Langs het territorium.

Lionclaw liep naar de apprentices den. Het was een mooie dag om nu zijn Apprentice te gaan trainen. Zachjes sloop hij de warriors den uit. Toen hij bij de apprentices den was zei hij zacht tegen zijn apprentice:"Opstaan, Het is tijd voor je eerste training!" Toen zijn apprentice was opgestaan vertrokken ze. Om de meest voorkomende vraag te voorkomen zei hij maar gelijk:"Vandaag gaan we je de grenslijnen laten zien." Ze liepen vooruit. "Eerst gaan we naar de rivier. De rivier scheidt de Riverclan en de Thunderclan van elkaar. Ga er nooit zomaar overheen tenzij je een goede reden hebt." Hij ging rusig zitten en ontspande zich. Toen draaide hij zich om naar zijn Aprentice Nightpaw en zei:"Ga eens zitten en ontspan je. Nou, Vertell eens wat je allemaal ruikt." Het was een mooie dag. Geen indringers of andere narigheid te zien. Hij had stiekem toen hij hier heen liep snel de grensen ge controleerd. Terwijl zijn Apprentice aan het ruiken was ontspande hij zich. Door het dichte bladerdak van de bomen scheen hier en daar een zonnestraaltje. Lionclaw zag op de grond een klein soorvan doosje liggen. Niet een doosje wat je open kon doen. Nee, Een doosje met knopjes! Hij drukte op een knopje en er kwam een leuk deuntje uit. "ooooohoowahiijaaheio oewa oewa oewaaaaaa!, alalalalaaaaaaa!" Geschrokken drukte Lionclaw op een ander knopje. I still hear your voice when you sleep next to me. I still feel your touch in my dream. Lionclaw vond het wel leuk en nam het in zijn bek mee terug naar zijn Apprentice. Toen zei hij:"Even snel een lesje tussendoor: Als je zo een deuntje hoord, Ga je zo snel mogelijk weg. Meestal zijn ze van een tweebeen." Hij liet weer een deuntje horen."Meisje je ebnt zo lelijk als de nacht. Je bent toch niet zo sweety als ik had gedacht. Want meisje je laat me schrikken als je lacht. Je tanden zijn zo geel als een kanarievacht." Lionclaw drukte weer op een knopje en de deuntjes gingen weg. Lionclaw gromde:"Pff, De nacht is helemaal niet lelijk! Ze beledigen de Zilverpels!" Boos duwde hij met zijn poot het doosje in het water. Zijn die tweebenen nou helemaal gek geworden! Ze beledigen de Zilverpels zonder maar een enkele reden! Dacht hij. Maar hij vond ookdat hij niet te lang over dingen moest blijven zeuren. Hij had tenslotte een Apprentice nu. Zijn enige doel was nu: Zorgen dat zijn Apprentice een groot en loyaale krijger word, En zijn clan voeden en voor eten zorgen voor Bladkaal. Hij schudde zijn zwartwitte kop en al zijn gedachten verdwenen. Alsof al zijn gedachten in een trein stapte en wegreden. Ergens heel ver van hier. Hij wendde zich weer tot Nichtpaw. "Zo, Heb je al iets geroken?" Vroeg hij aardig. Hij was niet van plan zijn Apprentice met geweld en snelheid te trainen. Maar juist nam hij er te tijd voor.

Een zwart poesje lag vredig te dromen over de rivier toen een stem haar uit haar dromen haalde. "Opstaan, Het is tijd voor je eerste training!" Klonk een stem van buiten de Den. Langzaam tilde ze haar kop op en gaapte. ''Ik kom eraan!'' Mauwde ze zacht en stond langzaam op en rekte zich eerst uit voordat ze de Den verliet. Ze wist niet precies wat ze vandaag zou gaan doen maar ze wist wel dat ze er snel genoeg achter zou komen. "Vandaag gaan we je de grenslijnen laten zien." Zei haar mentor zodra ze zich bij hem had gevoegd. Ze knikte en luisterde naar zijn woorden. De grenslijnen waren belangrijk! Met opgewonden passen trippelde ze met de kater mee en keek constant om zich heen. "Eerst gaan we naar de rivier. De rivier scheidt de Riverclan en de Thunderclan van elkaar. Ga er nooit zomaar overheen tenzij je een goede reden hebt." Ze knikte als tegen dat ze het begrepen had. ''Hebt u wel eens indringers weggejaagd of ThunderClankatten ontmoet?'' Vroeg ze en keek hem kort aan voordat ze haar aandacht weer op haar omgeving richtte. Ze moest natuurlijk wel alert blijven op gevaar. Zodra haar mentor ging zitten en zich naar haar toedraaide bleef ze staan en keek hem afwachtend aan. "Ga eens zitten en ontspan je. Nou, Vertell eens wat je allemaal ruikt." Zei hij en ze knikte opnieuw. Zachtjes ging ze zitten en sloot haar ogen even en snoof de lucht van haar omgeving even diep in. Ze rook verschillende geuren, waaronder die van een muis en een waterrat. Omdat ze zich zo focuste op het ruiken had ze niet gemerkt dat haar mentor even weg was gelopen. "Even snel een lesje tussendoor: Als je zo een deuntje hoord, Ga je zo snel mogelijk weg. Meestal zijn ze van een tweebeen." Ze schrok van de stem van Lionclaw en opende meteen haar ogen. "Meisje je bent zo lelijk als de nacht. Je bent toch niet zo sweety als ik had gedacht. Want meisje je laat me schrikken als je lacht. Je tanden zijn zo geel als een kanarievacht." Haar diep ambere ogen gleden naar het doosje onder de poot van haar mentor. Wat was dat voor iets raars? Voorzichtig stak ze haar neus uit om eraan te ruiken en stapte toen onbewust achteruit, er waren toch geen tweebenen hier? Ze merkte dat haar mentor het rare deuntje had weggedrukt en ze keek naar hem. "Pff, De nacht is helemaal niet lelijk! Ze beledigen de Zilverpels!" Hoorde ze Lionclaw zeggen en ze zag dat hij het vreemde doosje in het water duwde. ''Ze weten niet wat ze zeggen, ze zien de wereld niet zoals wij dat doen.'' Mauwde ze opeens vreemd wijs. Even keek ze verbaasd over haar woorden maar keek toen snel weer naar haar zwarte poten. "Zo, Heb je al iets geroken?" Vroeg haar mentor toen vriendelijk en langzaam knikte ze. ''Nou er hangt een vage geur van muis en waterrat in de lucht, en nog een vreemde geur,'' zei ze en keek hem aan. Ze hoopte dat ze het goed had. Langzaam draaide ze haar kop naar de andere kant van de rivier, de geur kwam daar vandaan. Was dit de geur van de ThunderClan? Ze keek weer naar haar mentor en toen weer naar de overkant. ''Is die andere geur die van de ThunderClan? Ja toch, hij komt van de overkant van de rivier en u zei net dat deze rivier het ThunderClan gebeid scheidt van ons gebied.'' Ze keek haar mentor vragend aan. Ze had haar vader wel eens horen praten over de andere Clans, maar nooit had ze geweten welke Clan, welke geur droeg.

-laat sorry

De zwartwitte kater wachtte geduldig op zijn Apprentice. Hij liet haar rustig en langzaam haar opdracht uitvoeren. Als de dingen te overhaastig doet gaan ze meestal verkeerd. Dacht hij. Terwijl zijn Apprentice nog aan het ruiken was keek hij het drijvende doosje nog na. Het dreef rustig weg met de stroming van de rivier. Nightpaw was klaar en ze miauwde tegen Lionclaw. ''Nou er hangt een vage geur van muis en waterrat in de lucht, en nog een vreemde geur,'' Lionclaw rook zelf ook even om te ruiken of Nightpaw het goed had. Hij zag in haar blik dat ze hoopte dat ze het goed had. Lionclaw rook een muis. En zoals Nightpaw al gezecht had was de geur al oud. Ook rook hij een waterrat. die geur was ookal vaagjes. Zijn Apprentice had het goed gedaan. ""Mooi werk!" Zei hij goedkeurend tegen Nightpaw. In zijn gele ogen was trots te lezen. Toen hoorde hij zijn Apprentice tegen hem miauwen. ''Is die andere geur die van de ThunderClan? Ja toch, hij komt van de overkant van de rivier en u zei net dat deze rivier het ThunderClan gebeid scheidt van ons gebied.'' Lionclaw draaide zijn zwartwitte kop naar Nightpaw en knikte. "Ja, de geur die je ruikt is van de Thunderclan. Als je in het kamp bent en je ruikt die geur, ga je direct naar de clan leader. oke?" Zijn Apprentice leek het te begrijpen. Hij gaf zijn Apprentice nog even de tijd om rond te snuffelen en te verkennen. Maar hij verloor haar geen moment uit het oog. Hij wou tenslotte zijn best doen om haar te trainen tot een groot krijger. Toen zijn Apprentice de tijd had gekregen om te verkennen liep hij verder en riep over zijn schouder."Kom je Nightpaw?" Hij wachtte totdat ze naast hem kwam lopen en schakelde toen over naar een iets vlotter tempo. "Nu gaan we naar het ravijn. Dat is de grens tussen het Riverclan gebied, en het Windclan gebied. Hier geld hetzelfde als wat ik je bij de rivier al zei. Maar Windclankatten vallen nooit zomaar aan en zijn minder aggresief." Hij wou zijn Apprentice alles leren wat hij wist en was ook vast besloten dat dat ging lukken.

Nightpaw merkte dat Lionclaw haar niet onder druk zette, dit was toch best wel fijn. Zo kon ze de tijd nemen om goed na te denken en dingen goed in zich op te nemen. Het ontspande haar een beetje. Nadat ze had geantwoord keek ze Lionclaw afwachtend aan, had ze goed geantwoord? "Mooi werk!" Zei Lionclaw goedkeurend en onbewust begon de zwarte poes te stralen van trots. Ze kon in zijn ogen zien dat hij trots was. Wat zou haar vader hiervan zeggen? Zou hij trots zijn op haar? Zodra ze weer een vraag had gesteld keek ze Lionclaw aan. "Ja, de geur die je ruikt is van de Thunderclan. Als je in het kamp bent en je ruikt die geur, ga je direct naar de clan leader. oke?" Antwoordde haar mentor en ze knikte hevig. Even keerde ze haar kop om opnieuw de geur op te snuiven. En om hem zo niet te kunnen vergeten. Even stond ze op en liep naar de rand van de rivier, hopend dat de geur daar sterker was. En dat was het ook, even sloot ze haar diep ambere ogen en concentreerde zich op de geur. Daarna draaide ze zich om en trippelde terug naar Lionclaw. Ze zag dat haar Mentor weer verder liep maar zelf bleef ze even staan. "Kom je Nightpaw?" Klonk de stem van haar Mentor en onmiddelijk trippelde ze naar hem toe. Zodra ze naast hem liep viel het haar op dat hij iets sneller was gaan lopen. "Nu gaan we naar het ravijn. Dat is de grens tussen het Riverclan gebied, en het Windclan gebied. Hier geld hetzelfde als wat ik je bij de rivier al zei. Maar Windclankatten vallen nooit zomaar aan en zijn minder aggresief." Ze luisterde aandachtig en knikte weer. Even ging ze sneller lopen dan Lionclaw en probeerde de geur van de WindClan op te zoeken.

-flut & laat sorry-

Terwijl Nightpaw rook opzoek naar Windclan geuren besloot Lionclaw haar nog wat informatie over de Windclan te geven. "Ik zou je nu nog wat leren over de Windclan. De Windclan is zachtaardig en wijs. Ze vallen niet zomaar aan zonder reden. De Windclan leider was Tallstar. Het was een erg groot leider. Maar toen kwam de duistere dag in de geschiedenis van de Windclan. Tallstar verloor zijn laatste leven terwijl hij verdronk. Nu is de leider Hollystar. Zij is toen naar de maansteen bij de hoogstenen gegaan. Daar ontving ze haar negen levens en droomde met de Starclan." Hij hoopte dat Nightpaw wat aan deze informatie had. Hij keek haar aan en knip oogde even naar haar. "Heb je al wat geroken? Vroeg hij toen.

0.0 rlly kort! hoop dat je erwat mee kunt!

Nog altijd snoof ze geconcentreerd, haar staart zwiepte zachtjes heen en weer. "Ik zou je nu nog wat leren over de Windclan. De Windclan is zachtaardig en wijs. Ze vallen niet zomaar aan zonder reden. De Windclan leider was Tallstar. Het was een erg groot leider. Maar toen kwam de duistere dag in de geschiedenis van de Windclan. Tallstar verloor zijn laatste leven terwijl hij verdronk. Nu is de leider Hollystar. Zij is toen naar de maansteen bij de hoogstenen gegaan. Daar ontving ze haar negen levens en droomde met de Starclan." Ze keek even naar haar mentor en knikte. Ze zag hem knipogen en glimlachte even. ''Kan ik ook ooit een grote leidster worden?'' Vroeg ze en hied haar kop even schuin. Nightstar, dat klonk best wel cool vond ze. "Heb je al wat geroken?'' Vroeg Lionclaw toen. Langzaam knikte ze en glimlachte. ''Een konijn en een geur die lijkt op een Clangeur, is die van de WindClan?'' Vroeg ze nieuwsgierig en zwaaide even met haar staart. Haar ogen glansden nieuwsgieirg en ze wachtte geduldig op antwoor van haar mentor.

*okee je mag me slaan, I'm soooo sorry voor de laatheid

''Kan ik ook ooit een grote leidster worden?'' Zei Nightpaw. Lionclaw lachte even. Hij keek in Nightpaws ogen en miauwde:"Iedereen heeft binnenin zich een groot leider. Maar niet iedereen krijgt de kans om dat aan de clan te tonen." Het maakte hem niet uit wie de clan leidde. Als het maar iemand was die het beste voor de Clan overhad. Het moest iemand zijn waarbij het niet ing om de macht. Maar om de Clan. DE Clan was het aller belangrijkst. Iedereen droeg zijn steentje bij. Ook Lionclaw. Hij hielp met jagen, patroeilleren, en Nightpaw trainen tot warrior! Hij was net zelf vader geworden. Hij was beren trots op zijn kit. Maar toch, hij mochtzijn kittens niet boven de Clan halen. ''Een konijn en een geur die lijkt op een Clangeur, is die van de WindClan?'' Lionclaw snoof ook eens goed. "Inderdaad Nightpaw! Ik kan zien dat je erg goed je best doet op de training!"Geloof me, jij word één van de beste Riverclan warriors als je zo door blijft gaan!" Lionclaw keek vol trots naar zijn apprentice. Dat had er niet alleen mee te maken dat het de dochter van zijn viend was. Maar ook om haar karakter. "Kom mee Nightpaw! Dan ga ik je leren jagen!" Lionclaw wist dat de meeste Apprentices dat de leukste training vonden. Als ze goed haar best deed, had Lionclaw nog een kleine verassing voor haar.

Na haar vraag of ze ooit ook een grootse leider werd lachte Lionclaw en even keek ze hem niet-begrijpend aan. "Iedereen heeft binnenin zich een groot leider. Maar niet iedereen krijgt de kans om dat aan de clan te tonen." Stilletjes knikte ze. Het was eigenlijk wel de droom van elke apprentice om een grootse leider te worden. Ze zwaaide even vrolijk met haar zwarte staart en grijnsde kort. Haar antwoord leek hem goed te doen. "Inderdaad Nightpaw! Ik kan zien dat je erg goed je best doet op de training!"Geloof me, jij word één van de beste Riverclan warriors als je zo door blijft gaan!" De trotse blik die Lionclaw naar haar wierp ontging haar niet en ze zette haar borst trots op en grijnsde breed. ''Ik wil ook de beste warrior worden, en net als mijn pappa wil ik Deputy worden en dan Leider. Want geef toe, Nightstar klinkt echt cool.'' Zei ze vrolijk en sprong naar voren. "Kom mee Nightpaw! Dan ga ik je leren jagen!" Onmiddelijk schoten de zwart oren van Nightpaw omhoog en ze grijnsde. ''Gaaf!'' Zei ze blij en trippelde met hem mee, en rende toen even een stukje voor hem uit. ''Waar gaan we op jagen?'' Miauwd ze nieuwsgierig en bleef weer staan.

''Gaaf!'' Miauwde Nightpaw. "Jazeker! En ik weet zeker dat je een goede leider zult zijn 'Nightstar'" Zei hij lachend. ''Waar gaan we op jagen?'' Miawde ze neiwsgierig. Lionclaw keek haar even aardig en warm aan. "We jagen op wat we tegenkomen! Ik moet trouwens nog wat prooi voor Dreamheart en de clan vangen" Miauwde hij haar toe. "Zullen we maar beginnen? Ik doe het voor." Zei hij en ging zitten op het gras. Hij stak zijn neus in de lucht en snoof de lucht heel diep in. De geur van een waterrat drong zijn neusgaten binnen. "Zie je die waterrat? Die word van ons! Blijf maar hier zitten en kijk goed wat ik doe." Hij sloop zonder ook maar een takje te breken op het niets vermoedende dier af. Hij had het nu perfect in het viesier. De wtarerat sprong in het water op het moment dat hij op de waterrat sprong. Maar dat boeide hem niks. Onderwater greep hij het dier vast en beet het dood. Hij krabbelde terug op de kant en liep met zijn langharige vacht op zijn lichaam geplakt naar Nightpaw en liet de waterrat op de grond vallen. "Kijk, de clan heeft eten vanavond. Zullen we Crookedstar verassen en heel veel prooi meenemen?" Miauwde hij haar aardig toe. "Oké, nu jij, Sluipen, richten, springen. Maar je mag nog niet te dicht bij het water jagen. Anders zit jij straks ook met een natte vacht! Goed, ruik maar en doe wat ik deed." Zei hij en ging zitten. Hij wist zeker dat Nightpaw hem trots ging maken.

sorry voor de laatheid D:

"Jazeker! En ik weet zeker dat je een goede leider zult zijn 'Nightstar'" Zei Lionclaw lachend en Nightpaw hield wel van die naam. Lionclaw keek haar even aardig en warm aan. "We jagen op wat we tegenkomen! Ik moet trouwens nog wat prooi voor Dreamheart en de clan vangen" Nightpaw knikte vrolijk en zwaaide opgewonden met haar staart. "Zullen we maar beginnen? Ik doe het voor." Zei hij en ging zitten op het gras. Hij stak zijn neus in de lucht en snoof de lucht heel diep in. Nightpaw volgde zijn voorbeeld en sloot even haar ogen. Ze rook van alles, maar wist niet wat alles precies was. Zie je die waterrat? Die word van ons! Blijf maar hier zitten en kijk goed wat ik doe." Nightpaw knikte weer en hield zijn bewegingen scherp in de gaten. Ze stond zelf even op en probeerde zijn houding al na te doen waar ze stond. Ze kon het niet laten om even te grinniken toen ze Lionclaw de rivier in zag duiken maar trok aar gezicht meteen weer in een plooi toen hij weer terug kwam lopen naar haar. "Kijk, de clan heeft eten vanavond. Zullen we Crookedstar verassen en heel veel prooi meenemen?" Miauwde hij haar aardig toe. "Oké, nu jij, Sluipen, richten, springen. Maar je mag nog niet te dicht bij het water jagen. Anders zit jij straks ook met een natte vacht! Goed, ruik maar en doe wat ik deed." Nightpaw knikte en zwaaide weer met haar staart. ''Ik ga iedereen trots maken voor wat ik heb gedaan!'' Miauwde ze vastberaden en zakte weer door haar poten en concentreerde zich op de geur van een muis die ze al eerder had geroken. Zo stil als ze kon begon ze te sluipen richting een struikje. Maar daar werd ze afgeleid door een andere geur. De geur van een mus! Stilletjes stapte ze de struiken in en bleef even staan toen haar kop een takje raakte en de blaadjes ritselden. Zodra ze de mus nog steeds rook sloop ze verder. Daar zag ze het diertje zitten en met een krachtige sprong vloog ze erop af Met haar klauwen greep ze net nog een vleugel van de mus en zette haar tanden in de keel van het diertje. Stilletjes doodde ze het en trippelde met een trots opgeheven kop terug naar Lionclaw. Voor hem liet ze de mus vallen en grijnsde. ''Tadáá!!'' Zei ze trots en keek Lionclaw afwachtend aan. Zou hij nog een opmerking hebben over haar sluiphouding.

''Ik ga iedereen trots maken voor wat ik heb gedaan!'' Miawde Nightpaw vast beraden. Linclaw glimlachte en wachtte geduldig af op wat Nightpaw zou doen. Ze zakte weer door haar poten en concentreerde zich op de geur van een prooi. Oke, haar doorzakken was goed. Dat was een ding wat zeker was. Lionclaw snoof even haar richting op om te ontdekken waar ze op joeg. Het was duidelijk een geur van een kleine muis. Maar toen ineens keerde ze om en ging een andere geur volgen. Dar was niet zo goed. Maar hij besloot om het haar eerst af te laten maken anders zou hij haar storen en zal ze zeker niks vangen. Hij bleef kijken naar zijn leerling die nu een groote sprong maakte. Het was achter de struiken dus kon hij het niet zien. Maar daar kwam Nightpaw al aan met een best vleesige mus in haar bek. ''Tadáá!!'' ei ze trots en ze keek hem afwachtend aan. "Jij bent een byzondere Apprentice Nighpaw, je leert zó snel! Alleen heb ik maar één dingetje; Je moet je concentreren op één geur en niet gaan wisselen. Verder heb je het uitstekend gedaan hoor!" Miauwde hij naar Nightpaw. In zijn ogen was veel trots te lezen.

Nog altijd wachtte Nightpaw op een reactie van haar mentor en grijnsde nog altijd. "Jij bent een bijzondere Apprentice Nighpaw, je leert zó snel! Alleen heb ik maar één dingetje, Je moet je concentreren op één geur en niet gaan wisselen. Verder heb je het uitstekend gedaan hoor!" Ze boog even haar kop en knikte kort. ''Oke,'' Miauwde ze en toen ze opkek zag ze de trots op het gezicht van haar mentor. Toen brak haar grijns weer door op haar snuit en ze ging zitten. ''Maar ik wilde u gewoon trots laten zijn op mij, daarom vergat ik de muis. Maar ik zal voortaangewoon op een ding blijven jagen.'' Sprak ze zacht en kee even nee op haar zwarte voetjes. Zou haar vader trots op haar zijn? Ze deed echt haar best om veel te leren en ze wilde gewoon tonen dat ze goed was. En niet alleen omdat de Deputy haar vader was. Nee, ze wilde dat iedereen haar goed vond omdat ze goed was en hard haar best deed.

-kort xD
inspiloos

''Maar ik wilde u gewoon trots laten zijn op mij, daarom vergat ik de muis. Maar ik zal voortaangewoon op een ding blijven jagen.'' Zei Nightpaw tegen hem. Lionclaw glimlachtte; "Maar ik ben altijd trots op jou Nightpaw!" Zei hij en hij gaf haar een vriendelijk kopje tegen haar flank. "Wil je straks mee als ik de prooi naar Dreamheart ga brengen? Dan kun je de kittens zien als je wil." Hij zag Nightpaw ook wel een klein beetje als zijn dochter. Als haar iets zou overkomen zou hij het opvatten als zijn schuld. Even bedacht hij een leuke manier om haar te leren zoeken naar dingen. "Oké, laten we verstoppertje doen. I verstop me en jij moet me vinden met behulp van je neus." Lionclaw rende weg en op een astandje zei hij; "Go!" Hij klom tussen de dikke takkenvan een boom door helemaal tot aan de top waar hij een gewonde mus nog tussen zijn tanden kon krijgen voor de Clan.