Loyal to the strongest (Rangers)

De kater zat in de halve schemerig onder de boom te wachten. Hij had een paar katten uitgezocht en ieder voor zich een opdracht gegeven om hem te ontmoeten op dit tijdstip. Of nou ja, eigenlijk iets later. Opvallend genoeg was hij aan de vroege kant, waardoor hij nog even tijd had om rustig te blijven zitten en zijn woorden zorgvuldig te kiezen. Dit was 't moment dat hij zorgvuldig te werk moest gaan, als er nu iets fout zou lopen, zou hij zijn aanhang verliezen en was zijn hele plan voor niets geweest. Er hing een duistere blik in zijn helder blauwe ogen, die als enige nog te zien waren in de schemering. Het zorgde net voor dat beetje spanning, terwijl hij geduldig wachten op de katten die hij had uitgezocht.

[+The Ranger Crew, volgorde maakt niet uit c:]

Waarom had ze deze uitnodiging precies geaccepteerd? Ze wist het niet helemaal. Ze had nooit veel contact gehad met Crowdive en had verwacht dat hij net zoals de meeste andere haar eigenlijk maar niets vond. Dus de uitnodiging om haar kittens tijdens het schemer donker achter te laten en hem te ontmoeten had vreemd in haar oren geklonken. Toch had interesse de zaak gewonnen en had ze de vier poesjes maar bij een andere queen gedumpt om zich nu een weg door het dennenbos te werken. Toen ze de donkere tabby in beeld kreeg hief de zwart witte poes iet wat arrogant haar kopje terwijl ze naar hem toe stapte. "Wat was het nut van zo ver van het kamp afspreken Crow?" Koeltjes sprak ze haar stem ruw en hard zoals deze altijd al was geweest terwijl ze ging zitten tegenover hem haar extreem lange pluizige staart over haar brede klauwen krullend.

De jonge tabby was verbaasd maar ook enthousiast geweest toen Crowdive naar haar toe kwam met de vraag - nu ja, misschien eerder opdracht - om hem te ontmoeten op deze plek op dit exact tijdstip. dat was ook waarom ze er nu op af liep. Ze zag hem al staan, samen met Sinclaw, die blijkbaar haar kits hiervoor achtergelaten had. Er stond een vragende maar ook ietwat enthousiaste blik in haar bladgroene ogen. Ze vroeg zich af waarom ze naar hier moest komen, maar Winddancer wist wel dat zowel Crowdive als Sinclaw sterke en misschien zelfs gevreesde katten waren in hun clan. Van de bruine kater vielen vooral zijn blauwe ogen op in het schaduwplekje waar hij zich gezet had, en er lag een duistere blik in. Sinclaw zat naast hem, haar pluizige staart over haar zwart-witte poten gekruld. Een beetje ongemakkelijk ging ze ook zitten, niet vlak naast hen maar ook niet ver weg. De grote poes deed haar best om haar ongemakkelijkheid te verbergen en dat lukte ook redelijk; ze was net zo goed als de twee warriors die ouder waren dan hen, ook al was ze jonger. Ze had geen enkele reden om nerveus of ongemakkelijk te zijn. Winddancer knikte hen allebei eens toe ter begroeting en keek toen naar Crowdive, die hun immers uitgenodigd had, met een nieuwsgierige blik aan.

Hij was blij geweest met de uitnodiging en had die dan ook zonder twijfel geaccepteerd. Een bezigheid was altijd fijn en zeker als dat de clan hielp, wat vast wel zo zou zijn. Venom had Crowdive nog nooit echt gesproken maar wist dat de kater Shadowclan graag zag groeien, net zoals hij zelf. De zon scheen scherp in zijn ogen en hij kneep deze even dicht terwijl hij het kamp verliet en richting de afgesproken plek toe liep. Het duurde niet lang of de kater zag de bekende schimmen van een aantal verschillende katten. Venom ging er vanuit dat zij alle ook uitgenodigd waren en versnelde zijn pas om zich er snel bij toe te voegen. Sinclaw, Crowdive en Winddancer zaten er al. Er was duidelijk een soort van spanning te voelen, maar de grote kat trok zich er niet veel van aan. Hij zou zich hier gewoon instorten en er wat van maken. Venom plaatste zich naast de jongere poes Winddancer en knikte als begroeting naar hun allemaal. "Hoeveel nog?" miauwde hij op een zachte toon.

Beechlegs had een vogel in zijn mond. Hij was opgeroepen door Crowdive. Ze hadden afgesproken aan de Burnt Sycamore. De donkere bossen flitste voorbij. Moerasland trok aan zijn poten. Daarna zette hij zijn rode poten eindelijk op de stoffige grond van het gebied. Er hing nog een vage Bloodclan geur. Hij vroeg zich af of ze daarom afgesproken hadden. De grote brede kater sprong op de omgevallen boomstam. Hij was een genie, niet alleen in brein maar ook in springen. Niet voor niets noemde ze hem Jumper. Zijn tweekleurige ogen scanden het gebied af, maar de geur liet hem ontdekken. Het was Crowdive. Net wilde hij af de stam springen toen er drie andere katten zich verzamelden. Hij sprong naast de bruin gestreepte kater. "Hoeveel nog?" Hij begroette niemand, hij was niet echt een persoon voor een leuke hallo. Sceptisch keek hij naar Venomfeather. "Dat hangt af van hoeveel Crowdive heeft opgeroepen." Zeer zakelijk en feitelijk zoals altijd.