Taking care of this{Volepaw}

In camp.Door een melding van twee ratten vlakbij het camp moest de Leader daar ingrijpen en had ze dus maar even Ratbite de opdracht gegeven om die dag met Volepaw erop uit te gaan. Ratbite vond het jammer dat ze niet kon helpen met de ratten, gezien ze daar erg goed is was, maar was ook blij met de taak die ze kreeg. Nu, Ratbite wist inmiddels ook al van Volepaw's probleempje en verwachtte ook niet dat ze nog wist van de verandering. Als Innerstar het al had kunnen vertellen. Ze zocht de poes op, vond haar bij de Apprentice den en wenkte haar. ''Je gaat vandaag een dagje met mij mee''legde ze uit en ging de Apprentice toen voor.

Het leek haar een goed idee om even naar een van de kleinere gebieden van hun territorium te gaan en daar gewoon wat plezier te hebben. Burnt Sycamore was daarvoor een geschikte plek. Aangekomen bij de grote boom ging ze tussen de wortels zitten. ''Dus, ik hoop dat je me vertrouwt''.

Volepaw had vandaag niets te doen, dat dacht ze toch. Ze lag voor de apprentice den, te spelen met een veer die ze gevonden had, toen er een warrior op haar afliep. ''Je gaat vandaag een dagje met mij mee'' Het waren die woorden die haar op lieten kijken van haar spel. Ze ging dus wel iets doen vandaag. Haar leven zat vol met verassingen! Al had Innerstar haar op voorhand wel gewaarschuwd. Volepaw legde de veer in haar nest en liep snel achter de poes aan, die haar naar de Burnt Sycamore bracht. 'Dus, ik hoop dat je me vertrouwt''. Ze keek met nieuwsgierige oogjes naar de zwarte-grijze poes. Ze knikte uitbundig op wat ze zei, al wist ze niet goed waarin ze de poes nu moest vertrouwen. Ging ze iets doen? Spannend!

Whєn lifє gєts you down you know what you gotta do?
Just kєєp swimming, just kєєp swimming.

Just kєєp swimming:

Voicє

Volepaw was haar opgewekt gevolgd, al leek ze inderdaad wat verbaasd te zijn toen Ratbite haar kwam ophalen. Toen ze de Apprentice vroeg of ze haar vertrouwde knikte ze uitbundig. Ratbite grinnikte kort, dat was natuurlijk een grapje, maar het was fijn om de andere zo opgewonden te zien. ''Mooi''zei Ratbite tevreden en stond weer op. ''Vandaag even geen jacht''Ze wou niet het risico lopen dat ze te ver gingen afdwalen of dat ze misschien zelfs wel Volepaw kwijt raakte. Nee, ze wou graag een klein spelletje spelen, als je het zo kon noemen. ''We gaan een korte race houden, tussen de wortels en het kreupelhout. Dan kan je leren jezelf door nauwe ruimtes te werken. We gaan het moeilijkste pad nemen''ze draaide zich weer om en ging de andere voor. ''Jij mag eerst, probeer onder deze tak door te gaan''het was een erg laaghangende tak en eigenlijk leek het onmogelijk op het eerste gezicht om er onder te kunnen.

De warrior deelde mee dat ze niet zouden jagen. Meestal, als ze op pad ging met een andere warrior, ging ze op pad om te jagen. Volepaw knikte kort en spitste haar oortjes bij wat de poes vervolgens zei. Een glimalch verscheen op haar snoetje. Snelheid en navigatie waren twee van haar sterkste puntjes, dus ze was blij dat ze dit zouden gaan doen. Ratbite zei haar om onder een laaghangende tak door te kruipen. Volepaw wilde haar opdracht blindelings volgen, maar bleef vlak voor de tak stilstaan en draaide haar kopje om naar de poes. "Waarom eronder kruipen, als ik er ook over kan springen?" mauwde ze tegen de warrior, niet wetend of dit een test was, of dat dit gewoon een vermoeilijking was.

Whєn lifє gєts you down you know what you gotta do?
Just kєєp swimming, just kєєp swimming.

Just kєєp swimming:

Voicє