RC EVENT || Got to be prepared

De flame point had in stilte toegekeken naar hoe het leven in het kamp ging. Iedereen leek relaxed. Zij waren de enige clan die geen last hadden, voor nu dan, van de extreme droogte. Maar dat zorgde er ook voor dat ze een gevaarlijke positie hadden. Andere clans konden hun aanvallen om op hun grondgebied te komen. Hun prooi stelen en proberen de Riverclanners te verdrijven om zelf te blijven overleven. De gedachte alleen al liet een trilling over haar rug lopen. Nee, ze wou niet dat katten van andere clans om zouden komen van de dorst maar dit was hun territorium. Hun thuis. En ze moesten het met klauw en tand verdedigen van alles wat hun bedreigde. Daarom had ze in stilte enkele warriors aangesproken en haar plannen behandeld met de katten. Haar deputy zelf wist echter niets. Na het verlies van Sunningrocks wou ze zien hoe Futuresong hiermee om zou gaan. De warriors die ze had aangesproken zouden zodra de zon op z'n hoogst stond terugkeren van de patrols waar ze ze op uit gestuurd had om het kamp aan te vallen. Dat was nu nog maar enkele momenten. De leader liep op dit moment buiten. Vanuit de verte zag ze de eerste vacht van een van de patrol leaders die wachtte op haar teken en met een knik hief ze haar kop op. Dichtbij genoeg van het kamp zodat iedereen haar zou horen. "We worden aangevallen!' Met een luide krijs liet ze het waarschuwende woord los en wachtte even. Een paniekerige blik in haar ogen werkend voor ze het kamp in schoot. "Iedereen maak je klaar we worden aangevallen!" Luid riep ze nogmaals en sprong op haar rots alsof klaar om zich op de belagers te gooien maar hielt in plaats daarvan de clan in de gate. Wie wat als eerste zou doen en of de elders en kittens in veiligheid gebracht zouden worden.

-Jullie mogen zelf kiezen wie de 'aanvallers' zijn en wie er nog zijn om het kamp te verdedigen. Dit mag uitlopen op een 'echt' gevecht. Zorg met kiezen dat het realistisch blijft. En er genoeg mensen zijn om het kamp te beschermen!

Hij was terug gekomen met een huntingpatrol al een tijdje geleden, ze hadden alle gevangen prooi op de stapel gelegd en daarna had Stormwind even wat tijd voor zichzelf genomen en had zichzelf uitgebreid gewassen in de zon. "We worden aangevallen!" met een ruk ging zijn kop naar waar Butterstar stond. Aangevallen? Zijn vacht borstelde waardoor het 10 keer dikker leek. "Iedereen maak je klaar we worden aangevallen!" klonk het nogmaals. Dit was geen geintje van Butter. Stormwind dacht na, wat moest er nu als eerste gebeuren? Eerst kittens en elders hun den in drukken voordat de belagers het kamp in zouden komen. "Alle kittens en elders moeten naar hun den toe! Direct!" bulderde hij met zware stem door het kamp heen. Daarna begon hij her en der de kittens die aan het spelen waren buiten de nursery op te pakken en bij hun moeders in de den te zetten. Die moesten daar blijven en niet meer naar buiten komen, dat zou te gevaarlijk zijn.

De kleine kitten zat gewoon rustig wat grumpy te wezen aan de rand van het camp toen er plotseling een luide oproep klonk van buiten het camp. Het was Butterstar, die riep dat ze aangevallen werden. Huh? Dan kon hij bewijzen dat hij sterk was! Pearlykit sprong recht, een dappere uitdrukking op zijn gezicht - maar daar leek de rest het niet mee eens te zijn. Eén of andere warrior pakte hem gewoon pardoes op, zonder zelfs maar iets tegen hem te zeggen. Hé! Hij was hier heus ook klaar voor hoor! "Heeey!", piepte de lichtgrijze kitten luid en verontwaardigd. Hij spartelde heel erg tegen. Hij wou niet gewoon de nursery in geduwd worden als een hulpeloze kleine kitten! Hij was al halverwege om apprentice te worden hoor!

Hij zat in het aanvallende team. De laatste tijd was hij veel aangekomen. Niet dat hij dik werd, maar wel gespierd. Ze waren goed te zien onder zijn middel lange vacht. Hij liep naast Stonepaw, die een beetje verward keek. Beartooth was dan wel warrior, maar nog lang niet volwassen. "Het komt goed, het is een harde training." Geen tijd meer op de praten, ze waren aangekomen. Hij stak zijn neus in de lucht en riep zijn strijdkreet, meteen volgden de andere ook. Het klonk vreselijk. Oorlog. De witte pers rende het kamp in. Hij werd meteen aangevallen van de flank. De verse warrior rolde om en sloeg met zijn nagels op de kop van Butterpact mikkend naar zijn oren. Ondertussen krabbelde hij overeind. Een harde training. "Wat een mietje ben jij Butterpact." Butter zou versteld staan, maar het hopelijk snel begrijpen.

Hoewel hij in de vriendenkring van Butterstar zat, was hij niet uitgekozen om aan te vallen, en wist ook hij van niets. Panther keek met een ruk op toen zijn leider schreeuwde dat er een aanval gaande was, en spande meteen zijn spieren aan. Hij keek naar Stormwind, die de leiding oppakte. Meer dan wat er gezegd werd, hoefde er niet, dus hield Panthergrowl zijn bek dicht, al was hij er niet blij mee dat hij niet als eerst de leiding had weten op te pakken. Toen de aanvallers het kamp binnenkwamen, keek hij verbaasd op. Dit waren zijn Clangenoten; hij herkende hen meteen. Had dit groepje zich tegen hen gekeerd? Hij kon het zich haast niet voorstellen. Verward zocht hij de blik van Butterstar op, maar bewoog ondertussen ook met volle snelheid op de groep katten af met ontblootte tanden.

- Voor een warrior van de aanvallende groep c:

Silvercloud was deze ochtend mee op patrouille gegaan als een leider van de patrouille die langs de grenzen moesten patrouilleren. Ook zij was aangesproken door Butterstar om de clan 'aan te vallen'. Dit was de perfecte manier om zichzelf te testen en natuurlijk ook de anderen van de clan. Na haar half jaar als queen was het wel eens tijd om wat meer dingen te doen en op zich te nemen. Silvercloud was op de terugweg en kwam de andere patrouille tegen, die net dezelfde opdracht hadden gekregen. Ondanks dat dit een oefening was, was ze toch wel wat gespannen. Degene in het kamp wisten niets, helemaal niets. Hun reactie was dan ook niet te voorspellen. Ze knikte even naar de katten uit haar patrouille en wenkte hen om achter de andere patrouille het kamp binnen te stormen. Butterstar liet de clan op dit moment weten dat ze er waren. De zilveren poes stoof naar voren toen ze in een flits een grijze kater op haar patrouille af zag komen. Ze herkende Panthergrowl, maar reageerde meteen instinctief om de jongere katten in haar patrouille te beschermen. Langs de zijkant, gaf ze hem een duw, zodat zijn pad naar de groep katten onderbroken werd. Ondanks dat ze hem een ferme duw had gegeven en niet wist hoe hij zou reageren als hij haar herkende, was ze wel blij met zijn reactie. Als patrouille leider, moest ze nadien bij Butterstar melden wat ze gezien had, dus de snelle reactie van Panthergrowl kon ze al direct als positief nieuws melden.

Tag: Panthergrowl

Stevig had ze zichzelf op haar 'heuvel' geplaatst. Haar blauwe ogen iedereen onderzoekend in de gate houdend. Dit was een test, en een harde. Voor enkele seconden zouden veel warriors denken dat hun broeders en zusters. Hun beste vrienden en hun familie Riverclan verraden hadden. Sommige zouden dit mogelijk kunnen denken tot ver na de oefening. Maar het maakte niet uit. Dit was een les die van belang was om te leren. Panthergrowl leek leiding te nemen over de aanval. Stormwind over de kittens en elders veilig wegkrijgen, al was Pearlykit daar niet van gediend. En zodra de eerste van de aanvalspatrol het kamp binnen stoven zakte haar hart even in haar poten. Ze waren nog lang niet klaar geweest. Sommige katten stonden nog altijd versuft of hadden hun bek nog vol met prooi. Anderen stonden versteld van de warriors die hen aanvielen. En haar deputy.. Waar was die?

Een andere warrior kwam ook op hem af - Butterpact, dacht hij - en zei tegen hem dat het goed zou komen, dat hij later mee zou vechten. Hij duwde zijn neusje tegen die van de kitten en was toen weer weg. Huh? Nee! Hij wou niet later meevechten! Hij wou nu meevechten! De kleine kater duwde zich weg van de warrior die hem nog steeds de nursery in probeerde te sleuren, net op het moment dat de aanvallende katten het camp inkwamen. Het was chaos, maar hij herkende alleen maar bekende gezichten, en hij rook ook geen vreemde geur. Wat? Was Riverclan tegen Riverclan gekeerd? Over zijn lijk! Redelijk letterlijk waarschijnlijk, als het echt was. De lichtgrijze kitten ontblootte zijn tandjes en stond klaar om aan te vallen, al wist hij diep vanbinnen ook wel dat hij weinig schade zou kunnen doen.

Tag: (Butterpact), Open

Storm draaide zich met een ruk om toen hij rook dat de aanvallende partij hier was. Hij had ze niet geroken! En toen hij goed keek zag hij ook alleen maar katten die hij kende. Wat was dit? Waren zijn clangenoten tegen hun gekeerd? Heel veel tijd om na te denken had hij ook eigenlijk niet, want hij zag dat verschillende katten elkaar al aanvlogen en dat een gevecht ontstond. Hoe kon dit?! Stormwind kon er met zijn kop niet bij hoe ze hun eigen clan konden verraden. Maar dat wakkerde zijn vuur alleen maar meer aan, met een grauw sprong hij naar voren. Klauwen uitgeslagen en klaar voor het gevecht en iedere kat die zich voor hem wierp.

[Open voor iemand van de tegenpartij!]

Rustig was ze net in slaap gedommeld in een boom, eindelijk tijd voor wat rust. Deze werd echt gauw verstoord: gezien de stem van Butterstar haar wakker maakte. Wat ze zei deed Future bijna uit de boom vallen. W-wat? Nog een aanval? Door wie? Waarom? Was dit haar schuld? Dachten anderen: dat ze het nu misschien weer zou opgeven? Snel schudde de deputy met haar kop en rende langs de boom naar beneden, een sprint inzettend. Gelukkig was ze in slaap gevallen nog net binnen het kamp en niet erbuiten, anders had ze een heel stuk moeten rennen. Maar het was wel aan de andere kant van de ingang, waardoor ze niet wist wie er aanvielen. Toen ze Riverclanners tegen elkaar zag vechten, leek het kwartje maar niet te willen vallen. W-waarom? Verstijfd bleef ze staren naar wat er aan het gebeuren was: het leidingsbloed leek heel ver weg te zijn en het poep-in-je-broek bloed was sterk aanwezig.

Hoewel ze van tijd tot tijd de bevelen van haar leidster zeer in twijfel trok, kon ze op deze training niet veel aanmerken. Butterstar had goed de situatie ingezien; iets waar Speakeasy respect voor kon hebben. Want het was waar; zij hadden het nog relatief door hun rivier. Hoe lang zou het duren totdat de gieren die de andere clans vormden dat af zouden proberen te pakken? Niet lang, dat kon de poes met zekerheid zeggen. Daarom dus dat ze helemaal in haar rol op ging en toen een van de katten het teken kreeg, stormde ze met het aanvalsteam het kamp in. Wat ze daar aantroffen was armzalig; vele katten stonden als aan de grond genageld. Speakeasy snoof afkeurend en keek rond naar de vechtende katten. De meest logische optie was Stormwind; de oudere kater stond immers het dichtstbij haar. Echter wist ze dat ze een gevecht met een senior warrior zoals de grijze kater onmogelijk kon winnen. Toch sloop ze om hem heen. Het was immers een oefening, dus zou ze deze benutten door haar vechtskills te testen. In het echt ging het namelijk ook nooit eerlijk, niet? Dus sloop de poes geruisloos achter hem langs en probeerde al even stil op zijn rug te springen. Ze hoopte dat haar zachte pootstappen door het gekrijs zou worden overstemd, want het enige voordeel wat ze kon hebben was dat van de verrassing.

Tag: Stormwind

Een soort realistische training dus? Smokegaze maakte al snel zijn keuze, hij ging bij de tegenpartij horen, de "slechte rikken", ja dat leek Smokegaze wel wat, voor een keer. Hij was geen moordenaar, maar hij was wel een goede vechter. Meteen sprong hij overeind en zijn ogen gleden naar Futuresong die wat verdwaasd om zich heen keek. Het kwartje leek vast nog niet te vallen. Met een brede, uitdagende grijns sprong Smokegaze op de mooie kattin af. "Kom maar op, schoonheid," daagde Smokegaze haar uit en ging breder staan. Zijn nagels waren ingetrokken, hij ging haar dus écht niet verwonden. Maar zijn spiermassa zou er wel voor zorgen dat klappen zeker raak zouden zijn. Het was tenslotte een training, een hele realistische, zware training.

TAG: Futuresong, ik ga er vanuit dat ze bij de verdedigers hoort? (A) Zo niet, pm me, pas ik mijn post aan.

Toen stond zijn partner pardoes voor zijn neus. Bij de katten die hen aanvielen. Ze duwde hem omver, en verbaast als hij was, reageerde hij niet snel genoeg om dit te ontwijken. Hij viel met een doffe klap op de grond, en fronste diep. "Silver?" vroeg hij, zijn stem lichtjes onzeker, iets wat niet vaak gebeurde. Toch duwde hij zichzelf snel overeind, en spande hij zijn spieren aan. Zijn nagels hield hij echter ingeklapt; straks was dit een misverstand, en dan voelde ze zich bedreigt door hem.. Dat was iets wat hij nooit wilde. Niet bij haar.

Tag: Silvercloud

Chivypaw zat te snuffelen aan wat kruiden die ze nog niet kende. Straks zou ze vragen hoe ze heten. Nu prentte ze de geur en de afbeelding in. Een plotselinge oproep deed haar vacht overeind staan. Ze greep meteen de nodige kruiden die bij een aanval gebruikt werden. Voornamelijk wond helende en bloed stelpende kruiden. Toen ze met de kruiden in het camp ging staan op een strategische plek zag ze met grote verbazing dat het haar eigen clangenoten waren. Nee ze zag eigenlijk maar één persoon. Haar haren vlogen alle kanten uit. Ze rende het camp over. "Mamaa! Wat ben je aan het doen?" Gelukkig was ze niet zo ver weg van haar veilige kruidenvooraad, maar dit kon niet door de bocht. Ze siste boos en stelde zich kwaad en verdedigend op.