volk afkwam. Wat deden al die katten hier? Hadden ze niets beters te doen? Daarbij zorgde het ervoor dat de Thunderclan kater stoer wou doen en zichzelf -overduidelijk- met veel moeite overeind dwong. Haar olijfgroene blik priemde zich in die van hem. "Ben je nou helemaal op je kop gevallen? In plaats van gewoon te blijven liggen!" siste ze, haar kopje schuddende. "Nu hier toch zoveel katten zijn, mag iemand naar spinrag gaan zoeken. Goudsbloem zullen we trouwens ook nodig hebben." Ze was misschien geen medicijn kat meer maar ze wist er nog veel van. Sommige delen waren vervaagd, sinds haar ongeval, maar met momenten lukte het haar om zich dingen te herinneren. Starclanzijdank dat dit één van die momenten was.

Er kwamen nog meer katten bij, die vrijwel meteen ook weer weg gestuurd werden door Tallshadow om hun clan op de hoogte te stellen. Tallshadow vroeg aan Dangerdance of hij geholpen moest worden in Shadowclan of de hele reis terug naar het kamp wel ging redden. Littlestream foeterde hem af omdat de kater zo dom was geweest om op te gaan staan. De drukte was ook gewoon teveel, het werd chaotisch zo en niemand kon hier iets mee. Het waren echt ramptoeristen, of iets dergelijks. Gewoon er bij komen omdat er iets aan de hand is en er vervolgens eerder van genieten dan nuttig zijn. Tallshadow gaf hem de opdracht om op Tallpaw te letten en de donkergrijze kater knikte daarop. Aan zijn vachtkleur was te zien dat hij een broer was van Littlestream. Over Littlestream gesproken, zij vroeg in het algemeen of er katten waren die spinrag en goudsbloem konden halen. Dat kon Thornfang wel. Hij had opzich wel wat wetenschap wat kruiden betrof. "Dat doen Tallpaw en ik wel," miauwde hij vastberaden, waarna hij een blik op Tallpaw wierp en hem mee wenken om opzoek te gaan.

Toen ze plots geluiden hoorde en de geuren van wat apprentices haar neus binnen kwamen, keek ze fel op. Haar goudgele ogen stonden streng maar kalm. "Snowpaw! Hazelpaw!" zei ze meteen met een dwingende toon. "Ik heb niets," zei Tall... gelukkig... In Starclan's naam... "Wat staan jullie daar nog?" hoorde ze plots. Haar ogen flitsten even naar de kater die dit had gezegd. "Ga je leider op de hoogte stellen," Wel meteen kreeg ze een licht boze uitdrukking op haar gezicht. Deze kater dacht katten van haar clan rond te commanderen. "Redt hij het naar Thunderclan kamp, of moeten wij hem opnemen?" Wel meteen keek ze bezorgd naar Dangerdance. "Rot op met je hulp kikkervreter." Ze wandelde even naar de gestreepte kater toe en neusde hem even kalmpjes. "Ik ga naar Thunderclan en jullie komen maar mee ook." Ze zuchtte zachtjes. "Blijf rustig, mijn vriend, we willen geen warrior verliezen..." zei ze zacht op haar bezorgde toon. Ze keek even op toen de grijze kattin wat dingen begon te roepen. "Dat doen Tallpaw en ik wel," zei een grijze shadowclan warrior. "Geen sprake van," zei Snow meteen op een dwingende toon. "Hazelpaw en Tallpaw gaan nu meteen terug naar het kamp. Haal Silverstar en waarschuw Mistpaw. Tallpaw jij blijft daar," zei ze even. "Snowpaw, ga zoeken naar spinrag en goudsbloem," zei ze even een blik richtende op de apprentice. "En luister eens goed, Shadowclanners," zei ze vervolgens. "Vooral jij, Tallshadow," de toon van de deputy had haar alles behalve aangestaan. "Jullie kunnen even dimmen, want hoe ik het nu zie is dit Shadowclan's fout. Jullie zullen de gevolgen hiervan dragen, jullie mogen dat zeker weten," haar stem bleef kalm. Ze had dit tot de warrior en Tall gericht, maar niet richting Littlestream. Ze draaide zich naar de grijze kattin. "Als ik jullie vertrouwde was ik al lang opzoek gegaan naar die dingen. Maar ik blijf hier tot Silverstar is gearriveerd." zei ze met vernauwde ogen. "Ik zou het dan ook zeer op prijs stellen als jullie opzoek kunnen gaan naar spinrag en goudsbloem, zoals Littlestream heeft gezegd. Als jullie elk een andere weg nemen is de kans groter dat je er vind," ze keek even scherp naar de warrior die Tallpaw wilde meenemen om te zoeken. Geen sprake van dat dat ging gebeuren.

Een strenge blik werd hem toegestuurd door Snowdrop en de kater keek lichtjes schuldig vanonder zijn wimpers naar haar. Hij had toch niets fout gedaan? Toen de kater die hij ergens van leek te herkennen begon te commanderen, herinnerde hij zich wie het was. Tallshadow, de ShadowClan deputy. Een frons gleed op Hazels gezicht over de toon die de deputy tegen hun gebruikte, en zijn oren gleden in zijn nek. "Je bent ShadowClan, je geeft geen commando's aan ons." mompelde hij, maar zacht genoeg dat niemand het hoefde te horen. Hij wilde zich immers niet in de nesten werken. Toen miauwde een grijze kattin dat er bepaalde planten gezocht moesten worden. Dit zou waarschijnlijk hun medicine cat zijn, Acefray, stelde hij vast. Een frons gleed over zijn gezicht toen Tallpaw opeens zou moeten helpen met het zoeken naar deze planten in ShadowClan gebied. Waarom..? Gelukkig miauwde Snowdrop hier haar bezwaar al over en opnieuw voelde hij hoge bewondering voor de kattin. Hij wilde haar laten zien hoeveel hij haar bewonderde, maar nu leek niet de juiste tijd te zijn. Hij en Tall moesten teruggaan naar het kamp, om Silverstar en Mistpaw te vertellen wat er gebeurd was. Hij knikte vastberaden naar de voormalige deputy en gaf haar een lichte glimlach - één van de weinige die hij nog op zijn gelaat had staan na de BloodClan hun kamp had overgenomen. Zijn oortjes wiebelden een beetje bezorgd toen Snow alleen erop uitgestuurd werd om bloemen te gaan plukken. Hoewel het niet gevaarlijk was, betekende dat dat ze zonder zijn hulp het thunderpath moest oversteken. Maar hij vertrouwde Snowdrop dat ze de juiste beslissingen maakte. Een kleine grijns kwam op zijn gezicht toen ze de ShadowClanners eens goed op hun plek zette en hij haalde zijn staart heel kort en licht langs haar flank, ook al wist hij zelf niet zo goed waarom. Snowdrop voelde als een soort tweede moeder voor hem, gezien zij het enige was wat nog een beetje bekend geweest was tijdens de overname van de BloodClan naast zijn familie. Vervolgens tikte hij Tallpaw aan en knikte hij richting ThunderClan territorium. "Laten we maar gaan," miauwde hij en stoof toen het thunderpath over, terug zijn eigen territorium in. Zijn hard bonkte in zijn keel maar alles leek goed te zijn.

Tallpaw stapte wat naar voren toen Dangerdance een poging deed om recht te staan. Zelfs Tallpaw wist dat dat geen slim plan was. "Straks is je poot er nog erger aan toe dan hij nu al is," mauwde hij vluchtig tegen de kater. Tallpaw zette al snel een stap terug naar achteren toen anderen hem wat naar achteren dwongen. "Nu hier toch zoveel katten zijn, mag iemand naar spinrag gaan zoeken. Goudsbloem zullen we trouwens ook nodig hebben." De grijze poes sprak al snel en commandeerde over het algemeen om één of ander kruid te gaan zoeken, waarvan hij niet eens wist wat het was, en spinrag te halen. Op zich geen probleem, want hij wilde Dangerdance op eender welke manier helpen hier. Hij had hem namelijk gered. als hij er niet was geweest, was hij degene die daar nu in zijn plaats zou liggen. "Dat doen Tallpaw en ik wel," Hij werd uit zijn gedachten gehaald bij het horen van zijn naam. Zijn naam was nu al zo vaak gezegd, dat zelfs de Shadowclanners ervan af wisten, iets waar hij niet zo heel blij mee was. Hij wilde de kater automatisch volgen. Als apprentice was je nu eenmaal gehoorzaam naar oudere katten toe, niet echt voor katten van een andere clan, maar hij zag dit nu wel even als een uitzondering. Dat was het ook. Hij hield echter halt bij de woorden van Snowdrop, zijn mentor. "Geen sprake van, Hazelpaw en Tallpaw gaan nu meteen terug naar het kamp. Haal Silverstar en waarschuw Mistpaw. Tallpaw jij blijft daar," Even vernauwde hij zijn ogen bij het horen van die laatste zin. Wat was dat nu?! Hij wilde écht helpen. Niet in het kamp blijven! Hij had toch niets gedaan? "Laten we maar gaan," Even draaide hij zijn kopje naar Hazelpaw toe, die direct het Thunderpath overstak. Tallpaw zette een stap naar hem toe, maar hield vervolgens abrupt halt. Hij zette zijn poot stevig op de grond. Hij ging echt niet naar het kamp om daar als een gestrafte kitten te moeten wachten. Zei niets en liet Hazelpaw in zijn eentje verder gaan, waarna hij zich terug omdraaide naar de groep katten. Hazelpaw was oude genoeg om zelf te gaan. Hij was ook alleen gekomen, dus dan kon hij alleen terug. "Ik blijf mooi hier," mauwde hij koppig tegen Snowdrop, niet wetend waarom zij hem in hemelsnaam in het kamp wilde droppen, terwijl Hazelpaw evengoed daar kon blijven. Zonder verder op antwoord te zoeken liep hij het bos van Shadowclan verder in, op zoek naar spinrag. Dat kende hij. Hij zou helpen en dat was wat hij nu aan het doen was. Snowpaw was ook aan het zoeken naar spinrag en goudsbloem. Hij hoopte dat zij wist hoe dat eruit zag. Het duurde niet lang voordat hij een spinnenweb zag. Nogal onhandig, draaide hij het rond zijn poot en hinkte hij terug in de richting van de groep katten. Snowdrop moest inzien dat hij nuttig was, hier in het veld.

Hazelpaw reageerde meteen op haar commando. Dat zou ze onthouden, melden aan Silverstar. Hazel was altijd al een gehoorzame kater. Ze zag een toekomst in de jonge kat. Maar dat kon ze niet zeggen over alle apprentices uit haar clan. Met een schuine blik op Tallpaw keek ze even naar hem. Hij negeerde haar commando volledig. En dat was haar apprentice. Hm. Ze reageerde er niet op. Een eigenschap van een Thunderclanner moest het volgen zijn van zijn of haar hart. In dit geval zou ze de keuze aan de jonge kater laten. Als hij dacht dat dit goed was, dan was het zo. Zij zo hem niet tegenspreken. "Snowdrop," Klonk er waardoor ze even opkeek. "Ik zie niet in hoe een normaal zo redelijke kat nu plots begint te wijzen naar mogelijke daders, zeker omdat de situatie vergevorderd was voor jij er überhaupt bij kwam staan. Als we nu focussen op die warrior terug krijgen naar jullie kamp, en daarna kan je beginnen met luisteren naar wat hier aan vooraf ging," Hm... Het puntje van haar staart wiebelde even waarna ze haar ogen vernauwde. "Ik wilde duidelijk blijven." zei ze even op een koele toon. "Ondanks dat we op jullie deel van het woud staan, zijn we nog steeds thunderclanners. Jij hebt geen enkele reden om zo'n toon tegen mijn clanmates aan te slaan," ze haalde diep adem. "Goed dan, Tallshadow. Ik luister naar jou deel van het verhaal. En ik zal ook naar het verhaal van je mede warrior luisteren. Ik zal Dangerdance ook naar zijn verhaal vragen zodra hij in een wat... betere situatie is." zei ze. Toen ze even schuin opkeek, zag ze in een schemerend beeld de gestreepte apprentice terugkeren. Ze wandelde even naar Dangerdance toe en ging naast hem zitten waarna ze even rustig van dichtbij alles probeerde te bekijken. Vooral de geur zorgde ervoor dat ze goed haar weg kon vinden. "Tallpaw, stop het bloeden daar," zei ze kortaf. "Gewoon op drukken," zei ze even rustig, aangezien ze wel een reactie van Littlestream had verwacht, maar deze blijkbaar niet kwam. "Ondertussen kan je me alles vertellen," zei ze even. Haar meestal o zo moederlijke blik was veranderd naar iets ijskouds en leeg. Een blik die ze vaak als deputy zijnde had moeten gebruiken. Nu was het enkel wachten op Hazelpaw en Silverstar. Tenzij een van de shadowclanners zich zou opofferen om op vijandig gebied te gaan. Het liefst wilde ze Tallshadow hierin sleuren. Waarom? Zijn reactie was alles behalve wat ze van een deputy had verwacht. Hij was kortaf geweest, bevelend. En dat was tegenover een andere clan. En als uit het verhaal bleek dat hij hier iets mee te maken had, dan was dit nog niet het einde van het verhaal. Snow was loyaal aan de normen van Thunderclan. En een thunderclanner leeft naar zijn hart en volgt altijd het pad dat het meest rechtvaardige is.

Er kwam gemopper langs alle kanten, maar hoe slim ze ook niet was negeerde de grijze poes al het gezeur en gezaag dat beide Clans elkaar gunde. Enkel Tallshadow deed haar opkijken. "De kans is groot dat hij zijn poten nooit meer fatsoenlijk kan gebruiken." Hij gunde Snowdrop die de anderen commando's gaf dan ook een dodelijke blik. "Volgensmij was jij vroeger deputy en géén medicine cat." siste ze giftig. Het maakte haar niets uit dat ze tegen een oudere kat bezig was, het ging haar ook niet om respect nu. Het enige wat telde was het redden van deze kater zijn leven, en al het geruzie en geklaag dat daar aan te pas kwam zorgde enkel maar voor meer hinder. Toen Silverstar in aanzicht kwam, keek ze eventjes op. De vraag die aan haar gesteld werd zorgde ervoor dat ze haar olijfgroene blik in diens eveneens groene ogen priemde. "Hij liep het donderpad op toen er een monster voorbij kwam. De kans is groot dat zijn poten niet meer fatsoenlijk zullen functioneren. Maar voor nu is hij niet meer in levensgevaar. De volgende dagen zullen echter cruciaal zijn." Haar focus lag alweer bij de kater. "Zodra het bloeden wat is gestopt kan hij terugkeren naar zijn eigen kamp. Dat er vandaag een kat bijna om het leven gekomen is lijkt mij al erg genoeg. Het is stom om deze situatie erger te maken dat dat hij al is." Even keek ze achterom, haar blik wat verzachtende toen ze Tallshadow aankeek. Haar ogen spraken boekdelen: Of je wilt een oorlog starten tussen Shadowclan en Thunderclan... Ze hoopte maar dat hij het begreep. Hij was namelijk de deputy hier, maar nu Silverstar hier ook was leek het haar geen slim idee nog verder ruzie te gaan zoeken, wie er ook in fout was...

Oke, goed, de ex deputy van Thunderclan zei dat hij en Tallpaw niet opzoek mochten gaan naar de nodige kruiden. Wou zij dan niet dat haar clangenoot geholpen werd? Ondertussen was Hazelpaw weg gegaan, Tallpaw was er nog. Die moest helpen met het bloeden te stoppen en even later, na nog wat gebeuren kwam Silverstar er ook bij. Ondertussen had Thornfang niet stil gezeten en hier en daar geholpen waar nodig, ofzo. Silverstar wou weten wat er gebeurd was en vroeg hoe erg het was. Littlestream gaf daar antwoord op. Vervolgens bood Tallshadow aan om warriors te laten helpen met het terug brengen van Dangerdance. "Ik zou wel willen helpen met het terug brengen van Dangerdance," boodt de zoon van Innerstar aan, naast Tallshadow staand. Hij wou best helpen. En wat het domme plannetje van Tallshadow dan ook was, het was hem niet gelukt om Tallpaw in het kamp te krijgen. Die zogenaamde deputy mocht wel eens wat volwassener worden. Wat had Innerstar gedacht? Een onervaren warrior tot deputy benoemen.

Er was geen kat geweest die echt iets gezegd had op zijn weigering van Snowdrop's commando, om samen met Hazelpaw naar het kamp te gaan. De apprentice wilde net aanstalten doen om het spinrag op één van de wonden van Dangerdance te deppen, maar het was de grijze poes' woorden die hem lieten stoppen. "Volgensmij was jij vroeger deputy en géén medicine cat." Even ging zijn blik naar zijn mentor, Snowdrop. Wat moest hij nu in Starclansnaam doen? Tallpaw zette een stapje achteruit toen Silverstar plots ten tonele verscheen. Zijn oortjes zakten automatisch wat naar achteren bij zijn aanwezigheid. Ondanks dat hij vroeg wat er precies gebeurd was, was het enkel Littlestream die hem zei dat Dangerdance het Thunderpath op was gelopen, juist toen er een monster aan kwam. Niemand die iets zei over het feit dat Dangerdance hem eigenlijk gered had van onder dat monster en hij daar eigenlijk had moeten liggen. Zelfs Tallshadow niet, wiens naam hij net had opgevangen. Tallpaw vernauwde dan ook even zijn ogen naar hem. Waarom had hij niets gezegd?

Door de pijn leek alles zoveel sneller te gaan maar tegelijk ook zoveel langzamer. Alles om hem heen was wazig en als het niet voor de pure wilskracht die hij door zijn lichaam pompte was dan had hij al lang en breed knock out gegaan, wellicht was hij zelfs al naar Starclan vertrokken als hij het zichzelf toeliet. Maar hij kon nog niet sterven, hij kon het niet toegeven. Hij mocht niet sterven niet op deze manier.
Nog voor hij het echt doorhad leek zijn hart even een maal over te slaan, de stem van Silverstar horend en snel schoten zijn gif groene ogen omhoog om Silverstar aan te staren. Snuivend draaide hij zijn hoofd weer bij naar de Shadowclan deputy en vernauwde zijn ogen zichzelf opnieuw overeind drukkend. Zijn flanken bewogen hevig op en neer terwijl hij heel even naar Tallpaw staarde duidelijk merkend dat hij dezelfde vraag afvroeg die Danger zich afvroeg. Waarom hielt Tallshadow zich stil. "Ik ben geen randdebiel dank je wel." Siste hij snuivend naar de Shadowclanners en staarde recht naar Tallshadow. "De grote Tallshadow hier was Tallpaw over het thunderpath aan het lokken, naar alle waarschijnlijkheid in de hoop dat hij aangevallen zou worden door een monster." De woorden dropen als gif van zijn lippen terwijl hij zijn nagels in de grond drukte. Hij zou hier en nu de Shadowclan deputy aanvliegen mocht Silverstar daar het commando voor geven. Met geen spoor twijfel in zijn gedachten. "Als ik hem niet aan de kant getrokken had waren we een Apprentice kwijt aan het smerige en lage uitlokkende gedrag van deze twee, beesten, die zichzelf clankatten noemen." Arrogant hief hij zijn hoofd dodelijk starend naar Thornfang en Tallshadow voor hij zijn kop naar Littlestream draaide. "En volgens mij ben jij nog minder dan Snowdrop is dus bek houden schatje." Goh hij had echt zijn oude humeur terug nu al. Maar niemand sprak zo tegen zijn clangenoten. "Ik heb geen ondersteuning nodig en zeker niet van een stelletje luizenvellen. Jullie rotten maar snel op naar jullie eigen clan." Grommend deed hij een stap van ze weg terwijl hij nog altijd een oor naar Silverstar gedraaid hielt. Hij hoefde maar iets aan te geven.. Een teken en hij zou laten zien hoe woedend hij was op over het gedrag van de zogenaamde 'deputy' zijn luizen vriendje en dat smerige hoertje van een nep medicine cat.

"De kans is groot dat hij zijn poten nooit meer fatsoenlijk kan gebruiken." Ze knipperde even en bleef bezorgd kijken naar haar gestreepte warrior... Een duidelijke meelevendheid in haar houding. "Volgensmij was jij vroeger deputy en géén medicine cat." Wel meteen keek ze fel op. "Ja, dat is waar, Littlestream." zei ze even met een duidelijke eentonige stem. "Maar je bent niet de enigste hier die wat kennis heeft over kruiden, ik ben vele malen ouder dan jou. En als jij ook geen verdere instructies geeft dan doe ik het. Simpel als wat, niet?" Klonk er streng. Het was duidelijk dat ze wist waar ze mee bezig was. De ex-med cat had hier en nu met deze simpele woorden een echte dwaze uitspraak gedaan. Een die Snowdrop niet snel zou vergeten. Ze was naïef en onervaren en ergens kon de gevlekte kattin zien waarom ze niet langer de rang had. Ze had duidelijk niet genoeg in dat koppie van haar, om zoiets te zeggen. Het was laf, het was te fel. Zonder enige zelfbeheersing. Ja, ze had zojuist echt een lame uitspraak gedaan. "Wat is er gebeurd?" Ze knipperde en keek naar de gestreepte, zilveren kater. Ze knikte even naar haar goede vriend en besloot dat ze de getuigen het woord liet doen. Zij zou aan de zijde zitten van de gewonde Dangerdance. Hij had steun nodig... En als hij iets nodig had, dan kon hij het altijd aan haar vragen. "Hoe erg is het?" De grijs-witte kat keek even naar de bruine kater... SIgh... "Hij liep het donderpad op toen er een monster voorbij kwam. De kans is groot dat zijn poten niet meer fatsoenlijk zullen functioneren. Maar voor nu is hij niet meer in levensgevaar. De volgende dagen zullen echter cruciaal zijn." Met een scherpe blik keek ze even op naar de grijze kattin. Ergens hadden haar woorden geen waarde meer voor haar. "Zodra het bloeden wat is gestopt kan hij terugkeren naar zijn eigen kamp. Dat er vandaag een kat bijna om het leven gekomen is lijkt mij al erg genoeg. Het is stom om deze situatie erger te maken dat dat hij al is." Ze schudde haar kop even standvast. "Dit is verkeerd en je weet het," zei snow op een ijzige toon, iets wat niet in haar normale gedrag voorkwam. "Dit is niet stom, dit is hoe de zaken lopen, Littlestream. Wij willen de waarheid weten en wij kunnen enkel beslissen hoe wij die gaan opvolgen. Jij was toch een medicine cat, toch geen deputy?" Klonk er even met een lichte spot in haar stem. Ze keek even op naar de deputy die een voorstel deed. Hierop vernauwde de gevlekte kattin haar goudgele ogen wat. Ook de andere shadowclanner deed een voorstel. "Ik ben geen randdebiel dank je wel." Even keek ze bezorgd op naar haar mede-warrior. "De grote Tallshadow hier was Tallpaw over het thunderpath aan het lokken, naar alle waarschijnlijkheid in de hoop dat hij aangevallen zou worden door een monster." Haar ogen werden groot terwijl ze even keek naar de shadowclanner. Hij had wat? "Als ik hem niet aan de kant getrokken had waren we een Apprentice kwijt aan het smerige en lage uitlokkende gedrag van deze twee, beesten, die zichzelf clankatten noemen." de oudere kattin snoof even zachtjes. "En volgens mij ben jij nog minder dan Snowdrop is dus bek houden schatje." Sigh... Ze keek even bezorgd naar de bruine kater. "Ik heb geen ondersteuning nodig en zeker niet van een stelletje luizenvellen. Jullie rotten maar snel op naar jullie eigen clan." De gevlekte kat stapte even naar voren en ondersteunde Dangerdance zoveel ze kon. "Is dit wat Shadowclan moet voorstellen? Ik had meer verwacht van een clan die zogezegd hoog staat," zei ze even met felle ogen op Tallshadow gericht. "Het feit dat je ook geen enkel weerwoord brengt noch een geldige verklaring bevestigd dit alleen," klonk er. "Silver?" ze keek even naar haar leader, nog steeds een kalmte in haar ogen en haar houding. Hij was uiteindelijk degene die hier de leiding had en zij kon enkel zeggen wat zij dacht natuurlijk. "Ik denk persoonlijk dat het het beste is als we Innerstar hier ook van op de hoogte stellen," zei ze terwijl ze de zilveren tabby aanbleef kijken voor bevestiging. "Hun gedrag en hun acties hier waren verre van volwassen noch acceptabel," vervolgde ze even. Nee, dit kon Snow niet slikken. Ze was een kat die leefde voor gerechtigheid en alles wat goed was. Dit was ronduit vuil en gemeen. Ook hun gedrag, hun uitspraken... Watt dachten ze wel niet? Nee, het was nog lang niet voorbij.

Met Silverstar aan zijn zijde liep de kater terug naar het thunderpath. Zonder Tallpaw, want die had besloten om te blijven. Er was hier een hele commotie aan de gang en onderzoekend keek Hazel om zich heen. Waren ze nu aan het ruziën om wie Dangerdance mee het kamp in kreeg? Het leek hem logisch dat de kater met ThunderClan mee naar huis ging, het was immers gewoon een kat van hun Clan. En hij wilde dit zelf duidelijk ook.
Zijn blik gleed van kat naar kat, verder hield hij zich redelijk stil, wetend dat hij nu toch niet iets van nut kon zeggen en waarschijnlijk alleen maar olie op het vuur zou gooien. Toen Dangerdance echter zei dat ShadowClan zijn vriend het thunderpath op gelokt had, draaide hij zijn oren in zijn nek. Ze hadden wat gedaan? Dat was tegen de warrior code, en niet zo'n beetje ook. Dit stond ongeveer gelijk met het vermoorden van een kat. Hij keek naar Snowdrop, die miauwde dat ze meer verwacht had van ShadowClan.
Hazel snoof lichtjes. Wat dachten ze wel niet? Toch hield hij zijn kaken op elkaar, wetend om zich niet in het gesprek te voegen. Zij waren toch wel in de minderheid. Zijn bik gleed kort naar Dangerdance. Mooi niet dat hij nu meeging naar ShadowClan toe, toch? Zou alleen maar gevaarlijk zijn, ze konden wel zien op wat voor niveau ShadowClan stond.