For Fox' sake

{+The one and only

Yu was nerveus. Ja, ze was ontzettend nerveus. Maar ze had hier lang over nagedacht, en zou niet meer van gedachten veranderen. Fox maakte haar heel raar, heel vrolijk, heel blij. Iets waar katten af en toe over praatte. Iets was menigtal katten verachten in de elite. Iets waarvan haar vader beweerde dat het je zwak maakte. Ze was verliefd.
Ze had de knappe rode poes al een tijd niet gezien, niet na enkele ontmoetingen bij de borders. De member had verwacht dat het rare, kriebelende gevoel wat zou afzwakken, maar nee, in tegendeel: Het leek drie keer zo sterk te zijn geworden.
Nu wist ze dat dit problemen betekende, like, gegarandeerde problemen. Ze had nachten nagedacht in plaats van te slapen. Nagedacht over de consequenties, wat ze echt voelde voor Foxfire, over haar familie, haar plek in de elite. Maar vooral over Foxfire. Haar knappe kop, glanzende vacht, pittige humor waarmee ze goed terug kon bijten naar Yu's sarcasme. Het was op een heldere nacht na veel nadenken dat haar ogen openvlogen, haar hart sneller ging kloppen, en dat ze het zich realiseerde. Shit, dacht ze toen, Ik vind haar echt leuk. Geen crush, geen uiterlijk, nee, ik ben echt verliefd.
Plannen waren al snel gemaakt om Fox op te zoeken, en toen er een mooi newleaf zonnetje scheen was ze vertrokken. Haar plan was om via de Fourtrees naar shadowclan te komen, maar er was een lekker plekje bij een van de grote eiken die haar naam leek te roepen. Even rusten dan. Yu ging zitten, en probeerde iets in te studeren voor hoe ze de warrior zou vertellen wat ze voelde.

Ze kwam hier niet vaak.
Heck, ze kwam hier bijna nooit. Maar als ze kwam, koos ze echt de perfecte momenten uit. De poes had een grote grijns op haar gezicht toen ze de oh-zo-bekende geur van haar meest favoriete BloodClanner ooit rook - en dat zei wat, gezien haar eigen zus ook in die Clan zat.
De rood met witte kattin volgde haar snuit, en haar hart bonsde wild in haar borst. Ze voelde 'm zelfs in haar keel. Haar donkerbruine staart zwiepte gespannen heen en weer. Ze hadden elkaar al veel te lang niet gezien, en ze had Yu ontzettend gemist. En nu was ze zo ontzettend dichtbij, ze voelde het gewoon. Het was alsof StarClan zelf haar de weg wees naar de zwart-witte poes. Haar poten bewogen zich sneller en sneller totdat ze aan het rennen was op volle snelheid.
En daar zag ze haar zitten. De zon scheen op haar mooie vacht, die ondanks de ruige omgeving waar ze leefde, gespaard was gebleven. Ooh, wat had ze haar gemist. Zonder schaamte rende ze op dezelfde hoge snelheid op haar af, niet van plan vaart te minderen. Toen ze dichtbij genoeg was, sprong ze richting de kattin om haar te tackelen. Hey, dat werd zo ongeveer een traditie, die moesten ze aanhouden! "Hey," fluisterde ze toen in diens oor en drukte toen spinnend haar kop tegen de andere poes haar wang.

Yu merkte ineens een shadowclangeur op, Ze rook Fox.
...
Net iets te laat. Haar groene ogen vlogen open met verbazing, schok, maar vooral liefde
Ze werd met enorme kracht omver geworpen door de grotere kattin. Haar geur was nu zo dichtbij, ze was zo dichtbij, eindelijk, na zolang. Ze was zo warm. "Hey," Wat hield ze van die stem. Foxfire spinde luid, en Yu hield zich ook niet bepaald in. Ze liet zich rustig onder liggen, en deed geen moeite om omhoog te komen of te stoeien. De zon verwarmde hun prettig, maar een koele schaduw van de bladeren zorgde voor een heerlijke temperatuur. De zwart-witte poes gaf de ander een kopje, en drukte haar neus in diens vacht. Ze voelde zo'n luide hartslag dat ze niet wist of het die van haar of die van die prachtige poes was. Ze deed even haar kop naar achter om Fox in de ogen te kijken. Ze verborg niks, ze gaf zich open, ze hield van haar. Ze grinnikte om haar beschamende gedachten terwijl ze zich weer tegen Fox aanduwde. "Hey, ehm, ik wil je iets vragen." Sprak ze in haar oor. Ze voelde de nervositeit weer opkomen. Maar ze was zo ver, zo zeker, ze ging het gewoon doen.

Ze grinnikte luid om de verbazing van de ander, maar dit werd al snel gevolgd door een warme begroeting vlakbij de ander haar oor. Ze voelde zo ontzettend veel rondom Yu, en ze kon het niet helemaal bevatten. Hoe dit allemaal werkte, wat de gevoelens waren... Het was haar allemaal nog een beetje een raadsel. Maar het was perfect. Het leek wel als of alle krachten die er waren hen bij elkaar wilden hebben. Soulmates.
Yu duwde haar kop in Fox haar rode vacht, en deze spinde opnieuw. Hun hereniging was gewoon zo perfect en geweldig. Toen de zwart-witte poes, die nog half onder haar lag, opeens grinnikte, rolde de warrior lichtjes van haar af om diens gezicht te bekijken. Wat was er zo grappig? Met een vragende, maar nog steeds grijnzende blik keek ze de ander aan.
"Hey, ehm, ik wil je iets vragen." vroeg de andere poes toen aan haar, en Foxfire kwam half overeind. "Vertel op," beantwoordde ze.

Ze grijnde. Die grijns, dacht Yu, Die grijns wil ik elke dag zien. Toen Fox haar vragend aankeek kreeg ze het warm. "Vertel op," Ze kreeg spijt dat ze het niet beter had voorbereid. De poes was nou niet het meest romantische wezen op aarde, terwijl Foxfire dat duidelijk verdiende. Ze volgde het voorbeeld en kwam ook wat overeind, en hoopte dat, als er een starclan was, deze nu aan haar zijde stond. "Okay, kijk, het zit dus zo." Het was ineens ontzettend moeilijk om oogcontact te maken, dus schoten de hare overal heen. "Elke keer dat ik bij jou ben wordt ik helemaal gek, en dan lijk ik mezelf niet maar ik ben ook nog nooit zo mezelf geweest bij jou, en je bent zo mooi en leuk en fantastisch..." Het was een heel ratelverhaal, en waarschijnlijk nog onlogisch ook. Toch ging ze door. "Maar eh, ik vind je echt heel leuk." Ze schudde even haar kop, en keek haar toen recht aan. "Nee, scratch that, ik ben verliefd op je." Geen 'waarschijnlijk', geen 'misschien', maar zekerheid. Ze was er zeker in. "En ik zou heel, heel graag je partner zijn." Haar groene ogen boorde zich in de gele van de rode gevlekte poes, wachtend op wat voor een antwoord dan ook. De nerveuze gevoelend leken gesmolten te zijn in de warme zon. Of het afwijzing of acceptatie was, ze was er klaar voor.

Yu leek haar niet meer aan te kunnen kijken, en op een manier die aantoonde dat ze niet helemaal snapte wat er aan de hand was, bewoog ze haar kop wat naar links. Want hoewel ze heel slim was, waren gevoelens uiten of herkennen zonder heel recht door zee te zijn niet haar sterkste ding.
"Okay, kijk, het zit dus zo." begon de ander toe en een warm gevoel borrelde op in haar buik. Ging dit heen waar ze hoopte waar dit heen ging..? Er kwam een heel verhaal, en Fox spitste haar oortjes om het allemaal goed te kunnen volgen. Haar ogen werden ietsje groter toen de lange zin voorbij was en toen de definitieve woorden kwamen.
Een BloodClanner was verliefd op haar. Beter nog, de dochter van de leider van de BloodClan, was verliefd op haar. Hoewel veel katten hier misschien niet al te blij mee waren, gold het tegendeel voor Foxfire. Vonkjes vuur leken tussen hen over te slaan en de vraag of ze partners konden zijn, deed haar doen glimlachen van blijheid. "Ja ja ja ja!" miauwde ze snel, en gaf de ander een kopje. Het was zo'n ontzettend domme keuze, maar het maakte haar niets uit. Ze zouden wel een manier uitvogelen om dit te laten werken. Hoe dan ook. "Verdomme Yu, ik hou ook zoveel van jou, je wilt het niet weten," miauwde ze en gaf haar een lik over haar wang, waarbij ze tevreden haar ogen sloot.
Dit was officieel de beste dag van haar leven.

Haar hart bonsde als een gek, maar het was het allemaal waard toen ze de emoties over fox' gezicht zag flitsen. "Ja ja ja ja!" Er gebeurde zo veel tegelijk. Het voelde alsof ze vederlicht was, maar tegelijkertijd heel erg hier. Ze voelde mini explosies, een vuur dat diep in haar brandde. Fox gaf haar een kopje dat ze maar al te graag beantwoordde. Ze kon alleen nog maar lachen. "Verdomme Yu, ik hou ook zoveel van jou, je wilt het niet weten," Ze kreeg een lik over haar wang waarvan ze het warm kreeg. Tevreden sloot haar kersverse partner haar ogen. Ze besloot dat Fox het aller aller mooiste was als ze intens gelukkig was. Natuurlijk was ze altijd adembenemend. Nu was het Yu's beurt om te tackelen, terwijl ze zich tegen Foxfire aandrukte. Zo dicht mogelijk. "Ik denk dat ik het heel graag wil weten," Snorde de poes. Er was een enorme grijns op haar snoet die er voorlopig niet meer afging.

Yu drukte zich tegen haar aan en lachend viel Fox om. "Ik denk dat ik het heel graag wil weten," miauwde de andere poes als antwoord op haar opmerking en de rood met witte kattin opende haar ogen en trok licht uitdagend haar wenkbrauw op. "Hmm zal wel ja," plaagde ze de ander, waarna ze haar neusje tegen die van Yu aan drukte. Een glimlach stond op haar gezicht toen ze dit deed en zachtjes spinde ze.
Ze liet zichzelf volledig op haar rug vallen, met de zwart-witte kattin nog steeds bovenop haar. Boven haar hingen blaadjes van de oude, grote boom die vlak naast hen stond, en hierdoor heen scheen de zon. Haar rode vacht werd op bepaalde plekken opgelicht, terwijl andere plekken in de schaduw bleven van de blaadjes. De gele blik van de kattin richtten zich op de bewegende takken, waarbij ze voelde hoe de zon zich verplaatste op haar vacht. Het werd dan steeds op een andere plek warm. Maar één plek bleef constant warm, en dat was waar Yu lag. Haar blik gleed weer terug naar de ander en ze glimlachte.

"Hmm zal wel ja," Snorde Fox en drukte haar neus tegen die van Yu. Ze grinnikte. Even voelde de gevlekte poes zich zo intens gelukkig, dat ze dacht dat het hoogtepunt bereikt was. Ze sloot haar ogen en luisterde naar het spinnen van haar partner, naar het ritselen van de bladeren. Ze voelde beweging, en haar ogen gingen langzaam. De warrior was compleet plat gaan liggen, en ze ontspande zich. Slapjes lag ze op Foxfire, met haar kopje in de borstvacht. Ze kon fox' hartslag horen, haar ademhaling. Het was muziek voor haar oren. Ze voelde ogen op zich en draaide haar kop. "Je weet niet half hoe blij ik nu ben. Hoe blij ik ben dat ja hebt gezegd, hoe blij ik ben dat ik je heb ontmoet." Het was zo ontzettend zoetsappig, maar Yu vond dat ze het dik en dwars verdiend had. Dit was nu haar partner. Dit mocht ze.

Ze keek naar de gevlekte poes op haar borst en bedacht zich hoe dankbaar ze eigenlijk met haar moest zijn. Wie wist waar ze nu zou zijn als ze Yu nooit ontmoet had.. Misschien nog gevangen, in de BloodClan, of ergens doelloos ronddwalend op zoek naar eten voor haar Clan. Haar leven zou dan zo veel minder mening hebben dan nu.
"Je weet niet half hoe blij ik nu ben. Hoe blij ik ben dat ja hebt gezegd, hoe blij ik ben dat ik je heb ontmoet." Fox knipperde kort met haar ogen en liet een soort giechel horen. "Ik ben ook blij dat ik ja gezegd heb, en dat ik jou ontmoet heb." herhaalde ze, waarna ze met een grijnsje terugdacht aan hun eerste ontmoeting. "Ik was zo boos op jou omdat je ons territorium in kwam, en toen begon je opeens te flirten, ik wist niet meer wat ik moest doen," miauwde ze tegen de ander en grinnikte zacht. Toen was het allemaal nog onschuldig geweest, al was er altijd al een soort spanning tussen hen geweest. Alsof ze, vanaf het moment dat ze elkaar tegen gekomen waren, wisten dat ze hun soulmate gevonden hadden.

De rode poes giechelde, een schitterend geluid. "Ik ben ook blij dat ik ja gezegd heb, en dat ik jou ontmoet heb." Toen moest Yu ook lachen, want dat herinnerde ze zich ook. Fox was toentertijd zo van d'r stuk gebracht, dat ze niet wist hoe ze moest reageren. Ze zag nog steeds dat verwarde, aangedane kopje nog. "Ik was zo boos op jou omdat je ons territorium in kwam, en toen begon je opeens te flirten, ik wist niet meer wat ik moest doen," Ze proestte in lachen uit. "Dat kan je wel zeggen ja! Je snuit was zo fantastisch, dat vergeet ik nooit meer." Ze zuchtte even dromerig, en drukte haar neusje tegen die van de ander. "Nu ben je een heel ander soort fantastisch," Zei ze zacht. als apprentice waren ze even groot geweest, maar de kattin had haar flink ingehaald. Verbitterd realiseerde Yu zich weer hoe lang haar partner eigenlijk was. Ze kon languit op haar liggen en hun voetkussentjes zouden elkaar niet eens raken.

Toen Yu in lachen uitbarstte, grinnikte ze mee. Beetje zelflol kon ze wel aan. De ander miauwde dat ze haar snuit nooit meer zou vergeten, en Fox keek met een grijnsje de ander aan. "Hoop ik niet, yo. Mij mag je nooit vergeten," ze trok haar wenkbrauw op en spinde zachtjes.
"Nu ben je een heel ander soort fantastisch," miauwde de zwart-witte kattin toen en ze glimlachte. "Jij bent ook geweldig," miauwde ze. Haar buik was warm en het voelde alsof er een vuurtje in brandde. Het was het beste gevoel dat ze ooit gehad had. Dit wilde ze nooit meer kwijt. Het was grappig, hoe ze elkaar altijd al als een soort vuurtje hadden opgezocht. Ook in de afgelopen leaf-bare waren ze elkaar tegengekomen en was zij een kachel geweest voor de ander.
Een zuchtje rolde over de rode kattin haar lippen. Van geluk. Toch dwaalden haar gedachtes af naar thuis. ShadowClan. Hoe zouden zij reageren? Het beste was natuurlijk als ze het niet te weten zouden komen. Maar ze moest het misschien vertellen aan haar zusjes? Of aan Acefray. Hij kende Yu toch al en volgens mij vonden ze elkaar wel aardig. Maar Innerstar, die vertrouwde ze niet genoeg. Ze kon dit nieuws niet met de leidster delen zonder een straf te krijgen, en dat was geen leuk gevoel. Een aantal opties kwamen in haar kop op waarbij ze wel samen konden zijn, maar dat betekende om ShadowClan te verlaten. En kon ze dat wel aan? Ze wist het niet.

"Hoop ik niet, yo. Mij mag je nooit vergeten," Yu grijnsde als een domme idioot. Dat was ze eigenlijk ook, wie wordt er nou weer verliefd op een clancat? Zij dus, blijkbaar. "Jij bent ook geweldig," Miauwde haar partner terug. Yu begroef haar kop weer in de vacht van Fox, al was het maar zodat die haar gelukzalige grijns niet zag. Ze liet zichzelf een beetje wegdommelen, omdat de omgeving geweldig was om dat te doen op dit moment. Ze liet alle toekomstige stress en zorgen varen, dit was voor haar en Foxfire. Toen ze een zuchtje langs haar kop streek werd de bloodclanner weer wat alerter. Na een tijdje keek ze op. De rode poes leek ergens aan te denken, een diep ook. "Wat is er?" Vroeg ze, niet bezorgd, maar wel benieuwd. Elke keer dat ze op keek kon ze bijna niet geloven hoeveel geluk ze had. Je zou bijna denken dat er wel bovennatuurlijke dingen bestonden.

Yu keek haar aan, had haar zucht opgemerkt. Fox ontweek haar blik een beetje. Het was niet leuk om dit nu op te brengen, hopelijk begon ze er ook niet over.
Oké, dat geluk had ze niet. Ze schudde lichtjes haar kop en een klein grijnsje kwam op haar gezicht. Ze had al het geluk in de wereld, wat zeurde ze nou. Ze gaf een teder likje over de zwart-witte kop van Yu, waarna ze opnieuw eens zuchtte. "Het is gewoon moeilijk..." miauwde ze toen zachtjes. "Want you know, ShadowClan." vervolgde ze toen maar. "Het is moeilijk om jullie allebei te hebben. Ik moet kijken of het gaat lukken." zei ze, waarna ze zich besefte hoe dit misschien klonk. "We verzinnen wel een oplossing," voegde ze hier nog haastig aan toe.

Ze kreeg een liefdevolle lik over haar kop. "Het is gewoon moeilijk..." Ah, het gevreesde, moeilijke onderwerp. Maar ze moesten erover praten. "Want you know, ShadowClan." Yu knikte begrijpend, en drukte haar neus tegen die van Fox. Ze wist hoeveel de poes van haar clan hield, en dat dit als hel moest voelen. "Het is moeilijk om jullie allebei te hebben. Ik moet kijken of het gaat lukken." Lichte paniek begon op te borrelen. Had ze spijt? Twijfels? Oh nee, laat het alsjeblieft niet zo zijn. Ze wou niet zo dichtbij zijn en het dan verliezen. "We verzinnen wel een oplossing," Opluchting vulde haar lichaam. De bloodclanner zuchtte, maar meer kalm dan bezorgd. "Hey, zolang ik bij jou kan zijn ben ik blij." Ze begroef zich nogmaals in Fox. "Maar... We moeten wel voorzichtig zijn." Sprak ze, wat serieuzer. Fox kon de clan uitgegooid worden, en ze zou het verschrikkelijk vinden. Wat als ze Yu dan nooit meer wilde zien? Het zou haar schuld zijn... En Claw was ook niet mals. Als haar vader het te horen kreeg zou ze dezelfde behandeling als Pearl krijgen, of erger. Daar kon ze misschien nog mee leven, maar om die haat en teleurstelling in zijn ogen te zien... Ze huiverde. Dat zou ze niet overleven.

Ze voelde wel hoe de ander helemaal gespannen werd toen ze dit onderwerp aansneed. Het was daarom ook dat ze meteen geruststellend zei dat ze wel een oplossing zouden vinden. Hey, ze had Yu nu en ze zou haar echt niet zomaar kwijtraken! De andere kattin was het met haar eens, want deze vertelde haar dat ze blij was als ze bij elkaar waren. Fox glimlachte en spinde kort toen de ander zich tegen haar aan nestelde. "Maar... We moeten wel voorzichtig zijn." hierop zuchtte de rode kattin lichtjes. "Ja, ik weet 't." mompelde ze, lichtjes bezorgd. Dit gold voor haar maar ook voor Yu zelf. Haar vader... Was een geval waar je voorzichtig mee moest zijn. Ze had de littekens om het te bewijzen zelfs. "Maar hey, we zijn samen en dat is genoeg voor nu toch? De rest komt later wel," miauwde ze met een grijnsje op haar gezicht.

"Ja, ik weet 't." Zuchtte haar partner. Hoe veel makkelijker was het geweest als ze in shadowclan was geboren? Of gewoon een clan? Helaas had het geen zin om hieraan te denken. Aan de andere kant, ze waren niet de eersten die dit deden. Er waren vast en zeker koppels die in verschillende clans zaten. Als die het konden, dat zij ook. "Maar hey, we zijn samen en dat is genoeg voor nu toch? De rest komt later wel," Samen. Och, wat was dat een heerlijk woord. Ze voelde zich net weer een klein meisje. "Ja, we zijn samen." Glimlachte ze. "We zijn samen, en jij bent mijn partner. Mijn mate. Mijn vriendin." Ze proefde elk van de woorden in haar mond, en besloot dat er geen mooier woord was om Fox te noemen.

Yu herhaalde het woord samen, en begon vervolgens een aantal andere op te noemen. Een scheve grijns kwam op Fox haar gezicht toen ze ze hoorde. Het klonk zo ontzettend goed om bij elkaar te zijn, het was alsof ze als twee stukjes in elkaar pasten, alsof het altijd al zo bedoeld was. Mijn meisje," voegde de warrior eraan toe, waarna ze haar lippen vlakbij het oor van de ander hield en fluisterde: "Mijn baby." vervolgens gaf ze de ander een lik en grinnikte ze.