Ceremony 26-07

Maskheart luisterde aandachtig naar de woorden die Silverstar uitsprak. Het was tenslotte een nieuwe ceremonie en ergens hoopte hij dat hij toch wel een apprentice zou krijgen. Het zou dan wel zijn eerste apprentice zijn als een warrior, maar dat nam niet weg dat hij er zijn best voor zou doen. Wat hij echter niet verwachtte was dat hij er twee kreeg, Scornpaw en Phantompaw. Hij liep naar voren toe toe en raakte van beide apprentices de neus aan voor hij terug stapte en wachtte tot de rest van de ceremonie voorbij was. Zodra deze dan ook voorbij was ging hij weer op zoek naar Phantompaw en Scornpaw, zodat hij de twee kon vertellen wanneer ze zouden beginnen met trainen.

Winterpaw was naar de plek voor de high rock gegaan toen ze de oproep van Silverstar hoorde. Ze luisterde naar wat er gezegd werd en kwam er dan ook al snel achter dat het een ceremonie was. Ze wist dat haar mentor vond dat ze klaar was om een warrior te worden en daardoor was ze dan ook niet verbaasd toen Silverstar haar naar voren riep en ze haar warriornaam kreeg, Winterbird. Ze was echter wel verbaasd toen ze twee apprentices toegewezen kreeg. Ze had misschien op één apprentice gehoopt, maar twee was toch wel iets dat ze niet had verwacht. Ze liep ietwat nerveus naar haar twee nieuwe apprentices toe en begroette ze, Banepaw en Branchpaw. Beide waren ze geen nieuwe apprentices meer, wat betekende dat haar leeftijd ook al wat dichter bij die van hun lag. "Ik wilde morgen met de trainingen beginnen." Zei ze dan ook tegen beide apprentices. Ze wilde het graag goed doen en ze zou dan ook eerst morgen beginnen met wat ze beide al wisten, gezien ze dat belangrijk vond.

Al de hele ochtend prikte zijn vacht. Branchpaw was nerveus en er zat iets in zijn keel dat maar niet weg wilde. Hij draaide doelloos rondjes voor de ingang. Zijn taak was om wacht te houden daar. De lange apprentice voelde nog een diep verlies voor zijn vorige mentor. Het zou moeilijk worden. Hij zou zijn vorige mentor nooit vergeten, omdat het ook zijn moeder was. Niet zijn echte moeder, maar de poes die hij als moeder had beschouwd. Ze was niet zo lang geleden gestorven aan Blackcough, de ergste vorm van de hoest die 's winters altijd komt. Hij spitste zijn oortjes toen de clan geroepen werd naar de High Rock. Winterbird. Hij strekte zijn kop uit en drukte zijn neusje tegen de hare. "Ik wilde morgen met de trainingen beginnen." Branchpaw knikte. Hij kon niets uit zijn keel krijgen.

Ondanks dat Phantom eerder al enkele trainingen had gehad, onder het bewind van Bloodclan, keek de kater uit naar wat er komen zou. Hij was een kitten geweest toen Bloodclan hier heerste dus hij moest nog wennen aan de speciale ceremonies. Wat voor een oudere clankat bekend klonk, was voor hem nog iets nieuws. Zijn oortjes schoten naar voren bij het horen van zijn naam. Hij zou een mentor krijgen, Maskheart genaamd. Even ging zijn blik naar Scornpaw, een kitten die net benoemd was tot apprentice. Met die kat moest hij dus een mentor delen. Niet dat hij dat erg vond. Met 2 was toch vele leuker?! Hij stapte naar voren en raakte kort het neusje van de grote warrior aan. Zijn oogjes glommen van enthousiasme en gingen kort naar Maskheart, niet wetend wat er nu zou komen.

Yesss!! Eindelijk was het de langverwachte ceremonie. Briarpaw bemerkte Salmon die naar haar keek. Met een trotse grijns keek ze terug en trippelde op haar poten te wachten op haar nieuwe naam. Briarpaw zag Salmon met haar kin omhoog naar voor wandelen. Zij werd Salmonleap genoemd. Na twee andere nieuwe warriors was het eindelijk haar beurt. Zij ontving de naam Briarrose. Met glimmende ogen liep ze naar haar mentor. "Bedankt voor je goede trainingen!" piepte ze als een enthousiaste kitten alvorens naar Killer te lopen. "Ik weet niet of ik he nu Cute of Briarrose moet noemen," mauwde ze. Briar lachte. "Hmm," ze wreef nadenkend over haar kin. "Die keuze is aan jou, Killer." zei ze met de nadruk op Killer. Nu was ze eindelijk volwassen. Mocht ze doen wat ze wilde en binnenkort.. Ooit werd ze mentor! Briarrose was in de wolken.