Outside

Met trage passen slenterde hij rond in door het kamp. Elke andere kat hij hij tegen kwam liet hij voor gaan. Hij hield zijn staart laag en vervolgde zijn weg zo stilletjes als mogelijk zodat niemand last van hem zou hebben. Zo leek het eigenlijk net alsof hij er helemaal niet was. Dat hij net als zijn broer nooit zou zijn terug gekeerd. Nooit was er iemand geweest, op zijn broer na dan, die zich echt om hem had bekommerd. Dat had ook nooit gehoeven. Hij werd immers opgevoed door zijn oudere broer nu hun ouders dood waren. En dat die nu net alles veel beter kon, dat zei zo. Properfur zou het van zelf wel leren door de jaren heen. In het begin had de grijze kater nog erg zijn best gedaan om zijn broer bij te houden. Maar al snel was hij passief geworden. De kans dat hij op kon vallen naast zijn zo veel betere broer was namelijk zo klein dat hij het net zo goed kon laten. En dat ging hem prima af. Tot dat zijn broer plotseling niet meer terug was gekomen. Toen stond de grijze kater er plotseling alleen voor. Het nieuws had hem gebroken. Properfur vervloekte zich zelf er voor dat hij zo lui was geweest en niet eens had geprobeerd om een waardig warrior te worden. Want als hij dat wel gedaan zou hebben had hij zijn broer misschien nog kunnen redden. Een zacht gepiep haalde hem uit zijn gedachten. Properfur hield zijn pas in een keek om zich heen. Was hij toch zomaar richting de nursery gelopen! Properfur wilde rechtsomkeert maken om zo hier verder niemand tot last te toen zijn aandacht op een kleine kitten viel. Wat deed die daar zo alleen buiten de beschutten struiken? Voorzichtig naderde hij het katje. Het verbaasde hem dat de kitten naar TunderClan rook. Hoorde het hier niet thuis? Zo ja, hoe kwam het hier dan? Naja hoe dan ook het zou iniedergeval vast niet de bedoeling zijn dat dat kleintje hier zo alleen rond liep dacht hij. Hij kon het natuurlijk ook bij het verkeerde eind hebben. . . Twijfelachtig bleef hij op een afstandje staan kijken. Toen sloop hij uiteindelijk dan toch maar op zijn tenen naar de kitten toe. En vroeg met een zo vriendelijk en zacht mogelijke stem: "Hallo daar kleintje, wat doe jij hier zo buiten?" Hij hoopte uit alle macht dat de kitten niet bang van hem zou worden. Want in dat geval zou hij zich voor de zo veelste keer dankzij een misverstand in de problemen weten te werken.     

Properfur twijfelde best veel in het dagelijks leven. Hij was nu eenmaal een twijfelaar. Maar deze keer twijfelde hij toch echt bijster veel. Op een of andere manier had deze kleine kitten hem geraakt. Nu er op het moment niemand anders bij het beestje in de buurt was voelde hij zich gelijk verantwoordelijk. Tegelijkertijd wilde hij geen dingen doen waar hij eigenlijk geen verstand van had. Properfur wist immers niet of de kitten naar buiten mocht. En zo ja hoe ver dan. Ook was het hem duidelijk geworden dat dit geen RiverClan kitten was maar een kitten van de TunderClan. Al deze dingen maakte de grijze kater ontzettend aan het twijfelen. Uiteindelijk besloot hij da toch maar om op z'n minst op de kitten te letten zolang er nog niemand anders in de buurt was. Hij zorgen dat het katje niet al te ver uit de buurt zou gaan en dat het niets zou overkomen. Hij ging er van uit dat men de kitten vanzelf wel zou gaan missen en hem zou gaan zoeken. Tot die tijd was het zijn taak om op de jonge kat te letten. Zachtjes naderde Properfur de kitten. Hij dacht even na over wat hij zou gaan zeggen en sprak toen zo zacht en vriendelijk mogelijk: "Hallo daar kleintje, wat doe jij hier zo buiten?" De kitten draaide zich naar hem om. Even kreeg hij een verwonderde blik toe geworpen. Logisch, je zag nu niet elke dag een RiverClan kater als TunderClan kitten zijnde. "Ik wilde buiten kijken, net zoals Silverkit!"Antwoordde de kitten vrolijk. Haast onbewust glimlachte hij om de openheid en vrolijkheid van de kitten. Het diertje was nog totaal puur. Alsof er geen kwade invloeden in deze gehele wereld bestonden. "Wat is het mooi buiten he?"Zei hij met een klein knikje richting de omgeving. De kitten had een mooie dag uitgekozen om de buitenwereld te verkennen. Het was warm, zonnig met slechts een klein koel briesje. Properfur ging in het gras zitten. Er van uitgaande dat ze hier nog wel even zouden zijn. "Ik heet Properfur trouwens, en jij bent?"Vroeg hij voorzichtig.  Hij vond het wel zo handig om de kitten met iets beters dan 'kleine jongen' aan te kunnen spreken.