Running water

Het was zeker goed om zijn kleine broertje onbezorgd te zien glimlachen. Hij had dan ook al zoveel mee gemaakt in de manen dat hij leefde. Underwater was tenminste al Warrior geweest toen zijn ouders overleden, waardoor hij ze beide goed had gekend en niet zo heel erg meer nodig had gehad. Natuurlijk was hij wel eens eenzaam, maar zijn kleine broertje maakte alles goed. Zelfs de duistere dagen hadden ineens een zon als hij zijn broertje onbeschadigd en vrolijk in hun thuis zag. Dat hij zijn relatie, of verleden relatie had geheimgehouden was een wonder, Snowvalley had niet gewild dat iemand ervan af wist, al snapte Underwater toen nog niet waarom. Ergens wou hij het nieuws delen met zijn broertje, ook al waren hij en Snowvalley niet meer samen. Het was wel zijn enige en eerste partner geweest. 'Goed om je te zien broeder.' Zei zijn broertje nadat hij tegen zijn schouder had aangedrukt met zijn kopje en hem met een ontspannen manier van doen aankeek. Zijn prachtige broertje. 'Hoe gaat het met je?' Vroeg hij, terwijl hij met zijn blauwe ogen naar hem keek. Een vrolijke blik in zijn ogen, eentje die Underwater nooit wou missen, en des te meer zorgde het ervoor dat hij eerlijk wou zijn. 'Je kende Snowvalley toch, die kattin die laatst Rogue is geworden? Ik en zij waren een paar manen partners, maar ineens besloot ze dat ze genoeg had van Riverclan en is ze met de zon verdwenen.' Fluisterde hij zachtjes, zijn brommerige toon kwam duidelijk naar voren. 'Ik wou je dat graag even vertellen, Creamy. Maar het gaat prima. Hopelijk houden de Twolegs zich gedeisd en anders moeten we gewoon een andere manier vinden om te overleven. We zijn een sterke clan, ik weet zeker dat er weinig kan gebeuren.' Mauwde hij met een klein glimlachje. 'We hebben elkaars rug. Ik kan enkel beloven er altijd voor je te zijn Creamyfrost.' Bromde hij nu wat meer neutraal, al was de liefde in zijn ogen wel te herkennen.

Het was misschien niet normaal dat hij al die tijd zijn relatie verzwegen had. Toch waren ze niet echt lang samen geweest voordat Snowvalley, Riverclan had verlaten. 'Ho, ho niet zo snel.' Mauwde zijn broertje, waarschijnlijk omdat het zo onverwachts over zijn lippen kwam rollen. Het was waarschijnlijk onverwacht nieuws. 'Hield je van haar Under?' Vroeg zijn broertje, terwijl hij hem ernstig aankeek. Langzaam knikte de robuuste kater waarna hij met gepijnigde ogen naar de waterval keek. 'Ja,' mauwde hij langzaam op zijn eeuwige brommerige toon. Hierna ging de kater snel en ongemakkelijk over op een ander onderwerp. Een tevens belangrijk onderwerp. De clan, iets dat hem altijd bezig hield, ook al was het niet altijd zo zeer te merken aan de robuuste kater. 'Maar ik hoop dat je gelijk hebt. RiverClan is sterk dat klopt, maar we moeten niet vergeten wat belangrijk is.' Mauwde zijn broertje terug waarna hij even knikte. Tja, dat was ook wel zo. Maar hoe dan ook zouden ze er vast wel doorheen slaan, samen. Dit vertelde, verzekerde hij zijn jongere familielid dan ook. Zodra hij dat deed glimlachte zijn broertje warm waarna hij een schouder tegen die van hem aan voelde. Meteen drukte hij even zijn neus vriendelijk in de vacht van zijn broertje. 'Dat weet ik Under en dat is wederzijds.' Verklaarde de crémekleurige kat aan hem, waarna hij trots knikte. 'Weet ik.' Murmelde hij enkel bevestigend waarna hij zijn blik afwende en even van het rustige moment met zijn broertje genoot.

Een ding dat zeker was, was dat Underwater wist dat hij geen beter broertje kon wensen. Ze hadden nooit echt ruzie, zouden dat ook niet zo snel hebben. Beide hadden ze een redelijk vredig karakter die ervoor zorgde dat ze niemand zomaar uit zouden lokken. Hij wist ook dat zijn broertje hem altijd zou steunen, iets dat erg belangrijk voor hem was. Natuurlijk had Underwater geknikt, wetende dat het zo was, maar verder had hij weinig gezegd. Hij was eigenlijk relatief uitgesproken geweest, hij vond het niet nodig om op dat onderwerp te blijven en had zijn aandacht rustig naar de waterval gewend. "Under?" Vroeg zijn crémekleurige broertje uiteindelijk, nadat er een rustige stilte was geweest. Onmiddelijk ging zijn volle aandacht uit naar de ander. Vragend keek hij hem dan ook aan. "Heb je zin om binnenkort weer eens samen op patrouille te gaan samen met tante en mij?" Vroeg zijn broertje waarna er een grote glimlach op de brommerige kater zijn gezicht kwam. "Natuurlijk Creamy," murmelde hij met zijn lage stem. Waarna hij grijnsde. "Verveel je je al?" Vroeg hij plagerig, dit was een van de weinige momenten dat hij in staat was om zich zo opgewekt te gedragen. Vaak was hij een serieuze brommerige kat, of zou kwam hij altijd over.