Interesting. {Thawkit.}

Interesting.

Het was een warme, droge dag toen het rode tabby poesje in de middag de nursery rondkeek. Er was de laatste tijd niet veel gebeurd... Alhoewel, ze had er weinig van gemerkt. Haar aandacht vestigde zich op een bepaald punt in de braamtakken wand en ze spitste haar oren toen een klein takje bewoog in de buurt van een kleine kiezel. Nogmaals maakte iets een beweging, waarna er twee zwarte, korte voelsprieten uit staken, gevolgd door een glimmend schild met zes pootjes. Een kever. Met oprechte interesse en nieuwsgierigheid bestudeerde het vuurrode poesje het op een afstand. Het was klein, even groot als haar voet, met een blauw lichaam, en het kroop razendsnel voorbij. Ergens voelde Pouncingkit een soort sympathie voor het dingetje en ze stond op om het beter te kunnen bekijken, maar het spreidde zijn vleugels en vloog weg. Jammer. Misschien had ze er vriendjes mee kunnen worden.

{Voor Thawkit. :3

Toen Thawkit de nursery binnenliep merkte ze haar zusje Pouncing op. Pounce was gefascineerd naar een lelijke kever aan het staren. Nadat ze eventjes met haar ogen had gerold liep ze op haar zusje af. De kever vloog de lucht in. Jammer, ze wilde hem graag verpletteren onder haar poot. Ze probeerde nog snel hem uit de lucht te graaien maar kwam net te laat. Pech dan. "Heey Pouncing," glimlachte ze en beet speels in diens nek. "Heb je lekker gebabbeld met die lelijke kever?" Ze grijnsde even en plofte neer op de grond. Omdat ze niet wist waar ze haar poten moest laten speelde Thwa wat met haar en haar zusjes staarten. Ze legde hen op elkaar of draaide er eentje rond tussen haar poten. Waarschijnlijk vond Pouncing dat wat vervelend, maar dat was juist grappig.

Interesting.

Pouncingkit staarde het beestje nog eens na toen het door de lucht schoot. Vliegen... Ja, dat wilde ze ook kunnen. Als een vogel door de lucht suizen, op de bomen neerkijken, in de wolken scheuren... Het leek zo mooi om een vogel te zijn. Haar mooie gedachten werden ruw onderbroken door een poot die door de lucht haalde naar het donkerblauwe insect. Het diertje ontweek het behendig maar de rode tabby kon er niet om lachen. Wie durfde... Haar groene blik viel neer op een zwarte poes van haar eigen leeftijd en haar eigen bloed. Thawkit. "Hey Pouncingkit," mauwde ze met een glimlach op haar snoet en hapte naar haar nek. Het vlamrode poesje gromde speels en gaf haar een vrolijke draai om haar oren. Misschien bedoelde haar zusje het wel goed. "Heb je lekker gebabbeld met die lelijke kever?" De sympathie voor haar zus verdween meteen en ze stopte met haar speelse, uitdagende bewegingen. Haar groene oogjes glommen wat onbegripvol, verdrietig en verbaasd. Meende ze dat nou? Vervolgens moest de zwarte kitten haar staart nog eens in de knoop leggen. "Hij was niet lelijk," zei Pouncingkit verwerend tegenover het kevertje dat nu al verdwenen was. Tenslotte trok ze haar rode staartje terug. Hm. Niet lief.

Pouncing leek haar opmerking niet leuk te vinden. Gekrenkt nam ze haar staart terug met een verbaasde en verdrietige blik. Thaw voelde meteen spijt over wat ze had gezegd. Maar ze had zichzelf geleerd om die spijt voor zichzelf te houden. Haar excuses werden daarvoor toch nooit geaccepteerd. "Jawel," mauwde ze, onbewust wetend dat ze het waarschijnlijk erger zou maken, "hij had een lelijk schild en mislukte vleugels. Bah." Ze schudde haar hoofd. Kevers waren vies. Ze had eens gehoord dat sommige kevers kaka opaten! Jakkes! Hoe kan je zulke beesten nu mooi of fascinerend vinden?! Thaw keek zuchtend naar haar zusje. Een hopeloos geval was het.

Interesting.

"Jawel," weerlegde Thawkit. "Hij had een lelijk schild en mislukte vleugels. Bah!" Nu was het genoeg! Ze had de kever niet eerst bijna vermoord, maar begon hem ook nog uit te maken! Pouncingkit trok afkeurend met een oortje en keek opzij, alsof ze er iets interessants zag. "Kan zijn," mauwde ze zo beheerst en kalm mogelijk terwijl haar pluizige rode staart heen en weer zwiepte. "Hij was best... Boeiend." Zodra ze besefte dat de woorden over baar lippen rolde bedacht het rode poesje hoe stompzinnig dat klonk. Om snel de aandacht af te leidden gleed haar groene blik naar een mosballetje, nauwelijks een pootlengte verderop. Onhandig gaf Pouncingkit er een zacht duwtje mee naar Thawkit. "Uhm... Zin om te spelen?"

Pounce ging echt ver in haar aanbidding voor die domme kever. Thaw was blij dat die van onderwerp veranderde, al liet ze dat natuurlijk niet merken. "Ja," mauwde ze snel, alvorens de mosbal in haar mond te grijpen en wegrennen van Pouncing. "Kwom mwe mwaawwr haleuuu!" brabbelde ze speels. Ze sprong lachend in de lucht met haar mond zo hoog mogelijk om te voorkomen dat de rode kitten hem af zou pakken.