I hate snakes

De zwarte krijger werd langzaam wakker, de zon irriteerde zijn slaap. Hij schudden zijn zwarte kop en draaide zich om in zijn nest, hopend dat de zon wel zou verdwijnen op dit moment. Al leek dat niet zo te zijn, Starclan stond hem nu niet bij. Hij kwam als een bezeten kat overeind, hij rekte zich uit en gaapten kort. Zijn ogen stonden nog half slaperig open, hij trok zijn gespierde lichaam mee naar buiten. Zijn vacht hing half over de vochtige grond, hij voelde hoe het gras langs zijn poten kriebelden en zijn poten langzaam nat werden. Oké, hij was weer klaar om te gaan jagen. Hij besloot nog eens om een keer is te jagen bij de Snakerocks, vroeger als een jonge Apprentice joeg hij daar altijd. Al wist hij niet meer waarom hij daar gestopt was om daar te gaan jagen, langzaam haalde de kater zijn schouders op met een positieve gedachten stapte hij trots het Thunderclan kamp uit. Hij zou namelijk voor het eten zorgen voor wat katten die hun taken niet voltooide of het niet konden voltooien, hij nam diep adem en ging in rustige stappen op weg door het territorium heen van zijn eigen Clan. Hij herinnerde nog zijn eerste stap die hij buiten het Nursery zetten, hoe zijn ouders hem hielpen om te staan en herinnerde toen hij apprentice werd hoe zijn ouders verslonden waren door vossen. Nog steeds droeg hij dat in zijn hart, de herinneringen van zijn ouders. Hij zou ze altijd bij zich hebben, zijn moeder en vader zouden altijd waken over hem in Starclan. Hij sloot kort zijn ogen, even nam hij een korte moment van stilten waarna hij weer langzaam zich voortzetten over het territorium. Hij kroop door dichtbegroeide bossen heen, sprinten over openplekken heen en klom in baanden zich een weg door de dichte bossen heen. Daar kwam hij uiteindelijk aan, bij de Snakerocks. Hij glimlachte kort, oude herinneringen brachten hem terug. Zijn zintuigen sprongen aan bij het ruiken van een konijn dat hier ergens in de beurt was, mmmh die had hij al een paar dagen niet meer gegeten. Het was meer voedsel voor Windclanners al zou dit het hem wel halen, hij dook tegen de grond aan. Ging in zijn jaaghouding, ontbloten zijn grote dunne nagels. Zakte wat meer door zijn achterpoten heen en maakte zich klaar, hij kneep zijn pupillen samen en zag het prachtige witte beest lopen. Al waren deze beesten een stuk sneller dan een normale muis, dus besloot hij dit keer ineens in een sprint te gaan en niet het beest te besluipen omdat ze ook beter horen als zon beestje. Het konijn schrok van de plotse beweging en probeerde weg te sprinten zo hard het kon, vlug zetten hij zijn sprint op het alle hards en haalde het konijn in om het daarna met zijn nagels het tegen de grond te drukken. Het beest probeerde los te komen, het piepten. Vlug maakte Skywarp er een vlugge dood van, hij glimlachten en hijgde. "Bedankt Starclan voor dit heerlijke maal." Miauwde hij dankbaar, hij besloot een gat te graven en daar zijn konijn in te begraven. Nadat hij het had gedaan ging hij weer veder met jagen, niks kon meer mis gaan of ja dat hoopte hij.

~Eerste post voor Gravelsmoke

Snakerocks was een plek vol slangen. Dat was dan ook aan de naam wel te verwachten. Slangen waren best smakelijk, al waren ze lastig te vangen en daarbij gevaarlijk. Met uitzondering van hongersnood zou Gravelsmoke niet zomaar slangen willen vangen. Met wat ongeluk had de slang haar eerder. Dat betekende echter niet dat er op deze plek geen andere prooi te vinden was. Muizen bijvoorbeeld, waren hier in overvloed. Sterker nog, ze dacht op dit moment een muis te ruiken. En een kat.. Een kat? Gewoon een clangenoot. De geur was tenminste hetzelfde. Best logisch, dit was een goed jaaggebied en andere Thunderclanners kwamen hier dan ook vaak. Toch hoopte Gravelsmoke altijd om er zo min mogelijk tegen te komen. Goh, lekkere loyale Warrior ben je dan, als je eigenlijk hoopte niemand tegen te komen, ook niet van je clan. Toch zou Gravelsmoke de clan met haar eigen leven verdedigen. Ze had het alleen niet zo op contact met andere katten.. Oké nee, dat was fout verwoord. Ze vond het contact stiekem wel fijn, maar ze wist niet hoe ze gesprekken moest beginnen en gaande houden. Ze maakte gesprekken ongemakkelijk, en dat.. Dat was niet zo fijn. Toch leek het erop dat ze deze keer de Warrior niet kon vermijden, gezien ze deze al zag staan. De geur van de muis, die was ze ondertussen al kwijt. Oh Starclan...