Abandoned Artwork | Speakeasy

De droge kou viel de kleine kattin zwaar tegen toen ze haar warme nest verliet, met een geïrriteerde zucht gaf ze haar even droge neus een stevige lik. Haar tong voelde warm aan op de plekken op haar snuit waar minder dikke haren groeide dan op de rest van haar kopje. De jonge warrior kroop dicht tegen de wand van de Warriors Den aan om nog zoveel mogelijk warmte van haar nest te behouden terwijl ze haar vacht fatsoeneerde. Haar blik vloog nieuwsgierig het kamp rond, benieuwd naar waar anderen zich mee bezig hielden. Al snel kwam ze er achter dat er niet veel aan de hand was, waarna ze besloot om even het kamp te verlaten en misschien nog wat prooi te kunnen vangen.

Applecore had niet veel geluk met de prooi gehad, de kou begon steeds meer invloed te hebben op het gedrag van de prooidieren, die zich ook aan het voorbereiden waren op de winter. Ze had een kleine muis kunnen vangen, wat zeker niet genoeg was om mee terug het kamp in te komen. Met nieuwe hoop kwam de warrior aan bij de dunnere aftakking van de rivier, ze besloop het water en zocht naar enig teken van leven. Het water stond lager dan normaal door de droogte, wat haar weinig hoop gaf met het riviertje. Ze merkte op dat ze beter wat gezelschap mee had kunnen brengen, voor meer kans op prooivangst en om de verveling te doden.

+ Speakeasy

Iedere keer dat ze zon tussen de takken van de warriors den doordrong, leken zijn stralen minder warmte te dragen. Leaffall was inmiddels ver te zoeken, het zou niet lang meer duren voordat de rivieren dicht zouden gaan vriezen en dan zouden er met deze droogte echte problemen op gaan komen dagen. Toch was dat nu niet iets wat haar erg veel zorgen baarde; zoals altijd zou Riverclan er wel doorheen komen. Daarom dus dat ze gewoon opstond en haar vacht op orde maakte, waarna ze regelrecht het kamp uitliep, zonder ook maar een woord met een van haar clangenoten te wisselen.

Tegen de tijd dat de zon al hoog aan de hemel stond had ze zowel een vis als een eekhoorn weten te vangen. Toch werd het steeds lastiger prooi te vinden door de koude en droogte; het was dat ze een goede jager was dat het haar nog lukte. Toch begon ze zich inmiddels wel te vervelen, dus besloot ze het geurspoor van een andere warrior te zoeken. Ze kende Applecore niet bijzonder goed, maar goed, misschien kon dit daar juist verandering in brengen. "Goedemiddag Applecore," sprak ze dan ook waarna ze sierlijk uit de bosjes stapte. Haar ogen bleven haken op het dunne stroompje water. "Het water staat zorgwekkend laag, vind je niet?"

-Beetje laat, sorry!

Het enige leven wat ze voorbij zag komen in het water waren kleine insecten en kleine waterplanten. Geen goede prooi, wat haar betreft. Ze gaf de hoop nog niet op en bleef geconcentreerd op het water, de vissen zouden rond deze tijd van het jaar niet meer zo groot zijn als voorheen, wat het stroompje nog wel toegankelijk voor ze maakte. Met die gedachten hield Applecore de hoopvolle stemming erin, tot ze een bekende geur op ving. De kattin keek op naar een van haar clangenoten die haar aanwezigheid bekend maakte op een sierlijke manier. Ze knikte naar Speakeasy en glimlachte. 'Speakeasy,' Het was een simpele begroeting, maar niet onvriendelijk bedoelt. "Het water staat zorgwekkend laag, vind je niet?" Ze had al gemerkt dat de blik van de andere kattin ergens waren bleven haken, waardoor haar eigen blik ook naar het stroompje verplaatste. 'Hoog genoeg voor prooi, maar dat zal ook niet lang meer duren.' merkte ze op. 'Als het weer zo doorgaat.' voegde ze er snel aan toe. Ze wilde niet negatief overkomen, ook al was alles redelijk onzeker nu Leafbare eraan kwam.