Riverclan Ceremony 06-2016

De stem van Butterstar deed haar doen opkijken van het wassen van zichzelf. Het was nu een week geleden sinds de dood van haar tante en het onderzoek van haar en Smokegaze. Ze hadden het slechte nieuws al aan de leidster verteld, maar deze wilde wachten tot deze ceremonie voordat het nieuws uitgebracht werd. Aangezien RiverClan lastige omstandigheden op zich af leek te krijgen de laatste tijd, hadden ze tijd nodig om te herstellen voordat ze een volgende ramp op hun dak kregen. Nu was het echter tijd om ook de rest van de Clan in te lichtten over de situatie bij de rivier. Echter was het eerst tijd om de ceremonie zoals gewoonlijk te laten gaan. Toen zij werd geroepen door Butterstar, knikte ze naar haar en stapte naar voren. Ze wilde voor de hogerots gaan staan, maar zag toen dat de andere kattin plek voor haar vrij had gemaakt om naast haar te komen. Severlight sprong hierop, en hoewel ze eigenlijk gelijk had moeten beginnen met praten, moest ze even halt nemen om dit in zich op te laten nemen. Nog nooit had ze op deze steen gestaan en ze had ook niet verwacht dit ooit te doen. In andere omstandigheden had ze gegrijnsd, maar nu was haar gezicht recht. "Katten van RiverClan." begon ze, haar stem vast. Ze was niet zenuwachtig, aangezien ze in haar dagelijkse leven kickte op aandacht. Het liefste stond ze in het middelpunt en dat gebeurde ook vaak, waardoor ze nu geen kriebels voelde. "Zoals jullie weten is mijn tante Gemstone nu ongeveer een week geleden overleden. Er was hier een reden voor. Velen van jullie hebben gezien in wat voor toestand ze was, en de geur van twolegs hing over haar heen. Ik ben toen, samen met Smokegaze, op onderzoek uitgegaan en we zijn tot een ontdekking gekomen." vervolgde ze en zuchtte. "De twolegs hebben kamp gemaakt bij de rivier. Ze zijn met velen, zelfs met hun kits en met honden. Het is er gevaarlijk gebied, Gemstone is hier een goed voorbeeld van - zie wat zij kunnen aanrichten tot een kat. Maar ze doen ook nog iets anders. Ze stelen onze vis!" haar stem klonk opnieuw fel, maar ze hield zich in om niet te gaan lopen schelden. Zo wilde ze haar eerste keer op de hogesteen niet laten verlopen. "Ik weet niet hoe lang ze nog van plan zijn om te blijven, maar ik ben iedere dag teruggekeerd om te checken en ze zijn er iedere dag opnieuw nog steeds, met dezelfde dingen in het water die zoveel vissen uit het water halen die de Clan voor een hele dag zouden kunnen voedden." Severlight keek naar haar leidster, knikte, en sprong toen van de hogerots af.

Vol trots zat de kleine apprentice voor de den van haar leider. Vol met spanning en enthousiasme wachtte ze af. De apprentices die naast haar zaten leken even zenuwachtig, maar ze wist dat dit voor hen allemaal in een positieve zin was. Fallowpaw had glinsteringen in haar ogen, dit was haar moment. Eindelijk zou ze een apprentice worden, eindelijk zou ze leren om voor haar Clan te vechten en te jagen. Fallow stak haar borst vooruit toen Butterstar begon met spreken. Er lag nu al een dringende taak op haar te wachten.. Een dreiging en iedereen moest zo snel mogelijk zo sterk mogelijk worden. Fallowpaw was vastbesloten om haar clanleider niet teleur te stellen. Het duurde lang voor ze haar naam hoorde. Wie zou haar mentor zijn? Eigenlijk vond ze iedereen wel goed. Het verbaasde haar dan ook enorm toen ze de naam van de deputy hoorde. Haar ogen vergrootten zich en een gigantische glimlach sierde haar gezicht. Dit was een grapje? Fallowpaw moest haar best doen om niet flauw te vallen. Ze knikte stevig naar haar leider toen deze was uitgesproken en zocht toen verlegen naar de ogen van haar nieuwe mentor.

Rustig plaatste ze zich naast Butterpaw en Breakingpaw vooraan de den van Butterstar. Het was raar om daar te staan, ze stond er meestal of op of helemaal achteraan voor de enthousiaste jongen. Maar ze wilde bij hen staan, dus deed ze dat ook maar gewoon.

Toen ze uit was gesproken slikte ze kort, om vervolgens naar Severlight te luisteren. Het verbaasde haar ergens hoe makkelijk en onnerveus ze sprak, hoe aandachtsgeil iemand ook kon zijn. Een klein geïrriteerd gevoel borrelde er in zich op, verdomde tweebenen.

"Ga ze maar zoeken." Sprak ze naar Breaking en Butter voor ze zelf naar Fallowpaw toe ging. Het was fijn om weer een apprentice te hebben, haar gedachtes zouden gefocust zijn op haar en niet op zichzelf. Van ver zag ze haar al zoeken en stapte ze op haar af, met een vriendelijke glimlach. Een nieuwe generatie iets bijleren, wat was er mooier? "Hallo Fallowpaw." Kort raakte ze haar neusje aan. "Ik wil morgen, als de zon op zijn hoogste staat, je bij de ingang van het kamp zien. We gaan een sterke warrior van je maken."

Het was een ceremonie. Er gebeurde niets met hem, zijn mentor of zijn rang, maar hij was uit gewoonte en plicht toch aanwezig. Hij wilde ook meer weten over de situatie met de Twolegs. Dus hij luisterde geduldig naar de ceremonie. Er waren echter geen kittens die apprentice werden of apprentices die warrior werden. Bearpaw keek naar boven, naar zijn leider. Hij zou extra trainen, ook zonder Creamyfrost. Om sneller warrior te worden. Hij luisterde naar de woorden van zijn leider die hem diep bedroefd maakten. Daarna naar die van Severlight. Nog erger. "Ik weet niet hoe lang ze nog van plan zijn om te blijven, maar ik ben iedere dag teruggekeerd om te checken en ze zijn er iedere dag opnieuw nog steeds, met dezelfde dingen in het water die zoveel vissen uit het water halen die de Clan voor een hele dag zouden kunnen voedden." Bearpaw sprong recht. "We moeten iets doen!"

Narrowpaw had zich bij de menigte gevestigd. De ceremonie was begonnen en hij wilde het niet missen natuurlijk. Hij zou vandaag een nieuwe mentor krijgen. "Spellbound, jij zal Butterpaw en Apricotpaw gaan trainen tot deze warrior zijn geworden. Aspenpaw zal getrained worden door Bitterball. Fallowpaw door Futuresong en Narrowpaw door Lynxfang." Hij spitste zijn oren bij het horen van zijn naam. Hij zou vanaf nu getraind worden door Lynxfang. Hij zocht zijn mentor om bij hem te gaan staan. Ook al was dit zijn tweede ceremonie, hij was er nog steeds erg enthousiast over. Nu kon hij zich weer laten zien tijdens zijn trainingen. Zodat hij ooit zij aan zij zou gaan vechten voor zijn eigen clan. Daar had hij altijd al van gedroomd.

''Narrowpaw, ik wou dat we elkaar in betere omstandigheden konden spreken als Mentor en Apprentice, maar morgen bij de opkomende zon zullen we even uitgebreid praten'' De apprentice keek op naar zijn nieuwe mentor en knikte naar hem. ''Volg me, hier kan je al wat van opsteken'' Sprak Lynxfang hem toe. Hij deed wat hem gevraagd werd en volgde de kater richting Butterstar. ''Het gaat moeilijk worden om ze te laten stoppen met het vissen. ''Misschien moeten we de trainingen voor nu echt richten op het vangen van landdieren.'' Hoorde hij zijn mentor zeggen. De apprentice probeerde aandachtelijk mee te luisteren. wellicht kon hij hier nog weleens wat van opsteken. "Maar, daar zijn wij toch helemaal niet zo goed in? Op het jagen van landdieren?" Vroeg de apprentice naar zijn mentor.

In stilte wachtte de robuuste rode kater toen zijn zuster had geroepen voor een ceremonie. Zijn staart lag rond zijn dochter Spellbound terwijl hij opkeek wetende dat ze vandaag een apprenticezou krijgen en glimlachend luisterde hij toe hoe de jonge warrior niet een maar wel twee apprentices kreeg en zijn glimlach werdt breder toen hij ook zijn naam hoorde. Respectvol kwam de senior warrior omhoog en stapte naar Aspenpaw toe zijn neus zachtjes tegen die van de apprentice duwend voor hij opkeek naar zijn zus. "Kom op. Dit is belangrijk nieuws." Mompelde de kater zachtjes en draaide zijn hoofd bij de woorden volgend met een zucht en schudde langzaam zijn hoofd opnieuw naar zijn apprentice kijkend. "Ik zie je morgen ochtend voor training, ga voor nu maar jagen." Met die woorden stond hij op en stapte naar Futuresong en de andere seniors toe om te bespreken wat ze konden doen.

Enthousiast kwam de poes aangelopen zodra ze de stem van hun clanleader over het kamp hoorde. De ceremony zou eindelijk beginnen! Ze stond haast te trappelen om te weten wie haar nieuwe mentor zou zijn. Ze keek vlug in het rond om te zien of ze bekende zag en besloot naast Breakingpaw te zitten. Hij zou ook zijn mentor vandaag krijgen. Met twinkelende oogjes keek ze op naar Butterstar. Voordat ze begon met het opnoemen van alle apprentices, meldde ze dat ze wilde dat iedereen snel zo sterk mogelijk werd voor het aankomende gevaarte. De ogen van de poes stonden ernstig en Rushingpaw wist dat het serieus was. Haar enthousiasme verdween een beetje op de achtergrond bij de ernst van Butterstar, alleen zodra ze haar naam hoorde vallen keek ze blij op. Ze zou samen met Breakingpaw getraind worden door Ashpool! Blijk keek ze naar de kater en eigenlijk wilde ze al meteen opzoek gaan alleen de clanleader was nog niet uitgesproken. Ze vertelde over de gevaartes die er nu rondliepen en Severlight deed kort het woord. Een rilling liep over het ruggetje van Rushingpaw en nadat de poes op de hoge rots was uitgesproken besloot de apprentice poes haar mentor maar te gaan zoeken.

"Laat iedereen die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen voor een clanmeeting!" Spellbound verzamelde zich met de rest van haar clangenoten om te luisteren naar Butterstar. Ze hoopte een apprentice te krijgen, om diegene bij te brengen. Ergens maakte ze zich zorgen om haar zusje, wiens mentor haar blijkbaar niet veel bijbracht. "Vandaag komen we bijeen om een aantal apprentices nieuwe mentoren te geven. Er zijn nog geen apprentices klaar om Warrior te worden maar ik weet zeker dat dit snel genoeg zal gebeuren, ik wil dat iedereen zo snel mogelijk zo sterk mogelijk wordt. Er is een gevaar dat zich steeds dichter naar ons toebeweegt en iedereen moet hiervoor klaar zijn." De poes knikte serieus. Het was een lastige tijd voor riverclan, dus ze hadden snel sterke warriors nodig. Ze hoopte echter dat ze uit zouden kijken om het niet te ver te nemen.

"Spellbound, jij zal Butterpaw en Apricotpaw gaan trainen tot deze warrior zijn geworden. Aspenpaw zal getrained worden door Bitterball. Fallowpaw door Futuresong en Narrowpaw door Lynxfang." Spellbound boog eerbiedig haar kop en knikte haar twee nieuwe apprentices toe. De ceremonie was nog niet klaar, dus bleef Spelbound aandachtig luisteren.

"We gaan door moeilijke tijden heen. Windclan die een duidelijke oorog met ons wil. Honden die denken dat het woud van hen is en Twolegs die hun kamp bij onze rivier hebben opgesteld. Niemand mag er alleen op uit gaan, ik wil dat iedereen tenminste een iemand bij zich heeft, ga geen conflicten aan maar kom direct bij mij melden als er iets aan de hand is. Ik wil niet nogmeer levens verliezen." Bij de woorden 'Windclan' en 'honden' rezen haar haren omhoog. Ze moest er niet aandenken dat er iets zou gebeuren met een clangenoot, niet nog eens. Zeker niet als het om een bepaalde witte eigenwijze kattin ging. "Severlight, wil jij vertellen wat jij en Smokegaze gezien hebben bij de Twolegnesten?" De poes leek niet schuw toen ze zelfverzekerd plaats nam naast Butterstar. "Katten van RiverClan. Zoals jullie weten is mijn tante Gemstone nu ongeveer een week geleden overleden. Er was hier een reden voor. Velen van jullie hebben gezien in wat voor toestand ze was, en de geur van twolegs hing over haar heen. Ik ben toen, samen met Smokegaze, op onderzoek uitgegaan en we zijn tot een ontdekking gekomen." De warrior dacht snel even aan Gemstone en hoopte dat zij nu in vrede en blijdschap met starclan jaagde.
"De twolegs hebben kamp gemaakt bij de rivier. Ze zijn met velen, zelfs met hun kits en met honden. Het is er gevaarlijk gebied, Gemstone is hier een goed voorbeeld van - zie wat zij kunnen aanrichten tot een kat. Maar ze doen ook nog iets anders. Ze stelen onze vis!" Spell onderdrukte met moeite een verontwaardigde kreet, maar op haar gezicht was duidelijk te zien wat zij er van vond.
"Ik weet niet hoe lang ze nog van plan zijn om te blijven, maar ik ben iedere dag teruggekeerd om te checken en ze zijn er iedere dag opnieuw nog steeds, met dezelfde dingen in het water die zoveel vissen uit het water halen die de Clan voor een hele dag zouden kunnen voedden." Haar woede maakte plaats voor ontzetting. Hoe veel eten hadden die two-legs nodig?

Een ongerust gevoel bleef nog na de ceremonie, toen ze opzoek ging naar haar apprentices. Snel had ze ze al gevonden. "Butterpaw, Apricotpaw. Ik ben vanaf nu jullie mentor. Ik ben geen tiran, maar verwacht dat jullie hard zullen werken." Ze liet even een pauze vallen, en liet haar houding wat meer ontspannen. Ze wou haar apprentices geen angst aanjagen of de verkeerde indruk geven. "Ik verwacht jullie bij zonsopgang buiten de kampingang, zorg dat je klaar bent."