We used to conquer you all. [&WINTERBIRD]

Nee, eigenlijk loog hij tegen haar. Eigenlijk wist hij wel wie ze had verloren. Hij was niet blind, hij wist heus wel wat er gaande was tijdens de overname van ThunderClan. Hij wist dat er een apprentice was die ongebruikelijke interesse toonde in de Elite en wist ook dat er tijdens heel de overname maar een paar katten vermoord waren. Hij wist ook dat Claw één had vermoord en dat er een paar katten voor hun hele leven verwond waren geweest. Hij had zelfs een kat meegemaakt die tijdens de overname verwond was geraakt door Claw en daardoor heel zijn vrolijke karakter verloren was geraakt. Haat tegenover de Elite had in zijn ogen gevlamd telkens als hij in de richting van één van de Elite cats keek en hij had meegevochten tijdens het grote gevecht om ThunderClan terug te laten keren naar hoe het eerst was, hoewel Shark dacht dat dat niet eens mogelijk was. Ze hadden daarvoor te veel geleden. De tom bewoog kort met zijn oortje toen de poes aantoonde dat hij niet hoefde te weten wie ze had verloren. ‘Alsof ik dat niet weet,’ zei hij spottend tegen de she-cat. ‘In tegenstelling tot in jullie Clan wordt het bij ons aangemoedigd als er iemand vermoord wordt. Zo’n dood blijft echt niet onopgemerkt en zeker niet tijdens zoiets groots.’ Hij bewoog geamuseerd zijnde met zijn snorharen toen ze aangaf terug te gaan. Waarschijnlijk bedoelde ze het kamp. Het werd tijd om zijn geheime wapen in te zetten. Het wapen dat er voor had gezorgd dat hij twee zonen en één dochter bij twee verschillende Clans had gewekt. Hij draaide zich om en liet zijn staart in de richting van haar kin gaan. Door één stap opzij te zetten gleed deze onder haar kin en hij grijnsde naar haar. ‘Ga je er nu al vandoor?’ vroeg hij. ‘Het werd net zo leuk. Zo gezellig samen. Zo knus.’ Hij knipoogde flirterig naar haar. Het zou wel niet werken, maar hij kon het altijd proberen.

Haar nekharen stonden recht overeind toen hij het had over dat hij wel wist wie ze had verloren. Het was misschien ook niet te missen doordat Claw degene was geweest die haar moeder had vermoord, maar dat nam niet weg dat ze er toch een onbehaaglijk gevoel bij kreeg. Zijn volgende actie was echter iets dat haar helemaal niet beviel en als reflex haalde ze met haar poot naar de kater zijn kop uit, nagels uitgeklapt. Wat dacht hij wel niet dat hij aan het doen was? Plotseling overgaan op flirten, dat was zeker niet iets dat ze apprecieerde. Haar ogen stonden vol van afgunst terwijl ze naar de kater keek, hij moest niet denken dat ze één van die makkelijke poezen was die voor zoiets zou vallen, vooral niet als diegene van de Bloodclan was. Dat was iets dat ze zichzelf nooit zou toestaan te doen. Ze wilde niet dat de kater haar aanraakte op wat voor een manier dan ook. Ze deed niet eens de moeite om haar nekvacht naar beneden te krijgen, terwijl ze de kater in de gaten hield voor of hij nog meer zou gaan doen.

Haar poot raakte de kater in zijn wang, maar ze dacht er niet echt bij na. Ze kon het niet hebben hoe de kater haar had aangeraakt en het enige wat ze op dat moment dan ook kon voelen was afgunst. Ze merkte dat de blik van de kater dreigend aan het worden was, maar ze was niet van plan om hem nu te gaan laten winnen. Hij was een stap te ver gegaan en dat zou ze hem niet vergeven. Woorden waren nog dingen geweest die ze had kunnen laten gaan, maar de actie die hij net deed was gewoon niet acceptabel. Het leek echter voor nu dat de kater niks tegen haar zou doen, maar er echte op vertrouwen deed ze niet. Hij had tenslotte al eerder gedreigd. Toen de kater dan ook plots op haar afkwam en omhoog kwam, probeerde ze zich schrap te zetten. Ze wist dat ze van hem niet zou kunnen winnen als ze nu ook omhoog kwam, dus was laag blijven een beter idee. Een klauw kwam haar richting uit, welke ze probeerde te ontwijken, echter op het laatst merkte ze pas dat het een aanval was geweest die expres zou moeten missen, maar ze was al te laat om te reageren toen de kater aan haar rechterkant kwam. De beuk die daarna volgde liet haar een eindje rollen en kort bleef ze versuft liggen. Toen de kater zijn poten echter aan beide kanten van haar kop kwamen te staan keek ze op naar hem met een felle blik in haar ogen. Ze was niet van plan om het zo snel op te geven en probeerde haar achterpoten dan ook tegen de buik van de kater te zetten om daar met haar klauwen schade aan te richten. Terwijl ze dat deed, kon ze echter wel de nagels van de kater langs haar zij voelen gaan, maar ze negeerde de pijn die daarvan ontstond en probeerde meer kracht achter haar poten te zetten. "Alsof ik dat zou toestaan." Ze spuugde de woorden naar de kater. Ze zou nooit meer één van haar dierbaren laten afnemen door een bloodclanner en al helemaal niet door deze kater. Ze kon nog steeds een rilling over haar rug voelen lopen door wat hij had gedaan.