One step at the time {& Routpaw}

Zoals verwacht vulde Tommy haar inderdaad aan. "Klopt. Wel wil ik jullie beiden op het hart drukken om vooral op je neus af te gaan bij een prooi waar je er onzeker van bent, ruikt de prooi vreemd of ziet die er slecht uit laat hem dan lopen. Die prooi zou niet allen jezelf ziek kunnen maken maar ook de Clan..." Reageerde Stallion hier op. Routpaw luisterde aandacht en nam zoveel mogelijk informatie tot haar hart. Ze was vastbesloten niet te falen op haar eerste dag. Ze keek echter wat verbaasd toe hoe Stallionheart plots begon rond te wroeten in de aarde, om vervolgens een paarsig bloemetje met vreemde stekels te voorschijn haalde. "Goed, genoeg over prooidieren. Weet een van jullie twee welke plant dit is?" Ook nog een madeliefje haalde hij te voorschijn, die hij ernaast legde. "En waar de plant voor dient?" Routpaw herkende ze het stekelige plantje als klit, omdat ze er eens naar had gevraagd toen hun moeder haar voor een wandeling had meegenomen. Ze moest echter diep nadenken voordat ze zich herinnerde waar het voor diende. Ondertussen stapten Stallion en Shade even weg, vast voor een mentor gesprekje. Routpaw keek even met glimmende ogen naar hoe de twee katten gezellig naast elkaar stonden, maar focuste zich toen weer op wat hen te wachten stond. "Weet jij waar een madeliefje voor dient?"Vroeg ze terwijl ze zelf nog diep diep nadacht over wat het nu precies was. "En, zijn jullie er al achter wat deze twee kruiden zijn?" Ze knikte haastig. "Hm-hm! De stekelige is klit en de ander madelief." Plots wist ze het weer en sprak snel verder. "Klit helpt tegen onstekingen, toch? En tegen wondjes aan de huid. En madelief, werkt dat niet als een pijnstiller?" Toen pas realiseerde ze zich dat ze Tomtit niet eens een kans had gegeven. Ietwat schuldig wierp ze een blik naar haar broertje, als om haar excuses aan te bieden.

Routpaw leek eigenlijk nu pas echt wakker te worden nu hij vragen begon te stellen over kruiden, iets wat hem verwonderde. Ze wist precies welke twee kruiden hier voor haar lagen en hij knikte. "Dat klopt inderdaad Routpaw, dit zijn klit, de stekelige en madelief." hij zweeg even en vervolgde "Klit helpt specifiek tegen rattenbeten. Het helpt ontstekingen te voorkomen van die vieze beesten." Hij ging even met zijn poot over de wortel heen zodat de paarsachtige kleur wat feller naar voren kwam. "Deze maak je schoon en kauw je kapot waarna je ze op de wond legt." rondde hij het verhaal van de klit af. Nu schoof hij het madeliefje naar voren en opende zijn bek weer "Dit is inderdaad een madeliefje, het is een reiskruid en helpt tegen pijnlijke gewrichten. Hier moet je de blaadjes van hebben" hierna zweeg de torbie kater een poosje. Hij wiebelde met zijn oren en hij keek naar Tomtitpaw. "Weet jij misschien welk kruid heel veel op de madelief lijkt maar het niet is?" misschien dat de jonge kater het wist maar als hij het niet wist was het ook geen ramp. Hij keek naar Shadefeather vanuit zijn ooghoek en knikte kort ten teken dat hij hierna mocht beginnen met de training.

Stallionheart vertelde haar dat ze het goed had, en hoewel ze dat nooit toe zou geven deed dat haar heel erg goed, om eens iets te weten wat Tom niet wist. Toen ze dit echter van zichzelf merkte schaamde ze zich, het was haar bloedeigen broer!"Klit helpt specifiek tegen rattenbeten. Het helpt ontstekingen te voorkomen van die vieze beesten." Zijn woorden haalden haar weer uit haar gedachtes. Right, ze moest haar kop erbij houden. de kater streek met zijn massieve poot over de wortels, waardoor de paarse kleur duidelijker werd. "Deze maak je schoon en kauw je kapot waarna je ze op de wond legt." Ze sloot haar ogen even en herhaalde zijn woorden in haar hoofd, wetend dat dat nog wel eens van belang kon zijn. Nu was het madeliefje aan de beurt. "Dit is inderdaad een madeliefje, het is een reiskruid en helpt tegen pijnlijke gewrichten. Hier moet je de blaadjes van hebben" Het was even stil, waarna de kater zich tot Tomtit wendde.  "Weet jij misschien welk kruid heel veel op de madelief lijkt maar het niet is?" Afwachtend gleed haar blik af naar haar broer. Op die vraag wist ze het antwoord ook niet. Paardenbloemen? Nee, die waren daar veels te geel voor. Ze dacht zeer diep na. Moederfluit? Was het niet iets in die richting? De poes hield echter wijselijk haar mond, wetend dat dit haar vraag niet was.

Shit sorry voor de late reactie! Ik wist niet dat het mijn beurt was :<

Tomtitpaw leek geschokt dat hij een vraag kreeg. Hij wiebelde nog een keer met zijn oren en keek de Apprentice geruststellend aan. Het duurde even voordat hij een antwoord kreeg. Tomtitpaw gaf aan dat hij het niet wist en hij knikte en wiebelede met het puntje van zijn staart. Hij keek even naar Routpaw en naar Shadefeather. "De plant die er erg op lijkt is Moederkruid. Een andere die er ook enigzinds op lijkt is Duizendblad. Dat heb ik wel eens aangetroffen bij de grens. Van Moederkruid weet ik dat het helpt bij hoofdpijn, maar ik denk dat we dit kruidenlesje gaan afwikkelen. Ik wil er nog wel aan toevoegen dat als je kruiden ziet waarvan de locatie nog niet bekend is dat je het meld bij Lizardpath. Goed, Shadefeather?" zei hij waarna hij de kater aankeek. Hij was benieuwd wat de kater zou bedenken voor training voor de twee Apprentices. Misschien dat hij nog wat verder het gebied in wilde gaan om daar een goede open plek te kiezen en ze daar met z'n tweeën wilde laten stoeien of iets anders. Hij hield zijn smaragd groene ogen op de zwarte kat gevestigd en wachtte totdat hij zijn plan zou voorleggen.

Tomtitpaw wist het antwoord niet, waarop Stallionheart hen vertelde dat het goede antwoord ofwel Moederkruid ofwel Duizendblad was, een plant die kennelijk bij de Twoleg place groeide. Routpaw had het hier in iedergeval nog nooit gezien. Ze fronsde even, zich afvragend wat haar mentor bij de Twoleg place te zoeken had, maar ging er niet op daar. Dat waren immers haar zaken niet. Ze knikte bij Stallions laatste woorden, dat zou ze zeker doen. Routpaw keek onwijs op tegen de zwart-witte poes. 'Eh ja.' Begon Shadefeather waarna hij hun twee aankeek'Oké, ik eh, zal jullie vechttraining geven,' Bij die woorden leek de vrolijkheid uit har blik te verdwijnen. Vechten; iets waar ze de grootste hekel aan had. 'We gaan wat verder het territorium in om een goede plek te kiezen,' De nachtzwarte kater stond op en liep dieper het gebied in, Routpaw volgde hem braaf. "Eh, gaan we vandaag echt vecht-vecht technieken oefenen? Of verdediging?" ze hoopte heel erg op alleen dat laatste, maar goed, die kans was klein.

De twee mentoren begonnen verder het gebied in te lopen omdat Shadefeather had aangegeven dat hij iets verderop een training wilde houden. Helemaal prima en hij bleef even staan om een blik op de lucht te werpen omdat deze een beetje leek te betrekken, hopelijk zou het droog blijven.
Routpaw keek wat beteuterd dat ze niet verder gingen met de kruidenles en hij onderdrukte een geamuseerd gesnor. Blijkbaar had ze het erg leuk gevonden maar ze begreep toch ook dat het de bedoeling was dat ze vechttechnieken leerde. Zijn oor trok naar achter bij haar vraag en hij verlangzaamde zijn pas totdat hij naast Routpaw liep. "Als je het goed doet vandaag dan neem ik je mee op een speciaal uitstapje" murmelde hij zachtjes waarna hij haar een knipoog gaf. Extra motivatie deed het altijd goed en haalde het beste in een student naar boven. Hij glimlachte nog een keer waarna hij zijn pas weer versnelde en naast Shadefeather ging lopen. "Ik denk dat hier wel een goede plek is?" vroeg hij aan zijn mede Warrior terwijl hij keek over een open stuk vlakte waar de wind vrij spel had. Ook waren er een paar heuvels waar ze wat mee konden doen als ze wilden, maar dit was Shadefeathers feestje. Hij was benieuwd hoe de kater het ging aanpakken. Hij ging zitten aan de voet van een klein heuveltje en knikte Routpaw bemoedigend toe. Mocht het mis dreigen te gaan zou hij wel ingrijpen maar tot die tijd moest Shadefeather het zelf doen.

Routpaw haar hoop zakte haar in de poten toen ze te horen kreeg dat ze enkel zouden vechten-vechten, oftewel, de aanvalsoefeningen oefenen. Ze haatte vechten, meer dan misschien goed was. De poes sjokte dan ook mee dan de zwarte kater, althans, totdat Stallionheart naast haar kwam lopen. "Als je het goed doet vandaag dan neem ik je mee op een speciaal uitstapje" Fluisterde hij in haar oor en knipoogde. Meteen schoten haar oren weer overeind, ontzettend nieuwsgierig naar het 'uitstapje' dat Stallionheart bedoelde. Voordat ze het hem echter kon vragen was hij al verder gelopen naar Shadefeather, die instemde met de grote kater dat dit een goede plek was. Ze stopte en ging zitten, waarbij ze verwachtingsvol maar warm naar Shadefeather keek. Ze mocht de kater en diens misschien onzekere manier van doen, hij leek niet al te stevig in zijn schoenen te staan, maar deed het wel degelijk erg goed. naar haar mening dan.
Shadefeather vertelde hen van alles over vecht en verdedigingztechnieken, waar Routpaw stilletjes naar luisterde. Ze was het niet helemaal met hem eens, maar het was goed mogelijk dat haar haat aan vechten haar blik vertroebelde. Shadefeather was uitgesproken. 'Eh, nog vragen?' Vroeg hij de twee jonge katten. Routpaw wiebelde wat met haar oren. 'E-eh, wat moeten we precies gaan doen? Een schijngevecht?" Ze keek schuin naar Tom, duidelijk nerveus.