99 Problems but a bitch ain't one

Met haar gedachten in de wolken liep de stevige warrior door het territorium. De eerste instantie was om te gaan jagen, maar daarvoor had ze gewoonweg teveel aan haar kop. Het daar pijn om te zien hoe iedereen veder ging met hun leven terwijl zij nog steeds in het verleden hing. Er was te veel om te dragen op haar schouders, en ze maakte haar zelf er totaal niet gemakkelijker op. Ze kon stoppen, nu meteen maar toch bleven haar poten besmeerd met bloed en hoe graag ze ook wou vergeten, hoe graag ze ook een normaal leven wou leiden het bleef altijd het zelfde. Sweet grauwde kort en sloeg haar nagels in de koude aarde. Ze moest dit doen. Ze moest die zwakke katten uitschakelen en Windclan sterker maken dan ooit te voren. Opeens draaide wind zich om en het geluid van razend water vulde haar oren. Een sterke geur van rogue reisde mee met de wind en met ontbloten tanden stapte veder. Sweetheart snoof nog eens, en al snel werd ze omringd door de vieze geur van de rogue. De ragdoll poes liep met goed tempo door, dit keer haar gedachthens niet laten afdwalend. Toen ze door een paar struiken heen worstelde tot ze vlakbij de rand van de gorge bevond zag ze het. De vacht van de indringer en met een diep gegrom stapte ze uit de beschutting. "Ik zal heel gauw met je staart tussen je benen wegrennen mormel voor ik hem der afbijt" Grauwde ze, haar stem koud en gevaarlijk en stak haar enorm scherpe klauwen in de grond.

- Lunar only~

:::

Ja oké, dit was misschien niet helemaal zijn bedoeling geweest. Lunar zuchtte duidelijk hoorbaar en besloot bij gebrek aan beter dan maar door te blijven lopen. Hij was verdwaald geraakt. nu was dat normaal niet zo'n groot probleem maar momenteel was hem heel duidelijk dat hij in vijandig gebied was. Hij was zijn eigen geurspoor kwijtgeraakt in een of ander enorm veld, waarna hij door een dor landschap was gewandeld en zich nu bij een of andere afgrond bevond, waaronder de rivier als een beest te keer ging. Het boeide hem vrij weinig waar hij heen ging, als het maar hier weg was. Veel zin om met geweld verjaagd te worden had hij namelijk niet. De kater was klein en zwak, zijn kracht haalde hij normaal gezien van zijn broer. Hij was de hersenen, Solar de kracht. Het was nou net jammer dat zijn familie de benen had genomen, hij was de enige die over was. "Ik zal heel gauw met je staart tussen je benen wegrennen mormel voor ik hem der afbijt" hmm? De kater keek op in de ogen van een of andere poes. Hij keek haar ijskoud aan. "Kalm aan," grauwde hij. "als ik wist hoe ik hier weg kon komen, had ik dat allang gedaan, mop." Hij snoof minachtend, van die clankatjes had hij nooit zo gehouden. "Laat me de weg uit dit verdomde gebied zien."

L U N A R

Haar verschillend gekleurde ogen waren strak op de oranje vachtje van de kater gericht. Het was niks meer dan een scharminkel en zou met een zuchtje zo liggen. Sweet krulde haar lip op tot een grauw en stapte naar voren. "Kalm aan, als ik wist hoe ik hier weg kon komen, had ik dat allang gedaan, mop." Sweet drukte haar oren in haar nek en haar vacht rondom haar ruggengraat prikkelde. Oh wat was hij toch dom, jammer dat hij niet wist met wie hij te maken had. "Laat me de weg uit dit verdomde gebied zien." Die bijdehante toon die de kater droeg kon Sweet niet uitstaan en zonder pardon sloeg ze haar enorm klauw naar de nek van de kater om hem tegen de grond aan te pinnen. "Ik zou eventjes dimmen sunshine" Siste ze koud, haar stem kalm en kil. "Voor ik je grote bek eventjes voorgoed snoei" Haar ogen glommen dreigend terwijl ze de kater goed tegen de grond hield.

:::