What is that? (Puddlepaw)

Onderwerp: What is that? (Puddlepaw) di 17 mei 2016 - 17:34

De jonge kater liep met rustige stappen naar voren, weer om het territorium te controleren of er geen andere clanners zouden zijn. Hij zwiepte een paar keer met zijn staart, hij hield hetzelfde loop tempo aan. Eigenlijk moest hij gaan jagen maar had daar in weinig trainingen gehad, zijn ogen staarde rond. Hij had weinig te zeggen, zijn mond viel half open. Zodat hij de geuren kon proeven, hij hijgde. Witte wolkjes kwamen zijn mond uit, hij had het warm. Al was het buiten koud, zijn lichaam was vochtig. Hij sliep in het koude nest, zijn mos bed had hij al meer dan een maand niet verschoond. Hij was dood op van zijn slapeloze nachten, zijn ogen leken half vermoeid te hangen. Zijn lichaam liep scheef, zijn staart zwiepte een beetje over de grond. Te zwak om zijn eigen lichaam op te tillen. Toch viel hem een ding op, iedere kat deed hetzelfde. Joeg , vocht en at en soms vochten de Clans met elkaar. Elk leven was het zelfde, ze leken wel als bijen het zelfde rondje te maken. Een vicieuze cirkel, steeds hetzelfde rondje. Ze waren net als elk ander dier, elk leven was hetzelfde. Soms deed je dan andere dingen om je te vermaken, alleen het voelde toch hetzelfde. Je kon niet in 1, 2, 3 je leven veranderen, hij dacht daarbij na. Al sloop hij rustig met zijn lichaam tegen de grond aan gedrukt met al zijn zintuigen aan gezet, het was nat en koud. Al werd het langzamer hand steeds warmer en warmer, hij had zijn ogen tot spleetjes getrokken bij de geur van een andere soort kat. Hij wist nog niet welke Clan, maar er was een kat opgedoken.

♦.♦

Theme

Art:

Vrolijk ging trippelde hij, niet wetend welke kant op en niet wetend waarom. Hij had nu eens een vrije dag die hij eigenlijk niet eens verdiende omdat hij niet zo goed was in al dat jagen enzovoort... Maar hij was er wel blij mee. Hij had spierpijn en was aardig moe. Snel merkte hij op dat hij best dicht bij de grenzen was aangekomen en op het moment dat hij weg wilde werd de Shadowclan geur sterker, en dat maakte hem nieuwsgierig. "Hallo?" Vroeg hij niet specifiek aan iemand.

Lichenpaw sloop langzaam met weinig moeite rond, al rook hij steeds meer een andere geur. Hij stopte toen eenmaal de geur te sterk werd, hij keek rond hoe het dichtbegroeide bos ineens een open vlakten ineens was. Hij spitste zijn oren bij iets te horen, het was niet echt iets speciaals maar het was een geluid. "Hallo?" Vroeg een kater duidelijk, hij keek de kater met een kille blik aan en kwam te voorschijn. Hij was nog steeds op Shadowclan, want niet alle geuren waren verdwenen. Hij zei niks en keek de kater observerend aan, het was een cream kater en had felle oranje ogen. Hij bleef staan, al bries de wind wel harder als er weinig bomen staan. Geen reactie kwam uit zijn mond, hij keek. Hij had zijn strakke en strenge blik op de kater gevestigd, wat zou deze hierna doen?

♦.♦

Theme

Art:

Er kwam een kater tevoorschijn, één die waarschijnlijk even oud was als hij. Deze zei helemaal niks en bleef hem alleen aankijken. Waar had die last van? "Wow, dude, ik wist niet dat je boos werd!" Lachte hij vrolijk als altijd. Ze stonden beiden op hun eigen gebied, hij had niks om boos over te doen right?

De jonge kater keek de oranje kater aan, zijn blik was strak. De oranje ogen waren op hem gericht, "Wow, dude, ik wist niet dat je boos werd!" Lachte de kater vrolijk. Een onvoorspelbare actie was dat van de kat, hij staarde hem aan en ademde in. Waarom waren er nooit zulke slimme katten zoals hem, dit was waarschijnlijk een van de minderen. Al had hij wel weinig katten die hij kende, hij staarde hem aan. "He, ik ben niet boos of kwaad." Miauwde hij rustig, op een normale toon. Hij ging zitten en zwiepte met zijn staart. Nog steeds was een koude kille blik in zijn ogen te lezen, hij likte kort zijn lippen en wachten. "Ik was jouw aan het observeren tot dat jij je opmerking maakten dan." Zei hij rustig, hij wilde 'jouw' voor minder waardige zetten. Al was dat niet nodig, hij vond het wel fijn dat te minsten één kat wat sprak tegen hem zonder hem gestoord te noemen al beledigde de kater hem wel. Hij hield zich in en wachtte tot de kater tegen over hem, hij wist niet hoe hij dit gesprek verder moest gaan maar daarom observeerde hij katten.

OCC: Ik geef mijn karakter een random ego xD

Theme

Art:

Hij grinnikte om zijn woorden en ging vervolgens rustig zitten. Op veilige afstand van de apprentice maar toch dichtbij genoeg om een normaal gesprek te kunnen voeren. "Oké dat is goed." Knikte hij. "Ik ben Puddlepaw."

De kater keek de crèmige kat aan, deze was van Windclan. De Clan die niet te vertrouwen was, al was geen enkele te vertrouwen volgens zijn broer. De kater voor hem grinnikte, geen reden waarom deze dat deed. Al deed deze kater voor hem best wel gek, deze was natuurlijk minder waardig dan dat hij was al was deze erg vaak met een glimlach. Hij keek de kater vreemd aan na de volgende woorden, "Oké dat is goed." Knikte de apprentices voor hem. Alleen na de volgende reactie liet hem de kater vragend aan kijken, "Ik ben Puddlepaw." Stelde de apprentices voor hem zich zelf voor. Hij opende zijn mond, "Wilde ik jouw naam weten? Had ik dat gevraagd, volgens mij niet Puddle." Sprak de kater strak, hij wist niet echt of dit iets goeds was maar toch. Hij vroeg eigenlijk nooit wat en helemaal niet als hij het niet wilde weten, zoals een naam. "Maar goed, leuk om je te leren kennen." Miauwde de kater daarna, met zijn kille stem en zijn neutrale blik keek hij de kater aan. Hij was erg gesloten naar de apprentices toe, zijn blik was gericht op alles. Hij wilde ze observeren om hun gedrag te leren kennen, hun minderwaardige breinen en hun gedachtes. Dus een gesprek was wel ergens OKÉ maar eigenlijk had hij ze liever niet

Theme

Art:

Weer een felle reactie van de kater. Nou, hij maakte ook eens contact met anderen buiten de clan... Wauw. "Het is maar wat je niet boos noemt." Mompelde hij verstaanbaar. Hoe moest hij in hemels naam hem lezen? En hij kreeg niet eens een naam terug. "Dan ga ik maar weer." Vervolgde hij en stond alweer op.

De jonge gestreepte apprentices keek de crèmige kater aan, zijn ogen vielen op de houdingen. De kater leek van zijn reactie ook iets feller op te reageren, zoals hij had verwacht. Elke kat was minderwaardig tot hem, allemaal het zelfde. Vaak de zelfde reacties op verschillende woorden, al lieten sommige katten hem perplex staan leek deze dat niet te doen. "Het is maar wat je niet boos noemt." Mompelde Puddle duidelijk verstaanbaar. Hij wiebelde kort met zijn oor, hij bleef een neutrale blik houden. Hij was niet boos maar hij vroeg niet om zijn naam, waren geven katten altijd hun naam door. Wat moest dat betekenen, hij staarde hem aan. "Dan ga ik maar weer." Vervolgde de crèmige kater en stond alweer op, dus deze kat voor hem zou voor zijn problemen weg lopen? He, minderwaardig. Al zei deze wel zijn naam, hij opende zijn mond. "Mijn naam is Lichen, al vroeg je daar niet om." Miauwde hij rustig en kalm, zijn stem klonk nog steeds emotieloos. Zijn blik was ook emotieloos, al was deze kat wel goed te bestuderen voor zijn kennis. Hij wilde namelijk wat meer kennis op doen al ging dat niet als volgt, hij staarde wat de andere kater zou gaan doen naar zijn reactie waaruit hij uiteindelijk zijn naam voor het eerst tegen iemand verteld had.

Theme

Art:

Door de stem van de kater draaide hij alweer om en ging hij zitten, dus hij wilde ook niet dat hij weg ging? "Ik vind dat je daar niet om moet vragen, maar dat je die juist moet geven. Een naam is tenminste hetgene wat wij het meest gebruiken wanneer we naar iemand verwijzen of we diegene zijn aandacht willen." Zijn stem was weer vrolijk als altijd, en vriendelijk. Want om eerlijk te zijn? Kon hij ook niet anders.

Lichenpaw keek de kater tergen over hem aan die uiteindelijk terug was gaan zitten door zijn reactie, een vragende blik was te lezen in de bruine gestreepte kater. Hij wiebelde met zijn oren bij het horen van de mening van de kater tegen over hem, "Ik vind dat je daar niet om moet vragen, maar dat je die juist moet geven. Een naam is tenminste hetgene wat wij het meest gebruiken wanneer we naar iemand verwijzen of we diegene zijn aandacht willen." Miauwde Puddle vriendelijk en vrolijk, had hij net een karakter swits? Hij schudden zijn hoofd. Hij ademde diep in en keek de kater aan, zijn kille en emotieloze blik keek naar de kater. "Dus hetgene wat we het meeste gebruiken om andere te verwijzen?" Vroeg hij voor de zekerheid na, hij leek alles even te zoeken in zijn ogen. Hij opende weer zijn mond en stond op, hij liep iets dichter naar de kater toe. "Als een naam hetgene is waarmee je andere kan verwijzen dan zou je mij dus kunnen veroordelen dat ik iemand heb vermoord door alleen maar een naam?" Zei hij, zijn ogen zochten naar antwoorden in de zijne. Dan had hij beter niet zijn naam kunnen geven, de reden was simpel. Als Puddle bijvoorbeeld een moord zou plegen in Windclan en dan een Shadowclan geur er aan kon geven kon hij hem dus de schuld geven ter wel hij hier mee niks te maken had, bedankt leven. Na dat hij had gesproken liep hij weer naar achteren en ging weer zitten waarna hij zijn staart voorzichtig en langzaam op zijn poten legde, "Vertel me meer als je wilt." Miauwde hij ergens met enthousiasme in zijn stem. Zijn staart zwiepte zachtjes heen en weer van interesse, hij hield ervan om informatie op te doen over deze minderwaardige wezentjes. Hij wilde best wel veel weten over de bouw van een kat en karakter eigenschappen, hij wist niet veel over het leven daarom wilde hij katten observeren. Al wisten de meeste katten daar niet eens van, alleen deze..

OCC: Mijn karakter begint nu wel een beetje creepy te worden als je een creepy muziekje erachter zet xD

Theme

Art:

Hij wiebelde even met zijn oortjes kijkend in de ogen van de kat die nu wat dichterbij was gekomen. "Dat klopt inderdaad, en dat is ook wat de meeste meestal doen. Vaak wordt de verkeerde beoordeeld voor een moord." In deze dingen kwam naar boven dat hij veel intelligenter was dan je zou denken. "Wat wil je nog meer weten dan?"

De jonge gestreepte kater keek naar de kater voor hem, deze leek langzaam te antwoorden. De kater voelde de bries langs zich gaan, de kat stond nog steeds op Wind gebied en hijzelf op Shadowclan gebied. Al mochten elkaars gebied niet op wat ze beiden ook nu nog niet deden, "Dat klopt inderdaad, en dat is ook wat de meeste meestal doen. Vaak wordt de verkeerde beoordeeld voor een moord." Vertelde de kater voor hem, hij knikten. Het was niet fijn als je zo'n vertrouwen op een kat legde, "Vertel me dan is Puddle als dat je echte naam is, waarom heb je mij jouw naam toe vertrouwd?" Vroeg hij strakjes, hij was een kater die vaak te nieuwsgierig was na het leven van een andere. Hij vond het namelijk erg interessant hoe een kater reageerden, zijn ogen sprankelde. "Wat wil je nog meer weten dan?" Vroeg Puddle aan hem, al klonk dit vragend. Hij wilde eigenlijk alles weten, al was hij vooral met dingen zelf bezig over de kat zelf. De kater keek nadenkend na, "Waarom bestaan er Clans?" Vroeg hij aan de kater voor zich. Zijn ogen gericht op de kater, "Wat is het doel ervan?" Sprak hij. Zijn ogen hongerend naar antwoorden, hij staarde de kater aan maar probeerde nu nog een neutrale blik te houden.

Theme

Art:

Oké, goede vraag... Maar hij wist er altijd wel een antwoord op te verzinnen. "Omdat ik niet eens een muisje kan vangen, laat staan iemand vermoorden. Niemand zou je geloven." Sprak hij, hoe vernederend het ook was; het zou waarschijnlijk wel zo gaan. De vraag die daarna kwam had hij zichzelf ook al duizenden keren gesteld. "Als een groep sta je vele malen sterker dan individueel. Een clan is tevens ook familie, je hebt iets om voor te vechten. Neem de Bloodclan, zij vechten voor de bloedlust. Windclan, voor de gestorven voor ons. Ga zo maar door. Ik denk dat het ooit is ontstaan voor macht; want welke Rogue wint het tegen een clan? Maar dat het iets heel anders is geworden."

De jonge gestreepte kater keek de kater voor hem aan, zijn ogen strak geïnteresseerd gericht op zijn ogen. "Omdat ik niet eens een muisje kan vangen, laat staan iemand vermoorden. Niemand zou je geloven." Sprak Puddle, dus als Puddle het toch zou doen dan zou niemand hem geloven dat hij het gedaan heeft. Dus hij kon hem beter niet vertrouwen, hij staarde naar de kater en knikte daarop. Hij wachten op het volgende antwoord wat de kater voor hem zou geven, "Als een groep sta je vele malen sterker dan individueel. Een clan is tevens ook familie, je hebt iets om voor te vechten. Neem de Bloodclan, zij vechten voor de bloedlust. Windclan, voor de gestorven voor ons. Ga zo maar door. Ik denk dat het ooit is ontstaan voor macht; want welke Rogue wint het tegen een clan? Maar dat het iets heel anders is geworden." Vertelde de kater hem, hij staarde hem aan en knikte. Dus door macht waren er dus Clans, dat klonk niet goed. Want dan zouden ze proberen om andere te veroveren om meer macht te claimen, zoals Bloodclan zou willen doen. "Dan is Bloodclan en de andere Clans dus hetzelfde, we zijn dus moordenaars." Miauwde de kater rustig tegen Puddle, dus elke kat was dus slecht? Interessant.

Theme

Art:

Veel antwoord kreeg hij niet van de kat. En veel maakte hem het niet uit, het voelde echter wel een beetje raar om zoveel aan het woord te zijn. Luisterde hij wel, of was hij ineens wel vriendelijk? Wat hij constateerde verbaasde Puddle. Had hij dat gezegd? Nee. "En sinds wanneer win je een gevecht alleen maar met moord?" Vroeg hij lichtjes verbaasd.

Lichenpaw wachtte op de kater voor zich, hij wist dat de kater zich hiervan niks zou aan trekken. Zoals alle andere Clanners de waarheid niet onder ogen wilden zien, "En sinds wanneer win je een gevecht alleen maar met moord?" Vroeg Puddle lichtjes verbaasd. Hij kreeg een kleine grimas, "Kijk mijn jonge mede rank, hebben de Clans al niet genoeg vermoord. Ik heb gehoord dat Whitelion is omgekomen is en daarna een grote oorlog is geweest erna mijn vriend en daarna nog moorden plaats hebben gevonden, ik heb vele katten zien dood gaan in een gevecht. Alleen niet elke, al moorden vele katten en vele Clans." Sprak hij rustig met een geamuseerde blik, een moord komt niet zomaar. Vaak naar macht waar elke Clan naar verlangd, al zou deze Puddle dat niet snel doen. "Elke Clan kat is hetzelfde, de meeste verlangen naar macht. Ik niet, ik ben geïnteresseerd hoe katten zijn en jij hebt me verrast Pud." Hij gooide het er maar uit. Hij stak zijn poot naar hem toe, en glimlachten vriendelijk, "Nu kan ik jouw mijn vriend noemen al zou jij het anders denken." Miauwde hij rustig, zijn kille blik was veranderd naar een vriendelijke warme blik. Al was dit alles, ineens.

Theme

Art:

Het maakte hem een klein beetje bang hoe geamuseerd hij was toen hij sprak over moord. Hij zelf wilde dat ontwijken en kreeg er rillingen van. De glimlach werd wel terug getoverd toen hij hem Pud noemde. Dat was leuk! Pud. En toen hij hem zijn vriend noemde vond hij dat al helemaal leuk. "Hoe eng het ook klink, is dat wel het mooie. De ene kat denkt niet eens aan het woord moord, de ander doet het dagelijks. Ieder ontwikkeld zijn eigen karakter en ieder doet waar hij of zij zich goed bij voelt. Niemand, maar ook echt, niemand, is hetzelfde." Hij glimlachte, nog steeds blij om het feit dat hij een vriend had in de Shadowclan!

De jonge gestreepte kater lachten, deze keer een fijne warme lach. Hij had zijn mening over katten gegeven en de kater zou nu zijn mening geven hoe de katten het waren, wat ze dachten. "Hoe eng het ook klink, is dat wel het mooie. De ene kat denkt niet eens aan het woord moord, de ander doet het dagelijks. Ieder ontwikkeld zijn eigen karakter en ieder doet waar hij of zij zich goed bij voelt. Niemand, maar ook echt, niemand, is hetzelfde." miauwde puddle tegen hem, de jonge kater knikte en zag dat de kater voor hem ook lachten. "Interessant mijn mede apprentice, al vraag ik me iets af." Miauwde hij waarna hij een kort knikje had, hij had graag een vriend uit een andere Clan. Een zijn onderzoek het andere voor de gezelligheid en connecties uit de andere Clans, Hij opende zijn mond weer en keek naar de crèmige kater. "Accepteer jij mijn vriendschap?" Vroeg hij aan Pud, de jonge windclan apprenitce. Hij vond het erg interessant, helemaal dat hij aan de gedachten van vriendschap er een beetje warm van werd.

Theme

Art:

De manier waarop hij sprak was gek, maar leuk. Het was iets waar je niet aan gewend zou kunnen raken. En dat was fijn, want anders kon je je snel aan iemand gaan vervelen. Zijn oortjes wiebelde bij de vraag, normaal zou iemand dat niet zo doen. "Natuurlijk!" Glimlachte hij zonder twijfel. Misschien wilde hij er gewoon zeker van zijn, of misschien wat anders. Wat er precies omging in dat koppie kon hij niet weten, en wilde hij misschien niet eens weten.