Evening report [+ Everstar]

Zijn poten brachten hem naar het Camp met in zijn kielzog de drie Apprentices die hij doorverwees naar hun eigen Den. Het regende alsof het nooit meer ging stoppen. De torbie kater was doorweekt en zijn vacht plakte aan zijn lijf. Het voelde werkelijk walgelijk maar hij had nog een taak die hij moest volbrengen. Silhouetteheart zou het vast niet doen en daarbij vertrouwde hij de kater niet. Hij had daarom ook besloten dat hij het zelf zou doen. In het Camp zocht hij naar de rosse poes en toen hij haar niet kon vinden liep hij richting de Leaders den. Hij twijfelde even maar hier in de zijkende regen blijven staan en blijven twijfelen was ook geen optie. De kater stapte de Den binnen en bleef bij de ingang staan. "Everstar, ik kom rapport uitbrengen van de grenspatrouille" sprak de kater luid en duidelijk. Hij stond bij de ingang en wachtte op antwoord terwijl er zich aan zijn poten poeltjes vormden van het water dat uit zijn vacht viel.

De kater bleef staan waar hij op antwoord wachtte, hij vond het niet al te respectvol om zomaar Everstar's den in te banjeren en haar te vertellen van hoe en wat. Hij wachtte op haar antwoord en het duurde niet lang voordat de stem van de oranje poes zijn oren bereikte. Ze gaf hem de opdracht zich uit te schudden en te gaan zitten, dankbaar knikte hij naar de poes waarna hij zich eens stevig uitschudde. De waterdruppels raakten de wanden van de den en hij voelde dat zijn vacht iets lichter werd nu het water eruit gelanceerd werd. Nu zijn vacht minder zwaar was ging de kater zitten en slaakte hij een zucht. Hij schraapte zijn keel voordat hij begon met praten. "De patrouille naar ShadowClan is goed verlopen Everstar, het enige probleem was dat er opeens de voltallige ShadowClan patrouille op dat moment passeerde. Er zijn geen gewonden gevallen, maar de ShadowClan katten solliciteerden daar wel naar. Innerstar, Tallshadow en nog een paar Warriors waren er klaar voor om de oren van onze kop te klauwen. Silhouetteheart echter..." de kater zweeg even en nam een nieuwe hap lucht voordat hij verderging "Silhouetteheart zag niet in dat het op dat moment beter was om te gaan, ook was er een redelijk grote groep Apprentices meegekomen. Routpaw en Tomtitpaw hadden we zelf meegenomen maar toen we bij de border waren kwamen Sootpaw en Silentpaw bij de Patrol. Iedere kat heeft geluk gehad dat StarClan liet weten dat het niet het moment was voor een gevecht, niet op dat tijdstip. Ze stuurden een donderflits waarna de patrouilles ieder hun weg gingen." miauwde hij waarna hij zweeg. Het was een flink brok aan informatie dat hij hier even kwam melden. ShadowClan leek op oorlogspad te zijn en hijzelf had gehoopt dat er een tweede patrouille zich bij hen zou voegen en dat ze de ShadowClan katten hadden kunnen verjagen. "Er was nog een zwarte ShadowClan kat met blauwe ogen die duidelijk uit was op oorlogspad of in ieder geval een gevecht.. Ik meen dat hij Nevermind heet" miauwde de kater waarna hij zijn ogen even vernauwde. Hij keek Everstar aan en wachtte op haar antwoord, wat zou ze er van zeggen? 

Bedenkelijk keek Stallionheart naar hoe Everstar het nieuws opnam. Bij het noemen van de naam Nevermind zag hij woede omhoog komen bij de oranje poes en met die woede ook de wil om ShadowClan op hun plaats te zetten. Nevermind had Sparrowfeather verwond en dat zou WindClan ShadowClan altijd kwalijk blijven nemen. Hij bleef stil totdat Everstar was uitgesproken of, uitgesproken leek te zijn. Alleen nog maar ervaren Warriors naar de grenzen sturen? Hij trok kort met zijn oren zich goed realiserend dat er maar weinig Senior Warriors en gewone Warriors waren in het Camp. De blik in zijn smaragd groene ogen verduisterde bij deze realisatie en hij vernauwde zijn ogen een beetje. Everstar leek hem weg te willen sturen en de kater was ook bijna gegaan als ze niet nog iets had toegevoegd aan haar verhaal. "Routpaw was zich daar wel degelijk van bewust, Tomtitpaw, Sootpaw en Silentpaw... Niet zo. Tomtitpaw wilde zijn Clan beschermen, dat wordt vast een goede Warrior. Sootpaw zag het gevaar helemaal niet en Silentpaw bleef in het gras verstopt zitten. Ik rook de geur van Silentpaw maar Silentpaw is niet naar voren gekomen tijdens de aanvaring in kwestie." miauwde hij waarna hij weer stil werd. Het was een angstwekkende gedachte dat sommige Apprentices zich zomaar in het gevaar hadden willen gooien en hij zuchtte onhoorbaar. StarClan had op tijd ingegrepen.