Coldness. [&GLOWSTICK]

Een jong grijs katertje stak zijn kopje uit de Nursery. Zijn onschuldige oogjes keken naar buiten en hij wilde een stapje naar buiten doen. Hij wilde gewoon even weten hoe het daar was. De Queens lieten hem niet naar buiten en hij wist dat hij te jong was, maar hij wilde graag naar buiten en hij miste zijn moeder. Hij wilde haar warme vacht tegen zich voelen en zich veilig voelen bij haar, maar ze was er niet en dat vond hij irritant. Natuurlijk waren er wel andere Queens die voor hem konden zorgen, maar dat was anders. Het katertje zuchtte en keek verslagen naar buiten. Toen zette hij dapper zijn borst op, liep naar voren… en zag meteen af van zijn plan om naar buiten te gaan. Het katertje piepte toen een felle wind kwam aanzetten en de regendruppeltjes in zijn gezicht blies. Het katertje struikelde en viel op zijn zij. Hij begon hevig te piepen en met zijn pootjes naar de regendruppeltjes te slaan die hem steeds kouder maakten. Snel krabbelde het katertje overeind en rende naar de veilige Nursery. Zijn vacht was binnen een paar seconden doorweekt geweest en ontevreden zijnde begon het katertje met zijn warme tong over zijn vacht te likken om het schoon te krijgen, maar hij kon amper bij zijn vacht komen omdat hij zijn nekje niet zo goed kon draaien als de andere kittens en zocht in plaats daarvan warmte in de mos. Hij piepte ontevreden zijnde en sloeg kwaad met zijn pootjes naar het mos. Zijn nageltjes bleken er in haken en weer zag Ashkit af van zijn huidige idee. Hij wilde geen mos hebben, hij wilde vacht hebben. Ongelukkig wachtte de kater af terwijl er druppeltjes naar beneden liepen op zijn vacht en hij nieste een keertje. ‘Iemand?’ vroeg hij zielig en hij keek treurig op zijn pootjes neer terwijl hij rilde van de kou.

In de nursery was hij gaan schuilen. Tuurlijk, hij had door kunnen lopen naar zijn eigen den. Maar dit was zoveel beter. Zoveel nieuwe gezichtjes en wat was het mooi. Zij hadden allemaal nog een lang leven voor zich liggen, allemaal nieuwe kansen en waarschijnlijk zaten er toekomstige leiders bij. Het was fijn om hier weer te zijn, vele herinneringen lagen hier met zijn kleintjes die inmiddels apprentices waren. Kort keek hij verbaasd naar een katertje, volgens hem maar een paar weken oud. Hij was naar buiten geweest? Waar was zijn Queen of moeder, en hoe kon je dat toestaan met dit weer? Met een klein glimlachje door de ondeugd van de jonge kit liep hij ernaartoe en gaf een stevige lik aan zijn vachtje om de druppels hiervan af te halen. Vervolgens ging hij liggen zodat hij zijn grote kop wat dichter bij zijn kleine kopje had staan. "Zoooo, jongeman, en weten wij dat wij niet naar buiten mogen?" Hij wist dat hij er hoogst waarschijnlijk niet alles van zou verstaan, maar kleintjes waren slimmer dan je dacht.

Het kostte Ashkit alle moeite om zich niet als een moederloze kitten op te rollen en zachtjes beginnen te snikken. Zijn trots was echter nog net te groot en hij wilde ook niet dat als er kans was dat zijn moeder binnenkwam dat ze hem zo zou aantreffen. En dus hield hij wijselijk zijn bekje toe. Het was immers ook een beetje zijn eigen schuld omdat hij alleen naar buiten was gegaan in die kou. Maar hij miste zijn moeder zo erg en zo erg was het toch niet dat hij een glimp van de buitenwereld en van haar wilde opvangen? Hij zuchtte en schrok op toen er plotseling een kater naar binnen kwam. Eerst was hij geschrokken van de verschijning van de kater, maar toen bleek dat de kater niks slechts in zich had werd Ashkit aangetrokken door de warme pels van de rosse kater. Hij piepte toen hij de warme tong van de kater voelde en toen de kater ging liggen snorde hij en stak zijn neusje uit naar de kater. Omdat de kater zijn kop naar hem had gebogen raakten hun neuzen elkaar aan en Ashkit piepte blij, blij zijnde met de genegenheid en de warmte van een Warrior. Hij hield zijn kopje scheef bij de vraag van de kater. Hij had er niet veel van begrepen, maar gaf een knikje omdat hij vermoedde dat de kater vroeg of hij het koud had en snel wurmde hij zich tussen de kop van de kater en zijn voorpoten in zodat hij als het ware onder de kop van de kater lag. Hij snorde tevreden toen hij de warmte voelde en verborg zijn neusje in de pels van de kater. ‘Papa,’ bracht hij per ongeluk uit en aangezien hij geen idee had waarom hij dat zei of wat het zelfs betekende omdat hij enkel ‘mama’ kende, was hij toch blij om het eindelijk eens hardop te zeggen. Hij had het andere kittens tegen mannelijke katten horen zeggen en vond dat hij het dan zelf ook mocht zeggen. Zijn oogjes fonkelden en hij snorde terwijl hij tevreden zijnde dichter tegen de kater kroop.

De kitten leek zich rustig te nestelen in zijn vacht wat hem een warm gevoel gaf. Kittens vond hij sinds apprentice af aan al geweldig. Het knikje deed hem grinniken, waarschijnlijk had hij iets heel anders in zijn koppie dan wat Glowstick daadwerkelijk zei. Vervolgens trok hij zijn kopje even dicht tegen zijn eigen borst door de verbazing van het feit dat hij hem papa noemde. Had hij geen eigen vader? Vervolgens werd zijn blik warm en legde hij zijn kopje zachtjes op de kit. Het deed hem eigenlijk wel denken waar zijn moeder was. Het juiste was om hem weg te brengen en de Queen misschien wel gerust te stellen. Maar dit moment... Was zo mooi voor hem.

Ashkit voelde een flits van genegenheid door zich heen gaan toen de kater hem niet wegduwde, maar hem juist leek te accepteren. Misschien vond de kater het wel leuk dat Ashkit ‘papa’ tegen hem zei, ook al had hij geen idee wat het werkelijk betekende. Nu hij er zo over nadacht… hij had het kittens zien zeggen tegen mannelijke katers die vreselijk op hun leken. Kon het zijn dat een papa zoiets als een mama was, maar dan voor mannelijke katten? Hij noemde zijn mama ‘mama’ omdat ze op hem leek en omdat dat het eerste was wat ze tegen hem hadden gezegd hoe hij haar moest noemen. Nu hij er zo over nadacht vond hij dat de andere kittens ook vaak ‘mama’ zeiden tegen de Queens die het meeste op hun leken. In dat geval had Ashkit geen idee wie zijn echte papa was, maar deze kater kon het in elk geval niet zijn omdat zijn vachtkleur nauwelijks met die van Ashkit strookte. Maar waarom nam de kater hem dan zo dicht bij hem en liet hij Ashkit toe? Zou hij soms geen kittens hebben in de Nursery die hem ‘papa’ noemden? Dat vond Ashkit eigenlijk best wel jammer voor hem. Maar hé! Geen zorgen! Dan kon de kater wel zo lang zijn papa zijn! Ashkit snorde toen hij het kopje van de kater op de zijne voelde en werd verwarmd door de lekkere langharige vacht. ‘Warm,’ sprak hij dan ook op een tevreden manier en hij bewoog zijn kopje van links naar rechts tegen de pels van de kater terwijl zijn staart sierlijk heen en weer zwaaide alsof hij aan het jagen was. ‘Papa warm,’ ging hij door en hij snorde vrolijk omdat hij twee woorden achter elkaar had gezegd zonder te hakkelen over zijn woorden of stil te vallen.

De vrolijkheid van de kleine sloeg ongelofelijk op hem over, waardoor hij ook wat vaker grinnikte. Ergens was het niet goed dat hij hem het idee gaf dat hij zijn vader was, maar iets ervan zeggen kon hij ook niet bepaald. "Glowstick." Oke, dat zou waarschijnlijk veel te moeilijk zijn voor hem om te zeggen, maar het was te proberen. "Papa, Glowstick." Herhaalde hij, en om het duidelijk te maken zei hij het nog op een andere manier: "Glowstick warm." Zou de kitten zijn eigen naam weten?

Ashkit trok kort met zijn oortje toen de kater iets vreemds zei en met een raar gezicht keek de grijze tabby de kater aan. Het duurde even voordat hij doorhad dat de kater zijn eigen naam tegen hem aan het zeggen was en Ashkit slaakte een zucht omdat hij al moeite had om die van Shyrose te onthouden. Het was al een wonder dat hij nog wist hoe de kattin heette, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ze één specifiek kenmerk had: dat ze geen vacht had. De kitten lette goed op toen de oudere kater zijn naam weer herhaalde en gaf een knikje ten teken dat hij het begreep. ‘Glowstick,’ probeerde hij en het klonk ongeveer zoals de kater het steeds herhaalde. ‘Glowstick warm,’ herhaalde hij de woorden. Wilde dat dan zeggen dat Glowstick niet zijn vader was? Zijn oortjes vouwden zich treurig naar achteren. Maar toen besefte hij zich dat Glowstick had gezegd dat hij zijn papa was. Glowstick had namelijk zijn eigen naam gezegd en vervolgens gezegd ‘papa’. Wilde dat dan zeggen dat hij wel Ashkit’s vader was of dat Ashkit hem Glowstick moest noemen omdat ‘papa’ niet de juiste benaming was? De kitten zijn hoofd tolde van al de informatie en ongelukkig piepte hij. ‘Glowstick…’ Er volgde even een stilte omdat Ashkit moeite deed om de naam juist uit te spreken. Het klonk echt zo vreemd als hij het hardop zei. ‘Glowstick… papa?’ Weer was er even een stilte te horen, maar daarna liet hij zijn vraag toch duidelijk klinken en Ashkit keek de kater vragend aan. Ondertussen deed hij weer een stapje naar voren en snorde terwijl hij het zachte borstvacht van de kater langs zijn lichaam voelde strijken. Hij opende zijn bekje zodat hij de nu wel bekende geur van Glowstick wat beter kon opnemen en verborg zijn kopje opnieuw weer in de vacht van de kater.

Met een verbaasde blik keek hij toe hoe de kitten het goed uitsprak en knikte trots. Vervolgens leek hij vol in discussie met zichzelf te zijn, dus besloot Glow om niet te mengen. Nogmaals klonk zijn naam in de bek van de kleine en hij knikte weer, niet snappend wat hij precies aan het doen was. Was dit zijn manier van namen onthouden? Toen hij die vraag aan hem stelde zakte zijn hart een stuk dieper in zijn borst en fronsde hij kort. Hij kon de kitten niet voorliegen en stel zijn vader was wel gewoon in de Thunderclan? Nadenkend hoe hij dit moest overbrengen keek hij kort toe hoe hij zich comfortabel maakte. Hij wachtte tot de kitten hem aankeek voor hij nee schudde. "Glowstick is Glowstick." Fronsde hij.

Telkens als hij de naam één keer extra in zijn hoofd herhaalde begon hij er steeds zekerder van te worden dat zijn uitspraak juist was. Hij vond het ook wel een leukere naam om uit te spreken dan Shyrose eerlijk gezegd. Hij wist niet precies hoe hij het moest uitleggen, maar de naam van de kater klonk vrolijker dan die van Shyrose. Natuurlijk kende Ashkit nog niet zo heel veel namen. Hij kende een paar kitten-namen omdat hij met hun gespeeld had en hij kende zijn eigen naam natuurlijk omdat zijn moeder en de Queens het vaak riepen wanneer ze hem nodig hadden. De keren dat ze hem echt nodig hadden waren natuurlijk vrij weinig, alleen om hem naar de Elders te sturen wanneer ze een leuk verhaaltje voor hem hadden. Naar die minuten op de dagen keek Ashkit altijd het meeste uit: het moment dat hij bij de Elders naar verhaaltjes kon gaan luisteren. De kitten draaide zijn kopje toen Glowstick antwoord gaf en zijn oortjes vouwden zich in zijn nek. Glowstick was niet zijn papa? Het kon ook niet anders. Had zijn moeder er dan niks van gezegd als hij het wel was geweest? Maar waarom zei zijn moeder dan niet wie wel zijn ‘papa’ was? Ashkit had ondertussen door dat een papa iemand was die voor een kitten zorgde. Een mama dus, maar dan de mannelijke helft. En zijn papa was nog nooit komen opdagen in de Nursery. ‘Ashkit heeft geen papa,’ deelde hij zijn zorgen treurig met de kater terwijl hij zielig naar zijn voorpoten keek. ‘Papa nog niet langsgekomen. Papa vindt Ashkit niet lief.’ Nu stonden er inmiddels tranen in zijn ogen en treurig zakten zijn oortjes steeds dieper in zijn nek. Dat zijn vader al meer dan een maan dood was wist hij natuurlijk nog niet.

Precies waar hij bang voor was moest natuurlijk ook gebeuren. Hij haatte niet veel, maar als hij iets haatte naast Bloodclan was het wel het verdriet van een ander. En hoe lang geleden het ook was dat hij kitten was, hij wist precies hoe hij zich voelde toen hij doorhad dat zijn mama er niet was. Ook zijn oortjes vielen hierdoor plat en zijn hart zakte nog verder naar beneden. Duidelijk werd hem wel dat dit Ashkit was, volgens hem kitten van... Nee, hij wist ook niet wie de moeder was. Hmmm, dit maakte het nog moeilijker. "Ashkit, ik weet zeker dat dat niet waar is." Hoe idioot een kat ook kon wezen, hoe kon je niet van deze kleine houden? "Glowstick vind Ashkit wel heel lief hoor." Probeerde hij vervolgens.

Treurig bleef Ashkit naar Glowstick kijken, alsof de aanwezigheid van de rosse kater hem ergens wel geruststelde en zelfs een beter gevoel gaf. Toegegeven, hij vond het leuk om in de buurt van deze kater te zijn. Niet per se omdat het een potentiële vader had kunnen zijn, maar eerder omdat de kater erg aardig tegen hem was en Ashkit zich wel op zijn gemak voelde bij hem. De kitten zijn oortjes gingen naar boven toen Glowstick aangaf dat dat niet waar kon zijn. Hoe kon hij dat geloven als zijn vader hem in de afgelopen moon dat hij was geboren hem nog niet was komen bezoeken? Zijn moeder was al vaker bij hem geweest dan zijn vader. Hij was ook nog nooit over zijn vader begonnen bij zijn moeder omdat dat hem niet belangrijk had geleken op dat moment, maar nu hij Glowstick hier zo zag en andere kittens herinnerde die altijd blij waren rond een vaderfiguur, vond hij het toch wel eens tijd worden dat zijn vader zich eens naar hem omdraaide. ‘Ashkit vindt Glowstick ook heel lief,’ snorde hij en hij drukte zijn lijfje strakker tegen de kater aan om hem te laten merken hoe erg hij wel niet geliefd werd door Ashkit. Hij hoopte dat Glowstick en hij ondanks hun leeftijdsverschil goede vrienden zouden worden. De kater haalde diep adem en zijn oortjes gingen weer naar achteren. ‘Maar Glowstick,’ ging hij verder. ‘Ik ben één moon geleden geboren…’ Hij stopte even en bewoog met zijn oortjes. Hij trok een moeilijk gezicht omdat hij dacht over welke woorden hij wilde gebruiken om Glowstick uit te leggen wat hij bedoelde. ‘Papa nog niet langsgekomen.’ Zijn grote ogen werden rond van verdriet en hij piepte ontevreden. ‘Mijn mama is Cinderdance.’ Misschien wist Glowstick wel wie zijn vader was? Hoopvol keek hij de kater aan.

Hij spinde warm op het antwoord van het katertje, geliefd worden door een ander was altijd een ding dat hij belangrijk vond en wat hem beter deed voelen. Daarom bleef hij ook spinnen en sloot hij kort zijn ogen tot hij zijn naam weer hoorde. Met zijn oortejs gespitst luisterde hij maar die zakte ook weer snel. Cinderdance... Verdomd. "Ashkit, ik wil je graag wat laten zien." Dit is hoe zijn vader het over zijn moeder had uitgelegd en dit was hoe hij het ging doen. Voorzichtig pakte hij de kit op bij zijn nekvel, de zon was al gezakt en de lucht was helder. Ietwat verderop in het gras legde hij hem neer en keek naar boven. "Zie je dat?" Vroeg hij, verwijzend naar alle sterren in de lucht.

Ashkit voelde zijn hart letterlijk in zijn keel zakken. Glowstick zei het misschien niet hardop, maar Ashkit had het wel al gezien aan de blik van de kater. Er was iets met zijn vader gebeurd. Er was een reden waarom de kater zijn zoontje nog altijd niet was komen opzoeken en zijn moeder had het hem niet verteld omdat ze hem er nog te jong voor vond waarschijnlijk, maar Ashkit vond dat hij nooit te jong was om de waarheid te weten. Bovendien had hij, als zoon zijnde van de Warrior, recht om te weten wat er gebeurd was met zijn vader. ‘Oké,’ bracht de jonge kitten verbaasd zijnde uit en liet zijn pootjes hangen toen hij opgetild werd. Hij werd veel te vaak aan zijn nekvel opgetild door katten en ook al wilde hij boos protesteren dat hij heus wel kon lopen, toch voelde hij aan zijn poten aan dat hij momenteel de kracht had om te lopen. Hij wist dat er iets ging aankomen dat hij waarschijnlijk niet leuk vond. Hij had allang in Glowstick’s blik gezien dat het wel iets ergs moest zijn en als hij bij zichzelf ging nadenken dan was het ook gewoon vreemd dat een Warrior zijn zoontje niet was komen opzoeken nadat deze al meer dan een moon geleden geboren was. Toen hij eenmaal weer op de grond stond drukte hij zichzelf gauw tegen Glowstick aan en keek naar de sterren die als pretlichtjes weerkaatsten in zijn oogjes. De kater was even verstomd door het prachtige uitzicht, maar daarna gaf hij een knikje aan de rosse kater. ‘Dat is StarClan,’ zei hij terwijl hij zijn best deed om de Clannaam juist uit te spreken zoals de Queens het hem geleerd hadden. ‘Dat is waar onze overleden overg… overgroot…’ Hij keek moeilijk naar zijn voorpoten. ‘Waar overleden Warrior’s jagen,’ besloot hij er uiteindelijk van te maken en trots zijnde dat hij het wist keek hij met pretoogjes naar Glowstick. Waarom had de kater hem naar hier gebracht? Hij was bijna alweer vergeten dat ze het eigenlijk over zijn vader hadden.

Hij knikte op alles wat hij zei, een van je eerste lessen als kitten was dit leren dus erg verbaasd was hij niet. Het maakte het eigenlijk nog makkelijker om het uit te leggen. "Niet alleen jagen. Maar ook heel goed op jou letten, en op mij. En op alle katten hier. Één van die beschermers is jouw vader. Hij zal er voor zorgen dat jou nooit iets ergs overkomt. Mijn vader is daar ook, en mijn moeder ook. Wie weet zijn ze vriendjes." Voor hem deed het ook pijn. Hij zou nog een tijd niet bij ze kunnen zijn en hij was al zo'n tijd alleen. Maar hij hoopte dat de kitten het zo toch wat positiever in ging zien.

De kitten stond nog steeds naar de rosse kater terwijl hij dacht over het woord dat de Queens en de Elders hadden gebruikt toen ze het hem hadden uitgelegd, maar een lichte gefrustreerde zucht ontsnapte zijn lippen toen hij ontdekte dat hij er maar niet achter kon komen. Hij besloot om dan maar te gaan zitten zodat hij nog kleiner leek vergeleken de kater naast hem en liet zijn blik naar de lucht gaan. Waar hadden ze het ook alweer over? Oh ja, over zijn vader. De kitten likte met zijn tong langs zijn lippen terwijl zijn oortje naar opzij ging omdat hij probeerde te luisteren wat de kater vertelde. Zijn hart zonk in zijn keel toen de kater verder ging met spreken en ontzet kwam het jonge katertje overeind. Zijn oortjes zakten naar beneden en een ongelukkige piep verliet zijn bekje. Hij vond het niet leuk. Hij vond het niet leuk dat zijn vader er niet was. Hij vond het niet eerlijk dat zijn vader er niet was om hem te bezoeken. Hij vond het niet leuk dat zijn vader samen met StarClan en Glowstick’s vader joeg. En Glowstick’s moeder ook natuurlijk. Boos zijnde keek hij neer op zijn pootjes. Ook al hadden de Queens hem uitgelegd dat het overleden Warrior’s waren die daar joegen, toch dacht Ashkit dat die Warrior’s nog altijd terug konden komen en dat ze een keuze hadden. Ashkit had geen idee dat als een kat zich bij StarClan voegde dat dat voor altijd was. ‘Dus hij is bij StarClan gelukkiger dan bij mij?’ Zijn oortjes vouwden zich in zijn nek. ‘Ik wil mijn papa!’ gilde hij plotseling over de open plek heen. Boos zijnde keek hij naar de lucht alsof zijn vader hem kon horen en elk moment naar beneden kon komen om hem gerust te stellen, maar het enige wat de lucht deed was een paar sterren laten fonkelen. Zat zijn vader onder één van die sterren? ‘Niet eerlijk,’ fluisterde hij. Hij drukte zijn vacht tegen Glowstick aan, naar troost zoekend en begon te snikken.

De pijn van het kleintje weerkaatste onmiddelijk terug bij hem, grotendeels omdat hij precies wist hoe het voelde. Hoe het voelde om dit te horen en hoe het voelde om te weten dat het waar was. Toen hij begon te gillen zonk zijn hart nog harder naar beneden en betwijfelde hij of dit wel goed was voor zijn gezondheid. "Ashkit, ik weet zeker dat als hij kon komen dat hij dat zou doen." Kort dacht hij na hoe hij dit ging overbrengen op de kitten. "De Queens hebben je vast al verteld dat je het kamp niet uit mag. Hebben ze je ook verteld dat er nog drie andere clans zijn, net zoals de Thunderclan?" Hij slikte kort. "Iedere clan heeft zijn eigen territorium en daar mag je absoluut niet op komen. Voor de Starclan geld hetzelfde." Zou hij zo nog boos zijn?

De boosheid begon een beetje weg te zakken en Ashkit deed zijn best om te luisteren naar wat Glowstick hem vertelde, maar zijn blik bleef afdwalen naar boven. Plotseling voelde hij zichzelf woedend op zijn moeder worden. Waarom had zij hem hier niks over verteld? Waarom moest hij er nu zo achter komen? Hij ging echt niet meer met zijn moeder praten, hoor! Van zijn part mocht ze weggaan. Hij had haar niet meer nodig. Als ze hem dit niet kon vertellen dan was er totaal geen vertrouwen meer tussen hun. De kitten keek op toen Glowstick verder begon te praten en hij vond troost in de vacht van de kater. Hij dacht kort na over de vraag van Glowstick, maar schudde daarna zijn kopje. Hij kon zich niks herinneren van andere Clans, maar schijnbaar waren het er vier. Ashkit had altijd gedacht dat zij de enige groep katten waren in het woud, maar schijnbaar waren er nog andere katten. Hij gaf een kort knikje toen Glowstick klaar was met zijn uitleg ten teken dat hij het begreep, maar zijn staartje gaf een afkeurend zwiepje. ‘Waarom mama mij niks verteld?’ vroeg hij waarbij zijn gebrek aan woordenschat weer kwam opzetten, maar in elk geval was zijn vraag – naar zijn eigen idee – best verstaanbaar voor de oudere kater en Ashkit keek hem afwachtend aan. Zou Glowstick die vraag wel kunnen beantwoorden? Misschien kenden zijn moeder en Glowstick elkaar helemaal niet. Maar dit leek hem onwaarschijnlijk, want toen Ashkit de naam van zijn moeder zei, wist hij gelijk wie zijn vader was. ‘En wat zijn de andere Clans?’ Hij bedoelde eigenlijk te zeggen hoe de andere Clans noemden, maar hij wist het woord daar niet voor en hoopte dat Glowstick hem op deze manier ook wel zou begrijpen.

Soms vroeg hij wel zich af at er in al die kittenkoppies omging. Was het verdriet? Was het verwarring? Was het niks? Gelukkig had hij zelf zijn kleintjes en verstond hij nu de grammatica wel. "Ik denk dat het mama zou breken jou zo te zien." Het brak hem zelfs, hij kon niet voorstellen hoe het zou zijn voor Cinderdance. Vervolgens wilde hij alles uitleggen over andere clans, maar het drong tot hem door dat Ashkit de zelf de helft daar niet van zou begrijpen. "Shadowclan, Windclan en Riverclan." Of hij het zou onthouden of kunnnen uitspreken was nog even de vraag.

De kitten snoof een tikkeltje afkeurend toen de kater zei dat het zijn moeder zou breken als ze hem zo zou zien. Dus daarom had ze maar besloten om hem niks te vertellen en het meeste van de tijd toch afwezig te zijn zodat andere Queens de zorg over hem konden nemen? Hij begreep dat ze taken voor haar Clan te doen had, maar hij zou het ook eens leuk vinden als ze een kijkje bij hem kwam nemen. Het maakte hem boos dat ze hem misschien voor die reden ontliep. Boos zijnde draaide hij zijn kopje dan ook weg. ‘Ik ben boos op mama,’ zei hij en hij trok een boze snoet. Ook al joeg zijn vader nu in StarClan, toch kon Ashkit er niks aan doen dat hij wilde dat Glowstick zijn vader was. Misschien had zijn vader net zoals zijn moeder ook helemaal geen aandacht aan hem besteed. Glowstick maakte tenminste tijd voor hem en zei eerlijk wat er was gebeurd. Ja, Ashkit zag de rosse kater zeker al wel als een goede vriend en hoopte dat dat andersom ook zo was ondanks hun leeftijdsverschil. Hij luisterde met grote oogjes naar de namen van de Clans. En dat waren andere Clans die ook katten hadden zoals zij? ‘Waarom vier Clans?’ vroeg hij. ‘Waarom niet één grote Clan?’ Zou het niet makkelijker zijn geweest als ze allemaal gewoon op één grote plek samen leefden? Als ze voor elkaar joegen? Dan zou hij misschien meer aardige katten zoals Glowstick leren kennen! Alleen al de gedachte zorgde ervoor dat hij hoop voelde in zijn hart.