Im back ll Amberhunt

De jonge kattin was afwezig geweest, heel erg zelfs. Alles leek haar voorbij te gaan het enige waar ze zich nog op focuste waren; haar trainingen. Haar mentor had haar in de kou laten staan, net als iedereen in haar leven. Dus besloot de poes het zelf maar te doen, want als je iets goed wilde doen kan je het beter zelf doen. Ze begreep dat nu, maar nu was alles anders. Ze wilde zich weer mengen in de clan, niet meer zou ze in de schadow's verstoppen. Het werd tijd dat de clan haar naam kende en respecteerde. De grijze tabby zuchtte, haar prachtige groene ogen keken naar het water onder haar. Het water stroomde zachtjes en af en toe zag ze wat vissen voorbij zwemmen, Heart glimlachte zachtjes. Ze werd er helemaal rustig van, het geluid van het stromende water. Opeens vulde een geur haar neus gaten, met een druk draaide de poes zich om. Natuurlijk moest haar rust verstoort worden, al snel kwam er een kat in haar gezichtveld. De poes herkende de kat als Amberhunt, hij was ouder dan haar en al warrior. 'Hey Amber' klonk haar stem wat emotieloos maar niet vijandig.

{Amberhunt}

Amberhunt was naar het beekje gekomen om even rust te hebben en de problemen met zijn roquefamilie in plekje te geven. Toen hij er aankwam merkte hij echter dat er al iemand was en hij had duidelijk haar Rust verstoord "hey Amber" klonk de stem van een poes. Hij had deze stem een tijdje niet gehoord en waarschijnlijk kwam dat omdat ze, zelfs tijdens zijn apprenticetijd, nooit echt gepraat hadden. hoe dan ook, de jonge Warrior herkende Heartpaw wel "hey, Heartpaw sorry dat ik je rust verstoor" Miauwde hij glimlachend. "Van mij zul je verder geen last hebben" vervolgde Amberhunt en hij maakte aanstalten om terug te gaan.

"hey, Heartpaw sorry dat ik je rust verstoor" miauwde de kater glimlachend, Heart versmalde haar ogen even maar knikte toen 'Het is al goed' miauwde ze terug terwijl ze de kater eens goed bekeek. Ook al hadden ze niet z'n groot leeftijd verschil hadden zij en Amber niet echt veel gepraat. Zeg maar helemaal niet. "Van mij zul je verder geen last hebben" vervolgde de kater toen hij duidelijk haar wilde achter laten. Heart boorde met haar nagels in de grond, waarom wilde iedereen haar altijd verlaten? Was ze niet goed genoeg?! 'Nee!' siste ze kwaad. De poes schrok even van haar eigen woorden en herstelde zich snel. Oh..umm nee ik bedoel je stoort me niet hoor ik was um... toch niks aan het doen' probeerde de poes haar uitbarsting goed te praten. Ugh ze was vergeten hoe moeilijk het is om sociaal te zijn. 'Maar Amber hoe gaat het eigenlijk met je?" snel probeerde Heart het onderwerp te veranderen. Hopelijk wilde Amber nog wel met haar praten, hij dacht vast dat ze gek was.

"nee!" Siste Heartpaw kwaad toen Amberhunt haar met rust wilde laten, hij keek verbaasd om. Had hij iets verkeerds gezegd? Waarom viel ze zo boos tegen hem uit? "Oh..umm nee ik bedoel je stoort me niet hoor ik was um... toch niks aan het doen' Probeerde ze het duidelijk goed te praten. Amberpaw liep de twee stappen terug die hij had genomen 'Maar Amber hoe gaat het eigenlijk met je?" Vroeg ze toen, Amberhunt was blij dat ze niet echt boos leek te zijn geweest. "ohw ja, het gaat wel goed. Zeker gezien de omstandigheden nu met Windclan enzo" Miauwde hij terwijl hij naast Heartpaw ging zitten. Het was waar wat hij zei, het ging goed met hem. Uiteraard ging hij niet vertellen dat hij zijn Roquefamilie de laatste tijd vaaak gesproken had op de grenzen. Het zou hem er als een verrader laten uitzien.

De poes was opgelucht op het feit dat Amber het gewoon liet rusten en deed als of er niks gebeurt was. "ohw ja, het gaat wel goed. Zeker gezien de omstandigheden nu met Windclan enzo" miauwde hij terwijl de hij plaats naast haar nam. Heart glimlachte wat nerveus zijn kant op, en knikte. 'Dat is goed om te horen' antwoorde ze rustig. Ze besloot expres niet over Windclan in de gaan, ze wilde het gewoon niet over de hazen vreters hebben. Een koud windje waaide door haar vacht heen, ze zuchtte zachtjes. 'Met mij gaat het ook goed' klonk haar stem toen wat onzeker. Ze keek naar haar spiegelbeeld in het water. Ja alles ging goed, er was niks aan de hand. Toch?

De jongere kattin glimlachtte nerveus en knikte "Dat is goed om te horen" Miauwde ze rustig. Een koude wind waaide door hun vachten heen en Heartpaw vervolgde "Met mij gaat het ook wel goed" Amberhunt knikte maar merkte toen de onzekerheid in haar stem op. Er was duidelijk iets mis, Amberhunt merkte zoiets vaak snel op. iets dat hem al een aantal keer in de problemen had geholpen maar hij beschouwde het als iets goeds. "Hey, is er iets?" vroeg hij haar, niet echt ongerust maar het was wel duidelijk dat het hem iets kon schelen. "want als er iets is hoor ik het graag, ik zou niet willen dat je ergens mee zit" Miauwde hij. Het klonk hem nogal ironisch in de oren aangezien hij zelf ook met iets zat. En dat ' iets' was nogal groot.

"Hey, is er iets?" vroeg de kater toen, Heart schudde haar kop. De grijze poes sloeg lichtjes met haar poot op het water, ze moest zich gewoon niet zo aanstellen. 'Nee hoor' luidde haar stem krachtig. "want als er iets is hoor ik het graag, ik zou niet willen dat je ergens mee zit" vervolgde de kater toen. Iets geïrriteerd zuchte ze, hoe vaak moest ze nog zeggen dat er niks aan de hand was? 'Amber alsjeblieft, bedankt voor je zorgen enzo maar geloof me er is niks aan de hand' haar stem klonk wat prikkelbaar. Iets wat de kater haar ook maakte ze wist wel dat hij het goed bedoelde enzo maar toch. Ze was er gewoon niet van gediend, plus het was niet zo dat hij haar echt kon helpen. Stel dat ze het zou vertellen hij zou haar vast ook laten vallen, net als iedereen die ze lief had in haar leven. Ze kon niemand vertrouwen zelfs haar eigen clan genoten niet.

Het was een moeilijk gesprek aan het worden en Amberhunt wist dat er iets met Heartpaw was, ookal wilde ze het niet vertellen. "Oke dan, ik zal je er verder niet over lastigvallen." beloofde hij, de Rossige kater wilde heel graag weten wat er was maar hij was al een keer te ver gegaan in zijn nieuwsgierigheid en hij wilde niet nog iemand hebben die hem een maan lang zou negeren totdat ze eindelijk hun ruzie belegden. "Maar in ieder geval, Heart wat is de reden dat je hier ging zitten?" vroeg hij haar, hij wist dat hij dan straks ook moest vertellen waarom hij hier gekomen was en dat zou erg moeilijk worden.

Was het erg? erg dat ze zich een beetje aan de later begon te irriteren? misshien kwam het gewoon omdat het een tijdje gleden was dat ze met iemand gepraat had? of dat hij gewoon iets te veel vragen stelde? Of lag het gewoon aan haar? Zoveel vragen... Heart knikte enkel toen de kater vertelde haar er niet meer over lastig te vallen. 'Bedankt' klonk haar stem wat schor. Ergens voelde ze zich wel schuldig over hoe ze de kater benaderede, hij bedoelde het allemaal goed. Misshien lag het toch allemaal aan haar..."Maar in ieder geval, Heart wat is de reden dat je hier ging zitten?" vroeg de kater toen. Heart keek hem met grote ogen aan, hij had wel mooie ogen vond ze. 'Geen reden' antwoorde ze kort. Ze had er niet eens over nagedacht waarom ze hier eigenlijk was. Haar poten brachten haar hier gewoon.

De grijze kattin keek hem met grote, verbaasde ogen aan. Ze had best wel mooie, groene ogen. Ze vertelde hem dat er eigenlijk geen reden was dat ze hier heen was gekomen. Amberhunt knikte "Je bent hier gewoon gekomen om even rust te hebben? vroeg hij ookal was het meer een statement dan een vraag. Hij ontweek expres de reden waarom hij hier was, de Tabby vond Heartpaw aardig en hij wilde niet dat ze hem verachte. Maar nu wist hij geen andere gespreksstof dus er viel een ongemakkelijke stilte.

"Je bent hier gewoon gekomen om even rust te hebben?' vroeg de kater toen, Heart keek hem even verbaasd aan. Naar schoot toen in de lach 'You idiot!' lachte ze terwijl ze de rode kater een speelse por gaf. 'Maak het nou niet raarder dan het is!' de jonge kattin had een grote glimlach op haar smoel geplakt. Ze kon het niet helpen om zijn vraag te lachen, het klonk gewoon zo dom zo heerlijk dom. Ze had dit al een tijdje niet meer gedaan; gelachen. Het voelde fijn, thanks Amber. 'Waarom kwam jij hier dan?'' vroeg ze vervolgens op een speelse manier. 'Naar het water staren?" de kattin proesten het uit.

mooi, ze lachtte Amberhunt grijnzde ook en keek haar aan. Toen vroeg ze waarom hij hier was, tja hij had het kunnen weten. Ze leek hem wel betrouwbaar, maar toch, wilde hij dit wel aan iemand vertellen. "Ik moest wel even rust hebben" begon hij grijnzend maar toen verdween die grijns "Om iets een plekje te geven wat me al heel lang dwarszit, dus eigenlijk was het heel ironisch toen ik vroeg of jou iets dwarszat." Vervolgde hij zacht. "Maar dat is iets wat mij kan laten lijken op een clanverrader het is waarschijnlijk niet iets dat ik zomaar had kunnen doen. " De jonge tabby zuchtte "Ik mag je Heartpaw, kun je dit geheim bewaren?"

De poes luisterde aandachtig naar de worden van de kater, hij vertelde dat hij zelf ergens ook meezat. De poes voelde zich meteen bezorgd worden over de kater, wat was er met hem aan de hand? Heart keek strak aan. Maar liet hem uitpraten, hij vertelde dat hij...haar mocht en of ze een geheim kon bewaren. De kattin knikte, 'Tuurlijk Amber' klonk haar stem helder. Ook al hadden ze nog maar net echt een gesprek gehad voelde de poes zich nu aal aangetrokken tot de kater, hij was aardig en rustig. Ze kon hem wel als een soort vriend zien, nu alleen hopen dat zijn geheim niet zo erg was. En dat hij maar wat overdrijft en zoals zij altijd deed.

Hij zuchtte "Oke dan" Miauwde de tabby en hij keek Heartpaw aan "Zoals de meeste hier weten ben ik de zoon van een roque en een voormalige, nu roque Shadowclan Warrior. Begon hij en hij keek naar zijn eigen gezicht in het water. Zij, Faithfur, verdween weer na een paar manen met mij teruggekomen te zijn." ging hij door, dit was het deel wat ze waarschijnlijk al had geweten. "En daarna heb ik manen niks meer van een van hen gehoord. tot een maan geleden toen ik langs de grens aan het jagen was en er opeens een roque opdook die een beetje overlast veroorzaakte. En aangezien ik niet de ultieme vechter ben is dat geen gevecht geworden en werd het meer een gesprek. Hij zuchtte diep. Amberhunt keek naar de bomen "En dat werd een vriendschappelijk gesprek en dus besloten we de volgende dag opnieuw te praten. Dat gesprek ging meer over het verleden en toen bleek...." hij stopte, als hij nu door ging zou hij niet meer terug kunnen. "toen bleek dat ze mijn halfzus was, dezelfde vader snap je? Ze is trouwens ouder dan ik" nou nu kon hij dus niet meer terug. "En door haar heb ik informatie kunnen krijgen over mijn vader en dus ben ik hem gaan zoeken... Ver buiten het territorium, vaak 's nachts, soms met de smoes dat ik ging jagen...." Het was niet het hele verhaal, nee het ging nog wat verder. "Toen ik een keer echt ging jagen had ik weer een aanvaring met een roque. En je zult het niet geloven maar het was weer een familielid. Ja, ik weet ook niet hoe precies. Dit keer was hij wel een volle broer, hem heb ik verder niet meer gezien" Nu had hij bijna alles verteld. "En toen ik op een dag heel ver van het woud weg was heb ik ze gevonden... mijn ouders" besloot hij zijn verhaal, afwachtend hoe ze dit zou opvatten.

Toen de kater klaar was met zijn verhaal keek Heart hem wat geschrokken aan, wow dit had ze niet verwacht. Dat klinkt...erg heftig Amber' haar stem klonk wat schor, ze vond het erg voor de kater. Want wie wilde zou horen dat ze familie zijn van een stelletje vieze rouges? Oke zij wist ook niet veel over haar familie maar ze wist wel zeker dat het 100% schadowclan was! Heart sloeg haar staart over haar poten, ergens kon ze haar zelf wel in het verhaal van de kater vinden. Zij kende haar ouders ook niet, de enige familie-lid  die ze had was Chivepaw. Maar waar die uit hing? 'Maak je geen zorgen je geheim is veilig bij mij' ze schonk de kater een vriendelijke glimlach, het verrast haar wel eigenlijk. Dit was de eerste echte gesprek die ze samen hadden en de kater vertrouwde nu al zijn geheim aan haar toen, zag ze er echt zo betrouwbaar uit?

Amberhunt knikte. nee, het was niet bepaald de Happy Family die hij had willen hebben maar so be it. "Bedankt, ook voor het luisteren. Ik moest dit echt even kwijt" Zuchtte de Tabby vermoeid. "Ik zou ook graag gewild hebben dat ik me volledig aan de warriors code kon houden maar het roque-deel in mij lijkt er iets op tegen te hebben" miauwde hij met een sombere blik op zijn gezicht. Tegelijkertijd vroeg hij zich af waarom hij dit aan Heartpaw vertelde, aangezien ze elkaar eigenlijk nooit echt gesproken hadden voor dit. Het kwam waarschijnlijk doordat ze hem betrouwbaar leek, of waren er ook nog andere dingen waarmee het te maken had?

"Bedankt, ook voor het luisteren. Ik moest dit echt even kwijt" Zuchtte de Tabby vermoeid. "Ik zou ook graag gewild hebben dat ik me volledig aan de warriors code kon houden maar het roque-deel in mij lijkt er iets op tegen te hebben" de grijze tabby knikte. 'Begrijpelijk' sprak ze zachtjes. Heart legde haar poot dicht bij die van de kater. 'Oke je bent dus niet 100% schadowclan, but how cares?! Ik kijk niet anders naar je hoor, je kan er toch niks aan doen dat je moeder zat te flik flooien met een rouge?' de tabby verhefte haar stem, maar durfde de kater niet aan te kijken. 'Ik bedoel voor mij ben je nog steeds een vol waardige warrior hoor, Hell! ik weet zeker dat je zelfs naar leader kan schoppen als je wilt' ja toch? niet alle leaders waren honderd procent in hun bloedline. 'Zie je zelf nou niet minder alleen omdat je rouge bloed heb'

Amberhunt was blij met haar commentaar op zijn verhaal. "Bedankt Heartpaw, Ik vind het fijn dat je er zo over denkt." Glimlachte hij en zijn staart raakte de hare heel even aan terwijl hij hem over zijn poten sloeg. Het is gewoon, ze had belooft er altijd voor me te zijn en nog geen twee manen later verdween ze. Het was op de dag dat ik Apprentice zou worden. Ze weet niet eens dat ik nu een Warrior ben ookal heb ik haar wel nog een keer gesproken. Maar dat kon je ook geen echt gesprek noemen, ze had er echter wel spijt van. Vooral omdat bleek dat Argent, dat is mijn vader. Haar verliet toen ik een halve maan oud was. Dus het bleek niet degene te zijn waarvoor ze de clan had willen verlaten. Maar ze heeft het tot twee keer toe gedaan"

Auw daar ging haar hart, gewoon hoe hij het laaste vertelde over dat zijn moeder er altijd voor hem zou zijn raakte de kattin erg. Want raad eens? ze kon zich herinneren dat haar moeder precies het zelfde beloofde, ze begreep het gewoon niet. Het was toch niet zo moeilijk om die belofte na te komen? Zij zou haar kittens nooit zo behandelen... ''Yeah i know what your talking about'' mompelde ze zachtjes, ze kroop wat dichter bij de kater. Lag het nou aan haar of werd het steeds kouder? De grijze tabby keek naar boven, de eens lichte lucht werd steeds donkerder. Maar de poes had geen zin om terug naar het kamp te gaan, ze zat wel goed zo.

Heartpaw vertelde dat ze wist waar hij het over had en toen kroop ze wat dichter tegen hem aan. Het werd ook al wat later, en ook wat kouder. Amberhunt sloeg zijn staart om de kleinere grijze tabby heen. Hij gaf Heartpaw een korte lik over haar kop. "Wat een mooie avond he?" vroeg hij zachtjes terwijl hij naar het donkere water onder hen keek. "wat een geluk dat ik precies op dit moment kwam om hier te zitten" glimlachtte hij. Het viel hem oppeens op dat Heartpaw best wel een mooie poes was...