Sometimes we need a little bit of brother time

Ah, eindelijk zijn welverdiende nachtrust. De dagen in het kam waren ongelooflijk saai en de kater vulde ze in door herrie te schoppen. Zoals vandaag ook al; hij was in een gevecht geraakt met een andere, iets oudere, Young one van wie hij geprobeerd had prooi te stelen. Een of andere Member haalde de twee al uit elkaar voordat het ernstig werd, maar Jackdaw had de andere een mooie scheur in zijn oor gegeven en de zwarte had nu zelf een lichte kras over zijn neugelbrug lopen. Hij vond vechten heerlijk, maar als straf had hij allemaal vervelende klusjes moeten doen de rest van de dag. Vandaar ook dat hij nu zo moe was en vol weemoed zich in zijn geclaimde nest liet zakken. Het duurde niet lang of de kater was naar de dromen wereld. Jammer genoeg werd dat op een nogal abrupte wijze verstoord. “Jack!” Alle lucht werd uit zijn longen geblazen toen een zwarte schim bovenop hem sprong. Jackdaw liet een kreet van schrik horen, waardoor de twee broers meteen nogal boze blikken kregen, en zette al blazend zijn haren overeind tegen zijn belager. Toen hij echter twee verschillend gekleurde ogen zag moest hij, ondanks zijn ochtend humeur, grinniken. "Gozer, heb je enig idee hoe laat het is?" Sprak hij zogenaamd geïrriteerd en gaf zijn broer een vriendschappelijke duw.

“Ochtend.” oh ja, natuurlijk. De vroegste vogel waren nog niet eens begonnen met zingen.“Of heb ik je te vroeg gestoord in je schoonheidsslaapje?” Zijn broer gaf hem een twee keer zo harde duw, een uitdagende en speelse fonkeling in zijn ogen. Jackdaw gaf hem even een wat geërgerde blik."Geez, kalm aan man," bromde hij, maar het was duidelijk dat hij niet echt boos was. Chawl was altijd al wat ruiger geweest, waar dat aan lag mocht joost weten. Jackdaw had echter helemaal geen zin om daar nu over te gaan mompelen, er verscheen dan ook snel weer een grijns op zijn lippen en hij porde zijn al even zwarte broer, die zich even goed in zijn nest had gevleid, opdringerig. "Je hebt het wel goed geregeld zeg; nog maar net terug en meteen al een chick achter je kont aan!" hij grinnikte duidelijk geamuseerd. "Hoe heet ze? Callow? Rallow? Was het zoiets?" hij vond niets leuker dan zijn broer die, volgens hem dan, lekker sjans had met die grijze poes die hij mee had genomen. De boze blikken die ze nog steeds kregen boeiden hem bijzonder weinig. Als ze problemen hadden moesten ze dat maar eens lekker tegen hen komen zeggen, het was tijden terug dat hij en zijn broer zo hadden kunnen praten met elkaar, en eerlijk, Jack had het onwijs gemist.  

Chawl leek wat beteuterd na zijn woorden, wat dan ook weer niet zijn bedoeling was. Jackdaw besloot er over heen te praten, waar zijn zwarte broertje we blij mee leek te zijn. Het deed hem goed weer een grijns op zijn lippen te zien, zo hoorde het. “Het is mijn chick niet.” Chawl keek heb haast uitdagend aan en Jackdaw grinnikte met hem mee. Jaja, vast. “Ze wilde gewoon graag mee, dan is ze niet meteen mijn chick joh!” hij rolde overdreven met zijn ogen, nog steeds plagend. “Shallow heet ze Jack.” even trok de zwarte kater met zijn oren. Hij haatte het als katten niet zijn volledige naarmuitspraken, Jack klonk zo... Nee. Hij was vernoemd maar die vogel, die gave met blauwe ogen en dat grijs/zwartte koppie, niet naar een of andere stomme Jack. Er waren enkel maar een paar uitzonderingen en zijn broertje was er een van. Zijn broer en zus mochten het en ma en pa misschien ook, maar daar bleef het mij. "Shallow en Chawl... Hmm, klinkt zo gek nog niet samen." Sprak hij bloedserieus maar toen hij Chawl weer aankeek stond er een brede grijns op zijn gelaat. "Heb je d'r zowaar de Elite ingepraat?"

Auch, nogmaals werd hij gestompt door zijn broer. Jackdaw weigerde echter het poesje te zijn en grijnsde hem enkel toe, al was het wat scheef door de lichte pijn in zijn schouder nu. “Shut up Jackdaw.” Grinnikte zijn broer. Jackdaw liet zijn blik over de katten om hem heen gaan, die nu toch wel een beetje nieuwsgierig naar hen begonnen te kijken. Hehe, mooi toch? Ja, misschien zouden er roddels komen, maar dat was een beetje zijn manier van plagen. “Ze wilde graag iets nieuws en tjah eigenlijk weet ik het niet zo goed.” een frons lag op zijn zwarte gelaat. “Het was niet eens echt mijn bedoeling, maar opeens wilde ze graag mee.” hij grinnikte uitbundig en keek zijn broer weer plagend aan. "Doe niet zo onschuldig Chawl, ze volgde je door je ongelooflijke charmes." Hij knipoogde maar al wat plagend naar hem, waarna hij zich uitrekte en dramatisch een poot boven zijn ogen hield, alsof hij op het punt stond om flauw te vallen. "Oh Chawl, neem me alsjeblieft mee!" Zei hij met een hoog stemmetje, alsof hij die van Shallow na deed. Vervolgens barstte hij in lachen uit en gaf zijn broer op zijn beurt een speelse duw. "Ik ben met je aan het dollen, leuk dat je een vriendin hebt gemaakt Chawl,"een grijns lag op zijn gelaat.

Oh heerlijk, Chawl schaamde zich voor hem. Jackdaw lachte uitgelaten en keek hem met fonkelende ogen. Het deerde hem zeer weinig wat de rest wel niet vond, of dat ook voor zijn eerstgeboren broertje gelde wist hij niet precies. “Ja, ja.” Mompelde hij op zijn woorden, maar de grijns kwam al snel weer terug op zijn lippen en voordat hij het wist lag Chawl alweer boven op hem en lag hij op zijn zij. Jackdaw grauwde speels maar stond het toe.“Moet jij ook eens proberen. Best leuk vrienden maken.” Hij wuifde het met zijn zwarte poot weg. "Pff, wie heeft vrienden nodig? Ik heb alle chickies al om mijn poten gewonden, man." Sprak hij alsof het niets was, waarna hij zich snel omdraaide en zo Chawl van hem af probeerde te krijgen.

Chawl leek hem niet te geloven, nouja zeg. "Uhu." murmelde zijn kleine broertje. "Uitslover." Chawl probeerde hem stevig tegen het nest gedrukt te houden, maar Jackdaw was lenig genoeg om vrij te komen van zijn duivelse greep. Met een snelle draai wist hij Chawl om te doen kukelen, waardoor hij half lachend uit zijn nest rolde. Jackdaw lachte opgelaten met hem mee, zoals enkel twee kinderen konden. Ze hadden toch nog geen zorgen, nu hadden ze enkel elkaar om mee te dollen. "Help ik ga dood." Jackdaw hapte dramatisch naar adem en ging snel overeind staan, hoewel zijn houding treurig was fonkelden zijn ogen opgetogen. "Oh nee, mijn broerlief! Het doet me pijn je zo te zien lijden, ik zal de last dragen en je uit je lijden verlossen." plots dook hij met zijn volle gewicht op Chawl terwijl hij een schelle strijdkreet liet luiden, wat tot gevolg had dat hij wat gefrustreerd gezucht te horen kreeg. Jackdaw negeerde dat echter volkomen.