Morning light [Newtleaf]

Onderwerp: Morning light [Newtleaf] di 15 nov 2016 - 14:53

Met langzame stappen patrouilleerde ze langs de grenzen, haar poten bewogen zich geruisloos door het koude natte gras. De stilte die hier hing deed haar goed, af en toe is afzonderen van al die drukte in het kamp was wel fijn. Awel Dove altijd wel van gezelschap hield was soms een dagje geen katten om haar heen ook wel is gewenst. Haar blauwe ogen spoorde het kleine bos af terwijl ze veder wandelde. De schoonheid van de ochtend was goed aanwezig en met een glimlach genoot ze van de natuur. Vaak hielden katten nooit van de herfst maar Dovefeather vond het altijd wel iets hebben. De rode bladeren, de oranje warme lucht en de deken van dauw die over het grasland gespreid was. Het trillen van grassprieten in de wind en het zwakke getjilp van vogels. Dit was waar voor ze nog haar nest uitkwam, dit was waarvan ze echt van kon genieten. De wit met roodgevlekte poes proefde de lucht opzoek naar spoortje prooi zodat ze straks niet terugkeerde met legen handen. Alleen de Riverclan warrior rook niet het gebruikelijke prooilucht inplaats van dat rook ze de verse geur van haar clangenoot Newt.

&Newtleaf

Zoals wel vaker in zijn vrije tijd, zat Newtleaf in een boom. Pittoresk hoor, dat uitzicht. En zo lekker rustig ook. Vanaf een afstand kon hij Dovefeather al ruiken. Na een minuutje kon hij haar ook daadwerkelijk zien. De kattin had een pluizige witte vacht met lichtrode vlekjes, en ijsblauwe ogen waarvan de gemiddelde poes jaloers zou worden. ''Hallo daar.'' Miauwde de kater vanuit de kleine boom waarin hij zat. Misschien kon hij een grapje met haar uithalen, als ze hem nog niet gezien had tenminste. ''Ik ben een bosgeest.'' Grapte hij terwijl hij een tak lager ging zitten, en zijn voorpoot likte.

''There's absolutely nothing to worry about.''

''Simply enjoy the adventure..''

:::

Haar zacht roze neusje snuffelde in de lucht en de poes dronk de koude verse lucht op. De geur van aar clangenoot was vers maar ze zag hem niet. Was hij haar stiekem aan het volgen? Of was hij gewoon verstop? ''Hallo daar.'' Dovefeather wiebelde met haar oren toen de bekende stem van Newt vanaf bovenaf haar oortjes vulde en met een vragende blik in haar blauwe ogen keek ze rond, ''Ik ben een bosgeest.'' Klonk er en de witte warrior hoorde een tak kraken, een speelse grijns vormde op haar lippen. Hij zat in de boom! Grinnikend keek ze naar boven en mengde haar ogen met die van de kater. "Found ya!" Mauwde ze met een glimlach en trippelde lichtvoetig naar de boom waar hij in zat. "Hoe doe je dat?" Mauwde ze nieuwsgierig en hield haar kopje scheef. Ze wist niet dat hij zo goed kon klimmen, vaak kwam je het niet tegen dat een Riverclanner in een boom zat.

De kattin keek vragend naar boven. Toen had ze het door, dat zag je aan haar mond. Die grijnsde speels. ''Found ya!'' Glimlachde Dovefeather terwijl ze naar de stam van de boom liep. ''Hoe doe je dat?'' Miauwde ze vervolgens met haar kopje een beetje scheef en een nieuwsgierige blik in haar ijsblauwe ogen. Newt sprong nog een tak lager en klimde via de stam naar beneden, waar hij vervolgens neerkwam naast de poes. ''Tja, ik weet het niet. Veel oefenen i guess?'' Miauwde hij terwijl hij langzaam op zijn achterwerk ging zitten en zijn staart om zijn poten krulde. ''Hoe is het met jou?'' Vroeg hij vriendelijk.

''There's absolutely nothing to worry about.''

''Simply enjoy the adventure..''

:::