No traces found. [&ZIRA]

Met een snelle haal van zijn poot lag de muis al tegen de grond. Shark liet zijn tanden tergend langzaam in het vacht van de muis zakken en hoorde het pijnlijke kreetje overgaan naar een zacht gepiep toen de muis zijn bewustzijn verloor. Met een tevreden gezicht liet Shark het beestje los en zag hoe het dood voor hem lag. Vervolgens begon hij de muis met gulzige happen op te eten omdat hij echt wel honger had gekregen. Hij had vandaag nog een simpele poging gedaan om Chawl terug te halen, maar had weer een splitsing gevonden die doodliep. De kittypet’s in de buurt wisten hem niks te vertellen en leken eerder te bang te zijn om hem iets te zeggen dan dat ze het echt niet wisten. Shark zweerde dat hij de kat die iets voor hem zou achterhouden ter plekke zou vermoorden als hij er achter zou komen. Dan had je natuurlijke ook nog van die domme dikke katten die hun leven wel beu moesten zijn omdat ze tegen Shark spraken alsof hij er niet was. Shark voelde zich eigenlijk veel te goed om tegen dat soort katten te praten, maar elke informatie, hoe klein dan ook, was welkom als het ging om Chawl terughalen naar BloodClan. Hij kon zich niet indenken dat het katertje zelf niet bezig was met ontsnappen. Chawl was geen kater die het leuk kon hebben bij de Twolegs. Ze hadden Chawl bovendien nog zo veel te leren. Achteloos gooide Shark de botjes weg en wierp een blik op de Barn waar hij binnenkort zou mogen slapen als hij nog één hondentand verdiende. Die hondentand verdienen zou overigens niet moeilijk zijn als hij Nightthorn kon overhalen om de BloodClan te joinen. In gedachten zijnde staarde Shark naar de Barn, maar keek op toen hij het geluid van naderende pootstappen hoorde en keek om. ‘Zira,’ sprak hij nog voordat hij haar zag en hij kwam een beetje overeind om zijn Deputy een respectvol knikje te geven. ‘Goed om je weer eens te zien.’

De grote kattin stapte met haar gracieuze houding haar barn uit. Ze had vannacht redelijk wat slaap weten te krijgen, wat voor de afwisseling wel eens leuk was. Toch kon ze een gaap die over haar lippen rolde niet tegenhouden, en ze strekte haar achterpoten tegelijkertijd wat uit. Ze keek het kamp in, en zag meteen een aantal katten bij de ingang, ongetwijfeld om op zoektocht te gaan voor Chawl. Zira snoof kort geamuseerd. Het was grappig hoe Claw alle kattin inzette voor zijn zoon, maar als er een andere kat kwijt was van de Elite, ging hier geen hond achteraan. Echter kon ze het hem ook niet verwijten. Zij zou hetzelfde doen - al moest ze bekennen, dat ze het nu wel ongeveer opgegeven zou hebben. Het moederinstinct was bij haar klein, en ze had eigenlijk geen behoefte in een leuk gezellige familie. Liever was ze alleen, maar het was nu eenmaal gebeurd. Bovendien was Jinx nu terug in haar leven, terug in de Elite, en dat wakkerde toch wel weer wat aan. Ze had haar kittens de afgelopen manen misschien wel goed in de gaten gehouden, maar ze liefde getoond had ze niet. Die voelde ze ook niet voor hen. Het was gewoon jong bloed voor de volgende generatie in haar ogen.
De commander stapte, nadat de katten die zich bij de ingang verzameld hadden weggegaan waren, richting de uitgang. Ze zou eens wat te drinken zoeken en misschien zelfs wel even in het water gaan. Het beloofde immers een warme dag te worden, dat was goed te merken aan de zon die nu al hard scheen en haar vacht verwarmde. Maar dit kwam natuurlijk ook wel om het feit dat ze best laat haar bed uit gestapt was. Voordat ze de uitgang echter bereikt had, werd ze begroet door één van de members, Shark. Ze hield halt bij hem, en knikte. "Shark." begroette ze hem terug. "Hmm." humde ze als reactie op zijn laatste woorden. Hoewel hij nog niet al te veel hondentanden had, ging hij snel vooruit en ze zag hem als een goede member. Echter kon hij wel wat minder hielen likken, als je het haar vroeg. Ze had wel gezien hoe hij steeds rondom Claw en zijn offspring zat. "Is er een reden dat je me aansprak, of ben je één van de katten die houdt van small talk? Want ik niet." vertelde ze hem. Hoewel het onaardige woorden waren, was haar stem neutraal. Ze zocht geen ruzie en wilde ook geen slecht humeur bij hem scheppen, maar ze had wel betere dingen te doen.

Shark trok kort met zijn oortjes toen ze verder niet te veel op zijn woorden zei. Hij vroeg zich af hoe hij over zou komen bij haar. Waarschijnlijk als een hielenlikker, want dat leken de meeste katten wel van hem te denken. Het was geen geheim dat ze hem aanstaarden als hij voorbij kwam gelopen en de meeste reacties waren niet bepaald bewondering. Wat andere katten dan ook van hem dachten – en wat Yu ook in eerste instantie van hem had gedacht, maar wie hij op andere gedachten had kunnen brengen door oprecht te reageren – hij was géén hielenlikker. Hij maakte misschien opmerkingen die voor een ander slijmerig over kon komen, maar Shark was niet bepaald iemand van de lieve woordjes. Als hij zei dat hij het goed vond om je te zien of dat hij je mocht dan meende hij dat en dan zei hij dat niet om in hoger aanzien te komen. Hij was echter ook niet van plan om zich als een hulpeloze kit te gaan verdedigen tegen die argumenten. Hij had er schijt aan wat anderen van hem dachten, zo ook de Deputy. De enige van wie het hem wel iets kon schelen waren Claw, Chawl en Yu omdat hij hun als vrienden begon te beschouwen. De kater keek op toen de kattin haar woorden zei en haalde zijn schouders op. ‘Moet er altijd een reden zijn dan?’ vroeg hij. ‘Ik had je gewoon al een hele tijd niet meer gezien en de vorige keer hebben we niet echt veel tijd gehad om met elkaar te praten.’ De kater keek haar met een rustige blik aan. ‘Maar als je liever hebt dat ik je met rust laat vind ik het ook niet erg hoor,’ zei hij en hij deed al aanstalten om weg te lopen.

Ze bekeek Shark kort, nam zijn houding in haar op en keek hoe hij deed. Haar blik was strak, maar er stond een lichte grijns op haar gezicht. Hij was een goede, sterke member. Ze zag hem als een oorlogsmachine - hij was sterk, wist goed te vechten en zou ook geen gevecht uit de weg gaan. Al was het laatste nooit helemaal zeker. Ze bedacht zich dat Claw en zij hier aan werken moesten. Katten van de Elite moesten willen doodgaan voor de Elite. Hun leven zou moeten bestaan uit het dienen van Claw en haar, meer niet. En zover waren de meeste nog niet.
Zijn antwoord toonde aan dat hij inderdaad een simpel gesprek wilde houden, niet meer dan dat. Ze knikte kort op zijn zin. "Nee, blijf." miauwde ze rustig en ging zitten, waarbij ze haar staart netjes rondom haar poten sloeg. Haar oren stonden licht nieuwsgierig overeind en haar kop was lichtjes omhoog gekanteld, wat haar interesse in hem aantoonde. Het was belangrijk om katten beter te leren kennen, herinnerde ze zichzelf. Dan zouden ze haar beter volgen. Dienen. Aanbidden. Ze grijnsde licht naar hem en trok met haar rechteroor, waar een mooi gapend gat in zat. "Vertel me, Shark, wat is hetgeen wat jij zo.. Aantrekkelijk vindt aan de familie van Claw." miauwde ze vervolgens en keek hem met licht opgetrokken wenkbrauw aan.

Shark wilde net langs de knappe poes lopen toen ze een opmerking maakte. Kort gleed zijn blik naar de hare zodat zijn ogen haar rode ontmoetten, daarna gaf hij een knikje en zorgde er voor dat hij bij haar zou blijven. Ze zei het misschien op een rustige toon, maar Shark was wel zo slim om het als een bevel op te vatten. Ze had immers niet gezegd dat hij mocht blijven, ze had het echt op een toon gezegd alsof hij moest blijven. En hij kon niet zeggen dat hij het erg vond. Hij vond Zira een aangename poes om mee om te gaan. Ze was niet zo zeurderig als andere poezen, kon van zich afbijten en had bovendien een hoge rang waar veel andere BloodClanners voor zouden willen sterven. Er waren BloodClanners die haar van haar rang wilden ontnemen, maar er waren er ook die juist om die rang loyaal aan haar wilden zijn. Shark was daar één van. Hoewel hij zichzelf in zijn wildste dromen gerust durfde te zien als de Deputy van BloodClan, was hij er niet erg op gesteld om Zira daarvoor van haar rang te ontnemen door bijvoorbeeld een moord te begaan. Als hij werkelijk bestemd was om de BloodClan te leiden op een dag dan zou het vanzelf wel gebeuren, daar had hij geen twijfels over. Tot die tijd zou hij Claw en Zira blijven dienen. De vraag die Zira toen stelde had hij wel zien aankomen, alleen niet direct van haar. Even keek hij naar het gapend gat in haar oortje voordat hij haar blik ontmoette en de grijns kopieerde op zijn gezicht. Daarna hield hij zijn mond weer in één streep. Hoe zou hij anders serieus genomen worden? ‘Niet voor zijn rang als je dat soms denkt,’ wilde hij de fabel direct uit de kattenwereld helpen. ‘Als ik het voor zijn rang deed dan zou ik hem dag en nacht wel gevolgd hebben.’ Hij haalde even adem. ‘Wat mij interesseert in Claw is zijn karakter dat ongeveer op het mijne lijkt. Hij is één van de katten die ik misschien als een vriend zou kunnen beschouwen die ik nooit heb gehad.’ Hij dacht aan Chawl. ‘Chawl interesseert me omdat… omdat het Chawl is.’ Hij grinnikte even en haalde zijn schouders op. ‘En Yu interesseert me omdat ze zo’n lekker afbijtend karakter heeft. Het is toevallig dat ik het met hun drieën kan vinden. Ik doe het niet voor een reden.’ Hij keek Zira nu recht in haar ogen aan. ‘Je kunt me vertrouwen, Zira. Ik aas niet op rangen. Mijn loyaliteit hoort bij jullie.'

Ze hield hem strak in de gaten, zijn reactie afwachtend. Hij kon namelijk het één zeggen met zijn mond, maar het ander zeggen met zijn houding. Echter was er niet veel van hem af te lezen, enkel dat hij haar gerust wilde stellen door haar houding te kopiëren. Ze wist zeker wel hoe dit werkte; je voelde je sneller op je gemak bij anderen als die deden wat jij deden. Dus trok ze licht haar wenkbrauw op toen hij haar grijns nadeed, en hij trok snel zijn mond weer in een strakke lijn. Dit soort trucjes - of ze nou bewust of onbewust gedaan werden - zouden niet werken bij haar. Hier zat ze al te lang voor in de Elite. Zijn antwoord was één die ze verwachtte. Of het de waarheid had kon ze niet met zekerheid weten, en ze knikte dus enkel als teken dat ze het begreep, niet dat ze het geloofde. Hetgeen wat hij eraan toevoegde - dat hij Claw dag en nacht achtervolgen zou als het hem echt om zijn rang zou gaan - deed haar doen twijfelen. Ze kantelde een klein beetje met haar kop, en liet een zachte zucht over haar lippen rollen. Dit was weer een beetje overdreven, als je het aan haar vroeg, maar oké. Ze hoorde de rest van zijn woorden aan en haar gezicht vertrok in een frons toen hij over Yu begon. Lekker afbijtend, noemde hij dat. Als ze aan één kat een hekel had - naast haar echte vijanden natuurlijk - was 't wel Yu. Maar goed, daar ging het nu niet om. Opnieuw knikte ze toen hij uitgepraat was. "Hm, dat zullen we wel zien, niet?" merkte ze op en tikte met haar staart op de grond. "Maar je doet het goed tot nu toe. Je verdiend netjes hondentanden, denk niet dat dat onopgemerkt gaat. Ga zo door." complimenteerde ze hem.

Zira begreep hem. Of ze hem geloofde was een tweede, maar ze leek hem in elk geval te begrijpen. Of toch een poging te willen doen om hem te begrijpen. Of ze begreep hem gewoon volledig en het was geen poging. Wat het ook was, hij dacht wel dat hij zijn best had gedaan om het haar uit te leggen. En zo niet dan was hij verder geen uitleg meer verschuldigd. Als Zira hem niet wilde geloven op zijn woord of hem niet serieus wilde nemen dan speet het hem om te zeggen, maar dan was dat haar probleem. Shark wist van zijn eigen dat hij dit misschien wel allemaal zo dacht, maar dat hij zichzelf zou betrappen op het zichzelf wéér verdedigen als ze haar twijfels zou tonen. Maar dat leek niet het geval te zijn en Shark merkte nu pas dat zijn spieren, die hij onbewust had opgespannen, zich weer ontspanden. Zira was zijn Deputy en zeker niet iemand die hij tegen de haren in wilde strijken. Ook al dacht ze misschien niet hetzelfde over hem, hij vond haar wel een aangename poes van karakter en als ze het zou toelaten zou hij haar nog best wel een vriendin van hem zien worden. Een gewone vriendin. ‘Inderdaad,’ sprak hij op haar vraag en glimlachte deze keer een oprechte glimlach naar haar, niet een van haar houding gekopieerde glimlach. ‘Dankjewel, Zira,’ sprak hij en hij gaf een respectvol knikje naar haar. Hij vond het leuker om gecomplimenteerd te worden dan dat hij wilde toegeven en dan dat hij liet doorschijnen. Toch kon hij er niets aan doen dat hij dankzij haar compliment wat rechter was gaan zitten. ‘Ik heb misschien een potentiële kandidaat voor de BloodClan,’ vertrouwde hij haar toe. ‘Ironisch genoeg is het geen Rogue of een kittypet, maar iemand van een andere Clan. De ShadowClan.’ Hij hield afwachtend zijn oortjes lichtelijk naar opzij om te kijken hoe ze hierop ging reageren. Was het goed dat hij leden van Clans aanwierf of had ze liever dat hij het op een ander gebied ging zoeken?

Shark ging rechter op zitten toen ze hem complimenteerde, en meteen sloeg ze dit op. Dat kon ze dus gebruiken, wilde ze iets voor elkaar krijgen. Zira was ontzettend slim en wist vaak goed hoe anderen in elkaar zaten. Hoewel het maar een kleine beweging was geweest van de member tegenover haar, had ze het opgemerkt en wist ze de betekenis ervan. Één van de dingen die haar zo goed maakte als commander. Toen hij begon over een potentiële nieuwe member voor de BloodClan, kantelde ze geïnteresseerd met haar kop. "Hm?" humde ze als teken dat hij verder vertellen moest. Een kater uit ShadowClan. Ze knikte nadenkend. "En je weet zeker dat hij niet voor zijn Clan bespioneerd?" vroeg ze toen meteen. Dat moest als eerst helemaal vast staan.

Zira’s houding leek er niet echt op alsof ze het afkeurde wat hij deed en Shark zuchtte inwendig toch wel even opgelucht. Als hij namelijk een afkeurende reactie had gekregen had hij heel het ding met Nightthorn af moeten blazen. Nee, hij zag in de ShadowClanner echt wel een potentiële Elite-Member. Het was lastig om zichzelf niet als BloodClan te bestempelen, maar zichzelf een Elite-cat te noemen. Hij raakte immers zo erg gewend aan het feit dat Clankatten hun BloodClan noemden dat hij begon te twijfelen of hij die naam leuker vond of de Elite. De Elite klonk als iets dat onverslaanbaar was, maar de BloodClan klonk als iets dat geweldig veel angst kon aanjagen. Ze joegen beiden angst aan, maar BloodClan was dan weer toepasselijker omdat die bloedgeur constant om hun heen ging. Dat was ook niet erg gek, want het enigste wat ze deden was moorden. In het begin moordden ze om in de Clan te komen en ze bleven moorden om zo hun hondentanden te halen. De kater schudde zijn hoofd op de vraag van Zira toen hij weer op aarde werd getrokken door haar vraag. ‘Ik denk het niet,’ zei hij rustig. ‘De kater leek echt oprecht geïnteresseerd te zijn in de Elite. Ik denk dat hij op het punt staat om zijn eigen Clan te verraden, maar dat hij net dat laatste duwtje nodig heeft.’ Hij gaf een zwiep met zijn staart. ‘Aan de andere kant zou ik misschien ook wel even kunnen wachten met hem te hard te overtuigen omdat hij misschien informatie heeft over ShadowClan dat van belang kan zijn voor ons. Wat hun zwakke punten zijn of dat ze één nederlaag behaald hebben of iets dergelijks.’ Claw had de laatste tijd geen plannen meer gemaakt om een andere Clan over te nemen, maar zulk soort informatie kon toch nooit slecht zijn? ‘Maar ik denk dat hij het wel in zich heeft om te moorden en een volwaardig lid te worden van de Elite. Wat wil je dat ik doe?’ vroeg hij aan haar.

Zijn antwoord mistte een bepaalde zekerheid die ze liever wel zag. Een denk ik wel was gewoon niet heel sterk en ze kneep haar ogen lichtjes samen. Shark vertelde verder en ze knikte. "Je moet er zeker van zijn voordat je hem binnenhaalt. Hij blijft van een andere Clan, en zolang hij daar zit zijn we in oorlog met hem, vergeet dat niet. De ShadowClan staat bovendien ook bekend om hun listige trucjes af en toe." Zira trok kort nadenkend met haar oor. Ze moesten ook voorzichtig zijn met Clanverraders - ze rekende zichzelf hier niet bij, en ze had daar zo haar redenen toe - want je wist nooit of hun loyaliteit wel honderd procent bij hen zou liggen. De kater vervolgde toen dat hij ook wel wachten kon om zo belangrijke informatie te krijgen, en ze knikte kort, opnieuw nadenkend. Toen hij haar vroeg wat hij moest doen, keek ze hem strak aan. "Ik wil dat je wacht met hem hier uitnodigen tot je zeker bent dat hij zich hier wilt aansluiten. Het enige wat de Clans weerhoudt om samen te spannen tegen ons en ons volledig uit te roeien is dat ze onze locatie niet weten. Neem hem nooit hier mee naartoe, ook niet als je er zeker van bent, dan zal ik of Claw hem ontmoeten in de stad en maken we daar onze beslissing." haar stem was duidelijk en toonde aan dat Shark hier goed naar moest luisteren, anders zou hij een probleem hebben.

Shark wist dat hij niet bepaald overkwam alsof hij zeker was van zijn zaak, maar dat was hij ook niet. Of toch tenminste niet voor de volle honderd procent. Natuurlijk had Nightthorn wel geklonken alsof hij zijn Clan echt beu was, maar aan de andere kant kon het, zoals Zira al aangaf, inderdaad een list zijn om achter hun locatie te komen en dingen van hun te gaan verraden. Misschien moest Nightthorn in het begin dan ook in de gaten gehouden worden. Shark wilde met zijn eigen ogen zien dat de kater een kittypet vermoordde en wilde ook met zijn eigen ogen zien dat de kater een grote bek tegen zijn Clangenoten opzette wanneer hij deze per ongeluk tegen zou komen. Het had naar hem echter wel geleken alsof Nightthorn zijn Clanleven meer dan beu was, maar er was ook iets wat hem had doen twijfelen aan de loyaliteit van de kater jegens de Elite. Hij had namelijk gesproken over het feit dat hij nog eens goed na wilde denken en als je hart echt volledig bij de Elite lag dan wilde je daar niet eens over nadenken, dan wilde je zo snel mogelijk een afspraak met de Commander of de leader van de Elite. Shark was dolblij geweest toen hij een gesprek had kunnen hebben met de Commander van de Elite en de rest al vrij snel overtuigd had dat hij weldegelijk in de Elite hoorde. ‘Ja, Zira,’ sprak hij gehoorzaam en hij gaf haar een knikje. ‘Zodra ik er vrij zeker van ben dat hij de Elite wilt joinen zal ik jou en Claw waarschuwen zodat hij een gesprek met jullie kan hebben.’ Hij keek de Commander aan, enkel de lichte trek met zijn oortjes zijn twijfel aangevende. ‘Misschien kunnen we hem sowieso de eerste weken dat hij in de Elite verblijft heel goed in de gaten houden? Dat een kat heel zeker overkomt wil nog niet zeggen dat hij de Elite niet kan verraden. Kijk maar naar Pearl.’ Hij had het voorbeeld van de kater expres aangehaald omdat dat de enige kat was waarvan hij wist dat hij in het openbaar zijn afschuw voor de Elite had getoond en daar een behoorlijke prijs voor had moeten betalen. ‘Het helpt wel dat hij van een vrije jonge leeftijd is, tho. Jonge katten zijn altijd makkelijker te beïnvloeden. Vooral als ze al een soort aanleg hebben voor de Elite.’