Is the truth better than the lie?[Butterstar]

Hoe ze zich nu moest voelen? Ze had geen idee. Eerst kreeg ze te horen dat Whitelion was vermoord door een riverclanner, maar dat bleek nu weer niet waar te zijn. Al die conflicten tussen Windclan en Riverclan waren nergens voor nodig geweest en haar zoon was degen die de oorzaak was geweest. Of nou ja, eigenlijk Barksound die niet de waarheid had willen vertellen. Of ze het de kater zou vergeven dat ze hem de waarheid niet had verteld wist ze niet. Het was tenslotte niet niks om niet de waarheid te hebben gehoord over haar zoons dood. Een kleine zucht verliet haar lippen, terwijl ze haar kop iets omhoog hees om te kijken waar ze naartoe was gelopen terwijl ze in gedachten verzonken was. Ze werd vrijwel meteen verrast toen ze merkte dat ze helemaal naar fourtrees gelopen was en ze had werkelijk waar geen idee wat de reden ervoor was. Echter wist ze wel dat het misschien niet het verstandigste was om hier lang te blijven en dus draaide ze zich al weer om, om terug te gaan naar het Windclanterritorium.

[Butterstar]

Ze had haar gedachten de loop laten nemen. Er was meer als genoeg om over na te denken. Ze had haar bloed eigen vader uit haar clan verbannen nadat die een leven van haar had genomen. In starclan had ze een iets wat moest lijken op, fatsoenlijk gesprek met haar broer gehad en daaruit opgemaakt dat Windclan had gelogen over zijn dood. Vervolgens had ze Windclan aangevallen en ja hoor, toen kwam de waarheid uit de mouw. Ergens had ze het toch te doen met die Barksound. En met Windclan in het algemeen. Dankzij al deze misverstanden hadden de leiders hun clans in oorlog tegen elkaar gegooid terwijl het uiteindelijk met praten en eerlijkheid opgelost had kunnen zijn. Haar woede jegens de clan was dan ook vervlogen en ze hoopte dat ze gewoon op een normale voet verder zouden kunnen leven. Echter wist ze dat zij niet de enige was die het zwaar had met nu tot realisatie komen wat er werkelijk deze afgelopen tijd gebeurd was. Ze had de witte kattin al eerder gezien. Maar besloot nu op haar af te stappen. Fourtrees hielt hen allemaal veilig gezien het een heilige plek was waar vrede heerste tussen alle clans. "Icecloud?" Iet wat onzeker sprak ze de moeder van haar half broer aan. Haar oortjes wat weggetrokken naar achteren terwijl ze haar kopje schuin hielt. Ze wou haar niet laten schrikken en al helemaal niet angst aanjagen. Ze wou gewoon met haar praten. Iets dat al veel te lang niet gebeurd was tussen de twee clans.

Bij het klinken van haar naam draaide ze zich snel om, misschien net iets té snel. Ze had niet verwacht dat iemand haar hier zou aanspreken met haar naam en al helemaal niet de poes voor haar. Het was niet alsof ze de relatie van Butterstar tot Luvon niet wist, het was iets waar ze door de tijd heen achter was gekomen. De vraag was nu alleen waarom ze haar aansprak, was het vanwege Whitelion? Of ging het om wat er was gebeurd door wat Barksound had verteld over Whitelion's dood? Ietwat onzeker keek ze de leidster aan, niet goed wetend wat hiervan te denken. "Butterstar," Zei ze echter wel met een kort knikje, waarmee ze probeerde te verbergen hoe ze zich echt voelde op dit moment. Ook al was ze er vrijwel zeker van dat het zichtbaar moest zijn. Het voelde namelijk alsof een boel dingen om haar heen onzeker waren en ze begon zich af te vragen of alles wel zo was als ze dacht. Waren er nog meer dingen waar ze niks vanaf wist? Het voelde tenslotte alsof haar een recht ontnomen was door haar eigen clangenoot, het recht om te weten wat er met haar zoon was gebeurd. En toch kon ze het niet zeggen tegen de kater, het was tenslotte iets dat hij had gedaan met de gedachte om Whitelion te beschermen, maar dat nam niet weg dat ze er dubbele gevoelens over had. Ze merkte dat ze al een tijdje in gedachten verzonken was en ze hoopte dan ook dat ze niks gemist had van wat de leidster misschien gezegd zou hebben.

Het was raar om te zien hoe de leidster van een andere clan haar blik op de grond richtte tegenover haar. De woorden die erna kwamen gaven wel een soort van verklaring, maar ze waren niet de woorden die ze zou hebben verwacht van Butterstar. Ze wilde dus weten hoe Whitelion tegen zijn familie geweest was? Haar blik verzachte iets en een lichte glimlach verscheen op haar lippen terwijl ze dacht aan hoe de kater was geweest terwijl hij nog leefde. "Hoe Whitelion was voor de katten van wie hij hield?" Het was niet echt een vraag gericht aan de leidster, maar meer voor haarzelf. "Voor de katten waarvan hij hield had hij een vrij zacht karakter en hij gaf ook zeker om hen. Hij was ook zeker beschermend en hij zou degene waarvan hij hield verdedigen. Natuurlijk zijn er ook momenten dat ik boos op hem ben geworden om iets dat hij had gedaan, maar eerlijk waar zag ik niet vaak het slechte in hem, ook al kan dat komen omdat ik zijn moeder was natuurlijk." Haar blik veranderde terwijl ze praten naar een soort van verlangen gemengd met verdriet. Het was al even geleden, maar toch was erover praten niet makkelijk. Vooral niet na wat er was gebeurd in het gevecht en alles dat Barksound ineens had verteld.

Het stelde haar wel wat gerust om te weten dat hij uiteindelijk ook echt naar Starclan was gegaan. Zij kon namelijk wel goed over hem hebben gedacht, maar als Starclan dat niet had gedaan, dan was hij daar mogelijk nu niet geweest. Een zwak glimlachje verscheen dan ook om haar lippen bij de gedachte eraan. Het nam echter nog steeds niet weg dat er twee gevechten waren gekomen ten gevolge van zijn dood. Ook al was het niet iets dat Whitelion waarschijnlijk verwacht had, maar toch was gebeurd door wat Barksound had verteld. "Dat is in ieder geval fijn om te horen." Dat was iets dat ze meende, ook al was ze nog steeds niet blij met wat er allemaal gebeurd was. Als er een mogelijkheid was geweest voor haar om het te stoppen, dan had ze dat maar al te graag gedaan. Er was gewoon te veel risico geweest om nog iemand te verliezen door dit alles en ze had dan ook geen idee wat zou hebben gedaan als ze één van haar familie had verloren. Dan zou ze in ieder geval niet bereid zijn om Barksound te vergeven, ook al had ze geen idee of ze daar nu wel überhaupt toe bereid was.

Bijna meteen nadat Butterstar zich verontschuldigde voor wat Whitelion's dood teweeg had gebracht schudde ze haar hoofd. Het was tenslotte niet iets geweest waar Butterstar wat aan had kunnen doen. Zij was eerder degene die er wat aan had kunnen doen, ze had moeten vragen aan Barksound hoe het was gebeurd voor er ooit een gevecht was gekomen, maar dat had ze niet gedaan. "Je hoeft je niet te verontschuldigen, je kon er tenslotte niks aan doen dat Everstar ervoor koos om meteen aan te vallen." De schuld lag daarom ook eerder aan haar kant dan aan die van de riverclan leidster. "En het maakte het niet makkelijker dat jullie van andere clans waren." Dat was de grootste factor waarschijnlijk, ze waren tenslotte geboren en getogen in verschillende clans en dat kwam eigenlijk door haar. Zij had tenslotte kittens van een riverclan kater gekregen wat tegen de regels inging. Was het echter te voorkomen geweest, dan was er überhaupt geen Whitelion geweest, maar dat was iets dat ze zich niet kon voorstellen.

Het was apart om hier nu te staan praten met de leidster van de clan die haar clan nog niet zo lang geleden had aangevallen. Toch voelde ze geen haat tegenover de poes en dat was zeker vreemd. Riverclan had tenslotte haar clangenoten aangevallen, maar als ze daar toch eerlijk in was, dan kon ze niet ontkennen dat zij degene waren die als eerste hadden aangevallen om iets wat uiteindelijk geen reden leek te hebben. Ze liet haar blik naar Butterstar gaan toen deze ineens begon over dat Oceanbreeze drachtig was. "Dat klopt en ze zullen inderdaad vast schitterende kittens worden." Haar blik verzachte terwijl ze eraan dacht. Ze hoopte echter niet dat er iets mis zou gaan of dat één van de kittens het niet zou overleven. Dat zou ze haar eigen dochter niet aan willen doen, vooral omdat ze het gevoel al te vaak had meegemaakt. "Hopelijk gaat alles goed." Murmelde ze er dan ook zachtjes achteraan. Het was niet zo zeer voor Butterstar bedoeld, maar meer haar eigen gedachte die ze verwoordde.

Het was zeker waar dat Lizardpath een goede medicine cat was, maar ze kon het niet helpen om te denken dat er altijd wat mis zou kunnen gaan waar de medicine cat niks meer tegen zou kunnen doen. Het was bij haar gelukkig nog goed gegaan tot nu toe elke keer dat ze zwanger was geweest, maar dat nam niet weg dat het mis kon gaan, vooral omdat Oceanbreeze ook nog jong was. Al haar kittens kwamen ook van dezelfde kater, behalve haar laatste nestje dan, maar dat had ook geen verschil uitgemaakt. Ze was echter nooit eentje die grote nestjes had gehad, maar als ze zo naar Oceanbreeze keek, kreeg de poes waarschijnlijk wel een groot nest. "Oceanbreeze is jong en ze krijgt waarschijnlijk een groot nest, maar ik weet dat Lizardpath er alles aan zou doen om het goed te laten verlopen." En daar zou ze dan ook op moeten vertrouwen.

Het liet haar toch even glimlachen, de moederlijke zorgen in de ogen van Icecloud. Hun gesprek nu had een heel andere wending genomen dan waar ze zich op had voorbereid. Toch was het fijn geweest om even zo te spreken met haar. Het was even totaal anders dan normaal en toch voelde het ook zo vertrouwd. Icecloud hielp Butter herinneren aan haar eigen moeder. Hoe moeilijk het soms ook leek om haar gezicht nog voor te stellen. Als ze de poes in Starclan zag voelde ze zich toch opnieuw thuis en ze hoopte maar dat deze niet Butter's beslissingen te zwaar op nam. Ze wou haar moeder niet kwetsen. "Het komt vast wel goed, mijn jongste nestje wat ook op haar leeftijd." Ze glimlachte even hoewel er een gekwetste blik in haar ogen lag. Shaggydog had ze in de steek gelaten. Ze hoopte maar dat Ocean een betere moeder voor haar eerste nest zou zijn dan Butter ooit geweest was.

Dat hoopte ze dan maar ook, ze wilde liever hebben dat er niks mis zou gaan. "Dat hoop ik dan." Zei ze. Ze liet haar blik op de leidstar vallen en glimlachte kort. "Ook al is het wel altijd weer leuk om kleinkinderen erbij te krijgen." De laatste keer dat er een paar geboren waren, was toen Whitelion nog leefde. Ook al had ze werkelijk waar geen idee hoeveel kleinkinderen ze rond had lopen in de verschillende clans. Jammer genoeg was dat een kant van Whitelion die ze niet helemaal had kunnen accepteren, maar wie was ze om hem te oordelen op iets dat ze zelf ook had gedaan met Luvon? Daardoor was Whitelion halfclan geweest, ook al had bijna niemand ervan af geweten.

"Ze zal vast wel blij geweest zijn." Eigenlijk was iedereen dat wel met kleinkinderen toch? Het ging in ieder geval op voor haar en één van haar kleinkinderen van Whitelion had ook al kittens gehad, dus ze had eigenlijk zelfs achterkleinkinderen, maar daar ging ze maar niet al te veel over nadenken. "Kleinkinderen zorgen er wel voor dat ik me oud begin te voelen." Zei ze half als grap. Het was misschien wel waar dat ze al oud was, maar toch zag ze het nog niet zitten om binnenkort elder te worden. Zolang haar lichaam nog goed genoeg werkte zou ze daar nog niet aan gaan denken.

Hopen dat ze zouden wachten was inderdaad het enige dat je kon doen, ook al was het niet iets dat je in de hand zou hebben. Ze had niet eens geweten dat Oceanbreeze zo close met iemand was geweest tot ze erachter kwam dat ze zwanger was. Ze had er niks op tegen gehad, ook al vond ze de poes wel wat jong en het maakte haar ook niet uit dat het met een oudere kater was, maar toch had ze ergens het gevoel dat ze niet genoeg op haar eigen kittens had gelet dat ze het niet had geweten. "Het is niet echt iets dat je in de hand zal hebben, misschien zal het zelfs onverwacht komen." Dat was tenslotte wat bij haar was gebeurd, maar dat hoefde natuurlijk niet zo te zijn bij Butterstar, misschien zou zij het wel doorhebben.