Waithing. For who? I have no idea

Rainpaw liet voor de zoveelste keer het kamp uit. Haar mentor was trots op haar jachttechnieken, en het lof straalde uit de ogen. Ze moest weer terug lopen voor de laatste prooi en lachte luidop met een apprentice, die haar beste vriend was. Rainpaw werd wakker, en keek troosteloos door haar ogen naar het zonlicht dat er niet was. Ze had weer gedroomd, het liefst wou ze gaan huilen. Niet door de droom, maar omdat ze wakker was. Rainpaw lachte een beetje om haar vreemde logica en liep tussen de nog slapende apprentices door naar de ingang van het hol. Ze vond haar weg door het duister, en liep het hol uit. Ze ging haar witgrijze vacht fatsoeneren en wachtte tot de zon de open plek zou verwarmen, en katten zouden wakker worden. Ze sloot haar ogen en keek hoe de eerst bloedrode zon geler werd. Hij verwarmden de gedachten die rondhingen achter haar gesloten oogleden. Als iemand naar haar had gekeken zou die zien dat toen de zon helemaal op was, haa rogen zachtjes openden, en dat ze lichtgroen waren. Dezelfde ogen keken het kamp rond, en stelden tot haar tevredenheid vast dat al wat katten wakker werden. Vandaag zou ze naar de andere apprentices toe gaan, en kennis met hen maken. Rainpaw zuchtte, ze wou niemand tot last zijn, en ze begreep dat Crookedstar en Stormtail het druk hadden, maar, mocht ze nu het kamp uit? Ze had nog geen mentor, maar was wel al apprentice! Haar hoofd snapte die logica niet, maar ja. Grote leiders hadden het altijd zwaar, he? Een kleine kitten als zij was snel vergeten. Heel het kamp ontwaakte nu, en Rainpaw wachtte, misschien kon ze zich bij de dageraadpatrouille aansluiten ofzo. Ze zag wel, maar als er geen snel gezelschap kwam, dan glipte ze het kampuit! Of ze nu mocht of niet!

[Open voor iedereen zeker? xD]

Smokepaw lachte. Zijn ogen vlamde in die van zijn vader. 'Nu ben ik klaar met jou! Jij hebt mij geen krijger laten worden, om dat JIJ mij die rot mentor van niks heeft gegeven! Nu ben ik klaar met jou!' Zijn ijs witte tanden raasden op de nek van zijn vader af...
Smokepaw rees overijld. Hij hijgde even. hij wouw zijn vader niet dood! Of wel? Nee nee, dat wouw hij niet. Zon brandde in zijn vlam kleurige ogen. Zijn pupillen werden spleetjes en hij ging overeind zitten. Hij likte zijn rook grijze vacht schoon en schudde het weer in een wild model. Hij gaapte en liep de den uit. Hij keek naar de lucht. Het was mooi weer echtte train weer, weer waar hij veel in had kunnen leren. Maar nee, hij had een laffe mentor van niks gekregen. Hoofd schuddend liep hij door. Hij botste tegen een knappe witte apprentice aan. Hij keek op en hij glimlachte even. 'Hallo Rainpaw', groette hij haar. Hij ging zitten. 'Niks te doen? Geen trainingen?' Vroeg hij. 'Zin om anders met mij de clan uit te gaan? Als we niks kunnen leren, gaan we ons zelf toch trainen? Misschien dat we dan nog wel beter worden dan de wel getrainde Apprentices,' grijnsde hij.

Ze vond haar weg door het duister, en liep het hol uit. Ze ging haar witgrijze vacht fatsoeneren en wachtte tot de zon de open plek zou verwarmen, en katten zouden wakker worden. Ze sloot haar ogen en keek hoe de eerst bloedrode zon geler werd. Hij verwarmden de gedachten die rondhingen achter haar gesloten oogleden. Als iemand naar haar had gekeken zou die zien dat toen de zon helemaal op was, haa rogen zachtjes openden, en dat ze lichtgroen waren. Dezelfde ogen keken het kamp rond, en stelden tot haar tevredenheid vast dat al wat katten wakker werden. Vandaag zou ze naar de andere apprentices toe gaan, en kennis met hen maken. Rainpaw zuchtte, ze wou niemand tot last zijn, en ze begreep dat Crookedstar en Stormtail het druk hadden, maar, mocht ze nu het kamp uit? Ze had nog geen mentor, maar was wel al apprentice! Haar hoofd snapte die logica niet, maar ja. Grote leiders hadden het altijd zwaar, he? Een kleine kitten als zij was snel vergeten. Heel het kamp ontwaakte nu, en Rainpaw wachtte, misschien kon ze zich bij de dageraadpatrouille aansluiten ofzo. Ze zag wel, maar als er geen snel gezelschap kwam, dan glipte ze het kampuit! Of ze nu mocht of niet! Iemand botste tegen haar aan, en geschrokken keek ze op. Ze had nog apprentices verwacht, niet nu! Het was Smokepaw, een iets oudere apprentice. Hij keek op en hij glimlachte even. 'Hallo Rainpaw', groette hij haar. Hij ging zitten. 'Niks te doen? Geen trainingen?' Vroeg hij. 'Zin om anders met mij de clan uit te gaan? Als we niks kunnen leren, gaan we ons zelf toch trainen? Misschien dat we dan nog wel beter worden dan de wel getrainde Apprentices,' grijnsde hij. Rainpaw schrok, de eerste dag gingen apprentices met een mentor toch altijd de tour doen? Zij had er misschien geen, maar toch het zou niet goed zijn. Het was ook niet fout, maar het was toch. Rainpaw schudde haar hoofd, om die verwarde gedachten weg te krijgen. 'Ik.. weet het niet.' Miauwde ze resoluut. 'Moet jij niet met je mentor weg?' Vroeg ze dan maar nieuwsgierig. 'Wie is het eigenlijk?' Kwam er daarna metteen uit.

Rainpaw leek wel verward. Smokepaw keek enkel even naar en wachtte kalm op een antwoord. Hij behoorde Crookedstar eigenlijk als zijn mentor te hebben, maar ja, hij kreeg er één die een maan lang niks met hem gedaan had. Wat moest hij daar nou van vinden? 'Ik.. weet het niet.' Onderbrak Rainpaw zijn gedachten. 'Moet jij niet met je mentor weg?' Vroeg Rainpaw. 'Tja, ik zou wel willen, maar ja, als ze niet naar me omkijkt...' Mompelde hij. 'Wie is het eigenlijk?' Vroeg Rainpaw meteen daarna nieuwsgierig. 'Jeweltear. Ik heb haar al een maan lang als mijn mentor, maar ik heb de tour nog niet eens gehad. Ik ga er nu wel eens zelf op uit. Ik moet toch wat leren. Maar jij, jij bent toch pas Apprentice, en hebt niet eens een mentor, de traditie is, dat als je net je zesde maan bereikt, dat je dan menteen een goede mentor krijgt.' Zei hij terwijl hij naar de lucht keek. Smokepaw was daar door aardig boos geweest op zijn vader, de Deputy van de clan. Hij had de ceremonie georganiseerd. Smokepaw schudde de gedachten uit zijn hoofd. 'Maar laten we wat leuks doen! Het is een mooie dag vandaag, die kunnen we niet langs onze poten weg laten lopen!' Zei hij met een glimlach. Ze konden heus wel even het kamp uit. Want ja, hem boeide het niet, gesnapt werden ze toch niet. Elke Apprentice peert 'm al gouw wanneer de de titel Apprentice hebben gekregen.

Een kleine kitten als zij was snel vergeten. Heel het kamp ontwaakte nu, en Rainpaw wachtte, misschien kon ze zich bij de dageraadpatrouille aansluiten ofzo. Ze zag wel, maar als er geen snel gezelschap kwam, dan glipte ze het kampuit! Of ze nu mocht of niet! Iemand botste tegen haar aan, en geschrokken keek ze op. Ze had nog apprentices verwacht, niet nu! Het was Smokepaw, een iets oudere apprentice. Hij keek op en hij glimlachte even. 'Hallo Rainpaw', groette hij haar. Hij ging zitten. 'Niks te doen? Geen trainingen?' Vroeg hij. 'Zin om anders met mij de clan uit te gaan? Als we niks kunnen leren, gaan we ons zelf toch trainen? Misschien dat we dan nog wel beter worden dan de wel getrainde Apprentices,' grijnsde hij. Rainpaw schrok, de eerste dag gingen apprentices met een mentor toch altijd de tour doen? Zij had er misschien geen, maar toch het zou niet goed zijn. Het was ook niet fout, maar het was toch. Rainpaw schudde haar hoofd, om die verwarde gedachten weg te krijgen. 'Ik.. weet het niet.' Miauwde ze resoluut. 'Moet jij niet met je mentor weg?' Vroeg ze dan maar nieuwsgierig. 'Wie is het eigenlijk?' Kwam er daarna metteen uit. 'Tja, ik zou wel willen, maar ja, als ze niet naar me omkijkt...' Mompelde hij. Jeweltear. Ik heb haar al een maan lang als mijn mentor, maar ik heb de tour nog niet eens gehad. Ik ga er nu wel eens zelf op uit. Ik moet toch wat leren. Maar jij, jij bent toch pas Apprentice, en hebt niet eens een mentor, de traditie is, dat als je net je zesde maan bereikt, dat je dan menteen een goede mentor krijgt.' Zei hij terwijl hij naar de lucht keek. Rainpaw kreeg een beetje medelijden met hem, zij had misschien geen mentor, maa rom verwaarloost te wordne wa szo nog erger! Maar laten we wat leuks doen! Het is een mooie dag vandaag, die kunnen we niet langs onze poten weg laten lopen!' Zei hij met een glimlach. Rainpaw knikte nu wat enthousiaster, er ging toch geen cerimonie zijn! Ze sprong weg over deopen plek en riep plagerig naar Smokepaw 'Kom je nog luie haarbal?' En sprintte de kamuitgang door. Ze wist niet waar hij was, maar ze was blij dat ze eindelijk haa rpoten kon strekken en vrij kon rennen. Rainpaw was snel, en haar witte acht lflitste tussen de bomen voorbij.

-Flut sorry-

Smokepaw liet eventjes ene kleine zucht horen bij de gedachte over zijn mentor. Maar neer zou die kat uit zijn schild komen? 'Kom je nog luie haarbal?' Smokepaw schoot weg uit zijn gedachte en zag de witte pels als weg rennen. 'Ja ja, ik kom!' Riep hij Rainpaw toe. Hij zette zij lopen om in een ren achter Rainpaw aan. Samen rende ze door, hij snoof de lucht op en grijnsde breed uit. Toen sprong hij onverwacht op de rug van Rainpaw en duwde haar om. 'Jaa, nu had ik je', hij torende boven de witte poes uit. Hij grijnsde en beet speels in haar oor. Samen rolde hij met de poes door de bladeren heen! Dit was super leuk!

[Ik maak een vervolg topic! Ik stuur je 'm wel!]