This is ours.

Onderwerp: This is ours. za 12 nov 2016 - 21:56

Crowfur had een rustige blik in zijn ogen terwijl hij die ochtend uit zijn den wandelde. Hij keek naar de fresh-kill pile. Deze zag er nog redelijk goed uit voor de tijd van het jaar, maar je kon wel duidelijk het verschil zien van nu en een paar moons geleden. Hij voelde dat hij echter wat beweging nodig had en bovendien zou een konijn niet verkeerd zijn om straks mee terug te keren naar het camp. En dus rende Crowfur het camp uit en ging naar de open vlakte waar zich regelmatig konijnen bevonden. Hij opende zijn bek, wachtte geduldig… en zag een konijn na een paar seconden gewacht te hebben. Hij hield zich echter stil, zag tot zijn genoegen dat het konijn dom genoeg was om een paar sprongen te nemen in zijn richting en zijn den daarbij te verlaten. Crowfur spande zijn spieren aan. Toen het konijn nog één sprong in zijn richting deed zette hij zich af. Het konijn had hem in de gaten en wilde wegrennen, maar Crowfur nam een grote sprong en belandde toevallig net achter het konijn. Hij draaide zich om en sloeg met zijn klauw naar voren, raakte het konijn daarbij per ongeluk recht in het oog. Hij vermoordde het beest, maar zijn gepiep had de andere konijnen waarschijnlijk al gealarmeerd. Shit! Was hij even blij dat geen apprentice had gezien hoe misplaatst die sprong was geweest. Hij had op het konijn willen springen, niet erachter. Ach ja, het zij zo. In elk geval had hij nu prooi gevangen voor de Clan en daar draaide het om. De tom sleurde het konijn mee en liep in de richting van de Abandoned Badgerset. Er lag nog steeds her en der wat vacht verspreid van het gevecht, maar het meeste was al weggejaagd. Het opgedroogde bloed lag er echter nog steeds omdat er geen teken meer van regen was de laatste tijd. Ook vandaag was weer een warme dag en Crowfur merkte dat zijn vacht al plakkerig aanvoelde. Hij gromde geïrriteerd en liet zijn recent gevangen konijn vangen, maar draaide zijn kopje met een ruk om toen hij geluid hoorde. ‘Wie is daar?’ vroeg hij nors.

+ Eerste post voor Snowflame

Onderwerp: Re: This is ours. zo 13 nov 2016 - 9:56

Al vroeg in de ochtend was Snowflame opgestaan. Van slapen kwam de laatste tijd toch niet veel. Ook vannacht had hij weer nare, onrustige dromen gehad en was met een schok wakker geworden. Hij werd chagrijnig van alle slapeloosheid en wilde ook niet langer in zijn den liggen dus besloot hij op te staan toen iedereen nog in slaap was. Zijn roodwitte vacht stond alle kanten op maar het kon hem weinig schelen en sloop het kamp uit om niemand wakker te maken. Eenmaal uit het kamp begon hij te rennen. De warrior deed dit wel vaker om zijn hoofd leeg te maken en ook dit keer voelde hij zijn humeur beter worden. Voor hij het echt door had was de zon al wat meer gestegen. De kater keek rustig om zich heen om te bepalen waar zijn poten hem precies gebracht hadden. De omgeving herkende hij als Abandoned Badgerset. Verschillende geuren vulde zijn neusgaten en maakte hem alert. Één van de geuren was bijzonder vers, maar vertrouwd. Verderop zag hij Crowfur onhandig op een konijn springen die vervolgens een luide kreet maakte. De kater leek zelf ook niet al te blij met zijn sprong. Snow liet een klein grinnikje uit zijn bek ontsnappen maar keek nog wel een extra keer rond voor ShadowClankatten voor hij een paar stappen zette in de richting van Crowfur. ''Wie is daar?’’ vroeg de kater hem nors. Waarschijnlijk was hij bang dat ik zijn jacht gezien had. '’Rustig, ik ben het maar, Snowflame.’’

Onderwerp: Re: This is ours. ma 21 nov 2016 - 14:04

Nog voordat de tom antwoordde keek Crowfur hem recht aan. Hij onderdrukte een opgeluchte zucht toen hij zag dat het Snowflame was, een warrior die bij hem in de den sliep en die een beetje ouder was dan hem. Crowfur vermoedde dat tussen hun leeftijden maar twee of drie moons zaten. Nog even en Snowflame zou geen young warrior meer zijn, maar dat was voor Crowfur hetzelfde geval. Everstar had dat blijkbaar genoeg reden gevonden om hem een apprentice toe te wijzen, maar tot dusver had de zwarte tom er nog niet veel mee kunnen trainen omdat de apprentice ziek was geweest. Crowfur vermoedde dat het kwam door het weer en hoopte dat de apprentice snel beter zou zijn zodat ze hun training weer konden hervatten. Dadelijk dacht Everstar nog dat hij zijn taken niet serieus nam en kreeg hij nooit meer een apprentice toegewezen. De RiverClan she-cat had hem al wel genoeg afgepakt. Toen ze verklaarde dat ze liever achter haar ambities joeg dan dat ze zich wilde ontfermen over haar dochter was het voor Crowfur echt wel klaar geweest en had hij besloten om zich zowel op zijn dochter te richten als op zijn Clan. Hij had zijn Clan naar zijn idee al veel te vaak de rug toegekeerd toen ze hem het meeste nodig hadden, hoewel zijn mentor op een paar keer na toch wel vrij lovend over hem was geweest. Crowfur schudde zijn gedachten figuurlijk van zich af en gaf een knikje naar de ros-witte tom. ‘Ik dacht even dat je van ShadowClan afkomstig was,’ gromde hij. En dat was ongeveer het enigste wat hij zei wat het dichtste in de buurt kwam van een excuus. Als Snowflame de woorden “het spijt me” letterlijk wilde horen, moest hij maar bidden tot StarClan en zelfs dan kon Crowfur hem niet garanderen dat hij de woorden letterlijk hardop ging zeggen. ‘Dit stukje van onze territory is echter nog maar pas gewonnen door ons. Het zou typisch zijn als ShadowClan het na een paar weken weer terug komt inpikken. Zo vals zijn ze wel.’