There are so many ways to be brave in this world

Sometimes bravery involves laying down your life for something bigger than yourself,
or for someone else.
Sometimes it involves giving up everything you have ever known,
or everyone you have ever loved,
for the sake of them you love.

Ze knikte de Queen respectvol toe die had aangegeven wel even op de kleintjes te willen letten. Op haar kittens en die van haar dochter. Ze moest haar dochter alleen spreken, uitleggen wat ze met Quietstep en Puddleshine had besproken. Als de kittens wat ouder waren zou ze het hen ook vertellen, maar nu nog even niet. Ze waren nog zo jong, ze moesten nog eventjes zo naïef en onbezorgd kunnen zijn. “Mouse kom je?” Vroeg ze aan haar dochter terwijl ze warm naar haar glimlachte, maar in haar goudgele ogen zag je ook iets anders. Het was duidelijk dat ze iets kwijt moest. Ze liep alvast de nursery uit er vanuit gaand dat Mousewish achter haar aan zou komen en anders haar geurspoor wel zou kunnen volgen. Ze liep door naar Outlook rock waar ze wel dacht ver genoeg van het kamp af te zijn. Ze ging zitten op de rots die opgewarmd was door de zon. Het gaf een aangename warmte en ze sloot even haar ogen terwijl ze genoot van de wind die langs haar vacht streek. Zulke momentjes zou ze missen. Zo in Windclan territorium samen met haar dochter.

[Only Mousewish]

There are so many ways to be brave in this world X4eC3NF

[Low posting account]

Mouse liet een laatste lik over Cheekykit gaan, en liet haar kop toen wat moe zakken. Ze had alle vier haar kittens een goede wasbeurt gegeven, want op de één of andere manier wisten ze iedere dag opnieuw flink vies te worden. Waarschijnlijk kwam dit doordat ze nog niet goed liepen, maar vooral kropen, en zo hun buikjes steeds over de grond sleepten. Warm glimlachte ze, en sloeg kort haar staart om ze heen. Echter werd ze toen geroepen door haar moeder. Ze zouden vandaag met elkaar erop uit gaan, en om heel eerlijk te zijn was ze erg zenuwachtig. Ze was nog altijd bang dat haar familie boos op haar zou worden, haar zou gaan verachten. Maar de spanning die ze eerst had gehad was toch wel een beetje verminderd. Haar blik gleed naar de Queen die vandaag op zowel haar als haar moeders kittens zou letten, en ze miauwde een zachte "Dankjewel," waarna ze haar moeder achterna liep. Haar spieren voelden stijf door het vele liggen, en toen ze het kamp uitstapte ademde ze diep in. Ze had dit toch wel gemist, gewoon warrior zijn en vrijheid hebben om te gaan en staan waar je wilde. Maar het terugdraaien? Ze dacht niet dat ze dat ooit zou willen.
Toen ze aankwamen bij de Outlook Rock, ging haar moeder hierop zitten en Mouse volgde. De steen was aangenaam warm, en ze glimlachte kort. Het weer was warm geworden, en het voelde goed om weer eens in de zon te zitten. Deze middag zou ze de hele middag vrij hebben en dat was een fijn vooruitzicht. Ze drukte haar vacht kort tegen die van haar moeder aan, toch weer een beetje gespannen. "Duss.." ze glimlachte voorzichtig en keek naar Brindle. Ze wist dat er een reden zou moeten zijn om samen erop uit te gaan, want ze konden prima gesprekjes houden in de nursery, ze lagen immers naast elkaar. Dus het moest over iets gaan wat niet de bedoeling was dat iedereen hoorde.

_{Oh mother, I'm scared to live. Takes more than I've got to give
Oh sister, my voice is weak. Oh brother, I long for sleep
Oh hunger, I know you well
My cruel friend is a funeral bell
★★★★★}

Ze deed haar ogen weer open toen Mousewish haar vacht even tegen die van haar aandrukte. Ze spon zachtjes en keek haar dochter aan. Toen schoot toch die vreemde ernst en pijn weer door haar goudgele ogen heen. Een blik die er de laatste tijd wel vaker kort in te lezen was, maar alleen als je haar goed in de gaten hield. Want elke keer verdrong ze het snel weer. Deze keer echter niet. “Ik moet je iets vertellen.” Begon ze fluisterend. Ze wende haar blik af en keek voor haar uit. “Elke keer ben ik bang weer een fout te maken die jullie pijn doet. Ik merk hoe gespannen Quietstep en Puddleshine zijn bij mij in de buurt, dan kunnen ze zichzelf niet zijn. Ik wil dat jullie gelukkig zijn, zonder een obstakel die steeds weer voor problemen zorgt. Ik ben jullie moeder ik hoor het verstandigst te zijn, ik ben zelfs al oma. Jullie zijn beter af zonder mij.” Haar schouders zakten naar beneden terwijl ze verslagen voor haar uit bleef kijken. Ze durfde Mousewish niet aan te kijken. Ze ging haar dochter nu weer pijn doen, maar hierna zou het klaar zijn. Dan zou ze dat nooit meer kunnen doen.

[Low posting account]