Impulse [Morningpaw]

Yu kwam niet vaak bij het thunderpath. Ze haatte de geur, er kwamen thunderclanners, en het was er gevaarlijk. Maar ze was hier gekomen om een verschrikkelijke reden; moord. Ze had die hondentanden nodig. Ze was niet alleen een schande voor haar vader, maar ze had geen gezag zo. Daarom hoopte ze hier een halfdode hond te vinden, of andere roadkill die ze uit hun leiden kon verlossen. Tot zo ver had ze helaas geen succes. Ze schrok zich lam toen ze thunderclanner rook. Stommeling, schold ze in haar hoofd, Natuurlijk zijn er thunderclanners hier! Ze kon zichzelf wel slaan. De gevlekte poes zette zich schrap: Ze verwachtte niet dat de thunderclanners hun met open poten zouden verwelkomen na hun laatste actie.

Haar ogen waren gefocust op de wolken die aan haar voorbij trokken. Het was een schitterende dag en ze genoot maar wat. Even rust van al dat gezeik en al dat gezeur. Ze was er zo klaar mee. Ze wou actie en avontuur in haar leven maar ze leek het maar niet te krijgen met alles wat ze probeerde. Een onbekende geur liet haar even opkijken en meteen moest ze wel naar adem happen de overduidelijk vreemde kat ziend. "Hey! Jij hoort hier helemaal niet te zijn!" Met een dikke staart en opgetrokken bovenlip staarde ze de kat aan en snoof diep de bloodclan geur ruikend die haar even liet trillen met een sis.

De poes bereidde zich voor op het ergste. Een ervaren warrior, of erger, een patrouille. Ze was daarom ook een beetje verbaasd dat ze geen van beide tegenkwam. Een witte kattin stond voor haar neus, kleiner, een apprentice. De thunderclanner's haren waren allemaal omhoog, net als haar lip. "Hey! Jij hoort hier helemaal niet te zijn!" Yu wist niet goed wat ze moest. Ze wist dat ze kwam voor moord, maar dit... Ze kon niet zo maar iemand vermoorden. Waarom kreeg ze dit in vredesnaam in de schoot geworpen? Ze ging in een verdedigende houding staan, zoals Hellhound haar had geleerd. "Wat ga jij er tegen doen?" Het was er uit voor ze er erg in had.

Wat.. Wat ging zij d'r tegen doen. Wel veel, meer als genoeg. Ze zou haar tegenhouden absoluut. Snuivend rekte de witte kater zichzelf uit en sloeg haar nagels uit. "Ik zal je stoppen!" Ze hief haar borst hoog en grijnsd even voor ze naar de kattin toe schoot om haar weg te duwen.

De apprentice sloeg haar nagels uit, met een duidelijk doel voor ogen. Yu liet ook haar nagels uit hun hulzen glijden. "Ik zal je stoppen!" Nadat ze een trotse houding had aangenomen schoot ze plots naar voren. De bloodclanner ontwijkte makkelijk: Ze was een stuk ouder, en had veel meer training achter de rug. Ze schoot omlaag, en deed een poging om in de achterpoot van de thunderclanner te bijten. Dat zou het vechten voor de ander sowieso een stuk moeilijker maken.