What The Fluffy

De lichtbruine kitten lach op haar rug, alle vier haar pootjes omhoog. Een wit pluisje vloog over haar kopje heen en weer, en elke keer dat ze hem probeerde te vangen vloog hij weer hoger. De jonge poes begon gefrustreerd te raken, haar pootjes gingen steeds agressiever naar het stomme pluisje. Kom toch hier, stom pluisje! Haar witte pootjes kregen het pluisje niet te pakken, maar Amberkit was geen opgever. Plotseling was er een windvlaag, en het pluisje vloog verder van haar weg, weg van het nest. De jonge kitten rolde om, zodat haar witte buikje niet meer zichtbaar was, en sprong uit haar nest om het pluisje te volgen. Ze kwam ietwat hard aan op haar kleine pootjes, maar ze gaf niet op en trippelde achter het pluisje. Kom hier pluisje!

Eerste post Brindleleaf

Plotseling kwam het pluisje haar richting weer uit gewaaid. Amberkit keek even opzij en zag haar moeder naast haar lopen. Jeej, ze hielp om het kwaadaardige pluisje te vangen! Gesterkt door de aandacht van haar moeder sprong de lichtbruine kitten omhoog, haar klauwtjes uitgestrekt naar het pluisje. Eerst leek het nog weg te willen gaan, maar tegen alle verwachtingen in bleef het haken aan haar klauwtje! Amberkit lachte blij maar verloor haar evenwicht, waardoor ze op haar rug op de grond viel in plaats van op haar pootjes, wat de bedoeling was. Het deed niet echt pijn, maar het voelde ook niet geweldig aangenaam. De jonge kitten knipperde even verdwaasd. Waarom zag ze het plafond van de nursery?

Vrolijk klauwde Amberkit naar haar moeder toen de boven ging staan en haar vacht ging recht omhoog staan toen ze op haar buikje blies. De jonge kitten giechelde en nam even het snuitje van haar moeder vast toen deze haar snuitje tegen de hare duwde. Zodra Brindleleaf van haar af stapte probeerde de lichtbruine kitten om te draaien, wat lukte met haar hulp. Ergens ondertussen had ze het pluisje laten vallen, en dat lag nu op de grond. Amberkit duwde het witte pluisje naar de lichtbruine queen en keek trots op naar haar. "Fo Jou!"

Amberkit glimlachte en ging toen zitten, opkijkend naar haar moeder. "Shtone en Leopard shpelen ni feel me mij.", zei ze zachtjes. Haar broertjes leken vele tijd te verspillen met slapen of met andere kittens spelen, maar ze leken haar altijd te vergeten. "Ik wou da ik zusje ha!" Dat zou tof zijn, dan kon ze met haar zusje spelen. Ze vond het niet tof om het enige meisje van hun drieën te zijn, ze wou iemand die wel met haar wou spelen!

De jonge poes haalde haar wenkbrauwen verbaasd op. Echt? Waarom kende ze ze dan niet? "Waaj sijn she?", vroeg Amberkit, om zich heen kijkend alsof ze opeens de nursery zouden binnen springen. De lichtbruine kitten kon zich niet echt herinneren dat haar oudere zussen haar bezocht hadden, maar misschien was ze toen nog gewoon te jong geweest. Het klonk opwindend, misschien zouden ze haar wel mee naar buiten het camp brengen, ze waren immers al grote warriors!

Opgewonden sprong de kitten op en neer, haar kittenblauwe oogjes glinsterend. "Ja ja jaja!", piepte ze vrolijk, een cirkeltje rond haar moeder rennend, waarna ze neerplofte voor haar. Hijgend haalde d ejonge kitten adem. Ze was nog jong en was het nog niet gewend om zo veel te bewegen, zo kort opeen. "Ikke moe, mama..", mompelde Amberkit. Haar oogjes vielen al toe vanzelf, ze wou een dutje doen. De kitten hield het ook niet echt tegen, en met haar kopje tegen de poot van haar moeder viel ze alweer in slaap.
-topicje uit ;3