Dancing with the wind

Winddancer liep naar de prooistapel en zocht een prooi uit, toen ze merkte dat een apprentice naast haar hetzelfde deed. Hij liep al snel weg met een prooi en begon die te eten. De jonge warrior vond het ergens wel wat vreemd dat de apprentice alleen ging liggen, in plaats van bij zijn vrienden - zelf had ze praktisch nooit alleen geweest. Misschien was dat ook wel gewoon omdat ze zelf een heel sociale poes was. De grote tabby nam een klein muisje in haar bek en trippelde naar de kater, die ze herkende als Amberpaw. De warrior ging naast hem liggen, niet zo dichtbij dat hij zich bedreigt zou voelen, maar toch dichtbij genoeg om hem wat gezelschap te houden. "Hallo, Amberpaw.", begroette Winddancer hem, waarna ze even een hap van haar muis nam en die doorslikte. "Hoe was je dag?" Haar groene ogen keken hem vriendelijk aan.

De tabby haalde haar schouders wat op. De laatste tijd had ze zich niet zo goed gevoeld; gisteren had ze moeten overgeven, en ze voelde zich steeds alsof ze gloeide. Winddancer zou eigenlijk nog eens naar Acefray moeten gaan, maar daar was ze nog maar zo kort geleden geweest met haar oor. Ondertussen waren de kruiden ervan af en leek het goed te genezen, al was het nog niet helemaal genezen - het prikte nog steeds af en toe wat, en het jeukte vooral veel. De scheur erin zou er altijd in blijven, behalve misschien wanneer ze naar Starclan zou gaan - maar dat was nog niet voor binnenkort, hopelijk.

Amberpaw keek naar Winddancer, dit zou binnenkort een van zijn Denmates zijn, niet verkeerd dacht hij, helemaal niet verkeerd. Hij grijnzde naar haar en vroeg "Heb je nog tips voordat ik Warrior word?" hij wilde het best graag weten. Hij had vaak gedacht over weggaan van de clan, hij had éen keer op het punt gestaan de grens over te steken en nooit meer om te kijken. En nu wilde hij niet een slechte warrior zijn, hij had al het gevoel dat er aan hem getwijfeld werd omdat zijn moeder de clan tot twee keer toe veraden had en omdat hij nu de zoon was van twee roques, ookal was éen ooit een Schaduwclankat.

:☩:

Winddancer dacht even na. Dat was moeilijk op dit moment, omdat ze het enorm warm had - ze wist bijna zeker dat Amberpaw de hitte van haar voelde gloeien, en haar tabby vacht was helemaal doorweekt van zweet. Pff, dit was toch niet normaal? De warrior schudde even haar kopje en richtte haar groene blik weer op de rosse kater. "Euh, gewoon je best doen..", antwoordde ze fronsend. De poes was nooit zo slim geweest, en het was moeilijk om na te denken wanneer je je bijna gestoomd voelde - en het was zo raar hoe plotseling het opgekomen was. Het ene moment voelde ze zich goed, het volgende brak het zweet haar uit en was ze praktisch aan het smeulen.

Amberpaw knikt. Hij meekt dat Winddancer het warm heeft, zelf heeft hij het ook erg warm maar het hinderd hem niet echt. Dan klinkt er een krakend geluid, hij kijkt omhoog. Van een van de bomen die deels over het kamp hangen breekt een grote en dikke tak af. "Kijk uit!" schreeuwt hij meteen en hij springt tegen winddancer aan zodat ze samen naar achter vallen en de tak valt waar zij net stond. Amberpaw zucht opgelucht, hij ligt boven op haar "sorry" zegt hij snel en hij komt overeind, dat was op het nippertje!

Er klonk een krakend geluid en voor ze er erg in had werd de tabby naar achteren gesmeten. Winddancer werd helemaal duizelig, de wereld draaide om haar heen en ze meende ook haar maaltijd terug naar boven te voelen komen. Oh, Starclan.. Vaag merkte ze dat Amberpaw op haar lag en er snel weer vanaf krabbelde, maar de warrior bleef liggen. Ze voelde zich niet zo goed.. Haar groene ogen sloten zich en ze slikte, haar best doende om haar eten binnen te houden.

Amberpaw keek om naar de tak, die zou hun botten kunnen hebben gebroken. Hij keek naar Winddancer die ongemakkelijk op de grond lag, hij wist dat het subtieler had gekund maar hij had snel moeten reageren. "Sorry" zei hij opnieuw en hij hielp haar overeind, Ze had duidelijk moeite niet over te gaven. Amberpaw liep naar de tak toe en haalde de geplette prooien eronder vandaan, ze zagen er niet echt meer smakelijk uit maar het kon nog wel en dus legde hij ze terug op de stapel. "dat was... op het nippertje" vertelde hij Winddancer.

OOC: niet mn beste post c:

De kater probeerde haar recht te helpen, wat helemaal niet hielp. Winddancer schudde haar hoofdje en ging terug liggen, haar bladgroene ogen nog steeds gesloten. Het zou wel overgaan, maar ze moest even liggen.. Ze had een vieze smaak in haar mond, maar ze durfde haar snuitje niet te openen omdat er dan vast van alles naar boven zou komen. Ze drukte het weer weg. Winddancer merkte ook dat ze veel te veel speeksel had nu, en dat ze alles onderkwijlde. Er stond schuim op haar bek, en voorzichtig probeerde de tabby het weg te vegen, maar het kwam steeds weer terug.

Amberpaw had het door, "hey, gaat het wel goed? Moet ik er iemand bij halen" vroeg hij aan Winddancer die schuimbekkend op de grond lag. Wat moest hij doen? "kan ik je ergens mee helpen? vroeg hij en hij keek haar weer aan. Ze was ziek, dat was duidelijk, dit kreeg je niet als je éen keer omrolde omdat je gered werd van een vallende tak, er was meer aan de hand en Amberpaw wilde haar helpen maar hij had geen enkel idee hoe hij dat dan moest doen.

De grote tabby draaide zich om zodat ze op haar witte buik lag, haar snuitje in het zand onder haar gedrukt. Het schuim maakte haar vacht en de grond nat en het stonk verschrikkelijk. Waarschijnlijk had ze al een heel publiek verkregen, maar er was echt, eerlijk waar, niets dat ze kon doen om het te stoppen. Gefrustreerd grauwde Winddancer, even haar groene ogen openend om om zich heen te kijken. Het was nog nooit zo erg geweest, en als ze een 'crisis' had als deze dan was het meestal al snel gestopt.. Starclan toch, wat had ze verkeerd gedaan?

Amberpaw probeerde Winddancer te helpen maar hij wist niet wat er was. "Winddancer, kun je praten? Weet je wat er aan de hand is?" Hij probeerde haar te kalmeren. Was ze ziek? Had dit iets te maken met de rattenziekte? Hij luisterde naar haar hartslag die leek normaal(?) Amberpaw probeerde haar opnieuw op haar poten terug te krijgen. Hij moest iets doen! Misschien was het nu slimmer om Acefray te gaan halen, zij zou vast wel weten wat er met Winddancer aan de hand was.