Danger gazing

Voorzichtig zette de kattin nog een paar stappen dichterbij het grote ding. Het was een soort Twoleg nest, maar een andere dan in de Twolegs place stond. Het was er een waar ze wat met bomen deden was haar ooit een keer vertelt. Al zo vaak was ze er langs gelopen maar nog nooit was ze zo dichtbij geweest als ze nu stond. Ze was nieuwsgierig, ze wilde weten wat er daar binnen gebeurde. Misschien niet heel veilig, maar de nieuwsgierigheid overwon. Zoals het bij haar eigenlijk altijd wel deed. Ze wilde het weten en zou niet weg gaan tot ze het wist. Tenzij ze werd opgehaald door een warrior, dan had ze geen keus buiten gehoorzamen. Ze was een paar vossenlengtes van het ding verwijderd en een aparte geur drong haar neus binnen. Haar blauwe ogen vielen op een gat in de muur. Het was niet al te hoog dus zou ze er op kunnen springen. Het duurde ook niet erg lang voor haar grijze vacht te vinden was in het gat. Nieuwsgierig keek ze het gebouw in maar voor ze veel kon zien hoorde ze geritsel achter zich.

[Eerste post voor Branchpaw']

Branchpaw had met grote ogen de kattin in de gaten gehouden. Was zijn mede apprentice gek geworden ofzo? Ze was maar 1 moon jonger, maar leek wel een kleine kitten. Toen ze haar kop door een gat stak moest hij iets doen. Hij rende op haar af, zijn lichaam laag bij de grond. Domme kitten! Hij vloekte binnensmonds en katapulteerde haar naar de andere kant. Naar de rand van het bos. Ze rolde over elkaar tot ze uiteen braken. Hij sprong recht en schoot de bossen in. "Dommerik, weet je niet wat ze daar doen misschien!" Siste hij vanuit het donker. Starclanvossenspuug nog aan toe pffieuw.

Binnen no time had het geluid haar bereikt, op een andere manier dan verwacht. Ze voelde aan de ene kant de een andere kat en aan de andere kant afwisselend grond en lucht. Zo rolde de twee even door tot ze uit elkaar vielen en tot stilstand kwamen. De kater die haar had weggeduwd kwam vrijwel meteen overeind terwijl zij juist bleef liggen. "Dommerik, weet je niet wat ze daar doen misschien!" Siste de kater vanuit de bosjes. Als ze het goed wist was hij een ceremonie eerder dan haar Apprentice geworden en dus ook één moon ouder. Droogjes staarde ze even richting de bosjes waar de kater stond. "Zeg je smelt niet hoor, als je in de zon staat. We zijn toch niet gemaakt van sneeuw." Kwam er van Rousepaw op de droogst mogelijke manier die ze kon praten. Wat was zijn hele probleem, waar maakte hij zichzelf zo vreselijk druk over. "En is het je nooit opgevallen dat ze er vijf dagen zijn en daarna twee niet? Nu zijn er geen Twolegs, ook wel de beste en veiligste tijd om te kijken wat daar binnen is." Vervolgde Rousepaw op een rustige toon tegen de kater. Er was niets om bang voor te zijn, ze was minder dom dan ze soms misschien wel mocht lijken.

Hij zuchtte, het was eigenlijk best wel grappig. "Weet ik, maar hier is het veiliger." Toen de poes haar uitleg vervolgde vond hij het best wel slim. Schichtig om zich heen kijkend kwam hij uit de bomen. Hij deed alsof hij smolt. "Kijk dan ik smelt wel." Een klein grijnsje sierde zijn mond. Hij schudde met zijn kop. "Dan nog, ze vermoorden daar bomen en alles wat erin zit is zo goed als dood. Ónze prooi zit daar in. Eekhoorns, vogels, ze vermoorden ze allemaal. En als er toevallig een kat in zit." Hij schudde meewarig zijn hoofd.

Er kwam een zucht uit de bosjes. Als je niet wist dat er een kat zat leek het net of het de bosjes waren die zuchtte. "Weet ik, maar hier is het veiliger." Reageerde de bosjes op haar opmerking. Zouden bosjes smelten? Alleen in vuur waarschijnlijk en daar kon je beter uit de buurt blijven. De grijze kater kwam voorzichtig de bosjes uitgestapt waarna hij begon te smelten, of bijna dan gezien hij deed alsof. Echt smeltende katten zou geen mooi zicht vormen. "Kijk dan ik smelt wel." Zei de kater met een grijns. "Oh nee!" Riep de kattin al grinnikend. Branchpaw schudde met zijn kop alsof hij er de lolligheid weer uit wilde halen. "Dan nog, ze vermoorden daar bomen en alles wat erin zit is zo goed als dood. Ónze prooi zit daar in. Eekhoorns, vogels, ze vermoorden ze allemaal. En als er toevallig een kat in zit." Vertelde hij op een inmiddels weer serieuze toon. Weer schudde de kater met zijn kop. "Krijg je geen hoofdpijn van zoveel met je kop schudden?" Merkte de kattin op alsof het heel serieus was. "En ik denk niet dat maar een beetje Thunderclanner zich op die manier door Twolegs." Vervolgde de kattin terwijl ze zacht met haar kop schudde. Haar ogen sperde zich wijd open terwijl ze de kater voor haar aankeek. "My Starclan, volgens mij is het besmettelijk." Zei ze op een manier die bijna liet denken dat ze het zelf nog geloofde ook. Rousepaw zette een stap richting de kater waardoor ze vlak voor zijn neus kwam te staan. "Maar geef toe, jij wil ook weten wat daar binnen is."

Branchpaw hoorde de apprentice aan. Jaa oké, volgens hem was hij ook wel een beetje erover gegaan. Hij had gewoon zoveel adrenaline (ahum, mannelijke hormonen) in zich gehad pfieuw. Hij keek met toegeknepen ogen naar binnen. Weer schudde hij met zijn kop, nu met zijn tong naar buiten. "Iiiieeehk woooord geeeiiieeeek!" Hij lachte. Ooh verdomme! Hij moest moeite doen om niet weer met zijn kop te schudden. Nu echt. "Volgens mij heb ik een nieuwe bijnaam voor je. Rare-zinnen-zegger. Want ik heb geen sikkepit begrepen van je zin daarjuist." Hij gaf haar grappend een por. Er zat waarheid in, maar volgens hem deed ze het niet expres. "Oké dan Rare-zinnen-zegger, you go first!" Dit was echt mega over de code en zo spannend!

De kater stak zijn tong naar buiten en begon opnieuw met zijn kop te schudden. "Iiiieeehk woooord geeeiiieeeek!" Kwam er van de kater die begon te lachen. Ook Rousepaw schoot in de lach door het gedrag van de kater. Hij had zich inmiddels al leuker bewezen dan ze in eerste instantie had gedacht. "Volgens mij heb ik een nieuwe bijnaam voor je. Rare-zinnen-zegger. Want ik heb geen sikkepit begrepen van je zin daarjuist." Zei de kater zodra hij gestopt was met lachen. Bij zijn woorden gaf hij haar een por. Ze had haar eigen zin ook niet echt kunnen volgen dus stak ze speels haar tong naar hem uit. "Oké dan Rare-zinnen-zegger, you go first!" Rousepaw ging na zijn antwoord wat rechter staan en liep in een langzame pas met gestrekte poten vooruit. Na een paar meter stond ze weer stil en draaide haar kop richting de kater. "Je moet er wel wat korters van maken hoor," zei ze doelend op haar nieuwe bijnaam. Rousepaw draaide haar kop weer vooruit en liep, ditmaal normaal, richting het nest dat verderop stond. Met een soepel sprongetje kwam ze weer terecht in het gat. Ze maakte plaats zodat Branchpaw er ook op zou kunnen springen.

[Hahaha ik had die zin niet afgemaakt zie ik nu]

Branchpaw dacht al na over een andere nickname. Hij greens en wipte ook ineens binnen. Zijn mondje viel open. Woaaah! Dit was zooo coool. Hij keek zijn ogen uit. Het was er groot en stonk naar dode boom. Nee niet groot, enormus. Met verbaasde, wel schattige, ogen keek hij naar Rousepaw. "Ik denk dat ik je RAZ ga noemen."

xD hahahaha

Wat je vanuit het gat van het Twolegnest kon zien was geweldig. Het was iets dat je op geen andere plek in het bos zag. De natuur was ook mooi maar daar binnen was het toch echt iets anders. De grote verbaasde ogen van Branchpaw lieten Rousepaw even grinniken. Zij had al even binnen kunnen kijken voor hij haar tacklede, maar tijdens zijn tackle had hij natuurlijk niets gezien. "Ik denk dat ik je RAZ ga noemen." Zei hij tegen haar. Dat was dus eigenlijk de afkorting van Rare-Zinnen-Zegger. Geweldig. Rousepaw trok een bedenkelijke blik. "Ja maar nu heb ik ook een bijnaam voor jou nodig." Zei ze al brainstormend over een passende bijnaam voor de kater.

Branchpaw keek nog steeds verbaasd naar het rare ding. Alles blonk zo hard! Nu hij toch badass was mocht hij dat ook doen toch? Voorzichtig sloop op iets blinkend af. Het had scherpe tanden een rook naar de boomvretende monsters. Hij snuffelde eraan. Ergens achterin hoorde hij een zacht getingel. Geschrokken rechtte hij zijn oren. "Ja maar nu heb ik ook een bijnaam voor jou nodig." Haar stem galmde door de ruimte. De geluiden waren gedempt, maar hoorbaar. Er kraakte iets. Branchpaw dook in elkaar. 'Tommy hoorde ik daar net ratten?' Twee twolegs doemde op. Een paar meter van het gat en een paar centimeter van hem. 'Volgens mij waren het baby's ofzo, wat een geschreeuw.' Hij durfde niet meer te bewegen.

RAZ komt zeker niet van Harry Potter (a)~

Kort na de kater begon Rousepaw voorzichtig richting iets in de ruimte te sluipen. Het materiaal waarvan het gemaakt was had ze nog nooit eerder gezien. Het had een kleur die het meest op haar vacht leek en het glom. Met haar neus raakte ze het aan, het voelde koud. Wat was het voor iets? Rousepaw spitste haar oren bij het horen van gekraak. Zware pootstappen klonken. Het was iets dat op twee poten liep. 'Tommy hoorde ik daar net ratten?' De blauwe ogen van de kattin werden groter. Twolegs, die hoorde hier helemaal niet te zijn op dit moment. 'Volgens mij waren het baby's ofzo, wat een geschreeuw.' Kwam er van de andere Twoleg. Hun woorden waren raadsels voor de kattin. Twee kortharige Twolegs zonder bulten op hun borst liepen door de ruimte. Haar ogen vielen op Branchpaw die wel erg dicht op de Twolegs zat verborgen. Meteen kwam ze in actie. Met haar kop duwde ze een klein ding van het plateau af waar het op stond. Het verzorgde een kletterend geluid dat de aandacht van de Twolegs trok. Met haar rechter achterpoot landde ze in het plasje dat uit het voorwerp was gelopen. "Ren!" Schreeuwde ze terwijl ze richting de uitgang sprintte. De Twolegs stonden inmiddels bij het omgegooide voorwerp dus nu was Branchpaw's kans om te ontsnappen. "Verdomde kat, hij is nog eens in de olie getrapt ook." Een van de Twolegs zei nog wat vlak voor Rousepaw door het gat wegglipte.

[Eh ik heb de meeste films gezien maar ik volg de link niet helemaal, leg eens uit <:3 ]

Rouse deed een ongelooflijk coole act. Wel gevaarlijk. "Ren!" Hij knikte en schoot onder de bank. De woedende Twolegs schreeuwde dingen die hij niet verstond. Hij glibberde weg over het zwarte water en deed een mooie koprol naar het gat. Daar bleef hij helemaal zwart liggen. Mofff... Hij sprong recht. "DAT was AMAZIING!"

Een vossenlengte van het gat verwijderd bleef Rousepaw staan kijken. Iets grotendeels zwarts kwam door het gat gerold waardoor de zilvertabby een sprongetje achteruit maakte. De bol sprong overeind wat haar deed beseffen dat Branchpaw de bol was. "DAT was AMAZIING!" Riep de kater uit. Rousepaw begon om zijn enthousiasme te lachen. Zodra ze weer wat was bijgekomen en weer fatsoenlijk adem kreeg keek ze de kater recht in zijn ogen. "Loop even mee voor ze straks achter ons aan komen." Zei de kattin waarna ze weg van het rare nest begon te lopen. Ze hadden nu alleen wel letterlijk een probleem aan hun vacht hangen. "Misschien moeten we naar Mist want dit spul plakt en smaakt vies." Zei Rousepaw met een frons op haar kop. Het was raar Twoleg spul dus misschien was het slim om daar even naar te laten kijken.