Hope and Faith (Everstar||Faithkit)

De jonge Queen keek liefdevol naar haar dochtertje. Een prachtige witte kitten die haar aan haar broer en moeder deed denken. Al waren de gedachten niet altijd even mooi. Een korte tijd geleden was bekend geworden dat Barksound, een clangenoot uit alle katten, gelogen had over de doodsoorzaak van haar geliefde broer. Als dat het enige was geweest had Oceanbreeze zich sterk gehouden, echter had ze haar mentor en diens dochter ook verloren. Dat niet alleen ook Cheekykit en Rosekit, de laatste haar eigen kitten waren nu in Starclan. Ze joegen samen met de oudere Starclan katten. Hoewel het waarschijnlijk de veiligste plek was die ze haar kitten toe kon wensen, haalde dat de pijn niet weg. De normaal altijd vrolijke Oceanbreeze was stil geworden, haar ogen staarden naar haar kittens en leken haar laatste dochtertje in de gaten te houden. Zodra het duidelijk werd dat er een Ceremonie werd gehouden door Everstar. Had Oceanbreeze haar nest langzaam en eenvoudig verlaten. Faithkit, de oplettende kitten was haar achteraan gegaan. De kitten keek haar blauwe oogjes uit terwijl de rosse Leader sprak. Ze leek niet te kunnen volgen wat haar tante zei maar de heldere blik in de ogen van de witte kitten, maakte dat Oceanbreeze besloot om Faithkit kennis te laten maken met Everstar. Everstar had haar neefjes en nichtje nog niet ontmoet en Faithkit was wel een erg opgewekte kitten die avontuurlijk was aangelegd. Ondanks dat ze niet de meest spraakzame was.

Misschien dat het geluk van haar overgebleven dochtertje hun ook iets op zou vrolijken. De hoop niet zou doen verliezen. Dus zodra de Ceremonie over was, waarin ook Brindleleafs kittens genoemd werden omdat ze de leeftijd van 6 manen hadden bereikt. Tilde ze de witte kitten voorzichtig en warm op waarna ze met haar in de Nursery ging zitten. Ze gaf de kitten een stevige, moederlijke lik terwijl ze de rest van haar kittens een liefdevolle blik gunde. Ook haar broer Pantherpaw had nu zijn Warriornaam ontvangen. Panthersoul, haar broer heette Panthersoul. Het zou even wennen zijn maar ze was wel erg blij voor hem, ondanks dat het blije gevoel verduisterd werd door het verdriet. Nadat ze er zeker van was dat Everstar in haar den zat en niet al te druk meer was, pakte ze de nu schone kitten op in haar nekvel en liep ze langzaam en voorzichtig richting de Leaders den. Daar aangekomen liep ze zonder iets te zeggen naar binnen toe, waarna ze haar kitten voor Everstar neer legde. Haar blauwe blik was veelzeggend. Waarna ze beschermend naast de kitten ging zitten en zich er over ontfermde. Bronzemask zou op haar andere kittens letten, dus nam ze rustig de tijd om Everstar in zich op te nemen. De witte kitten nam ook de rosse Leader voorzichtig in zich op waardoor Oceanbreeze even zacht glimlachte. Ze wist dat Faithkit's opmerkzaamheid misschien later de kitten wel goed te pas kon komen. "Everstar," mauwde ze voorzichtig terwijl ze opstond en haar grijzige kop voorzichtig tegen diens schouder duwde. Ze wist dat de Leader redelijk op zichzelf was, maar vast ook met veel zat. Toch begon ze niet over de afgelopen zware maan. Die nog steeds wel aan de gang was, ze zaten nog wel een poosje in de nasleep van de afgelopen overlijdens en verliezen. Ook hield de dood van Whitelion, zijn zelfmoord hun als familie wel in de ban. "Dit is Faithkit," mauwde ze waarna ze warm naar de jonge kitten keek. De blauwe ogen leken gezond te fonkelen. "Je nichtje," fluisterde ze, haar blik werd even verdrietig maar ze herstelde zich wel. "Genoemd naar de hoop en het vertrouwen dat het clanleven in Windclan mij geeft." Vervolgde ze waarna ze de andere kattin met een ernstige blik bekeek. "Ondanks alles denk ik dat we moeten hopen dat Starclan ons bij zal staan, dat we moeten kunnen vertrouwen op elkaar." Ging ze langzaam verder. "Mocht er iets gebeuren met mij Everstar, Starclan hopen van niet, zou je dan alsjeblieft op mijn kittens willen letten." Ging ze voorzichtig verder. Ze was blij geweest met de steun van Everstar toen haar dochtertje de nacht ervoor was overleden. Rosekit, de prachtige rosse kitten. Ondanks dat ze haar vast in Starclan zou zien, mocht ze zelf daar ook heen gaan, wou ze zich nog niet bij haar voegen. Ze zou er zijn, voor haar clan, haar familie en haar kittens.

Everstar had minstens zoveel aan haar hoofd als Oceanbreeze. Beide leken er over het algemeen van bewust dat er katten op hen rekenden. In Everstar's geval was dat een héle clan, een clan die veel tegenslagen had gehad en waarin er bedriegers en verraders hadden gezeten, misschien nog steeds zagen. Nieuw leven echter, zoals die in haar nestje en onder haar zorg waren ongeveer het enige positieve dat de jonge Queen kon zien en bedenken. Dit legde meteen een grote verantwoordelijkheid op haar, immers was het haar taak om de kittens veilig en gelukkig te houden, vooral dat eerste was een behoorlijke taak. De onschuldige zieltjes waren over het algemeen van zichzelf redelijk enthousiast en gelukkig. Immers hadden ze nog niet zoveel rampage mee gemaakt. Nu viel dit niet echt te zeggen voor enkele kittens, zoals die van Mousewish en Brindleleaf. Beide katinnen waren namelijk niet meer onder hen en dat had veel verdriet veroorzaakt bij de jongste van de clan. Oceanbreeze probeerde sterk te blijven, maar met zorgen zoals dat en de opkomende droogte was het lastig om het allemaal positief in te zien. Toch zag ze het als haar "taak" om de tante van haar kittens en haar Leider een hart onder de riem te steken. Ze moesten ergens op kunnen hopen en vertrouwen. Starclan was er nog steeds, de katten die er joegen, hun voorouders en enkele familieleden waren er nog steeds. Ze zagen ze niet en zouden ze pas aan het einde van het leven weer spreken, maar totaal van de aardbodem verdwenen waren ze niet. Ze sprak voorzichtig over haar kittens nadat ze Faithkit had voorgesteld maar ook over de zorgen voor hen. Ze besefte maar al te goed dat Everstar het waarschijnlijk altijd druk had maar ze moest weten dat als haar leven ophield; dat kon zomaar gebeuren, dat haar kittens dan veilig waren, er voor ze gezorgd werd. De rosse kattin leek net als haar duidelijk van mening dat haar niets mocht overkomen, immers waren er veel afhankelijk van haar, zeker geen grote druk voor een jonge, onervaren kattin. Everstar was stil geweest bij haar uitleg maar sprak nu weer. Haar woorden waren duidelijk, ze moest het gewoon volhouden, ze mocht zich niet in gevaarlijke situaties wanen, de toekomst van de clan was daar afhankelijk van. Afhankelijk van enkele van haar keuzes. "Jou overkomt niets," mauwde de rosse kattin streng nadat ze gefronst had bij de laatste opmerking van de licht gestreepte en langharige kattin. Oceanbreeze glimlachte voorzichtig voordat ze Everstar zwaarmoedig aan keek. "Ik ben niks van plan Everstar, echter zit ongeluk in een klein hoekje." Mauwde ze waarna ze zuchtte. Ongeluk leek deze clan te volgen als een boemerang. Niet echt handig, maar ze zouden zich er uiteindelijk wel doorheen slaan, hopelijk zonder al te veel schade. Al was die nu al behoorlijk. De onschuldigheid van Faithkit deed haar iets ontspannen. De wittige kitten had zich tegen de Leider opgekruld, waardoor Oceanbreeze met een onschuldige blik de Leider aan keek. "Mischien laat ik je nu wel op Faithkit passen, zo te zien vindt ze je gezelschap prima," mauwde ze grinnikend en plagerig. Ze wist dat Everstar niet totaal op haar gemak was met kittens, al wist ze wel dat de kattin daar eigenlijk geen zorgen over zou hoeven hebben. Immers was ze zelf als kitten bij Everstar op bezoek geweest, had de kattin haar toen ook kunnen helpen. Dus vertrouwde ze de rosse kattin met haar kittens. Toch zou ze Everstar niet alleen laten met haar kleine kitten, immers wist ze ook dat Faithkit waarschijnlijk snel genoeg weer naar haar op zoek ging. Dus ging ze rustig zitten en sloeg ze haar staart om haar voorpoten heen. "Ik wou eigenlijk vragen of de mogelijkheid er is als de droogte erger wordt dat ik om de dag me enkele Warriors het kamp uit ga om even wat meer te drinken. Als ik uitdroog hebben we meer problemen," mauwde ze zacht. Ze wist dat Everstar al had ingesteld dat de Warriors en Apprentices voor de Elders, kittens en Queens water moesten halen. Toch wist ze ook dat haar melkproductie geen tegenslag mocht krijgen en ze haar gesteldheid in de gaten moest houden. Ook kon het haar emotioneel goed doen om even de wind in de vacht te voelen en wat vrijer te kunnen ademen. Hierna viel ze even stil en sloot ze ontspannen haar ogen tot spleetjes. "Weet dat ik je niet verantwoordelijk houdt voor Barksound's en Whitelion's keuzes." Fluisterde de jonge kattin na de korte stilte waarna ze haar kop even naar haar kitten wende. Ze had een behoorlijk moederlijk karakter gekregen, dat was wel duidelijk.

Ondanks dat het duidelijk was voor haar dat Everstar het moeilijker vond om goed met de jongsten van de clan om te gaan, leek haar jonge kitten dat niet op te merken of te negeren. Wat het ook was, ze was de oudere kattin wel behoorlijk dankbaar dat ze de jonge witte kitten haar gang een beetje liet gaan. Om alles nu uit te leggen in kittentaal was nou niet bepaald altijd makkelijk. Vaak begrepen de kittens het doen en laten van de ouderen niet, dat alleen was al kenbaar door het feit dat vele kittens naar buiten wouden terwijl ze veilig in het kamp hoorden te zitten. Het was inderdaad veiliger in het kamp, dat wist Oceanbreeze wel uit persoonlijke ervaring. Ze merkte echter niet op hoe de rosse kattin even huiverde voordat ze haar staart om de witte kleine kitten sloeg en haar aandacht weer op de jonge Queen voor haar richtte. Een rustige maar vriendelijke blik stond in de ogen van Oceanbreeze, ze wist zelf maar al te goed dat ze nu in een serieus gesprek verwikkeld waren. Zeker niet hun eerste serieuze gesprek, vanaf kitten af aan was Oceanbreeze tamelijk rustig en serieus aan gelegd, al kon ze nog steeds wel goed genieten van het leven en plezier maken. Ze was echt niet te benauwd om voor schut te staan door als een gek door het kamp te sjeesen mocht een van de kittens willen dat ze met hen speelde. Nee, zolang ze genoeg energie had was dat zeker geen probleem. "Dat lijkt me geen goed idee," mauwde de leider na haar vraag, Oceanbreeze knikte even geduldig terwijl ze haar oren rustig bewoog. "Je zei het zelf al: ongeluk zit in een klein hoekje, en ik wil niet dat je risico's neemt. Ik zal er voor zorgen dat je genoeg water gebracht wordt, en voel je vrij om er zelf iemand op uit te sturen als je dorst krijgt," ging de rosse kattin verder waardoor ze rustig knikte. Ergens wist ze dat Everstar een goed punt had. Ze konden haar veiligheid niet garanderen, zelfs als er meerder Warriors bij waren. Zodra Oceanbreeze op een ander onderwerp overging, begrijpend dat ze inderdaad beter in het kamp kon blijven, keek de rosse kattin weg. Blauwe vriendelijke ogen bleven haar onderzoekend aankijken in de hoop te kunnen pijlen wat de kattin zou zeggen op haar woorden. Ze had aangegeven dat ze Everstar niet verantwoordelijk achtte voor de fouten van anderen uit de clan, echter wist ze bijna zeker dat Everstar haar eigen veranwoordelijkheid serieus nam en dus waarschijnlijk moeite had dit niet als haar fout te zien. Zij zou het zelfde hebben als er weer iets mis ging in de Nursery. "Zou Wolverinebite er ook zo over denken?" Vroeg ze bitter, waarna Oceanbreeze haar nadenkend aan keek. "Hij vocht voor wat toen de waarheid was. HIj vocht eervol en is eervol overleden. Ik denk niet dat hij enige wrok naar je koesterd, immers was jij niet verantwoordelijk voor de leugen die de waarheid verborgen hield." Mauwde ze uiteindelijk na een lange stilte.

Sinds Faithkit in slaap was gevallen, kon ze nu rustig met de Leader praten zonder dat de kitten zich zou gaan vervelen, al was dat met de jonge witte kitten niet echt snel het geval. Daarbij hadden de kittens veel slaap nodig en liefde zodat ze op konden groeien tot sterke Warriors die op hun beurt weer kittens zouden kunnen krijgen waardoor generatie op generatie in Windclan geboren werd. Al generatie's lang was Windclan in staat om op hazen te jagen en hadden ze dit territorium. Vele voorouders waren hier geboren en gestorven en vele oorlogen waren uitgevochten. Dat Everstar zichzelf verantwoordelijk achtte voor een deel van de oorlogen was niet meer dan normaal. Immers was ze de Leader van Windclan en zou ze dus ook beslissen hoe en wanneer een clan in de aanval ging. Ze hadden Riverclan aangevallen, op het woord van Barksound en daarbij was Wolverinebite ook overleden. Toch viel er weinig aan te veranderen, er waren vast wel meer gevallen geweest waarbij oorlogen waren gevoerd gebasseerd op leugens. Ze schudde haar kop even nadat ze uitgesproken was en keek de Leader nadenkend aan. Everstar sprak weer, nadat ook de rosse kattin haar kop had geschud. "Dat is het hem nu juist, Oceanbreeze, uiteindelijk is een leider altijd verantwoordelijk", mauwde ze overtuigd waardoor de grijze kattin langzaam knikte. Ze waren verantwoordelijk maar konden niet altijd juist zijn, elke kat maakte fouten. "Elke kat maakt fouten Everstar," verzuchtte ze waarna ze haar blauwe blik op die van de rosse kattin liet rusten. "Ik heb de leugen niet verteld, maar ik heb hem wel zonder nadenken geloofd." Ze zuchtte, iedereen had de leugen geloofd. Immers had de geur van Riverclan in Whitelion's vacht gezeten, ze hadden geen reden gehad om het niet te geloven. "Ik had hem niet moeten geloven. En Brindleleaf wel..." De rosse kattin was na die woorden stil gevallen en had haar kop weg gedraaid, Oceanbreeze keek de oudere kattin met iets van medeleven maar ook trots aan. De rosse kattin schudde haar kop waarna Oceanbreeze voorzichtig dichterbij kwam en haar een neusje gaf. "Brindleleaf was oud genoeg om haar eigen keuze's te maken. Daarbij ken ik haar goed, ze was mijn mentor. Geen enkele kat zou haar van haar mening doen veranderen, zelfs jij niet Everstar. Als ze dacht dat ze iets goed deed, zou ze geen moment getwijfeld hebben en niet van het pad hebben geweken dat ze gekozen had." Mauwde ze vol vertrouwen. "Elke kat maakt zijn of haar keuze, en elke kat maakt fouten. We hebben je nodig als sterke leider Everstar. Een leider die je hebt bewezen te zijn." Vervolgde ze waarna ze haar kop eventjes boog.