∆ BloodClan ceremonie 08/2016

BloodClan ceremonie

Hij had ontzettend veel dingen aan zijn kop, maar de plicht riep. Hij probeerde ook zo min mogelijk met de verdwijning van Chawl bezig te zijn. Dat was alleen makkelijker gezegd dan gedaan, het speelde continu door zijn kop. Hij stapte zijn barn uit en liep in de richting van het muurtje. Joan moest nodig een mentor en daar was ze nu wel aan toe. Hij sprong bovenop het muurtje en liet een luidde miauw over het kamp gaan. Hij wachtte totdat de katten zich voor hem verzameld hadden. “Het is tijd dat Joan een mentor krijgt.” zei hij toen terwijl zijn blik even naar de kattin gleed. “Ik zal jouw training op mij nemen. Ik haal je binnenkort op uit de tower.” Zei hij, voordat hij van het muurtje afsprong en zonder nog wat te zeggen terug sjouwde naar zijn barn.

In het kort:

Door haar achterstand werd ze nu pas benoemd door Young One. Eigenlijk wilde ze helemaal niet getraind worden. Degene die haar nu kreeg zat met een debiel opgescheept. Angstig schuifelde heen en weer. De plek was verlaten, niemand wilde naar haar ceremonie kijken. Zelfs haar zusje niet. “Het is tijd dat Joan een mentor krijgt.” Er ging een schokgolf door haar lijfje. Ze keek angstig op naar Claw. Het voorval met zijn zoontje had hem gepijnigd. In haar ogen een beul met gevoelens. Toen hij zijn volgende woorden uitsprak verstijfde ze helemaal. Wat nu?

I go where the wild roses grow